Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku XII Wydział Gospodarczy Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2013 r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa I. P. (...) L.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w Ł.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 12 kwietnia 2013 r. sygnatura akt VI GC 158/13

I.  oddala apelację

II.  kosztami opłaty sądowej od apelacji obciąża powódkę, uznając je za uiszczone.

Sygn. akt XII Ga 412/13

UZASADNIENIE

Powódka I. P. (...) L.wniosła o zasądzenie od (...) S.A.w Ł.odszkodowania w kwocie 22.951,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 września 2011r. i kosztami procesu – na podstawie łączących ją z pozwaną umów ubezpieczenia.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 16 stycznia 2013r. orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na jej rzecz zwrotu kosztów procesu.

Wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2013r. Sąd Rejonowy w Słupsku oddalił powództwo oraz zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 2.417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd Rejonowy wydał w oparciu o następujące ustalenia faktyczne:

W dniu 30 maja 2011r. powódka zawarła z pozwaną – jako ubezpieczycielem – dwie umowy ubezpieczenia obowiązujące w okresie od dnia 1 czerwca 2011r. do dnia 30 maja 2012r. Pierwsza z tych umów dotyczyła odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub posiadanego mienia. Ubezpieczenie z tej umowy obejmowało odpowiedzialność cywilną powódki za szkody powstałe w związku z prowadzaniem działalności gospodarczej określonej w polisie lub posiadaniem mienia. W zakresie podstawowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna powódki, gdy w związku z prowadzoną działalnością lub posiadaniem mienia powódka wyrządzi czynem niedozwolonym osobie trzeciej szkodę osobową lub rzeczową, do naprawienia której jest zobowiązana w myśl przepisów prawa (§ 3 ust. 1 i 4 OWU). Drugą umową strony objęły ochroną ubezpieczeniową odpowiedzialność cywilną powódki jako przewoźnika w krajowym i międzynarodowym ruchu drogowym. Przedmiotem ubezpieczenia w tej umowie jest odpowiedzialność cywilna przewoźnika w ruchu krajowym za skody w postaci utraty, ubytku lub uszkodzenia przewożonego towaru, którą przewoźnik ponosi na zasadach określonych w ustawie Prawo przewozowe, w granicach niewykraczających poza odpowiedzialność ustawową i jednocześnie zgodnie z postanowieniami OWU (§ 3 ust. 1 pkt 1 OWU). Strony rozszerzyły tę odpowiedzialność na szkody wyrządzone przez podwykonawców i powstałe w związku z załadunkiem albo rozładunkiem towaru. Powódka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w wykonaniu zawartej umowy z (...) S.A.w L., zajmuje się odbiorem z fabryki tej spółki odpadów ziemniaczanych. W dniu 6 czerwca 2011r. pracownik powódki M. (...) L.przyjechał samochodem ciężarowym powódki do fabryki (...) S.A.w L.w celu odbioru odpadów. Samodzielnie podczepił wąż od pompy z samochodu do kontenera z odpadami i uruchomił pompę, która tłoczyła odpady na samochód powódki. Z powodu podjęcia dodatkowych czynności związanych z koniecznością umycia zbiornika M. (...) L.zapomniał wyłączyć pompę po opróżnieniu kontenera z odpadów (co należało do jego obowiązków), po czym odjechał samochodem powódki wraz z odpadami. Pompa do opróżniania odpadów cały czas pracowała. Zauważył to pracownik (...) S.A.w L. A. S., który wyłączył pompę. Wskutek pracy pompy „na sucho” została ona uszkodzona. Naprawy pompy dokonali pracownicy (...) S.A.w L.z zakupionych części zamiennych. Koszt naprawy został oszacowany przez (...) S.A.w L.na kwotę 28.230,80 zł, na którą składały się: koszt zakupu części zamiennych w kwocie 22.471,87 zł oraz koszt pracy pracowników naprawiających pompę. (...) S.A.w L.w dniu 26 lipca 2011r. wystawiła z tego tytułu fakturę VAT dla powódki. Powódka nie kwestionowała swojej odpowiedzialności za szkodę i w dniu 22 listopada 2011r. powyższą kwotę zapłaciła. Następnie zgłosiła szkodę pozwanej, która odmówiła wypłaty odszkodowania zarówno z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub posiadanego mienia (gdyż umowa ta nie obejmuje swoim zakresem odpowiedzialności z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania), jak i z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej powódki jako przewoźnika w krajowym i międzynarodowym ruchu drogowym (gdyż uszkodzona pompa nie była przewożona, a wykorzystywana do załadunku odpadów, co nie było objęte ochroną ubezpieczeniową).

Sąd Rejonowy przytoczył treść art. 805 § 1 k.c. i wskazał, że opisana w pozwie szkoda, powstała w wyniku nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 w zw. z art. 474 k.c.), nie została objęta zakresem łączących strony umów ubezpieczenia.

Wyjaśnił Sąd, że umowa odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub posiadanego mienia dotyczyła odpowiedzialność cywilnej powódki w sytuacji, gdy w związku z prowadzoną działalnością lub posiadaniem mienia powódka wyrządzi czynem niedozwolonym osobie trzeciej szkodę osobową lub rzeczową, do naprawienia której jest zobowiązana w myśl przepisów prawa (§ 3 ust. 1 i 4 OWU).

Zważył Sąd Rejonowy, że niewykonanie zobowiązania samo przez się nie może być uznane za działanie bezprawne w rozumieniu art. 415 k.c. Wprawdzie czynu niedozwolonego można się dopuścić również i wtedy, gdy poszkodowanego i sprawcę łączy stosunek zobowiązaniowy, jednakże z takim przypadkiem mamy do czynienia, kiedy szkoda jest następstwem działania lub zaniechania sprawcy, które stanowi samoistne, tzn. niezależne od zakresu istniejącego zobowiązania, naruszenie ogólnie obowiązującego przepisu prawa bądź zasad współżycia społecznego, w szczególności jeśli dochodzi do wyrządzenia szkody na osobie.

Zdaniem Sądu Rejonowego w rozpoznawanej sprawie nie można uznać, że nienależyte wykonanie zobowiązania przez M. (...) L.stanowiło jednocześnie naruszenie ogólnie obowiązującego przepisu prawa bądź zasad współżycia społecznego. Oznacza to według Sądu Rejonowego, że zaistniała szkoda nie była wynikiem czynu niedozwolonego, a w konsekwencji nie jest objęta ochroną ubezpieczeniową w ramach omawianej umowy ubezpieczenia.

Wskazał Sąd Rejonowy, że przedmiotem drugiej umowy ubezpieczenia jest odpowiedzialność cywilna przewoźnika w ruchu krajowym za skody w postaci utraty, ubytku lub uszkodzenia przewożonego towaru, którą przewoźnik ponosi na zasadach określonych w ustawie Prawo przewozowe, w granicach niewykraczających poza odpowiedzialność ustawową i jednocześnie zgodnie z postanowieniami OWU.

Według Sądu Rejonowego z ustalonego stanu faktycznego wynika, że uszkodzona pompa nie była rzeczą stanowiącą przedmiotem przewozu (powódka przewoziła odpady ziemniaczane), a służyła jedynie do załadunku przewożonych odpadów. Umowa zaś dotyczyła wyłącznie szkody w przewożonym towarze, co wprost wynika z treści OWU. Nie zmienia tego fakt, że strony rozszerzyły odpowiedzialność na szkody powstałe w związku z załadunkiem czy rozładunkiem towaru, gdyż powyższa zmiana jedynie rozszerzała odpowiedzialność pozwanej w czasie (poza czas przewozu), a nie rozszerzała odpowiedzialności na szkody dotyczące innych rzeczy niż przewożone (w szczególności nie rozszerzała odpowiedzialności za szkody powstałe w rzeczach służących do załadunku). Z tego względu uznał Sąd Rejonowy, że przedmiotowa szkoda nie była objęta ochroną ubezpieczeniową także w ramach drugiej umowy ubezpieczenia.

Wyjaśnił nadto Sąd Rejonowy, że oddaleniu podlegały wnioski dowodowe z przesłuchania stron, bowiem wszystkie okoliczności sporne zostały wyjaśnione innymi środkami dowodowymi (art. 299 k.p.c.) oraz z opinii biegłego, gdyż dowód ten był bezprzedmiotowy dla rozstrzygnięcia procesu, a nadto powódka innymi środkami dowodowymi udowodniła wysokość szkody (art. 227 k.p.c. i art. 217 § 3 k.p.c.).

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., art. 99 k.p.c. oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163 poz. 1349 z 2002r. z póz. zm.).

Apelację od wyroku wywiodła powódka, która zaskarżając orzeczenie w całości domagała się jego zmiany poprzez zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kwoty 22.951,87 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 września 2011r. do dnia zapłaty oraz dokonanie stosownej modyfikacji rozstrzygnięcia o kosztach procesu. Ewentualnie skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach zastępstwa procesowego za postępowanie odwoławcze.

Skarżąca podniosła zarzuty:

1. naruszenia przepisu art. 471 k.c. w zw. z art. 474 k.c. poprzez ich wadliwe zastosowanie i błędne uznanie, że do uszkodzenia pompy S., stanowiącej własność (...) S.A. doszło w wyniku nienależytego wykonania zobowiązania przez powódkę, podczas gdy szkoda ta była wynikiem deliktu popełnionego przez pracownika powódki, który po zakończeniu załadunku pojazdu odpadami, w zawiniony przez siebie sposób zapomniał wyłączyć ww. urządzenie, co stanowi o odpowiedzialności deliktowej powódki przy okazji wykonywania kontraktu, zaś samo zobowiązanie umowne powódki, polegające na wywozie odpadów, zostało wykonane prawidłowo;

2. naruszenia przepisu art. 805 § 1 k.c. i art. 822 § 1 k.c. w zw. z § 3 ust. 4 i 5 OWU umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub posiadanego mienia, poprzez ich niezastosowanie i wadliwe przyjęcie, że pozwany nie ponosi odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 6 czerwca 2011r. pomimo tego, że do uszkodzenia pompy S., stanowiącej własność (...) S.A. doszło w wyniku deliktu popełnionego przez pracownika powódki, który po zakończeniu załadunku pojazdu odpadami w zawiniony przez siebie sposób zapomniał wyłączyć ww. urządzenie (pompę), co stanowi o odpowiedzialności deliktowej powódki przy okazji wykonywania kontraktu;

3. naruszenia przepisu art. 805 § 1 k.c. i art. 822 § 1 k.c. w zw. z § 2 pkt 10 i § 3 ust. 2 OWU umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźników w krajowym i międzynarodowym ruchu drogowym w rozszerzonym wariancie, poprzez ich wadliwe zastosowanie i błędne przyjęcie, że objęcie zakresem ubezpieczenia również szkód powstałych w związku z załadunkiem albo rozładunkiem towaru dotyczy tylko rozszerzenia ochrony ubezpieczeniowej w czasie, podczas gdy postanowienia OWU sformułowane niejednoznacznie interpretuje się na korzyść ubezpieczonego, co było zgodne z intencją pełnego ubezpieczenia działalności prowadzonej przez powódkę;

4. naruszenia przepisu art. 227 k.p.c. poprzez bezzasadne oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z przesłuchania powódki (w związku z czym zgłosiła zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 k.p.c.) m.in. na okoliczność interpretacji przez powódkę treści OWU, stanowiących integralną część zawartych z pozwaną umów ubezpieczenia, co ma bardzo istotne znaczenie dla ustalenia zakresu ochrony ubezpieczeniowej;

5. naruszenia przepisu art. 227 k.p.c. w zw. z art. 278 k.p.c. poprzez bezzasadne oddalenie wniosku dowodowego w postaci opinii biegłego ds. budowy maszyn celem określenia uzasadnionego kosztu naprawy pompy S. należącej do (...) S.A., powstałych dnia 6 czerwca 2011r. (związku z czym zgłosiła zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 k.p.c.), pomimo tego że pozwana zakwestionowała roszczenie pozwu także co do wysokości.

Jednocześnie z ostrożności procesowej skarżąca wniosła o:

- przesłuchanie jej celem przedstawienia przez nią przebiegu powstania szkody w dniu 6 czerwca 2011r., polegającej na uszkodzeniu pompy S., stanowiącej własność (...) S.A., sposobu naprawienia przez powódkę powstałej szkody, ustalenia wartości szkody, przebiegu postępowania likwidacyjnego u pozwanej w związku z zaistnieniem szkody, a także interpretacji przez powódkę OWU zawartych z pozwaną umów ubezpieczenia;

- dopuszczenie dowodu z opinii biegłego ds. budowy maszyn celem określenia uzasadnionego kosztu naprawy pompy S. należącej do (...) S.A., powstałych dnia 6 czerwca 2011r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Wbrew stanowisku prezentowanemu przez skarżącą zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu. Prawidłowe są zarówno ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd pierwszej instancji, które Sąd odwoławczy w całości podziela bez potrzeby ich ponownego przytaczania, jak
i wyprowadzone na ich podstawie wnioski odnośnie braku odpowiedzialności pozwanej za opisaną w pozwie szkodę.

Rozważania należy rozpocząć od wskazania, że w sprawie nie zaistniały zarzucane przez skarżącą uchybienia o charakterze procesowym. Wnioski dowodowe o przesłuchanie powódki w charakterze strony oraz o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego miały dowodzić okoliczności, które były bezsporne bądź pozostawały bez wpływu na rozstrzygnięcie sprawy. Nie zostały bowiem zakwestionowane przez pozwaną ani przebieg zdarzenia wywołującego szkodę, sposób naprawienia szkody ani opisywany przez powódkę tok postępowania likwidacyjnego. Nie zachodziła również potrzeba słuchania powódki na okoliczność interpretacji ogólnych warunków zawartych z pozwaną umów ubezpieczenia (dalej OWU), których treść jak i wykładnia dokonana przez pozwaną nie budzą w okolicznościach sprawy żadnych wątpliwości. Kwestia ta zostanie szerzej omówiona w dalszej części uzasadnienia. Zważywszy zaś na to, że powódka nie udowodniła roszczenia co do zasady, zbędne było prowadzenie postępowania dowodowego zmierzającego do wykazania wysokości szkody, a w tym zlecanie biegłemu sporządzania na tę okoliczność opinii. Tym samym zarzut naruszenia art. 227 k.p.c. należało uznać za chybiony. Z analogicznych przyczyn oddaleniu podlegały również wnioski dowodowe zgłoszone przez skarżącą w apelacji.

Przechodząc natomiast do omówienia zarzutów o charakterze materialnym wskazać trzeba, że powódka w pierwszej kolejności zwróciła się do pozwanej o wypłatę odszkodowania na podstawie umowy odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub posiadanego mienia wyjaśniając, że szkoda nastąpiła na skutek zawinionego zachowania jej pracownika, ocenianego przez nią jako czyn niedozwolony. Taka interpretacja miała związek z treścią § 3 ust. 4 OWU stanowiącego, że w zakresie podstawowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna Ubezpieczonego, gdy w związku z prowadzoną działalnością lub posiadaniem mienia Ubezpieczony wyrządzi czynem niedozwolonym osobie trzeciej szkodę osobową lub rzeczową, do naprawienia której zobowiązany jest w myśl przepisów prawa. Istotną dla oceny zasadności stanowiska powódki jest przy tym okoliczność, że ogólne warunki ubezpieczenia przewidywały możliwość modyfikacji zakresu podstawowego ubezpieczenia o odpowiedzialność cywilną za szkody powstałe wskutek niewykonania lub nienależytego zobowiązania (§ 4 ust. 1 pkt 4). Oznacza to, że oba terminy (czyny niedozwolone i szkoda kontraktowa) były w umowie ubezpieczenia rozróżniane. Bezspornym jest również, że z takiego rozszerzonego wariantu ochrony powódka nie korzystała.

Trafnie uznał Sąd pierwszej instancji, że zachowanie pracownika powódki, jakkolwiek w ramach stosunków pracodawca - pracownik mogło nosić znamiona czynu niedozwolonego, to jednak w relacjach powódka i jej kontrahent niewątpliwie stanowiło nieprawidłowe wykonanie zobowiązania. Powódkę łączyła bowiem z (...) S.A.umowa, której przedmiotem był wywóz odpadów, a zdarzenie wywołujące szkodę w postaci zniszczenia pompy służącej do załadunku odpadów do samochodu nastąpiło w czasie wykonywania zwykłych czynności związanych z realizacją tej umowy przez powódkę. Jak wynika z zeznań pracownika powódki M. (...) L.do jego zadań należało nie tylko podstawienie samochodu i zabranie odpadów, ale również i wykonanie wszelkich prac załadunkowych, tj. obsługa pompy, opłukiwanie zbiornika, nagarnianie odpadu do miejsca zasysania przez pompę, czy sprzątanie po załadunku. W świetle powyższego wyłączanie pompy stanowiło obowiązek umowny spoczywający na powódce, który w dniu zdarzenia wywołującego szkodę nie został przez nią wykonany.

Oceniając zasadność argumentacji powódki Sąd odwoławczy miał na względzie okoliczność, że naruszenie obowiązku umownego może być jednocześnie deliktem. Taka sytuacja występuje jednak wówczas, gdy szkoda zaistniała na skutek samoistnego naruszenia ogólnie obowiązującego przepisu prawa albo zasad współżycia społecznego. O czynie niedozwolonym może być mowa tylko wtedy, gdy sprawca szkody naruszył obowiązek powszechny, ciążący na każdym. Niewykonanie zobowiązania samo przez się nie może być zatem uznane za działanie bezprawne w rozumieniu art. 415 k.c. Taka jego kwalifikacja jest uzasadniona tylko wtedy, gdy jednocześnie następuje naruszenie obowiązku powszechnego, ciążącego na każdym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997r. III CKN 202/97, LEX nr 31822).

Nie ulega wątpliwości fakt, że wskazanego warunku nie spełnia zaniechanie pracownika powódki, na skutek którego powstała szkoda. W okolicznościach sprawy mamy w związku z tym do czynienia wyłącznie z odpowiedzialnością kontraktową, normowaną przepisami art. 471 i nast. k.c., która jak wskazano, nie została przez strony objęta zakresem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub posiadanego mienia. Z tej przyczyny w sprawie nie znajdują zastosowania przepisy art. 805 § 1 k.c. i art. 822 § 1 k.c. w związku z § 3 ust. 4 i 5 OWU.

Podstawy do uwzględnienia dochodzonego pozwem roszczenia nie mogły również stanowić postanowienia łączącej strony umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźników w krajowym i międzynarodowym ruchu drogowym. Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 OWU przedmiotem tego ubezpieczenia jest odpowiedzialność cywilna przewoźnika wykonującego przewozy w ruchu krajowym za szkody w postaci utraty, ubytku lub uszkodzenia przewożonego towaru, którą przewoźnik ponosi na zasadach określonych w ustawie Prawo przewozowe, w granicach nie wykraczających poza odpowiedzialność ustawową i jednocześnie zgodnie z postanowieniami niniejszych OWU; w przypadku opóźnienia w przewozie za szkody inne niż utrata, ubytek lub uszkodzenie towaru – do wysokości podwójnej kwoty przewoźnego, zgodnie z art. 83 ust. 1 ustawy Prawo przewozowe. Bezspornym jest, że w przypadku tej umowy strony rozszerzyły zakres odpowiedzialności o szkody powstałe w paletach, platformach lub kontenerach niebędących przewożonym towarem, a użytkowanych przez zlecającego przewóz; wyrządzone przez podwykonawców oraz powstałe w związku z załadunkiem albo rozładunkiem towaru.

Podzielić należy stanowisko Sądu pierwszej instancji, że także i w tym przypadku szkoda wyrządzona przez powódkę nie mieści się w zakresie udzielonej przez ubezpieczyciela ochrony, a to przede wszystkim z tej przyczyny, że umowa, w ramach której doszło do powstania szkody, nie była umową przewozu. Do obowiązków powódki nie należał bowiem transport towaru, ale wywiezienie odpadów poprzedzone etapem czyszczenia zbiornika.

Niezależnie od powyższego, odnosząc się do zarzutu nieprecyzyjnego sformułowania postanowień OWU wskazać trzeba, że z przytoczonego uregulowania jednoznacznie wynika, że ubezpieczenie odpowiedzialności przewoźników obejmuje wyłącznie szkody w przewożonym towarze oraz wynikające z opóźnienia w dostawie. W konsekwencji również w przypadku rozszerzenia odpowiedzialności o szkody w trakcie załadunku przyjmować należy, że odpowiedzialność ta nie odnosi się do jakichkolwiek szkód, ale nadal ogranicza się do szkód w towarze przyjętym do przewozu, z tym że powstałych nie tylko podczas transportu, ale także w czasie załadunku przed jego rozpoczęciem i rozładunku odbywającym się po zakończeniu przewozu. Uszkodzenie pompy nie może zostać jednocześnie zakwalifikowane jako szkoda powstała w paletach, platformach lub kontenerach niebędących przewożonym towarem, gdyż ta dodatkowa klauzula przyjęta przez strony w umowie dotyczy odpowiedzialności za opakowanie służące do przechowywania towarów powierzone przewoźnikowi przez wysyłającego, nie obejmuje natomiast sprzętu wykorzystywanego przy załadunku.

Powyższe w ocenie Sądu odwoławczego świadczy o tym, że również zarzut naruszenia przepisu art. 805 § 1 k.c. i art. 822 § 1 k.c. w zw. z § 2 pkt 10 i § 3 ust. 2 OWU jest w okolicznościach sprawy chybiony.

Z przedstawionych względów apelacja powódki jako bezzasadna podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

Orzekając o kosztach postępowania odwoławczego na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. Sąd odwoławczy miał na uwadze okoliczność, że powódka przegrała postępowanie apelacyjne w całości, a pozwana nie poniosła w tym postępowaniu żadnych kosztów.