Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Marta Przybylska

Protokolant st. sekr. sąd. Ilona Pilarczyk

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kaliszu ---

po rozpoznaniu dnia 25.10.2018 r, 28.02.2019 r., 13.05.2019 r. 30,09.2019 r.

sprawy

1.  I. B.

córki B. i K. z d. M.

ur. (...) w K.

oskarżonej o to, że

w dniu 14 czerwca 2018 roku w K. wspólnie i w porozumieniu z S. B. przywłaszczyła znalezione rzeczy ruchome w postaci kuferka z zawartością przyborów dla dziecka: pieluchy, krem, mleko i ubranka o łącznej wartości 350 zł oraz telefon komórkowy marki S. (...) o nr (...) o wartości 500 zł czym spowodowała straty w wysokości 850 zł na szkodę K. M.

tj. o czyn z art. 284§1 i 3 kk

2.  S. B.

córki R. i I. z d. H.

ur. (...) w K.

oskarżonej o to, że

w dniu 14 czerwca 2018 roku w K. wspólnie i w porozumieniu z I. B. przywłaszczyła znalezione rzeczy ruchome w postaci kuferka z zawartością przyborów dla dziecka: pieluchy, krem, mleko i ubranka o łącznej wartości 350 zł oraz telefon komórkowy marki S. (...) o nr (...) o wartości 500 zł czym spowodowała straty w wysokości 850 zł na szkodę K. M.

tj. o czyn z art. 284§1 i 3 kk

1.  uznaje oskarżone I. B. i S. B. w miejsce zarzucanych im czynów za winne tego, że w dniu 14 czerwca 2018 roku w K. działając wspólnie i w porozumieniu przywłaszczyły znalezione rzeczy ruchome w postaci torby koloru czarnego ze znaczkiem (...) z zawartością przyborów dla dziecka w postaci mleka, ubranek, syropu o łącznej wartości 154 zł oraz telefon komórkowy marki S. (...) o nr (...) o wartości 22 zł czym spowodowały straty w wysokości 176 zł na szkodę A. B. tj. czynu z art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw wymierza im kary po 200 (dwieście) złotych grzywny;

2.  na podstawie art. 82§3 kpw na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza obwinionym okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie wobec S. B. od dnia 17.06.2018r godz. 19.05 do dnia 17.06.2018r godz. 20.10 i wobec I. B. od 17.06.2018r godz. 17.25 do dnia 17.06.2018r godz. 19.30,

3.  na podstawie art. 119 § 4 k.w. orzeka wobec obwinionych obowiązek zapłaty równowartości przywłaszczonego mienia przez uiszczenie na rzecz A. B. kwot po 72,50 (siedemdziesiąt dwa 50/100) złotych,

4.  na podstawie art. 44§5 kpw w zw. z art. 230§2 kpk zwrócić A. B. dowody rzeczowe w postaci torby używanej oznaczonej znaczkiem (...) i telefonu koloru białego marki S. zapisanych pod pozycją Drz 23/19,

5.  zwalnia obwinione od ponoszenia kosztów sądowych.

SSR Marta Przybylska

Sygn. akt II K 779/18

UZASADNIENIE

Oskarżona S. B. ma 26 lat. Ma wykształcenie gimnazjalne, nie ma zawodu. Nie pracuje. Jest panną, ma na utrzymaniu 1 dziecko. Oskarżona nie była wcześniej karana.

Oskarżona I. B. ma 47 lat. Ma wykształcenie podstawowe, z zawodu opiekun osób starszych i dozorca. Pracuje jako dozorca w Usługach Mieszkaniowych przy ul. (...) w K. z dochodem 2100 zł brutto miesięcznie. Jest rozwiedziona i nie ma nikogo na utrzymaniu. Oskarżona nie była wcześniej karana.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonej S. B. k. 30 – 31, 82, I. B. k. 24- 25, 81v, wywiad środowiskowy k. 68, 69 karta karna k. 32-33)

K. M. w dniu 14 czerwca 2018 r. udał się z dwójką dzieci do Galerii (...) w K.. Przed godziną 21 wszedł do pomieszczenia, gdzie można przewinąć dziecko, żeby je przebrać. Wychodząc zostawił na przewijaku torbę w której znajdowały się w 2 opakowania mleka (...), syrop N., spodenki rozmiar 110 lub 116, 2 koszulki biała i różowa, pampersy i telefon Samsung J5 o nr I. (...). Wartość wyżej wymienionych rzeczy wyniosła 176 złotych. W torbie znajdowały się również koperta zaadresowana na nazwisko A. B., karta L’eclerc K., karta zgłoszenia reklamacji z numerem telefonu pokrzywdzonej. Utratę torby zauważyła A. B. przy wejściu do miejsca swojego zamieszkania.

(dowód: zeznania A. B. k. 104; K. M. k. 97, B. F. k. 104v, dokument wydania przedmiotu k. 17, opinia biegłego k. 126 - 138)

S. B. i I. B. w dniu 14 czerwca 2018 r. udały się z dzieckiem do Galerii (...) w K.. Przed godziną 21 weszły do pomieszczenia, gdzie można przewinąć dziecko, żeby je przebrać. Wychodząc zabrały leżącą na przewijaku torbę koloru czarnego z napisem M. wraz z zawartością pozostawioną wcześniej przez K. M.. Nie zgłosiły faktu znalezienia torby ochronie obiektu, ani nie próbowały skontaktować się z właścicielką torby.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonej S. B. k. 30 – 31, 82, I. B. k. 24- 25, płyta z nagraniem z monitoringu k. 40, notatka urzędowa k. 7 zeznania A. B. k. 104; K. M. k. 97, B. F. k. 104v)

W dniu 17 czerwca 2018 r. K. M. i A. B. udali się na festyn rodzinny organizowany na terenie osiedla (...) w K.. W czasie festynu A. B. zauważyła, że pod wózkiem prowadzonym przez I. B. znajduje się jej torba, którą rozpoznała po charakterystycznym pasku. K. M. wezwał patrol policji, który zatrzymał I. B.. Oskarżona podała funkcjonariuszom policji, iż znalazła torbę w Galerii (...) i zabrał ją do domu.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonej S. B. k. 30 – 31, 82, I. B. k. 24- 25, notatka urzędowa k. 7, zeznania A. B. k. 104; K. M. k. 97, B. F. k. 104v,)

S. B. była zatrzymana w przedmiotowej sprawie od dnia 17 czerwca 2018 r. godz. 19:05 do 17 czerwca 2018 r. godz. 20.10 ( 1 dzień). I. B. była zatrzymana w przedmiotowej sprawie od dnia 17 czerwca 2018 r. godz. 17:25 do 17 czerwca 2018 r. godz. 19.30 ( 1 dzień).

( dowód : protokół zatrzymania k. 14 – 16)

W dniu 17 czerwca 2018 r. zwrócono K. M. torbę czarną wartości 9 złotych, telefon Samsung J5 o nr I. (...) wartości 22 złote oraz kopertę zaadresowaną na nazwisko A. B., kartę L’eclerc K., kartę zgłoszenia reklamacji z numerem telefonu pokrzywdzonej A. B..

(dowód: zeznania A. B. k. 104; K. M. k. 97, B. F. k. 104v, dokument wydania przedmiotu k. 17, opinia biegłego k. 126 - 138)

Oskarżone w postępowaniu przygotowawczym przyznały się do popełnienia zarzucanego im czynu i złożyły wyjaśnienia w których wskazały, iż zabrały torbę wraz z zawartością z pomieszczenia w Galerii (...) w K.. I. B. przyznała, iż nie zgłaszała tego faktu ochronie, a torbę woziła pod wózkiem licząc, iż ktoś ją rozpozna. S. B. również potwierdziła fakt zabrania torby. Podała, iż nie pamięta co się w niej znajdowało. Wyjaśniła, iż jej zdaniem jak się coś znajdzie to się tego nie oddaje w myśl zasadny „znalezione nie kradzione”.

Przed sądem S. B. i I. B. nie przyznały się do winy. Wyjaśniły, że I. B. włożyła torbę nieświadomie pod wózek myśląc, iż stanowi on własność S. B.. O tym, że zabrały cudzą torbę zorientowały się w domu. Zaprzeczyły, iż w torbie znajdowały się jakiekolwiek dokumenty i przedmioty wskazane przez pokrzywdzoną. S. B. wskazała, iż przyznała się w postępowaniu przygotowawczym, bo została zastraszona przez funkcjonariuszy policji, którzy powiedzieli, iż umieszczą jej dziecko w pogotowiu opiekuńczym.

Wyjaśnienia oskarżonych złożone w postępowaniu sądowym Sąd uznał za niewiarygodne. Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonych w tym zakresie nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym i zdaniem Sądu stanowią linię obrony przyjętą przez oskarżone. Przedstawiona przez oskarżone wersja wydarzeń jest najbardziej korzystna z punktu widzenia ich obrony, jednakże pozostaje ona w sprzeczności z obiektywnie ustalonymi w oparciu o przeprowadzone dowody faktami, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Oskarżone nie kwestionowały faktu zaboru torby wskazując jednak, iż nie doszło do tego w wyniku celowego działania. Gdyby w istocie oskarżone chciały zwrócić torbę to mogły skontaktować się z A. B. albowiem wewnątrz znajdowały się dokumenty z danymi teleadresowymi pokrzywdzonej, mogły też zanieść torbę do biura ochrony Galerii (...). Obydwie oskarżone zasłaniały się brakiem czasu, jednak zdaniem sądu nie są to wiarygodne wyjaśnienia. Ponadto początkowo oskarżone nie pamiętały co znajdowało się wewnątrz torby, a gdy pokrzywdzona A. B. podała jakie przedmioty i jakiej wartości znajdowały się wewnątrz kategorycznie zaprzeczały, aby tego rodzaju przedmioty o takiej wartości były w przedmiotowej torbie. Zupełnie niewiarygodne jest również twierdzenie I. B., iż trzy dni jeździła z torbą pod wózkiem licząc, że ktoś ją rozpozna. Oskarżona mieszka w mieście zamieszkałym przez około 100.000 mieszkańców i prawdopodobieństwo, że ktoś zauważy pod dziecięcym wózkiem swoją własność było znikome.

Za wiarygodne należy uznać zeznania K. M. i A. B., które były spójne i konsekwentne. Znajdują one potwierdzenie w załączonych dokumentach i opinii biegłego. Świadkowie opisali okoliczności utraty przedmiotowej torby oraz kiedy zauważyli ją u oskarżonej I. B.. Sąd uznał również za wiarygodne zeznania świadków co do zawartości torby. Świadkowie podali wartości utraconych przedmiotów. Co do części potrafili określić ich wartość, natomiast co do wartości torby i telefonu sąd musiał zasięgnąć opinii biegłego.

Sąd w pełni dał wiarę ustaleniom poczynionym w opinii biegłego J. B., który w oparciu o dostępny rzeczowy materiał dowodowy dokonał ustalenia wartości torby z napisem M. oraz telefonu Samsung J5 o nr I. (...). W ocenie sądu opinia wydana przez biegłego, dokonana po analizie dowodów zebranych w sprawie jest rzetelna, jasna i sporządzona zgodnie z zasadami sztuki.

Za wiarygodne, lecz nie przedstawiające szczególnej mocy dowodowej należało uznać zeznania funkcjonariuszki policji B. F., która potwierdziła fakt interwencji z udziałem I. B., jednak z uwagi na upływ czasu nie potrafiła podac jej szczegółów.

Za wiarygodne należało uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty, albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie sądu wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd przyjął, że I. B. i S. B. popełniły wykroczenie z art. 119 § 1 kw w ten sposób, że dniu 14 czerwca 2018 roku w K. działając wspólnie i w porozumieniu przywłaszczyły znalezione rzeczy ruchome w postaci torby koloru czarnego ze znaczkiem (...) z zawartością przyborów dla dziecka w postaci mleka, ubranek, syropu o łącznej wartości 154 zł oraz telefon komórkowy marki S. (...) o nr (...) o wartości 22 zł czym spowodowały straty w wysokości 176 zł na szkodę A. B..

Artykuł 119 § 1 k.w. penalizuje dwa typy wykroczeń - kradzież oraz przywłaszczenie cudzej rzeczy jeżeli jej wartości nie przekracza 500 zł. Przedmiotem ochrony w wypadku przywłaszczenia jest własność i posiadanie rzeczy. Przedmiotem czynności wykonawczej w omawianego wykroczenia jest cudza rzecz ruchoma. Wykroczenie określone w art. 119 § 1 k.w należy do kategorii tzw. wykroczeń kierunkowych. Kodeks wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym jest włączenie cudzej rzeczy do majątku sprawcy lub postępowanie z nią jak z własną w inny sposób. O zamiarze zatrzymania przez oskarżone przedmiotowej torby wraz z zawartością dla siebie świadczy fakt, że mimo upływu 3 dni od jej zabrania oskarżone nie zwróciły jej i nie próbowały skontaktować się z pokrzywdzoną mimo realnych możliwości.

Należy przyjąć, że oskarżone miały wolę postąpienia z przywłaszczonymi przedmiotami jak właściciel bez chęci jego zwrotu, ani uiszczenia za niego pokrzywdzonej należności. S. B. wskazała w swoich wyjaśnieniach w postępowaniu przygotowawczym, że „znalezione nie kradzione”. Aż do momentu zatrzymania przez funkcjonariuszy policji nie kontaktowały się z pokrzywdzoną, ani nie próbowały zgłosić faktu znalezienia rzeczy odpowiednim służbom np. policji..

Wyżej przytoczone argumenty przemawiają za przyjęciem, że oskarżone chciały przywłaszczyć przedmiotowe mienie i obejmowały to swą świadomością i zamiarem.

Zarzucany oskarżonym czyn był przez nie zawiniony, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę. Oskarżone w chwili dokonania zarzucanego im czynu rozumiały jego znaczenie i mogły pokierować swoim postępowaniem.

Sąd uznając oskarżone za winne popełnienia zarzucanego im czynu na podstawie art.119 § 1 kw wymierzył im kary grzywny w wysokości po 200 zł. Przy wymiarze tej kary Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność obciążającą nagminność wykroczeń skierowanych przeciwko mieniu na terenie właściwości okręgu (...) Jako okoliczność łagodzącą sąd przyjął zaś uprzednią niekaralność oskarżonych. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonym kara w pełni zrealizuje wobec nich funkcję wychowawczą i represyjną, a jednocześnie stanowić będzie wystarczające ostrzeżenie na przyszłość.

Na podstaw art. 82 § 3 kpw na poczet orzeczonej kary grzywny sąd zaliczył oskarżonym okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie. S. B., która była zatrzymana w przedmiotowej sprawie od dnia 17 czerwca 2018 r. godz. 19:05 do 17 czerwca 2018 r. godz. 20.10 ( 1 dzień). I. B., która była zatrzymana w przedmiotowej sprawie od dnia 17 czerwca 2018 r. godz. 17:25 do 17 czerwca 2018 r. godz. 19.30 ( 1 dzień).

Na podstawie art. 119 § 4 k.w. sąd orzekł wobec obwinionych obowiązek zapłaty równowartości przywłaszczonego mienia przez uiszczenie na rzecz A. B. kwot po 72,50 złotych. Stanowi ona wartość utraconych i nie odzyskanych przez pokrzywdzoną A. B. przedmiotów po ½ części.

Na podstawie art. 44 § 5 kpw w zw. z art. 230 § 2 kpk sąd zwrócił pokrzywdzonej dowody rzeczowe w postaci torby używanej oznaczonej znaczkiem M. i telefon koloru białego marki S. zapisanych pod pozycją Drz 23/19 albowiem stanowią one własność pokrzywdzonej.

Na podstawie art. 121 § 1 kpw w zw. z art. 624 §1 kpk sąd, z uwagi na sytuację majątkową i rodzinną oskarżonych zwolnił je od ponoszenia kosztów sądowych.

SSR Marta Przybylska