Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Cichocka

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2017 r. w Gdańsku

sprawy z powództwa T. K.

przeciwko (...) (...) z siedzibą w W., Krajowemu Rejestrowi Długów (...) S.A z siedzibą we W.,

(...) S.A z siedzibą we W.

o zapłatę

orzeka:

1.  zasądza na rzecz powoda solidarnie od pozwanych (...) (...) z siedzibą w (...) S.A z siedzibą we W. kwotę 10.000,00 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 marca 2017r. do dnia zapłaty,

2.  w pozostałej części powództwo oddala wobec pozwanych (...) (...) z siedzibą w (...) S.A z siedzibą we W.,

3.  oddala powództwo wobec pozwanego (...) (...) S.A z siedzibą we W.,

4.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego (...) (...) S.A z siedzibą we W. kwotę 4.817,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

5.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego (...) (...) z siedzibą w W. kwotę 2.215,82 złote tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

6.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego (...) S.A z siedzibą we W. kwotę 2.215,82 złote tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

Sygn. akt I C 832/16

UZASADNIENIE

T. K. domagał się zasądzenia solidarnie od pozwanych (...) (...) w W., (...) (...) Spółki Akcyjnej we W. oraz (...) Spółki Akcyjnej we W. kwoty 18.522 zł z tytułu zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 30 maja 2016 r. do dnia zapłaty, z uwagi na umieszczenie jego danych osobowych w (...)

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) (...) w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu kwestionował roszczenie co do zasady i wysokości, uznając je za rażąco wygórowane. Wskazał, iż powód nie wywiązał się z umowy kredytowej nr (...), zawartej z (...) Bank Spółką Akcyjną w K., w związku z tym umowa została wypowiedziana i pierwotny wierzyciel skorzystał ze swego uprawnienia, wystawiając bankowy tytuł egzekucyjny, zaopatrzony następnie w klauzulę wykonalności. Argumentował, iż nabył wierzytelność w stosunku do powoda na mocy umowy cesji od pierwotnego wierzyciela (...) Bank Spółki Akcyjnej - następcy prawnego (...) Bank Spółką Akcyjną w K.. (...) (...) w W. w dniu 8 kwietnia 2015 r. wniósł do Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w W. pozew domagając się zapłaty należności wynikającej z umowy kredytowej. Pismem z dnia 17 lutego 2016 r. cofnął pozew bez zrzeczenia się roszczenia, skutkiem czego powództwo postanowieniem z dnia 9 marca 2016 r. zostało umorzone. Tym niemniej pozwany jako wierzyciel może w dalszym ciągu domagać się zapłaty zadłużenia. Zdaniem pozwanego dochodząc zapłaty długu, kierując do dłużnika korespondencję wzywającą go do uregulowania należności, czy zgłaszając go do (...) (...) nie działał bezprawnie. Takiego działania nie stanowią również czynności podejmowane za pośrednictwem (...) SA we W., podmiotu upoważnionego w imieniu (...) do kontaktu z dłużnikiem w celu wyegzekwowania należności. Zdaniem pozwanego powód nie wykazał w żaden sposób, by działania te miały charakter uporczywego nękania, czy dręczenia. Co więcej były one podejmowane przez pracowników (...) SA. W związku z tym podniósł zarzut braku legitymacji biernej po swojej stronie.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) (...) Spółka Akcyjna we W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu podniósł, iż powód nie wykazał na czym konkretnie miałoby polegać naruszenie jego dobrego imienia. Pozwany argumentował, iż nie jest zobowiązany, ani uprawniony do pierwotnej weryfikacji istnienia, czy wygaśnięcia zobowiązania, które stanowi element przekazywanej przez wierzyciela do biura informacji gospodarczej. Według pozwanego wpisu dokonał wierzyciel (...) (...) w W., a nie (...). Zdaniem pozwanego dochował on należytej staranności, próbując ustalić, czy przekazana informacja jest nieprawdziwa. Powód natomiast nie przedstawił jakiegokolwiek uzasadnienia swoich twierdzeń, nie wykazał, czy zobowiązanie wygasło, czy też nie istniało, ani też, że udostępniona informacja jest niepełna, nieaktualna, nieprawdziwa bądź też została przekazana z naruszeniem ustawy.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Spółka Akcyjna we W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu kwestionował roszczenie co do zasady i wysokości, uznając je za rażąco wygórowane, podniósł zarzut braku legitymacji czynnej po swojej stronie. Wskazał, iż wierzytelność przysługuje jedynie pozwanemu (...) (...) w W., zaś pozwany (...) Spółka Akcyjna we W. działa jedynie na rzecz (...). Argumentował, iż pisma kierowane do powoda mają charakter jedynie informacyjny, bądź stanowią ofertę polubownego zakończenia sprawy, przy czym ich ilość nie była nadmierna. W związku z tym jego działaniom nie sposób przypisać bezprawności.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 17 września 2005 r. z (...) Bank Spółką Akcyjną w K. zawarł z T. K. umowę kredytu konsumpcyjnego nr (...) na kwotę 5.456,69 zł na okres od 17 września 2005 r. do 15 września 2009 r. W związku z nie wywiązywaniem się z umowy kredytowej, została ona wypowiedziana.

W dniu 2 stycznia 2007 r. (...) Bank Spółka Akcyjna w K. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), zaopatrzony w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 27 lutego 2007 r. sygn. akt I Co 353/07 Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku.

okoliczność bezsporna, nadto dowód: umowa kredytu –k. 46-48, bankowy tytuł egzekucyjny –k. 47, wniosek o nadanie klauzuli wykonalności –k. 50, postanowienie z dnia 27 lutego 2007 r. –k. 51

(...) (...)w W. nabył wierzytelność w stosunku do T. K. na mocy umowy cesji od pierwotnego wierzyciela (...) Bank Spółki Akcyjnej - następcy prawnego (...) Bank Spółką Akcyjną w K.. W imieniu (...)czynności windykacyjne prowadził (...) SA we W..

dowód: warunkowa umowa cesji sprzedaży wierzytelności –k. 52-67, aneksy nr (...) do warunkowej umowy cesji sprzedaży wierzytelności–k. 68-80

(...) (...)w W. w dniu 08 kwietnia 2015 r. wniósł do Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w W. pozew domagając się zapłaty należności wynikającej z umowy kredytowej nr (...).

Pismem z dnia 17 lutego 2016 r. cofnął pozew bez zrzeczenia się roszczenia, skutkiem czego postępowanie sądowe postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w W. z dnia 09 marca 2016r. zostało umorzone.

okoliczność bezsporna

T. K. na wniosek wierzyciela (...) (...) w W. został zgłoszony do (...) Spółki Akcyjnej we W..

okoliczność bezsporna

Pismem z dnia 1 kwietnia 2016 r. powód wniósł do (...) (...) Spółki Akcyjnej we W. o wykreślenie z rejestru i zapłatę zadośćuczynienia w kwocie 18.522 zł w terminie do 30 kwietnia 2016r.

dowód: pismo z dnia 01 kwietnia 2016 r. –k. 142

W odpowiedzi na powyższe (...) (...) Spółka Akcyjna we W. w piśmie z dnia 13 kwietnia 2016 r. wskazał powodowi, iż usuwa z własnej inicjatywy informacje gospodarcze na podstawie uzasadnionej informacji o nieistnieniu lub wygaśnięciu zobowiązania. Wezwano powoda do uzupełnienia korespondencji o dokumenty potwierdzające zaistnienie powyższej sytuacji, jednakże bezskutecznie.

dowód: pismo z dnia 13 kwietnia 2016 r. wraz z potwierdzeniem -k. 143-146

Powód z uwagi na wpisanie do (...) (...) Spółki Akcyjnej we W. nie ma możliwości zaciągnięcia kredytu, traci wiarygodność w oczach swoich potencjalnych klientów w ramach prowadzonej działalności.

dowód: zeznania powoda –k. 179

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo o ochronę dóbr osobistych powoda, którego podstawę prawną stanowi art. 24 k.c., zasługiwało na uwzględnienie w części.

Sąd ustaleń w sprawie dokonał na podstawie dokumentów przedłożonych przez pozwanych, których wiarygodność ani prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania, nie budziła również wątpliwości Sądu.

Sąd w swych ustaleniach oparł się również na zeznaniach powoda, w tym co zawisłości sporu między powodem a pozwanym Funduszem w zakresie wierzytelności. Zeznania te uznał za spójne, logiczne.

Zgodnie z treścią art. 23 k.c. „dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

W myśl zaś art. 24 § 1 k.c., ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

W tym zakresie podnieść należy, że na gruncie art. 24 k.c. istnieje specyficzny rozkład ciężaru dowodu. W przepisie tym ustanowione zostało domniemanie bezprawności naruszenia dobra osobistego. Z domniemania bezprawności pokrzywdzony korzysta więc zawsze wtedy, gdy bez tego domniemania ochrona nie byłaby mu przyznana. Domniemanie to podlega obaleniu przez wykazanie uprawnienia do określonego działania. Kto zatem twierdzi, że naruszono jego dobro osobiste, nie musi wykazywać bezprawności (art. 6 k.c.), nie zwalnia go to jednak od obowiązku wykazania, że do naruszenia (zagrożenia) dobra osobistego faktycznie doszło. Ciężar przytoczenia faktów w tym zakresie spoczywa więc na powodzie, który powinien wywiązać się z niego w zakresie umożliwiającym sądowi sprawdzenie zasadności żądania. Powód musi więc jedynie dowieść naruszenie jego dobra osobistego, pozwany - aby się ekskulpować - musiałby wykazać brak bezprawności w swoim zachowaniu (tak SA w Łodzi w wyroku z dnia 18.03.2014 r., I ACa 1267/13, LEX nr 1458930).

Rozpoznając sprawę w przedmiocie ochrony dóbr osobistych Sąd w pierwszej kolejności ma obowiązek określić, czy doszło do naruszenia dobra osobistego, a dopiero w przypadku pozytywnej odpowiedzi, ustalić, czy działanie pozwanego było bezprawne (por. SN z 17.06.04, V CK 609/03, LEX nr 109404). Przy czym okoliczność naruszenia dobra osobistego przede wszystkim jest rozpoznawana w ramach kryteriów obiektywnych, a nie subiektywnych odczuć osoby żądającej ochrony prawnej (podobnie Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 19 października 2005 roku I ACa 353/05, LEX nr 175202, ).

Powód w pozwie wskazał, że na skutek udostępnienia w (...)informacji o jego rzekomym zobowiązaniu, pozwani naruszyli dobra osobiste powoda takie jak: dobre imię i godność.

Obecnie regułą w powszechnym obrocie, jak w prowadzonej działalności gospodarczej jest sprawdzanie rzetelności danego podmiotu w (...). Faktem powszechnie znanym jest również to, że osoba, której imię i nazwisko oraz inne informacje o niej w tym rejestrze ujawniono, postrzegana jest przez swoich potencjalnych kontrahentów oraz instytucje finansowe za osobę niewiarygodną. Udostępnienie w (...) informacji o powodzie jako dłużniku niewątpliwie prowadzi do naruszenia jego wizerunku rzetelnego przedsiębiorcy i może prowadzić do ograniczenia w pozyskiwaniu nowych zleceń i w konsekwencji do znacznych strat finansowych. W orzecznictwie ugruntowany jest również pogląd, który to Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w całości podziela, że naruszenie dobra osobistego może nastąpić między innymi przez podanie informacji i faktów nieprawdziwych (podobnie SA w Warszawie, wyrok z dnia 10.08.2006 r., VI ACa 1464/2006).

W ocenie Sądu w pierwszej kolejności należało się odnieść do podniesionego zarzutu braku legitymacji biernej. Zarzut ten w odniesieniu do D.” (...) w W. oraz (...) Spółki Akcyjnej we W. jest niezasadny. Pozwany (...)jest bowiem wierzycielem powoda, który zgłosił T. K. do (...), natomiast (...) Spółka Akcyjna we W. prowadziła czynności windykacyjne jego na rzecz. Powyższe okoliczności faktyczne były w sprawie bezsporne. Zatem podniesiony zarzut zdaniem Sądu zmierzał jedynie do uchylenia się od odpowiedzialności względem powoda.

Powód zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu (art. 6 k.c.) wykazał naruszenie swojego dobra osobistego przez (...) (...) w W. oraz (...) Spółki Akcyjnej we W..

W stosunku do(...) (...) Spółki Akcyjnej we W. powód nie podołał powyższemu obowiązkowi. W ocenie Sądu (...) nie ponosi odpowiedzialności względem powoda, wpisu dokonywał bowiem na wniosek wierzyciela. Zgodnie z art. 14 ust.1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych ( tj. Dz.U. z 2014 r. poz. 1015 ) to wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem wyłącznie wówczas, gdy są spełnione łącznie następujące warunki:

1) zobowiązanie powstało w związku z określonym stosunkiem prawnym, w szczególności z tytułu umowy o kredyt konsumencki oraz umów, o których mowa w art. 187 ¹ ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.);

2) łączna kwota wymagalnych zobowiązań dłużnika będącego konsumentem wobec wierzyciela wynosi co najmniej 200 złotych oraz są one wymagalne od co najmniej 60 dni;

3) upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi będącemu konsumentem do rąk własnych, na adres do doręczeń wskazany przez dłużnika będącego konsumentem, a jeżeli nie wskazał takiego adresu - na adres miejsca zamieszkania, wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.

Przy czym tylko jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem dotyczące dłużnika będącego konsumentem - nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a i c ( imion i nazwiska, numeru PESEL lub innego numeru potwierdzającego tożsamość) biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia (art. 14 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy).

W związku z tym pozwane Biuro nie posiada uprawnień do samodzielnej, pierwotnej weryfikacji przekazywanych przez wierzyciela informacji pod katem ich prawdziwości bądź aktualności na etapie przyjmowania informacji gospodarczych. Mając na uwadze, iż wniosek wierzyciela spełniał powyższe wymogi, podlegał ujawnieniu w(...).

Bezspornym w sprawie było, iż powód wystąpił pismem z dnia 1 kwietnia 2016 r. do Krajowego Rejestru Długów (...) Spółki Akcyjnej o wykreślenie z rejestru.

Co prawda zgodnie z art. 31, omawianej , Biuro usuwa informacje gospodarcze:

1) na wniosek wierzyciela, nie później niż w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku;

2) przed zaprzestaniem wykonywania działalności gospodarczej przez biuro, informując o tym wierzycieli związanych z biurem umową,

3) przekazane przez wierzyciela, z którym wygasła albo została rozwiązana umowa,

4) przekazane przez wierzyciela, który po ich przekazaniu do biura został wykreślony z właściwego rejestru albo ewidencji lub trwale zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej;

5) dotyczące posłużenia się podrobionym lub cudzym dokumentem - po upływie 10 lat, licząc od końca roku, w którym biuro otrzymało te informacje;

6) na podstawie uzasadnionej informacji o nieistnieniu zobowiązania;

7) na podstawie uzasadnionej informacji o wygaśnięciu zobowiązania, jeżeli dane dotyczą dłużnika będącego konsumentem;

8) po upływie 3 lat od ich ostatniej aktualizacji, nie później niż po upływie 10 lat od dnia ich przekazania przez wierzyciela.

Tym niemniej, jak wynika z treści pisma powoda, załączonego do akt sprawy, nie wskazał w nim, ani nie udzielił uzupełniających informacji na temat nieistnienia lub wygaśnięcia zobowiązania, pomimo zobowiązania powoda w tym zakresie skierowanego przez pracownika Biura K. K. w piśmie z dnia 13 kwietnia 2016r. (k. 143).

W związku z tym powództwo w stosunku do (...) (...) SA we W. podlegało oddaleniu na mocy art. 6 kc stosowanego a contrario.

Odnosząc się do zasadności żądania pozwu w pozostałym zakresie, w ocenie Sądu powództwo w stosunku do (...) (...) w W. oraz (...) Spółki Akcyjnej we W. zasługiwało na uwzględnienie co do zasady. Podmioty te nie wypełniły bowiem przesłanek wynikających z ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, informacje gospodarcze przekazywane do biura informacji gospodarczej obejmują także dane dotyczące zobowiązania pieniężnego dłużnika. Wśród zamkniętego katalogu danych wymienionych enumeratywnie w przepisie, a dotyczących zobowiązania pieniężnego, należy wymienić w szczególności: tytuł prawny (podstawę zobowiązania), kwotę i walutę zobowiązania, kwotę zaległości (przeterminowanej należności nieziszczonej w terminie wymagalności), datę powstania zaległości, informację o postępowaniach dotyczących zobowiązania. W ramach informacji o zobowiązaniu należy przekazywać również informację o kwestionowaniu przez dłużnika istnienia całości lub części zobowiązania, co może mieć istotne znaczenie dla oceny takiej informacji gospodarczej, zwłaszcza jeśli dłużnik kwestionuje zasadność zobowiązania na drodze sądowej (co miało miejsce w niniejszej sprawie )- do czasu wydania prawomocnego orzeczenia informacja gospodarcza może być ujawniania przez biuro, ale obligatoryjnie z wyżej powołaną adnotacją, zaś po wydaniu orzeczenia, jeśli nie potwierdzi ono zasadności zobowiązania - powinna ona być niezwłocznie usunięta, natomiast w przypadku oddalenia przez sąd roszczeń dłużnika - powinna być dalej ujawniana. Nowym elementem, który nie występował na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy, jest także podawanie w opisie zobowiązania pieniężnego informacji o zbyciu wierzytelności - jak wskazano w uzasadnieniu do ustawy, zmiana ma związek z otwarciem zakresu podmiotowego również na tzw. wierzycieli wtórnych. Elementem informacji gospodarczej w zakresie zobowiązania pieniężnego może być również informacja przekazana w trybie i na zasadach określonych w art. 18 ustawy czyli informacja o wywiązaniu się ze zobowiązań (tzw. informacja pozytywna, o której mowa w art. 18 ustawy, czyli np. informacja o wywiązywaniu się ze zobowiązań o charakterze ratalnym, czyli spłacie w pełnej wysokości wszystkich dotychczasowych wymagalnych rat zobowiązania). Nie wszystkie elementy składające się na informację dotyczącą zobowiązania pieniężnego muszą być obligatoryjnie podane przez wierzyciela przy przekazywaniu do biura informacji gospodarczej. Obligatoryjny zakres danych w tym zakresie określają odpowiednio art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy, w odniesieniu do dłużników będących konsumentami. W przypadku gdy przekazane dane nie zawierają obligatoryjnego zakresu danych ( zobowiązania - nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 4 lit. a, c, d, f i g ustawy - tytułu prawnego, kwoty zaległości, daty powstania zaległości, informacji o kwestionowaniu przez dłużnika istnienia całości lub części zobowiązania, daty wysłania listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi do rąk własnych wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura informacji gospodarczej, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura) - biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.

Z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, iż wierzytelność, jaka została zgłoszona do (...), była wierzytelnością sporną, w związku z tym w ramach informacji o zobowiązaniu wierzyciel powinien przekazać informacje o kwestionowaniu przez dłużnika istnienia całości lub części zobowiązania. Powyższe może mieć bowiem istotne znaczenie dla oceny takiej informacji gospodarczej, zwłaszcza jeżeli dłużnik kwestionuje zasadność zobowiązania na drodze sądowej. Postępowanie sądowe z wniosku wierzyciela zostało umorzone bez zrzeczenia się roszczenia, który w niedługim czasie skierował wniosek do (...) o ujawnienie w nim danych powoda. Przy czym brak jest danych pozwalających na uznanie, że wszystkie przesłanki co do zasadności takiego wniosku zostały spełnione. Do akt sprawy nie został załączony bowiem dokument potwierdzający okoliczność poinformowania dłużnika przed umieszczeniem wpisu w rejestrze. Pozwani pomimo reprezentowania ich w sprawie przez zawodowych pełnomocników nie wykazali tej okoliczności. Tym samym, zdaniem Sądu, pozwani (...) (...) w W. oraz (...) Spółka Akcyjna we W. nie wykazali braku bezprawności w swym działaniu. Zatem ponoszą oni odpowiedzialność względem powoda za naruszone dobro osobiste. W ocenie Sądu pozwani nie wykazali, że udostępnienie Krajowemu Rejestrowi Sądowemu informacji gospodarczych nie było bezprawne. W realiach rozpoznawanej sprawy należało mieć również na uwadze, iż pojęcie bezprawności oznacza ujemną ocenę zachowania się opartą na sprzeczności tego zachowania z szeroko pojętym porządkiem prawnym, a więc na sprzeczności z obowiązującymi przepisami ustawy bądź regułami wynikającymi z zasad współżycia społecznego. Bezprawność stanowi kwalifikację przedmiotową czynu, ujmuje zachowanie jako obiektywnie nieprawidłowe, abstrahując przy tym od elementu zawinienia. Przy ustalaniu bezprawności rozważeniu podlega stosunek w jakim pozostaje dane zachowanie względem obowiązujących reguł postępowania” (tak Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 7 czerwca 2013 roku I ACa 1584/12 LEX nr 1327625). Ponadto, podkreślić należy, iż działanie nie jest bezprawne, chociażby zagrażało dobru osobistemu lub nawet je naruszało, przede wszystkim wówczas, gdy jest oparte na obowiązującym przepisie prawa albo stanowi wykonywanie prawa podmiotowego (tak Sąd Apelacyjny w Katowicach wyroku z dnia 27 lutego 2013 roku, V ACa 771/12 LEX nr 1292654). Pozwani dopuścili się naruszenia treści art. 14 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych. Co więcej, obowiązkiem procesowym strony pozwanej było przywołanie faktów prawotwórczych pozwalających na stwierdzenie, że postępowanie sądowe, na które wskazywał pozwany Fundusz dotyczyło zobowiązania powoda ujawnionego w Krajowym Rejestrze Długów i zostało zakończone wyrokiem zasądzającym. Pozwany jednak takiego dowodu nie przedłożył, nie twierdził nawet, aby jego powództwo zostało w części uwzględnione, bezspornym było, iż po wniesieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym pozew cofnął bez zrzeczenia się roszczenia. Reasumując, w tym stanie rzeczy, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 24 k.c., ww. pozwani nie wykazali, aby ujawnienie na skutek złożonego wniosku w Krajowym Rejestrze Długów nie było bezprawne, skoro nie zawierało informacji o spornym zobowiązaniu i o toczącym się postępowaniu sądowym, co stawia w innym świetle dłużnika - potencjalnego klienta w prowadzonej działalności zarobkowej.

W związku z tym Sąd uznał, iż roszczenie powoda o ochronę dóbr osobistych zasługuje na uwzględnienie w stosunku do (...) (...) w W. oraz (...) Spółki Akcyjnej we W.. Pozwani ci naruszyli dobra osobiste powoda w postaci dobrego imienia, godności. Prawidłowa wykładnia art. 24 § 1 k.c. prowadzi do wniosku, iż w każdym wypadku bezprawnego naruszenia dobra osobistego, a więc bez względu na rodzaj naruszenia i rodzaj dobra, pokrzywdzonemu przysługuje roszczenie usunięcia jego skutków, tzn. może on żądać aby osoba, która jego dobro naruszyła, dokonała takiej czynności lub takich czynności, które według powszechnie przyjętych poglądów lub pojęć danego środowiska stanowią ekwiwalent wyrządzonej krzywdy w tym znaczeniu, że niejako niwelują jej skutki. Rodzaj tych czynności musi być odpowiedni, tzn. musi zależeć od rodzaju dobra osobistego oraz rodzaju i intensywności naruszenia tego dobra. Wobec powyższego Sąd uznał, iż roszczenie powoda zasadza się w koncepcji dóbr osobistych w przedmiocie ochrony których stanowią ww. art. 23 i art. 24 k.c.

Sąd uznał, że kwota 10.000 zł będzie kwotą adekwatną do rozmiarów naruszonego dobra i jego charakteru. Powód nie wyjaśnił przyczyn, dla których domaga się kwoty równej kwocie, jakiej dochodził wierzyciel. W ocenie Sądu, brak jest przesłanek do uwzględnienia żądania w całości tj. w kwocie rekompensującej dochodzona przez pozwanych kwotę zadłużenia, Zdaniem Sądu, wpis w Krajowym Rejestrze Długów stanowi potencjalne zagrożenie dla aktywności ekonomicznych powoda, który jest konsumentem. Kwota ta zrekompensuje powodowi straty, jakie poniósł na skutek naruszenia jego dóbr osobistych. Powód podał, że obecnie utrzymuje się z kwoty ok. 600 złotych miesięcznie, pochodzącej z prowadzonej przez niego działalności, tak więc kwota zasądzona stanowić może odpowiednią rekompensatę za utratę potencjalnych klientów generujących dochód powoda.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na mocy przywołanych powyższej przepisów orzekł jak w pkt I1 wyroku, zasądzając na podstawie art. 24 kc w zw. z art. 445 § 1 kc solidarnie od pozwanych (...) (...) w W. oraz (...) Spółki Akcyjnej we W. na rzecz powoda kwotę 10.000 zł.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 481 kc.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu orzeczono stosownie do treści art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 kpc, 100 kpc oraz art. 108 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych przyjmując, że powód przegrał sprawę w całości w stosunku do pozwanego(...) (...) SA w W. oraz wygrał sprawę w 54%, a przegrał w 46% w stosunku do (...) (...) w W. oraz (...) Spółki Akcyjnej we W., którzy przegrali sprawę każdy w 56%, a wygrali w 46% każdy.

Opłata od pozwu wynosiła 927 zł, powód na mocy postanowienia Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 13 stycznia 2017 r. został zwolniony z obowiązku jej poniesienia.

Na koszty procesu każdego z pozwanych składają się koszty zastępstwa procesowego w wysokości 4.800 zł, zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015r. (Dz. U. z 2015r. poz. 1804), w brzmieniu obowiązującym na dzień wniesienia pozwu, powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

W związku z tym Sąd w pkt 4 wyroku zgodnie z odpowiedzialnością za wynik procesu zasądził od powoda na rzecz pozwanego (...) (...) Spółki Akcyjnej we W. kwotę 4.817 zł.

Mając na uwadze procentowy udział w kosztach procesu powoda oraz pozwanych (...) (...) w W. oraz (...) Spółki Akcyjnej we W. Sąd zasądził od powoda na rzecz (...) (...) w W. oraz (...) Spółki Akcyjnej we W. po 2.215,82 zł (4.817 zł x 46%).

SSR Anna Cichocka

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...).