Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Szeliga

Sędziowie: SSO Aleksandra Babilon- Domagała (spr.)

SSO Ewa Opozda-Kałka

Protokolant: st.sekr.sądowy Iwona Stefańska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Jerzego Piwki

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2014 roku

sprawy M. H.

oskarżonego o przestępstwo z art.278 § 1 kk i inne

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Skarżysku Kamiennej

z dnia 29 października 2013 roku sygn. akt II K 300/13

I.  uchyla zaskarżony wyrok w całości i po ustaleniu, iż wartość skradzionego mienia wynosiła 350 złotych, czyn przypisany oskarżonemu kwalifikuje jako wykroczenie z art. 119 § 1 kw i na podstawie art. 45 § 1 kw w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 kpw postępowanie wobec oskarżonego M. H. umarza, a jego kosztami obciąża Skarb Państwa;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Z. R. kwotę (...), 48 (dwa tysiące czterysta siedemdziesiąt dziewięć, 48/ 100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu świadczoną oskarżonemu M. H. w sprawie.

Sygn. akt IX Ka 47/14

UZASADNIENIE

M. H. oskarżony został o to, że w okresie od daty bliżej nieustalonej grudnia 2010 roku do 8 lutego 2011 roku w S. przy ulicy (...) działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wielokrotnie włamał się do zamkniętego budynku poprzez wyłamanie drzwi i wybicie okien, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia z wnętrza pomieszczenia cudze rzeczy ruchome w postaci: kuchenki gazowej wartości 100 złotych, blach kuchni węglowej wartości 100 złotych, garnków, sztućcy, czajnika, misek, wiader, roweru o łącznej wartości 150 złotych, żyrandoli i świetlówek wartości 100 złotych, firanek, kocy i pościeli wartości 200 złotych, przedłużaczy wartości 50 złotych, wszystko o łącznej wartości 700 złotych oraz miedzianej instalacji elektrycznej – po uprzednim zerwaniu jej ze ściany – czym spowodował straty w wysokości 2500 złotych, a nadto z terenu posesji zabrał w celu przywłaszczenia słupki metalowe, sztachety drewniane wartości 150 złotych, siatkę metalową wartości 200 złotych, antenę wartości 50 złotych wszystko o łącznej wartości nie mniejszej niż 400 złotych powodując przestępstwem łączną szkodę nie mniejszą niż 3600 złotych, czym działał na szkodę I. W. oraz M. K. (1) przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu łącznie co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Skarżysku – Kamiennej z dnia 21 czerwca 2005 roku sygn. akt II K 66/05 za czyn z art. 286 § l kk i art. 297 § l kk w zw. z art. 11 § l kk w zw. z art. 64 § l kk na karę l roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Skarżysku – Kamiennej z dnia 15 lutego 2005 roku sygn. akt VI K 452/04 za czyny z art. 289 § l i 2 kk w zw. z art. 64 § l kk i art. 178a § l kk i art. 178a § 2 kk na karę łączną l roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, które to wyroki połączono wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Skarżysku – Kamiennej z dnia 27 czerwca 2006 roku sygn. akt II K 134/06 i wymierzono mu karę łączną 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 26 maja 2006 roku do 26 lipca 2008 roku tj. o czyn z art. 279 § l kk i art. 278 § l kk i art. 288 § l kk w związku z art. 11 § 2 kk w związku z art. 12 kk. w związku z art. 64 § l kk.

Sąd Rejonowy w Skarżysku – Kamiennej wyrokiem z dnia 29 października 2013r. sygn. akt II K 300/13 orzekł, co następuje:

I.  w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu M. H. uznał go za winnego tego, że w okresie od daty bliżej nieustalonej grudnia 2010 roku do 8 lutego 2011 roku w S. przy ulicy (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, kilkakrotnie zabrał w celu przywłaszczenia z wnętrza budynku i posesji cudze rzeczy ruchome w postaci: dwóch blach kuchni węglowej, nieustalonej liczby garnków i sztućców, roweru, słupków drewnianych, siatki ogrodzeniowej i anteny o łącznej wartości 542 złotych, czym działał na szkodę I. W. oraz M. K. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu łącznie co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Skarżysku – Kamiennej z dnia 21 czerwca 2005 roku sygn. akt II K 66/05 za czyn z art. 286 § l kk i art. 297 § l kk w zw. z art. 11 § l kk w zw. z art. 64 § l kk na karę l roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Skarżysku – Kamiennej z dnia 15 lutego 2005 roku sygn. akt VI K 452/04 za czyny z art. 289 § l i 2 kk w zw. z art. 64 § l kk i art. 178a § l kk i art. 178a § 2 kk na karę łączną l roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, które to wyroki połączono wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Skarżysku – Kamiennej z dnia 27 czerwca 2006 roku sygn. akt II K 134/06 i wymierzono mu karę łączną 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 26 maja 2006 roku do 26 lipca 2008 roku tj. popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art. 278 § l kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § l kk i za to na podstawie art. 278 § l kk wymierzył mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 46 § l kk nałożył na oskarżonego M. H. obowiązek naprawienia w części szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych I. W. i M. K. (2) kwot po 100 (sto) złotych,

III.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. Z. R. kwotę 1962,88 zł (jeden tysiąc dziewięćset sześćdziesiąt dwa 88/100) tytułem wynagrodzenia za obronę udzieloną oskarżonemu z urzędu,

IV.  na podstawie art. 624 § l kpk zwolnił oskarżonego M. H. od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, którymi obciążył Skarb Państwa.

Powyższy wyrok w całości zaskarżył obrońca oskarżonego. Na podstawie art. 427 kpk i art. 438 pkt 3 kpk zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę, który miał wpływ na jego treść polegający na nieprawidłowym przyjęciu, iż wartość przywłaszczonego mienia wynosiła 542 złote, podczas gdy jak wynika z wyjaśnień oskarżonego H. złożonych w postępowaniu sądowym, wartość tego mienia wyniosła 60 – 70 złotych gdyż taka kwotę otrzymał on za złom w skupie i z tego względu oskarżony popełnił jedynie wykroczenie z art. 119 kw.

Podnosząc powyższy zarzut obrońca oskarżonego na podstawie art. 427 kpk i art. 437 kpk wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i przyjęcie kalifikacji z art. 119 kw oraz wymierzenie łagodnej kary.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się o tyle skuteczna o ile doprowadziło do uchylenia zaskarżonego orzeczenia i umorzenia postępowania.

Na wstępie podkreślić należy, iż skarżący w żaden sposób nie kwestionuje bytu czynu przypisanego oskarżonemu M. H.. W zakresie tym nie ma żadnych wątpliwości. Potwierdza to analiza niniejszej sprawy dokonana przez Sąd Okręgowy. W przedmiotowej sprawie zgromadzony został kompletny materiał dowodowy, który oceniony został zgodnie z zasadą swobodnej oceny, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Ocena ta jest logiczna i obiektywna. Byt czynu jakiego dopuścił się oskarżony M. H. nie budzi wątpliwości.

Skarżący kwestionuje jedynie ustalenia faktyczne w zakresie wartości mienia przywłaszczonego przez oskarżonego M. H., która zdaniem skarżącego wyniosła około 60 – 70 złotych i winna prowadzić do zakwalifikowania jego czynu jako wykroczenia z art. 119 kw.

Na tym też tle wątpliwość co do zasadność stanowiska Sądu Rejonowego powziął również Sąd Okręgowy.

Zauważyć należy i podkreślić, iż w przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy orzekał już wyrokiem z dnia 21 grudnia 2012r. sygn. akt II K 357/12. Uznał on wówczas M. H. za winnego przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk przyjmując wartość przywłaszczonego mienia na kwotę nie mniejszą niż 350 złotych. Jednak na skutek apelacji obrońcy oskarżonego Sąd Okręgowy orzeczeniem z dnia 7 maja 2013r. sygn. akt IX Ka 345/13 uchylił tenże wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Skarżysku – Kamiennej. Wskazał Sąd odwoławczy, iż Sąd Rejonowy nie wyjaśnił w sposób niewątpliwy wartości mienia przywłaszczonego przez oskarżonego, a co ma istotne znaczenie dla oceny społecznej szkodliwości czynu i może mieć decydujące znaczenie dla kwalifikacji prawnej czynu.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności nie można zaakceptować przypisania oskarżonemu M. H. czynu z art. 287 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk przy ustaleniu wartości przywłaszczonego mienia na kwotę 542 złotych. Sąd Rejonowy dokonując takich ustaleń w zakresie wartości mienia naruszył bowiem zakaz reformationis in peius przy ponownym rozpoznaniu sprawy. Zważywszy, że poprzedni wyrok skazujący oskarżonego zaskarżony został tylko na jego korzyść niemożliwe było dokonywanie ustaleń faktycznych na jego niekorzyść. W poprzednim, uchylonym wyroku, Sąd Rejonowy przyjmując, iż wartość mienia była nie mniejsza niż 350 złotych wyznaczył pewną granicę, która limitowała dokonywanie ustaleń na niekorzyść oskarżonego w zaistniałej sytuacji procesowej.

Nie oznacza to, że zbędna, czy też nierzetelna była opinia biegłego wydana w niniejszej sprawie. Opinia ta, zważywszy na nieprecyzyjność wcześniejszych ustaleń dokonanych w sprawie (ustalenie wartości mienia na kwotę nie mniejszą niż 350 złotych, co słusznie nie mogło zostać zaakceptowane), pozwoliła bowiem na jednoznaczne ustalenie wartość skradzionego mienia, co niewątpliwie przyczyniło się do pełnego i pewnego wyjaśnienia przedmiotowej sprawy.

Przy czym jednak, mając na uwadze zakaz reformationis in peius, możliwe było jedynie przyjęcie jako wartości przywłaszczonego mienia kwoty 350 złotych. Dlatego też taką wartość mienia przyjął Sąd Okręgowy.

Dokonanie takiego ustalenia nie pozwalało, w obecnie obowiązującym stanie prawnym, na zaakceptowanie kwalifikacji czynu oskarżonego jako przestępstwa z art. 278 § 1 kk.

Obecnie, znowelizowany art. 119 § 1 kw stanowi, iż kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

W dacie orzekania przez Sąd Okręgowy minimalne wynagrodzenie za pracę, zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem, wynosiło 1680 złotych. Wartość przywłaszczonego przez oskarżonego mienia ustalona na kwotę 350 złotych zdecydowanie nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia. Tym samym czyn przypisany oskarżonemu M. H. należało zakwalifikować jako wykroczenie z art. 119 § 1 kw.

Dokonanie takiej kwalifikacji pociągało za sobą jednak kwestię przedawnienia orzekania.

W przedmiotowej sprawie wystąpiła ujemna przesłanka procesowa w postaci przedawnienia karalności wskazana w art. 45 § 1 kw, w związku z czym, postępowanie w sprawie należało umorzyć. Zgodnie z dyspozycją wskazanego przepisu karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, a jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu.

W niniejszej sprawie przypisano M. H. działanie w okresie daty bliżej nieustalonej grudnia 2000r. do 8 lutego 2011r. Od momentu ostatniego działania oskarżonego tj. od 8 lutego 2011r. bezsprzecznie upłynął już okres przekraczający dwa lata.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 104 § 1 pkt 7 kpw uchylił zaskarżony wyrok i w oparciu o art. 45 § 1 kw w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 kpw postępowanie w sprawie umorzył.

O kosztach postępowania Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 118 § 2 kpw. O wynagrodzeniu adwokata Sąd Okręgowy orzekł na podstawie § 14 ust 2 oraz § 16 i § 2 ust 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

SSO A. Babilon – Domagała SSO A. Szeliga SSO E. Opozda – Kałka