Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 484/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego (...)z dnia 27 września 2018r.,

sygn.. II K 335/17

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

S. K.

Uprzednia karalność

Karta karna – k. 278

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na ustaleniu, że wina i społeczna szkodliwość czynu z punktu I i II wyroku przekraczała możliwość zastosowania warunkowego umorzenia postępowania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzut ten, zgłoszony jako podstawowy w odniesieniu do pierwszego z przypisanych czynów, był nietrafny. Ani sposób ani motywy działania oskarżonego ani też wysokość szkody nie pozwalały na takie ustalenie. Sprzeciwiał się temu również fakt, że w chwili popełnienia przestępstwa oskarżony znajdował się pod znacznym wpływem alkoholu, zarysował samochód zupełnie przypadkowej osoby, uczynił to bez żadnego powodu.

Lp.

Zarzut

Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, to jest art. 7 k.p.k. poprzez:

- obdarzenie wiarą w całości zeznań A. K. (1), mimo braku ich konsekwencji i sprzeczności z zeznaniami P. S., a także nienadanie odpowiedniego znaczenia rozbieżnościom w zeznaniach świadków;

- niezasadnym odmówieniu waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim nie przyznawał się do popełnienia czynu z punktu 2 aktu oskarżenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Nie ma racji obrońca twierdząc, iż niezasadnie Sąd Rejonowy odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego tam, gdzie nie przyznawał się on do zarysowania pojazdu F. (...). Przeciwko temu dowodowi przemawiały te zeznania A. K. (1), które ocenione zgodnie z art. 7 k.p.k., nie budziły zastrzeżeń co do ich wiarygodności.

Przesłuchana po raz pierwszy świadek jednoznacznie stwierdziła, że po porysowaniu przez oskarżonego pojazdu marki K. ( czemu ten nie zaprzeczał) wyszła z mieszkania na klatkę schodową, skąd przez okno widać było fragment osiedlowej uliczki. Była noc , a okno uchylone – świadek usłyszała, „dźwięk charakterystyczny dla rysowania lakieru – krótszy , ale taki sam jak przy pojeździe K.”). Po dwóch sekundach widziała wychodzącego zza samochodu oskarżonego, a nie było tam innych osób ( k. 11 – k. 77). Zatem już z tej wypowiedzi wynika, że świadek podawała informacje o zniszczeniu drugiego pojazdu, choć nie widziała dokładnie czynności wykonanych przez oskarżonego ani też powstałego uszkodzenia. Skoro jednak A. K. (1) słyszała (a uznać trzeba, że miała obiektywnie taką możliwość) dźwięk rysowania pojazdu i zaraz zobaczyła oskarżonego, który tak samo irracjonalnie zachował się tuż wcześniej, to logicznym jest wniosek, że uszkodził on pojazd F. (...).

W następnych zeznaniach świadek stwierdziła, iż usłyszała rysowanie i zobaczyła oskarżonego jak „wychodził ZZA SAMOCHODU” P. S. ( k. 37v.) . Oznacza to więc, że A. K. nie mogła widzieć oskarżonego podczas rysowania pojazdu F. (...), gdyż jego sylwetka przesłaniała osobę S. K..

Podczas przesłuchania na rozprawie świadek wprawdzie zaznaczyła ”widziałam i słyszałam” jak rysował samochód F. (...) ( k. 219) , ale uznać należy, że był to pewien skrót myślowy świadka. A. K. widziała bowiem oskarżonego obok samochodu i słyszała dźwięk rysowania, stąd jej przekonanie, że zrobił to oskarżony i że go „widziała” podczas tej czynności. Inna część jej wypowiedzi, przeczy jednak temu. Zeznała ona bowiem, że :

- „samochód został porysowany chyba na nadkolem, dokładnie nie widziałam jak to wyglądało”,

- tyłu samochodu nie było widać i nie widziałam, czy tam było porysowane,

- słyszałam rysowanie z przodu, gdy oskarżony skręcał do siebie

Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, że od początku świadek A. K. stwierdziła, iż w nocy z 1 na 2 kwietnia 2017r. oskarżony uszkodził – porysował dwa pojazdy, a jej zeznania są o tyle wiarygodne, że przeczą wersji podawanej przez P. S.. również bowiem na rozprawie A. K. konsekwentnie twierdziła, że najpierw powiadomiła pokrzywdzonego o zdarzeniu smsem, a następnie zobaczyła go wychodzącego klatki bloku już kilka minut PO oddaleniu się oskarżonego ( k. 219). Sygnalizowane przez obrońcę sprzeczności w zeznaniach obojga wspomnianych świadków powinny być rozstrzygnięte poprzez zanegowanie twierdzeń P. S. w tym zakresie ( co przecież uczynił sąd orzekający), a obdarzenie wiarą zeznań A. K. (1).

Lp.

Zarzut

Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 6 ust. 2 dyrektywy EU nr (...) w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie poprzez niezastoso –

wanie tego przepisu w sytuacji, gdy w sprawie występują wątpliwości albo – z tym samych względów – niezastosowanie przepisu art. 5 § 2 k.p.k. i rozstrzygnięcie na niekorzyść oskarżonego nie dających się usunąć wątpliwości, gdy brak dowodów na przypisanie oskarżonemu popełnienia czynu z punktu 2 wyroku

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Z opisanych wyżej rozważań wynika, że wiarygodny dowód w postaci zeznań A. K. (1) w połączeniu z zeznaniami M. S. i dokumentacją naprawienia szkody w pojeździe F. (...) , nie dawał podstaw do precyzyjnego ustalenia zakresu porysowania przez oskarżonego tego właśnie pojazdu, a tym samym – wysokości wyrządzonej szkody.

Znamienne jest stwierdzenie A. K. z rozprawy, iż samochód ona widziała, był on porysowany, ale może oskarżony porysował go bardziej ( k. 220). Po zdarzeniu nie wykonano dokładnych oględzin pojazdu ani dokumentacji zdjęciowej.

M. S. stwierdził, że pojazd pochodził z wypożyczalni i został również wypożyczony P. S., a następnie naprawiony na łączną kwotę 1000 złotych, na co jednak pokrzywdzony nie przedstawił żadnego rachunku.

Tymczasem z dokumentacji likwidacji szkody uzyskanej z towarzystwa (...) wynika, iż:

- przedmiotowy pojazd był uszkodzony w różnych okolicznościach ( k. 115);

- pojazd „porysowany był praktycznie dookoła” ( lewy bok, maska, tylny zderzak, przedni prawy reflektor, przedni zderzak) – k. 115v.

Przed naprawą samochód w dniu 20 lipca 2017r. został zdewastowany ( k. 121v.) Dokumentacja fotograficzna obrazuje zarysowania pojazdu w różnych jego miejscach. Ma zatem rację skarżący, iż istnieją obecnie nieusuwalne wątpliwości co do tego, gdzie i w jakim stopniu to oskarżony porysował przedmiotowy samochód w nocy z ½ kwietnia 2017r. konsekwencją tego jest również wątpliwość co do wysokości wyrządzonej przez niego szkody. Całość naprawy została przez ubezpieczyciela wyceniona wprawdzie na kwotę 2793,83 zł., ale obejmowała ona np. wymianę części ( reflektor, zderzak), jak też średnią wartość roboczogodziny, ustaloną przy uwzględnieniu stawek obowiązujących w autoryzowanych serwisach pojazdów. Skoro pokrzywdzony za całość naprawy miał zapłacić kwotę 1000 zł. nie da się stanowczo wykluczyć, e koszt naprawy nadkola, porysowanego prze oskarżonego mógł być niższy niż suma 400 - 500zł.,.

Uznając, że okoliczność ta nie ostała udowodniona w sposób pewny, należało – zgodnie z art. 5 § 2 k.p.k. – wątpliwość w tym zakresie rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego.

Wniosek

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Po pierwsze – nie zasługiwał na uwzględnienie postulat warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonego, gdyż wobec treści art. 66 §1 k.k. prowadziłoby to do naruszenia prawa materialnego. Z karty 278 wynika, że oskarżony był uprzednio karany za występek z art. 177 § 2k.k. a więc za umyślne przestępstwo. Niezależnie od powyższego, w zakresie pierwszego z przypisanych mu czynów nie zachodziły przesłanki pozwalające na uznanie, iż czyn ten charakteryzuje się stopniem społecznej szkodliwości, który nie jest znaczny.

Po drugie – nie zasługiwał również na uwzględnienie wniosek o uniewinnienie oskarżonego od popełnienia drugiego z zarzucanych czynów, gdyż jak wynika z wcześniejszych rozważań materiał dowodowy dawał podstawy do ustalenia, że dopuścił się on zniszczenia pojazdu marki F. (...), choć nie dało się precyzyjnie ustalić zakresu tego zniszczenia. Wyrok uniewinniający zapaść może jedynie wówczas, gdy po rozpoczęciu przewodu sądowego sąd stwierdzi, iż oskarżony nie popełnił w ogóle czynu lub brak jest wystarczających dowodów do stwierdzenia tego faktu albo też jego czyn nie nosił znamion czynu zabronionego lub ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa/wykroczenia ( arg. z art. 414 §1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt. 1 i2 k.p.k. w zw. z art. 400 §1 k.p.k.)

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

1. 

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymano w mocy rozstrzygnięcie co do winy i kary za czyn z punktu I

zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy.

Z przedstawionych wyżej przyczyn brak było podstaw faktycznych i możliwości prawnych do warunkowego umorzenia postępowania w tym zakresie

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Rozstrzygnięcie z punktu II wyroku – uznano, iż czyn oskarżonego stanowi wykroczenie z art. 124 § 1 k.w.

Zwi ęź le o powodach zmiany.

W opisanej wyżej sytuacji procesowej należało zatem uznać zatem, w ramach czynu zarzucanego S. K. w punkcie 2 aktu oskarżenia, że dopuścił się on wykroczenia określonego w art. 124 1 k.p.k., a ponieważ nie doszło do przedawnienia jego karalności, bowiem nie upłynęły terminy wskazane w art. 45 § 1 k.w. – wymierzył stosowną karę.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1. 

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

Zaliczenie na poczet kary ograniczenia wolności okresu zatrzymania w sprawie – art. 63 § 1 k.k.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

Zwolnienie oskarżonego od kosztów sądowych – art. 624 § 1 k.p.k.

trudna sytuacja materialna oskarżonego

7.  PODPIS