Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

Sędzia Tomasz Żuchowski

Protokolant:

St. sekr. sądowy Beata Ewald

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. D.

W dniu 23 czerwca 2019 r. w miejscowości L. ul. (...), gm. L. pow. (...), woj. (...)- (...) dokonał umyślnego uszkodzenia laptopa marki L., poprzez zniszczenie monitora i obudowy oraz okularów progresywnych typu (...), poprzez zbicie ramki i prawego szkła, wyrządzając straty łącznej wartości 4.850 zł na szkodę K. D.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 23 czerwca 2019 r. oskarżony P. D. przyjechał do miejsca zamieszkania ojca K. D. w miejscowości L. u. (...). Było to spowodowane tym, iż wcześniej w wiadomości smsowej oraz rozmowie telefonicznej B. B. jego matka, poinformowała P. D., iż została wyrzucona z domu i chcę się zabić. K. D. przebywał w swoim pokoju i pracował przy komputerze. Po wejściu do pokoju oskarżony uderzył pokrzywdzonego metalową rurką w głowę. Wskutek uderzenia K. D. osunął się na podłogę. Był dalej bity rurką przez oskarżonego. Oskarżony krzyczał, aby dać spokój B. B. . Oskarżony użył także do zadawania ciosów kij od szczotki. P. D. dokonał także uszkodzenia wskutek uderzenia rurką laptopa marki L. powodując zniszczenie monitora oraz pęknięcie obudowy. Dokonał także uszkodzenia okularów progresywnych (...), które po uderzeniu spadły i doszło do zbicia ramki okularów oraz prawego szkiełka. Wartość szkody K. D. odnośnie laptopa wynosiła 2500 zł, zaś okularów 2350 zł .

zeznanie świadka K. D.

k.1-4, 121

protokół oględzin rzeczy

k.11-19

zeznania świadka M. D.

k.33-34, 129

zeznania świadka P. M.

k.36-38,129

protokół oględzin metalowej rury

k. 40-41

zeznania K. S.

k. 59,128 akt

zeznania świadka B. B.

k.129

zeznania świadka M. S. (1)

k.129

1.1.2.

P. D.

W dniu 23 czerwca 2019 r. w miejscowości L. ul. (...), gm. L. pow. (...), woj. (...)- (...) kierował groźby pozbawienia życia i zniszczenia mienia wobec K. D. przy czym groźby te wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę że zostaną spełnione.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 23 czerwca 2019 r. oskarżony P. D. przyjechał do miejsca zamieszkania ojca K. D. w miejscowości L. u. (...). Było to spowodowane tym, iż wcześniej w wiadomości smsowej oraz rozmowie telefonicznej B. B. jego matka, poinformowała P. D., iż została wyrzucona z domu i chcę się zabić. K. D. przebywał w swoim pokoju i pracował przy komputerze. Po wejściu do pokoju oskarżony uderzył pokrzywdzonego metalową rurką w głowę. Wskutek uderzenia K. D. osunął się na podłogę . Oskarżony użył także do zadawania ciosów kij od szczotki. P. D. groził także pokrzywdzonemu pozbawieniem życia oraz zniszczeniem mienia. Skierował w stosunku do pokrzywdzonego słowa: " zabiję cię ty chuju i spalę ci tę budę".

zeznanie świadka K. D.

k.1-4, 121

zeznania świadka M. Z.

k.130

1.1.3.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 23 czerwca 2019 r. oskarżony P. D. przyjechał do miejsca zamieszkania ojca K. D. w miejscowości L. u. (...). Było to spowodowane tym, iż wcześniej w wiadomości smsowej oraz rozmowie telefonicznej B. B. jego matka, poinformowała P. D., iż została wyrzucona z domu i chcę się zabić. K. D. przebywał w swoim pokoju i pracował przy komputerze. Po wejściu do pokoju oskarżony uderzył pokrzywdzonego metalową rurką w głowę. Wskutek uderzenia K. D. osunął się na podłogę. Był dalej bity rurką przez oskarżonego. Krzyczał, aby dać spokój B. B. . Oskarżony użył także do zadawania ciosów kij od szczotki. Wskutek zdarzenia pokrzywdzony odniósł obrażenia w postaci rany tłuczonej głowy okolicy czołowej prawej, rany tłuczonej podudzia prawego, otarcia naskórka przedramienia prawego, podbiegnięcia krwawego uda prawego, obrzęku kolana prawego, stłuczenia klatki piersiowej po stronie prawej i obrzęku okolicy karku , które spowodowały naruszenie czynności skóry i narządu ruchu na okres poniżej 7 dni w rozumieniu kodeksu karnego,

zeznanie świadka K. D.

1-4, 121

protokół oględzin metalowej rury

k.40-41

zeznania świadka P. M.

k.36-38, 129

wyjaśnienia oskarżonego

k.47-48,50-53,84-85,120

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznanie świadka K. D.

Zeznania świadka K. D. dotyczące uszkodzenia mienia w postaci laptopa i okularów były konsekwentne, wewnętrznie spójne i logiczne. Jego twierdzenia znajdują poparcie w dokumentacji zdjęciowej obrazującej uszkodzenia laptopa i okularów. Odnośnie uszkodzeń i ich wyceny twierdzenia pokrzywdzonego znajdowały także wsparcie w twierdzeniach świadka M. D..

protokół oględzin rzeczy

Dowód niekwestionowany przez strony.

zeznania świadka P. M.

Brak podstaw do podważenia zeznań świadka. Była naocznym świadkiem zdarzenia. Widziała jak oskarżony zadawał uderzenia. Potwierdziła fakt uszkodzenia laptopa i okularów.

protokół oględzin metalowej rury

Dowód niekwestionowany przez strony.

zeznania K. S.

W oparciu o zeznania tej osoby możliwe było ustalenie powodu dla którego oskarżony udał się do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego. Z zeznań tej osoby wynikało, iż oskarżony uważał, iż pokrzywdzony niewłaściwe zachowywał się w stosunku do jego matki. Brak podstaw do podważenia wiarygodności zeznań tej osoby.

zeznania świadka B. B.

W oparciu o zeznania tej osoby możliwe było ustalenie powodu dla którego oskarżony udał się do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego. Wskazywała na istniejące nieporozumienia między nią a pokrzywdzonym. Co ważne zeznała, iż w czasie zajścia nie było jej na miejscu zdarzenia. Brak podstaw do podważenia wiarygodności zeznań tej osoby.

zeznania świadka M. S. (2)

W oparciu o zeznania tej osoby możliwe było ustalenie powodu dla którego oskarżony udał się do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego. Z zeznań tej osoby wynikało, iż oskarżony uważał, iż pokrzywdzony niewłaściwe zachowywał się w stosunku do jego matki. Brak podstaw do podważenia wiarygodności zeznań tej osoby.

1.1.2

zeznanie świadka K. D.

Zeznania świadka K. D. dotyczące wypowiadanych gróźb karalnych pod jego adresem były konsekwentne, wewnętrznie spójne i logiczne. Jego twierdzenia znajdują poparcie także w zeznania świadka M. Z.. W trakcie zdarzenia rozmawiała telefonicznie z pokrzywdzonym. Słyszała część wypowiedzi kierowanych przez oskarżonego w stosunku do pokrzywdzonego " ja ciebie zniszczę". Niewątpliwie biorąc pod uwagę, iż K. D. został fizycznie zaatakowany należało przyjąć, iż wypowiadane groźby mogły wzbudzić u niego uzasadnione obawy ich spełnienia.

zeznania świadka M. Z.

Zeznania świadka były spójne, logiczne i konsekwentne. Brak podstaw do ich podważenia.

1.1.3

zeznanie świadka K. D.

Zeznania świadka K. D. dotyczące spowodowanych obrażeń były konsekwentne, wewnętrznie spójne i logiczne. Jego twierdzenia znajdują poparcie także w zeznania świadka P. M., protokołach oględzin metalowej rury oraz wyjaśnieniach oskarżonego, który nie kwestionował spowodowania obrażeń u pokrzywdzonego. Sąd nie dał jedynie wiary twierdzeniom pokrzywdzonego, iż w dniu zdarzenia nie doszło do sytuacji konfliktowej pomiędzy nim a B. B.. Na taką sytuację wskazywały zeznania nie tylko tej osoby, ale także M. S. (2) i K. S..

zeznania świadka P. M.

Zeznania świadka były spójne. logiczne i konsekwentne. Brak podstaw do ich podważenia.

protokół oględzin metalowej rury

Dowód nie był kwestionowany przez strony.

wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony P. D. nie kwestionował, iż poprzez uderzania metalowym przedmiotem spowodował obrażenia ciała u pokrzywdzonego. Sąd dał wiarę tym twierdzeniom albowiem korelowały z zeznaniami pokrzywdzonego.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w których zaprzeczył uszkodzeniu laptopa i okularów. Jego twierdzenia pozostawały w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonego wspartymi protokołem oględzin tych przedmiotów. Kto inny miałby spowodować uszkodzenia tych rzeczy, skoro oskarżony nie przeczył, iż brał udział w zajściu i uderzał pokrzywdzonego. Niewątpliwie jego głównym zamiarem było spowodowanie obrażeń ciała, jednakże jednocześnie doprowadził do uszkodzenia mienia pokrzywdzonego.

1.1.2

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w trakcie których zaprzeczył, aby wypowiadał groźby karalne w stosunku do K. D.. Twierdzenia te były sprzeczne z zeznaniami pokrzywdzonego, które Sąd uznał w tym zakresie w całości za wiarygodne. Co prawda na rozprawie pokrzywdzony podał, iż oskarżony groził mu słowami "ja cię kurwa ubiję", zaś w pierwszej fazie postępowania " zabije cię ty chuju" które nie były tożsame. Zdaniem Sądu słowa te jednak wskazywały na taką samą groźbę- pozbawienia życia, zaś co do samej treści należało dać wiarę zeznaniom świadka z etapu postępowania przygotowawczego. Wtedy niewątpliwie świadek lepiej pamiętał to zdarzenie.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

P. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo, którego znamiona zostały określone w art. 288 § 1 kk polega na niszczeniu rzeczy, jej uszkadzaniu lub czynieniu jej niezdatną do użytku. Co ważne czyn zabroniony określony w art. 288§ kk może być popełniony umyślnie zarówno w formie zamiaru bezpośredniego, jak i wynikowego. Na gruncie ustalonego stanu faktycznego nie budzi wątpliwości, że oskarżony P. D. uderzając rurką w laptopa celowo spowodował jego uszkodzenia. Odnośnie okularów uderzając po głowie pokrzywdzonego godził się, iż może spowodować uszkodzenia używanych przez K. D. okularów poprzez ich upadek, co faktycznie nastąpiło. Oskarżony zatem spełnił znamiona strony przedmiotowej tego przestępstwa. . W związku z powyższym oskarżony odpowiada za umyślne uszkodzenie mienia z art. 288 § 1 k.k. Rozmiar szkody nie pozwalał na przyjęcie w tym przypadku wypadku mniejszej wagi.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II.

P. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego jemu przestępstwa z art. 190 § 1 k.k., Sąd zważył, że karze za wskazany występek podlega ten, kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby jej najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadniona obawę, że zostanie spełniona. Oskarżony w dniu 23 czerwca 2019 r. wypowiadając groźby pozbawienia życia i zniszczenia mienie wypełnił znamiona tego przepisu. Sąd doszedł ponadto do przekonania, iż groźby oskarżonego wzbudziły u tej pokrzywdzonego uzasadnione obawy, że zostaną spełnione.

W myśl powszechnie przyjętego w doktrynie i orzecznictwie stanowiska, ocena tej okoliczności powinna mieć charakter subiektywny, jednak jednocześnie muszą być wzięte pod uwagę elementy obiektywizujące ją, takie jak okoliczności wyrażenia groźby, jej treść, rodzaj dobra prawnie chronionego, które było przedmiotem groźby, pozwalające na wyeliminowanie z zakresu karalności groźby kompletnie irracjonalne ( zob. wyrok SA w Krakowie z dnia 4 kwietnia 2002 r., II AKa 163/02, KZS 2002, z. 7-8, poz. 44, źródło Lex). Sąd podziela nadto pogląd wypowiedziany przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 czerwca 2013 r., V KK 94/13, OSNKW 2013, Nr 10, poz. 89, w uzasadnieniu którego podniesiono, że: "Stopień obawy u adresata groźby, równoznaczny z zaistnieniem znamienia skutku przestępstwa określonego w art. 190 § 1 k.k., jest niższy od przekonania o pewności zrealizowania zapowiedzianej groźby. Zostaje on osiągnięty wtedy, gdy zagrożony przewiduje, że groźba może się urzeczywistnić, a więc że nastąpienie zapowiadanego zdarzenia jest realne", a także pogląd wypowiedziany przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 czerwca 2014 r., II AKa 162/14, Biul. SAKa 2014, Nr 4, poz. 1, w którym wskazano, że: "dla zaistnienia przestępstwa groźby karalnej nie jest wymagane, by jej adresat miał pewność, był przekonany, że zapowiadane zdarzenie faktycznie nastąpi. Wystarczy, że jedynie przewiduje, że groźba może się urzeczywistnić, że liczy się z taką możliwością". Z ustaleń faktycznych wynikało, iż w trakcie zdarzenia oskarżony używał przemocy fizycznej powodując u pokrzywdzonego określone obrażenia. Pokrzywdzony miał zatem podstawy do obawiania się spełnienia wypowiadanych gróźb.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

III.

P. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 157 § 2 kk. Przestępstwo stypizowane w art. 157 § 2 kk ma charakter materialny. Realizacja znamion w formie dokonanej wymaga naruszenia dobra, a więc realnego wystąpienia jednego ze skutków w tym przepisie wymienionych. Ustawa posługuje się szerokim znaczeniowo znamieniem czasownikowym "powoduje", obejmującym każdą postać zachowania, które może prowadzić do wytworzenia następstw określonych w tym przepisie. Można przestępstwo to popełnić tylko umyślnie, zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Sprawca musi więc przewidywać i co najmniej godzić się na to, iż swoim czynem spowoduje dla zdrowia pokrzywdzonego skutki opisane w tych przepisach. Skutkiem przestępstwa z art. 157 § 2 kk jest spowodowanie naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia trwającego nie dłużej niż 7 dni.

Materiał dowodowy w postaci zeznań pokrzywdzonego, wyjaśnień oskarżonego, a także opinii sądowo-lekarskiej pozwolił ustalić, że oskarżony swoim zachowaniem działając z zamiarem bezpośrednim wyczerpał znamiona czynu z art 157 § 2 kk.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. D.

I.

I.

Jako okoliczność obciążającą przy wymiarze kary Sąd przyjął fakt uprzedniej karalności oskarżonego. Zdaniem Sądu zasadne było w przypadku oskarżonego za przypisane przestępstwo z art 288 § 1 kk wymierzenie kary 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Kara ograniczenia wolności jest karą pośrednią pomiędzy grzywną i niewysoką karą pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem lub bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sąd ma świadomość, iż oskarżony był uprzednio karany za przestępstwo na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz na kary ograniczenia wolności . W ocenie Sądu konieczne byłoby orzeczenie kary bezwzględnej pozbawienia wolności w związku z przypisaniem oskarżonemu przestępstw świadczących o znacznej demoralizacji sprawcy, co nie miało miejsca w realiach sprawy. Należy pamiętać, iż osadzenie oskarżonego w warunkach zakładu karnego naraziłoby społeczeństwo na wysokie koszty jej utrzymania, grożąc zarazem jego dalszą demoralizacją. Orzeczona kara ograniczenia wolności zawiera określoną dolegliwość. Sankcja ta zawiera w sobie wszystkie elementy kary, a więc spełnia cel restrybutywny (nieodpłatna praca) oraz cele prewencyjne (efekt edukacyjny pracy, praca na cele charytatywne, integracja przestępcy ze społeczeństwem i społeczeństwa z przestępcą) - a pozbawiona jest wad kary pozbawienia wolności (kontakt sprawcy ze środowiskiem więziennym, jego podkultura, brak stygmatyzacji bycia więźniem i często związany z tym efekt odrzucenia tak w środowisku zawodowym, jak i rodzinnym). Zdaniem Sądu wymierzona kara w wymiarze 6 miesięcy ograniczenia wolności w odpowiednim stopniu uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu, zawidnienie oraz cele kary.

P. D.

II.

II.

Jako okoliczność obciążającą przy wymiarze kary Sąd przyjął fakt uprzedniej karalności oskarżonego. Zdaniem Sądu zasadne było w przypadku oskarżonego za przypisane przestępstwo z art 190 § 1 kk wymierzenie kary 3 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Kara ograniczenia wolności jest karą pośrednią pomiędzy grzywną i niewysoką karą pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem lub bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sąd ma świadomość, iż oskarżony był uprzednio karany za przestępstwo na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz na kary ograniczenia wolności . W ocenie Sądu konieczne byłoby orzeczenie kary bezwzględnej pozbawienia wolności w związku z przypisaniem oskarżonemu przestępstw świadczących o znacznej demoralizacji sprawcy, co nie miało miejsca w realiach sprawy. Należy pamiętać, iż osadzenie oskarżonego w warunkach zakładu karnego naraziłoby społeczeństwo na wysokie koszty jej utrzymania, grożąc zarazem jego dalszą demoralizacją. Orzeczona kara ograniczenia wolności zawiera określoną dolegliwość. Sankcja ta zawiera w sobie wszystkie elementy kary, a więc spełnia cel restrybutywny (nieodpłatna praca) oraz cele prewencyjne (efekt edukacyjny pracy, praca na cele charytatywne, integracja przestępcy ze społeczeństwem i społeczeństwa z przestępcą) - a pozbawiona jest wad kary pozbawienia wolności (kontakt sprawcy ze środowiskiem więziennym, jego podkultura, brak stygmatyzacji bycia więźniem i często związany z tym efekt odrzucenia tak w środowisku zawodowym, jak i rodzinnym). Zdaniem Sądu wymierzona kara w wymiarze 3 miesięcy ograniczenia wolności w odpowiednim stopniu uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu, zawidnienie oraz cele kary.

P. D.

III.

III.

Jako okoliczność obciążającą przy wymiarze kary Sąd przyjął fakt uprzedniej karalności oskarżonego. Zdaniem Sądu zasadne było w przypadku oskarżonego za przypisane przestępstwo z art 157 § 2 kk wymierzenie kary 6 ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Kara ograniczenia wolności jest karą pośrednią pomiędzy grzywną i niewysoką karą pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem lub bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sąd ma świadomość, iż oskarżony był uprzednio karany za przestępstwo na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz na kary ograniczenia wolności . W ocenie Sądu konieczne byłoby orzeczenie kary bezwzględnej pozbawienia wolności w związku z przypisaniem oskarżonemu przestępstw świadczących o znacznej demoralizacji sprawcy, co nie miało miejsca w realiach sprawy. Należy pamiętać, iż osadzenie oskarżonego w warunkach zakładu karnego naraziłoby społeczeństwo na wysokie koszty jej utrzymania, grożąc zarazem jego dalszą demoralizacją. Orzeczona kara ograniczenia wolności zawiera określoną dolegliwość. Sankcja ta zawiera w sobie wszystkie elementy kary, a więc spełnia cel restrybutywny (nieodpłatna praca) oraz cele prewencyjne (efekt edukacyjny pracy, praca na cele charytatywne, integracja przestępcy ze społeczeństwem i społeczeństwa z przestępcą) - a pozbawiona jest wad kary pozbawienia wolności (kontakt sprawcy ze środowiskiem więziennym, jego podkultura, brak stygmatyzacji bycia więźniem i często związany z tym efekt odrzucenia tak w środowisku zawodowym, jak i rodzinnym). Zdaniem Sądu wymierzona kara w wymiarze 6 miesięcy ograniczenia wolności w odpowiednim stopniu uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu, zawidnienie oraz cele kary. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował przyznanie się do popełnienia przypisanego mu czynu.

P. D.

IV

I, II, III

Sąd na podstawie art. 86 § 1 kk i art. 86 § 3 kk Sąd połączył kary jednostkowe orzeczone w punktach I-III wyroku i orzekł karę łączną 8 miesięcy graniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.. Sąd uznał, iż adekwatną reakcją na popełnione przez oskarżonego przestępstwa będzie kara ograniczenia wolności, zwłaszcza, że będzie ona realna do wykonania, albowiem oskarżony mimo młodego wieku pracuje jedynie dorywczo. Jednocześnie stanowi odpowiednią dolegliwość.

Kara łączna ograniczenia wolności mogła więc być orzeczona, w granicach od 6 miesięcy przy zastosowaniu pełnej absorpcji (tj. od najwyższej z kar) do ich sumy tj. do 1 roku i 3 miesięcy ograniczenia wolności.

Orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zgodnie z utrwalonym w tym względzie stanowiskiem doktryny i judykatury Sąd może wymierzyć karę łączną stosując zasadę pełnej absorpcji jak i zasadę pełnej kumulacji biorąc dodatkowo pod uwagę „czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto(…) czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków( m.in. zachowanie się skazanego po wydaniu poszczególnych wyroków jednostkowych), przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej [Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 września 2006 r. sygn. akt II AKa 244/06]. Związek przedmiotowy zbiegających się realnie przestępstw ocenia się według tożsamości lub podobieństwa dóbr naruszonych poszczególnymi z nich oraz zwartości czasowej i miejscowej ich popełnienia. Związek podmiotowy rozumie się natomiast jako podobieństwo rodzaju winy i zamiarów. ( wyrok SA w Krakowie z 14.03.2007r., IIAka 44/07,KZS 2007/4/27).

Należy podkreślić, iż w judykaturze i piśmiennictwie wskazuje się, że absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie biorąc pod uwagę negatywną – co do sprawcy- przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw. Zasadę absorpcji stosuje się bowiem , gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem , wskazują na bliską więź podmiotową i przedmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem działania, mimo godzenia w różne dobra osobiste.

Mając powyższe względy na uwadze Sąd orzekł wobec oskarżonego karę łączną w wymiarze 8 miesięcy ograniczenia wolności.

W tym miejscu należy zaakcentować, iż zdaniem Sądu w stosunku do oskarżonego nie zachodzą okoliczności mogące stanowić wystarczającą podstawę do zastosowania całkowitej absorpcji. Redukowanie kar poprzez stosowanie całkowitej absorpcji stanowiłoby nadużycie instytucji kary łącznej, która ma służyć bynajmniej nie ograniczaniu odpowiedzialności karnej sprawcy, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów, jakich się sprawca dopuścił, by nie została wypaczona przez prostą arytmetykę kar.

W judykaturze podkreśla się, iż na ogół nie ma powodu, by orzekać karę łączną w dolnych granicach, tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Zatem jak wskazano wyżej całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy, gdy wszystkie czyny wskazują na bliską więź podmiotową i przedmiotową albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (wyrok SA w Katowicach z 20.05.2008r. IIAKa 129/08).

Reasumując należy zatem wskazać, iż zdaniem Sądu w realiach przedmiotowej sprawy nie zachodziły przesłanki do zastosowania zasady pełnej absorpcji. Zatem ostatecznie wymierzona oskarżonemu kara łączna w wysokości 8 miesięcy ograniczenia wolności jawi się jako kara w wymiarze najbardziej racjonalnym. Sąd zdecydował się orzec karę łączną przy zastosowaniu zasady częściowej absorbcji ze względu na fakt, że D. S. dopuścił się trzech czynów godzących w różne dobra prawne, a co za tym idzie kara ta musiała odzwierciedlać kryminalny charakter jego działalności.

P. D.

V.

I.

W związku z przypisaną odpowiedzialnością karną za uszkodzenie mienia Sąd w oparciu o art 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody poprzez uiszczenie kwoty 4850 zł stanowiącą sumę za spowodowanie uszkodzeń laptopa i okularów. Z powodu rozmiaru uszkodzeń laptopa pokrzywdzony musiał dokonać nowego tego typu urządzenia ( 121 akt). Widoczne uszkodzenia okularów ( k.18-19 akt) wskazywały także na konieczność ich wymiany na nowe.

P. D.

VI.

IV.

Na postawie art 63 § 1 kk obligatoryjnie na poczet orzeczonej kary łącznej ograniczenia wolności zaliczono okres zatrzymania.

P. D.

VII.

III.

Jako zbędny dla dalszego postępowania należało uznać dowód rzeczowy w sprawie w postaci metalowej rury i w myśl art 230 § 2 kpk zwrócić uprawnionemu tj. K. D..

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII.

Oskarżony utrzymuje się jedynie z prac dorywczych z których uzyskuje dochód w wysokości 1000-2000 zł miesięcznie. Został także zobowiązany do naprawienia szkody. W tej sytuacji Sąd w oparciu o art. 624 § 1 kpk zwolnił go od wydatków, zaś w myśl art 17 ust 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. O opłatach w sprawach karnych od ponoszenia opłaty .

1.Podpis