Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2019 r. w Gliwicach

sprawy J. O. (O.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania

na skutek odwołania J. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 19 sierpnia 2019 r. nr SER 2E/ (...)

oddala odwołanie.

(-) sędzia Teresa Kalinka

Sygn. VIII U 1841 /19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 sierpnia 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił J. O. przywrócenia terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania na podstawie art. 59 § 1 k.p.a. w związku z art. 83b ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych.

Z uzasadnienia decyzji wynika, że termin do złożenia skargi o wznowienie postępowania po ogłoszeniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca z 2019 roku upłynął w dniu 23 kwietnia, natomiast skarga o wznowienie została złożona w dniu 13 maja 2019. Zdaniem organu rentowego uchybienie terminu nastąpiło z winy zainteresowanej, w związku z czym brak jest podstaw do przywrócenia terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania .

Ubezpieczona w odwołaniu domagała się zmiany zaskarżonej decyzji twierdząc, że do uchybienia terminowi doszło bez jej winy.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. O. urodziła się (...) i od 12 marca 2008 roku jest uprawniona do emerytury przyznanej na zasadach określonych w art. 46 w związku z art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych . Decyzją z dnia 28 października 2015 roku, po rozpoznaniu wniosku z dnia 15 października 2015 roku przyznano odwołującej prawo do emerytury z tytułu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego. Wysokość tego świadczenia ustalono z zastosowaniem art.25 ust. 1 b ustawy emerytalnej. Wysokość tego świadczenia została pomniejszona o kwotę już wypłaconych emerytur . Od decyzji z dnia 28 października 2015 roku ubezpieczona nie wniosła odwołanie.

W dniu 13 maja 2019 roku ubezpieczona wniosła o wznowienie postępowania i uchylenie decyzji i ponowne jej obliczenie bez zastosowania art. 25 ust. 1b ustawy emerytalnej , w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 roku. Decyzją z dnia 28 maja 2019 roku organ rentowy odmówił wznowienia postępowania w sprawie i od tej decyzji ubezpieczona złożyła odwołanie, które zostało zarejestrowane w tut. Sądzie pod sygn. VIII U 1075/ 19. Podstawą odmowy wznowienia postępowania było ustalenie, ze skarga została wniesiona po ustawowym terminie , a zainteresowana nie zwróciła się z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia skargi o wznowienie postępowania.

Dopiero na rozprawie w dniu 30 lipca 2019 roku odwołująca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi o wznowienie postępowania i wniosek ten został przekazany organowi i rentowemu . Po rozpoznaniu wniosku organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję .

W toku postępowania przed sądem J. O. oświadczyła, że jedyną przyczyną zwłoki w złożeniu odwołania był fakt, że do dnia 13 maja 2019 roku nie słyszała o wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 roku . Dopiero przysłuchując się rozmowie dwóch przypadkowych osób podczas wizyty u lekarza dowiedziała się o tym, że zapadło orzeczenie które umożliwia kobietom w urodzonym w 1953 roku o ustalenie wysokości emerytury w korzystniejszy sposób , niż było to możliwe w 2013 roku,.

W tym samym dniu złożyła w organie rentowym wniosek dostępny w ZUS o p wznowienie postępowania, ale nie została poinformowana o tym, że jest możliwe złożenie wniosku o przywrócenie terminu.

Stan faktyczny wynika z akt organu rentowego, oświadczenia J. O. złożonego na rozprawie w sprawie VIII U 1175 / 19 i przesłuchania ubezpieczonej z dnia 19 listopada 2019 roku. Stan faktyczny jest bezsporny między stronami i nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszym postępowaniu jest odwołanie od decyzji z dnia 19 sierpnia 2019 roku, w której organ rentowy rozpoznał wyłącznie wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi o wznowienie postępowania . Zdaniem Sądu niemożliwe było łączne rozpoznanie sporu zawisłego w niniejszym postępowaniu z odwołaniem złożonym w sprawie VIII U 1175 /19. Skoro ZUS w dniu 28 maja 2019 wydał decyzję odmawiającą wznowienia postępowania w sprawie z powodu uchybienia terminowi do złożenia skargi, to bez prawomocnego rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu nie jest możliwe merytoryczne rozpoznanie odwołania od tej decyzji . W przypadku gdyby termin został przywrócony organ rentowy musiałby zmienić zaskarżoną decyzją co najmniej w zakresie uzasadnienia odmowy wznowienia .

Bezsporne w niniejszej sprawie jest, że skarga o wznowienie postępowania została złożona po terminie, bowiem wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 roku, w którym stwierdzono niezgodność z art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej art. 25 ustępie1 b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2017 roku, w zakresie w jakim dotyczył urodzonych w 1953 roku kobiet, które przed 1 stycznia 2013 roku nabyły prawo do emerytury na podstawie art. 46 tej ustawy. Termin na zgłoszenie skargi o wznowienie postępowania upływał dnia 23 kwietnia 2019 roku, a skarga została złożona w dniu 13 maja 2019 roku. Zgodnie z art. 59 § 2 k.p.a. o przywróceniu terminu postanawia właściwy w sprawie organ administracji publicznej.

Art. 58 k.p.a. stanowi :

§ 1. W razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy.

§ 2. Prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednocześnie z wniesieniem prośby należy dopełnić czynności, dla której określony był termin.

§ 3. Przywrócenie terminu do złożenia prośby przewidzianej w § 2 jest niedopuszczalne.

Organ rentowy orzekał na podstawie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego . Ubezpieczona dopiero z treści decyzji z dnia 28 maja 2019 roku dowiedziała się , że było możliwe złożenie wniosku o przywrócenie terminu. W dniu 11 czerwca 2019 roku wpłynęło odwołanie od decyzji w z dnia 28 maja 2019 i dopiero na rozprawie w dniu 30 lipca 2019 roku sformułowała wniosek o przywrócenie terminu. Wniosek taki był spóźniony w rozumieniu art. 58§2 k.p.a., bowiem o tym, że należało taki wniosek złożyć dowiedziała się z uzasadnienia decyzji z dnia 28 maja roku. Niezależnie od powyższego należy zwrócić uwagę, że brak wiedzy o podstawie wznowienia postępowania wynikającej z treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego i wpływie treści takiego wyroku na sytuację prawną zainteresowanego nie stanowi usprawiedliwienia zwłoki we wniesieniu odwołania Takie jest ustalone orzecznictwo sadów administracyjnych i powszechnych ( por. wyrok WSA w Opolu dnia 29 września 2016 roku sygn. II SA/ Op 318 /16 , wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 31 sierpnia 2017 roku sygn. III AUa 109/16 , wyrok NSA dnia 22 marca 2013 sygn. akt II OSK 2267/11.W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

Sędzia (-) T.Kalinka