Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 4 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział II Cywilny – Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Łoboz (spr.)

Sędziowie: SO Katarzyna Serafin - Tabor

SO Jarosław tyrpa

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2016r. w Krakowie na posiedzeniu niejawnym

na posiedzeniu niejawnym sprawy na skutek skargi Firmy Handlowej (...) spółka jawna

przy uczestnictwie Skarbu Państwa – Prezesa Sądu Rejonowego w Wadowicach na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w sprawie toczącej się przed Sądem Rejonowym w Wadowicach sygn. akt I Co 140/15

postanawia:

1.  stwierdzić przewlekłość postępowania;

2.  zasądzić na rzecz skarżącego Firmy Handlowej (...) spółka jawna od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wadowicach kwotę 7000 zł ( siedem tysięcy złotych);

3.  oddalić dalej idącą skargę.

4.  zarządzić zwrot na rzecz skarżącego od Skarbu Państwa – Rejonowego w Wadowicach kwoty 100 zł ( sto złotych) tytułem uiszczonej opłaty od skargi;

5.  zasądzić od Skarbu Państwa - Rejonowego w Wadowicach na rzecz skarżącego Firmy Handlowej (...) spółka jawna kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

SSO Jarosław Tyrpa SSO Małgorzata Łoboz SSO Katarzyna Serafin-Tabor

UZASADNIENIE

Skarżący Firma Handlowa (...)spółka jawna

wniósł skargę na przewlekłość postępowania w sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Wadowicach sygn. akt I Co 145/15. Skarżący domagał się stwierdzenia, że nastąpiła przewlekłość postępowania, przyznania od Skarbu Państwa na rzecz skarżącego kwoty 20 000 zł, zasądzenia kosztów postępowania oraz zwrotu uiszczonej opłaty od skargi. W uzasadnieniu skargi wskazano na przebieg postępowania w objętej skargą sprawie oraz podkreślano, że postępowanie toczy się przewlekle, gdyż od momentu wezwania o braki formalne nie podjęto żadnych czynności w sprawie. Podkreślano że zaniechanie podejmowania przez Sąd czynności w celu załatwienia sprawy jest krzywdzące dla skarżącego.

Prezes Sądu Rejonowego w Wadowicach wniósł o oddalenie skargi i wskazał, że w okresie od 7 września 2015r. do dnia 2 października 2015r. sędzia referent przebywała na urlopie. Ponadto od czerwca do listopada 2015r. w referacie sędziego odnotowano wpływ spraw w liczbie 548, zaś wedle stanu na dzień 30 września 2015r. referat liczył 588 spraw.

Na podstawie akt Sąd Okręgowy ustalił następującą sekwencję czynności procesowych w sprawie:

Wniosek wpłynął do tamtejszego Sądu w dniu 2 lutego 2015r., a w następnym dniu sprawa została przydzielona do referatu sędziego SR Teresy Latochy. W dniu 3 marca 2015r. Sędzia Referent zarządził wezwać pełnomocnika wierzyciela do uzupełnienia braków formalnych wniosku w terminie tygodniowym pod rygorem zwrotu wniosku (k. 24). Zarządzenie zostało wykonane w dniu 27 marca 2015r. (k. 27). W dniu 13 kwietnia 2015r. (data wpływu na prezentacie) pełnomocnik wierzyciela złożył pismo uzupełniające braki (k. 22) i doręczono akta sędziemu w dniu 14.04.2015r. W dniu 5 maja 2015r. sędzia referent wydał zarządzenie o doręczeniu odpisu wniosku dłużnikowi z wezwaniem do ustosunkowania się w terminie 14 dni pod rygorem uznania, że nie sprzeciwia się wnioskowi oraz o dołączeniu akt komorniczych Km 635/14. Zarządzenie wykonano w dniu 22 maja 2015r. W dniu 10 czerwca wpłynęło pismo dłużnika i akta doręczono sędziemu w dniu 11 czerwca 2015r. W dniu 18 czerwca 2015r. komornik doręczył akta komornicze.

W dniu 30 listopada 2015r. sędzia referent wydał zarządzenie o doręczeniu pisma dłużnika wierzycielowi, sporządzenia kserokopii akt komorniczych, wezwania o informację komornika oraz o wyznaczeniu terminu rozprawy na dzień 2 marca 2016r. Zarządzenie wykonano w dniu 18 grudnia 2015r. W tym samym dniu wpłynęła skarga na przewlekłość postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. 04.179.1843.) można wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu nastąpiło naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeśli postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż jest to konieczne do wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość podjętych przez Sąd czynności w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty sprawy lub czynności podjętych przez Sąd lub komornika sądowego w celu

przeprowadzenia i zakończenia sprawy egzekucyjnej albo innej sprawy dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego, uwzględnia się charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania.

Zgodnie z powyższą dyspozycją Sąd Okręgowy zbadał przebieg postępowania w sprawie I Co 140/15. W efekcie tego badania stwierdzić trzeba, że postępowanie prowadzone jest przewlekle. Pierwsze zarządzenie dotyczyło uzupełnienia braków formalnych i było oczywiste. Jednak drugie zarządzenie, które dotyczyło przygotowania rozprawy w związku ze staraniem się uzyskania stanowiska dłużnika, oraz ze sprowadzeniem akt, winno skutkować natychmiastowym wyznaczeniem terminu rozprawy po uzyskaniu stanowiska dłużnika, zwłaszcza, że sędzia dołączył akta komornika. Tymczasem w aktach nie było kolejnego zarządzenia przez 5 miesięcy. Zważywszy, że zarządzenie o wyznaczeniu terminu rozprawy nie wymagało żadnych dodatkowych czynności poza zapoznaniem się ze stanowiskiem dłużnika ( w sprawie ewentualnych wniosków dowodowych), termin 5 miesięcy na wydanie zarządzenia nie może być niczym usprawiedliwiony. Nie usprawiedliwia tego stan referatu, zwłaszcza, że nie wiadomo, gdyż Prezes Sądu o tym nie pisze, jakie są przyczyny takiego nagromadzenia spraw. W tym kontekście udzielenie miesięcznego terminu urlopu nie powinno być w ogóle wskazywane jako okoliczność usprawiedliwiająca. Ponadto, po takim czasie oczekiwania wyznaczenie rozprawy w dniu 30 listopada 2015r. na dzień 2 marca 2016r. ( czyli po 4 miesiącach) jest zupełnie nie do przyjęcia. Jeśli założyć bowiem taki czas oczekiwania na pierwszą rozprawę, to pierwsze zarządzenie wzywające dłużnika do zajęcia stanowiska winno zostać koniecznie połączone z wyznaczeniem rozprawy, bowiem obieg pism mógłby zostać bez problemu uskuteczniony. Zarzuty nie dotyczą zatem wyłącznie długiej przerwy między poszczególnymi czynnościami, ale również wadliwej organizacji pracy. Z tych względów okres pomiędzy wydaniem zarządzenia w maju 2015r. a wyznaczeniem terminu rozprawy na dzień 2 marca 2016r. należy uznać jako okres przewlekłości postępowania w niniejszej sprawie. Trzeba jasno powiedzieć, że termin 10 miesięcy oczekiwania na rozprawę w nieskomplikowanej pod względem faktycznym i prawnym sprawie to okres zbyt długi i nie dający się usprawiedliwić nadmiernym ( co nie ulega wątpliwości) obciążeniem sędziego w wydziale. O ile bowiem można zrozumieć przy takim obciążeniu długi czas oczekiwania na nadanie sprawom biegu po ich wpłynięciu do sądu, a to w związku z faktem wyznaczania ich według kolejności wpływu, to w przypadku sprawy egzekucyjnej, gdzie wyrok podlega wykonaniu przez organy Państwa, opieszałe prowadzenie egzekucji powoduje iluzoryczność ochrony prawnej przez to Państwo udzielanej. Dlatego też należy stwierdzić, że po dniu 5 maja 2015r. w sprawie wystąpiła przewlekłość postępowania, która uzasadnia zasądzenie odszkodowania w trybie ustawy o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki ( Dz. U. z dnia 16 sierpnia 2004 r. Nr 179, poz. 1843). Skarżący domagał się przyznania od Skarbu Państwa kwoty 20 000 zł tytułem odszkodowania. Sąd Okręgowy jednakże ustalił, że odszkodowanie będzie należne w kwocie 7000 zł za wymieniony okres spoczywania sprawy bez biegu. Nie podał bowiem skarżący, jakie szkody poniósł poprzez czas trwania postępowania, w szczególności, poprzez konieczność działania związanego z przedłużającą się sprawą. Z tych względów skargę co do przyznanej sumy uwzględniono tylko w części.

Wobec częściowego uwzględnienia skargi uzasadnione jest również zarządzenie w przedmiocie zwrotu opłaty od skargi, w oparciu o art. 17 ust. 3 ustawy. Należny jest także zwrot kosztów postępowania w oparciu o art. 100 k.p.c. w zw. z § 11 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (DZ.U. nr 163, poz.1348 z późn. zmianami).

SSO Jarosław Tyrpa SSO Małgorzata Łoboz SSO Katarzyna Serafin-Tabor