Sygn. akt II Ka 42/20
Dnia 10 lipca 2020 roku
Sąd Okręgowy w Koninie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: sędzia Anna Klimas
Protokolant: st. sekr. sąd. Irena Bąk
przy udziale Katarzyny Jaśniak prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kole
po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2020 roku
sprawy A. S.
oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Kole
z dnia 14 października 2019 roku sygn. akt II K 223/19
I. Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok.
II. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki w kwocie 20 zł za postępowanie odwoławcze oraz wymierza mu opłatę w kwocie 200 zł za to postępowanie.
Anna Klimas
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 42/20 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyrok Sądu Rejonowego w Kole z dnia 14 października 2019r., sygn. akt II K 223/19. |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☐ |
uchylenie |
☒ |
Zmiana |
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
1. 2. |
- błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść rozstrzygnięcia , polegający na bezzasadnym uznaniu, iż oskarżony w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu znajdował się w stanie nietrzeźwości o stężeniu prowadzącym do stężenia alkoholu 1,4 promila alkoholu we krwi, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż pomiary stężenia alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu oraz jedno badanie krwi, przeprowadzone były w sposób nieprawidłowy i niezgodny z obwiązującymi wymogami, tj. rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 28 grudnia 2018r. w sprawie badań na zawartość alkoholu w organizmie, nadto uwzględniając okoliczności, że oskarżony nie został zatrzymany w czasie jazdy samochodem, a wyjaśnił, że po zdarzeniu spożywał alkohol (bimber), który miał w samochodzie, to przez to konieczne było weryfikowanie wyjaśnień oskarżonego, jak i poczynienie ustaleń ewentualnego stanu jego nietrzeźwości w czasie jazdy samochodem poprzez przeprowadzenie badania retrospektywnego, którego w niniejszej sprawie z uwagi na okoliczności podane w opinii Instytutu (...) w P. z zakresu toksykologii nie można przeprowadzić, gdyż jest to tylko jedno badanie krwi, natomiast odmienna opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej R. U. jest dowodem nieprzydatnym, gdyż biegły wydając opinię pominął wytyczne w zakresie prawidłowego wykonania na zawartość alkoholu w organizmie zawarte w treści ww. rozporządzenia, zatem nie ma możliwości w takiej sytuacji weryfikacji wyjaśnień oskarżonego, czy on spożywał alkohol po kolizji, takich szczegółowych rozpytań policjanci nie dokonywali zwłaszcza, że ze spójnych i konsekwentnych zeznań policjantów słuchanych w niniejszej sprawie wynika, że A. S. płakał, był roztrzęsiony, wymagał bezzwłocznej opieki psychiatrycznej po próbie samobójczej, oskarżony z uwagi na bardzo zły stan psychiczny, nie był szczegółowo na miejscu rozpytywany przez policjantów w zakresie przebiegu zdarzenia. Policjanci jak wynika z ich zeznań, z uwagi na zły stan psychiczny oskarżonego , raczej ograniczali się do jego wysłuchania , bez szczegółowych rozpytań, zatem uwzględniając bardzo zły stan psychiczny oskarżonego w czasie zatrzymania nie można obecnie ferować wniosków, że skoro na miejscu zdarzenia nic nie mówił o spożywaniu alkoholu po kolizji, to on na pewno tego alkoholu po zdarzeniu nie spożywał, a przecież policjanci o to go nie dopytywali, nadto nie ma żadnego naocznego świadka zdarzenia i obecnie nie ma możliwości odmiennego niż podaje oskarżony ustalenia , co się działo po kolizji do przyjazdu policjantów, - naruszenie przepisów postępowania tj. art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk mające istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia polegające na jednostronnej, dowolnej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonanej z przekroczeniem przez Sąd granic swobodnej oceny dowodów, przeprowadzonej tylko i wyłącznie na niekorzyść oskarżonego, bez uwzględnienia okoliczności przemawiających na jego korzyść, dokonaniu oceny materiału dowodowego w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a mianowicie, mimo że oskarżony nie został zatrzymany w czasie jazdy samochodem, ale po upływie znacznego czasu od zdarzenia , gdzie nie było żadnych naocznych świadków , nadto nie wiadomo ile wcześniej przed przyjazdem policji oskarżony miał kolizję i również nie wiadomo ile wcześniej przed zdarzeniem oskarżony spożywał alkohol (bimber), to z uwagi na brak możliwości poczynienia wskazanych ustaleń, nie ma także możliwości przeprowadzenia rachunku retrospektywnego , aby w sposób pewny i jednoznaczny ustalić czy oskarżony w chwili kierowania samochodem znajdował się w stanie nietrzeźwości. Natomiast Sąd Rejonowy w Kole w sposób bezkrytyczny i sprzeczny z zebranym materiałem dowodowym oraz zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego przyjął, że oskarżony w chwili jazdy samochodem znajdował się w stanie nietrzeźwości mimo, że żaden wiarygodny dowód w niniejszej sprawie tej okoliczności nie potwierdza, nadto Sąd Rejonowy w Kole odwrócił ciężar dowodu , gdyż z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że A. S. ma udowodnić , że był w czasie jazdy samochodem trzeźwy, a przecież obowiązuje zasada domniemania niewinności i wszelkie niedające się wyjaśnić okoliczności poczytuje się na korzyść oskarżonego, tym samym źle przeprowadzone badania na zawartość alkoholu w organizmie nie mogą obciążać oskarżonego, a nadto brak naocznych świadków zdarzenia powoduje, że nie można wyprowadzić kategorycznych i krzywdzących wniosków wobec oskarżonego opartych na niedomówieniach między policjantami a oskarżonym, zwłaszcza, że A. S. w wyniku próby samobójczej nie był zdolny do przesłuchania, natomiast policjanci z uwagi na jego zły stan psychiczny szczegółowo go nie rozpytywali, zresztą z zeznań policjantów wynika, że nie padło wówczas z ich strony pytanie czy oskarżony spożywał alkohol po zdarzeniu. Wręcz policjant J. M. zeznał, że z oskarżonym na temat kiedy spożywał alkohol nie rozmawiał. Z kolei policjant M. W. (1) oraz M. G. przed Sądem Rejonowym w Kole zeznali, że oskarżony nie precyzował kiedy spożywał alkohol. Nadto z zeznań M. W. (1) wynika, że oskarżony mówił różnie, raz tak raz inaczej, a według zeznań M. G. wynikało, że stan psychiczny oskarżonego był poważny i dlatego wezwali karetkę. Z kolei policjant A. W. zeznał, że kontakt z oskarżonym był utrudniony, oskarżony był rozchwiany, roztrzęsiony, a jego nastrój zmieniał się co chwilę. . również z zeznań tego policjanta złożonych przed Sądem Rejonowym w Kole wynikało, że oskarżony nie był szczegółowo rozpytywany w zakresie ile spożywał alkoholu i kiedy, a także nie ustalali ile czasu oskarżony spędził przy samochodzie , zatem na takich zeznaniach policjantów nie można opierać kategorycznego wniosku, że A. S. po kolizji nie spożywał alkoholu, tym samym w celu weryfikacji wyjaśnień oskarżonego oraz ustalenia czy w czasie jazdy samochodem oskarżony mógł znajdować się w stanie nietrzeźwości konieczne było przeprowadzenie badania retrospektywnego , którego nie można z przyczyn wyżej podanych w sposób rzetelny i obiektywny w niniejszej sprawie przeprowadzić, a to powoduje, ze wszelkie nie dające się usunąć wątpliwości należy rozpatrywać na korzyść oskarżonego, co Sąd Rejonowy w Kole całkowicie pominął. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 k.p.k.), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.).Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych w toku postępowania okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 k.p.k. W pierwszej kolejności odnieść należy się do przeprowadzonych badań na zawartość alkoholu u oskarżonego A. S.. Wbrew bowiem twierdzeniom skarżącego nie można uznać, iż zostały one przeprowadzone w sposób nieprawidłowy i niezgodny z obowiązującymi wymogami. Przy czym podkreślić należy również w tym miejscu, ze oskarżony w chwili zatrzymania sam przyznał, iż kolizje spowodował celowo, a wcześniej na imprezie spożywał alkohol. Zatem w chwili podejmowanych czynności przez funkcjonariuszy nie było wątpliwości co do czasu spożywania przez oskarżonego alkoholu. Idąc dalej – uznać należy , ze zarówno przeprowadzone badania na zawartość alkoholu jak i opinia biegłego R. U. są prawidłowe i przydatne. Owszem, rację ma skarżący obrońca, iż badanie urządzeniem (...), które zostało przeprowadzone na miejscu zdarzenia należało zweryfikować. Jednak w przedmiotowej sprawie sytuacja była wyjątkowa, bowiem lekarz przybyły na miejsce zdarzenia stwierdził, iż oskarżonego należy zabrać do szpitala, w związku z czym funkcjonariusze policji podjęli prawidłową i zgodną z § 8 ust. 1 pkt. 3 rozporządzenia MZ i MSWiA z dnia 28 grudnia 2018r. w sprawie badań na zawartość alkoholu we krwi, w przypadku niemożności dowiezienia podejrzanego na K. – decyzję o przeprowadzeniu badania krwi i na tej podstawie ustalono stężenie alkoholu we krwi. Tym samym wbrew twierdzeniom skarżącego obrońcy – zarówno prawidłowo przeprowadzone badanie krwi jak i opinia biegłego U. bezsprzecznie wskazują na sprawstwo oskarżonego w zakresie art. 178a § 1 kk i nie pozwalają na uznanie wyjaśnień oskarżonego za wiarygodne. Z opinii bowiem wynika wprost, iż alkohol spożyty przez oskarżonego był już w fazie eliminacji, czyli musiał być spożyty co najmniej 1-1,5 godziny przed zdarzeniem a gdyby miejsce miała sytuacja przedstawiana przez oskarżonego to poziom stężenia alkoholu w organizmie powinien wzrastać. Nawet jeśli, jak twierdzi skarżący obrońca – funkcjonariusze policji nie dokonywali szczegółowego rozpytania oskarżonego z uwagi na jego stan psychiczny – to stara się nie zauważać skarżący , iż z zeznań tychże funkcjonariuszu policji wynika wprost, że oskarżony powiedział im o spożywaniu alkoholu na imprezie przed zdarzeniem. Nie ma racji skarżący obrońca twierdząc, iż nie wiadomo ile czasu minęło od kolizji do przyjazdu policji. Z wyjaśnień samego oskarżonego wynika, iż policja przybyła po około 20 minutach (k.24 akt). Dalej nie można zgodzić się ze skarżącym obrońcą, iż zeznania świadków funkcjonariuszy policji nie pozwalają na jednoznaczne i bezkrytyczne uznanie oskarżonego winnym zarzucanego czynu. Przy czym obrońca powołuje się jedynie na zeznania złożone w toku postępowania sądowego, zatem po znacznym upływie czasu od zdarzenia. Nie można wykluczyć, iż funkcjonariusze policji zeznając przed sądem mogli pewnych faktów zdarzenia nie pamiętać, a to z uwagi tak na upływ czasu jak i na wielość podobnych czynności. Natomiast nie budzą wątpliwości zeznania złożone niezwłocznie po zdarzenia tj. w toku postępowania przygotowawczego. I tak świadek M. W. (2) zeznaje: „on odpowiedział, że to on kierował tym samochodem, jechał sam (…..) Nadmienił też, że wcześniej miał spożywać alkohol z kolegą, lecz nie podał z jakim , w postaci wódki w ilości 0,7 litra”. Powyższe potwierdził w zeznaniach świadek M. G. :” oświadczył, że wypił 0,7 l wódki i wsiadł do samochodu i jechał chcąc się zabić”. Podobnie zeznał świadek A. W.: „mówił też, że wcześniej był na imprezie, gdzie spożywał alkohol, po czym miał wrócić do domu i dopiero wówczas wyprowadzić samochód, po czym pojechał nim…”. Skarżący obrońca próbuje również dużą wagę przywiązać do stanu psychicznego oskarżonego, w szczególności faktu roztrzęsienia i płaczu. Nie ulega wątpliwości, iż po takim zdarzeniu każdy sprawca kolizji, tym bardziej po próbie samobójczej byłby roztrzęsiony, co potwierdza również świadek M. W. (1):” co do jego stanu psychicznego to był roztrzęsiony, tak jak każdy byłby roztrzęsiony po takim zdarzeniu” (k.97v). Wobec powyższego zarzuty skarżącego stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu orzekającego. |
||
Wniosek |
||
Zmiana zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji skarżącego, a nie znalazł przy tym uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
Wina i sprawstwo oskarżonego |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Sprawstwo oskarżonego i wina w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów i prawidłowo ustalonego stanu faktycznego nie budzi wątpliwości Sądu odwoławczego. Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona przypisanego mu czynu. |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Zwięźle o powodach zmiany |
|
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
4.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
6. Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
II. |
O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 636 §1 k.p.k., w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. |
7. PODPIS |
Anna Klimas |
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca oskarżonego |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Wina i sprawstwo oskarżonego |
|||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
1.4. Wnioski |
||||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
Zmiana |