Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2020r. w Gliwicach

sprawy z powództwa W. F. (F.)

przeciwko Spółce (...) Spółce Akcyjnej w B.

o nagrodę jubileuszową

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 15 października 2019 r. sygn. akt IV P 192/19

1)  oddala apelację;

2)  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 350 zł (tysiąc trzysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

(-) sędzia Małgorzata Andrzejewska (-) sędzia Jolanta Łanowy-Klimek (spr.) (-) sędzia Grzegorz Tyrka

Sygn. Akt VIII Pa 232/19

UZASADNIENIE

Powód W. F. pozwem skierowanym przeciwko Spółce (...) S.A. w B., domagał się zasądzenia od pozwanej kwoty 11.832,78 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 czerwca 2019r., tytułem nagrody jubileuszowej.

W uzasadnieniu żądania wskazał, że 30 kwietnia 1982r. został zatrudniony w Kopalni (...) .W dniu 31 sierpnia 2016r. przeszedł na urlop górniczy – dla pracowników Zakładu (...). Natomiast stosunek pracy ustał 15 maja 2019r. z uwagi na przejście na emeryturę. W dalszej części podał, że wystąpił do pozwanej o wypłatę nagrody jubileuszowej, ale ta odmówiła wskazując, że okres urlopu dla pracowników Zakładu (...) nie zalicza się do okresów traktowanych na równi z okresami zatrudnienia. Następnie powołując się na §5 pkt 1 załącznika nr 5 podniósł, że w przypadku rozwiązania stosunku pracy z powodu przejścia na emeryturę pracownik, któremu do nabycia prawa do nagrody brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nabywa prawo do tej nagrody w dniu rozwiązania stosunku pracy w konsekwencji nabył prawo w dniu rozwiązania umowy o pracę 15 maja 2019r. Według powoda stanowisko pozwanej jest błędne i do okresu pracy od którego zależy uprawnienie do nagrody, zalicza się okresy zatrudnienia oraz inne okresy traktowane na równi z okresami zatrudnienia. W świetle art. 79 ust. 1 ustawy z 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy – okres pobierania świadczeń socjalnych przysługujących na urlopie górniczym wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych. Potwierdza to również art. 11b ust.6 i ust. 7 ustawy z 7 września 2007r. o funkcjonowaniu górnictwa kamiennego, wedle którego okres urlopu górniczego i urlopu dla pracowników zakładu mechanicznej przeróbki węgla traktuje się na równi z okresem pracy górniczej. Wartość dochodzonego świadczenia została ustalona w oparciu o sumę wypłaconą z tego samego tytułu za 40 lat pracy.

W odpowiedzi na pozew, pozwana Spółka (...) S.A. w B., wniosła o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska podała , że powód przepracował u niej licząc od 30 kwietnia 1982r. do 30 sierpnia 2016r. (dzień poprzedzający dzień przejścia na urlop górniczy) – łącznie 42 lata 0 miesięcy i 7 dni, zaś do chwili przejścia na emeryturę przepracował łącznie 44 lata 8 miesięcy i 22 dni. W związku z powyższym , w ocenie pozwanej - powód nie nabył uprawnienia do nagrody jubileuszowej przysługującej po 45 latach pracy. Pozwana podniosła również, że zgodnie z art. 11 c ust. 2 pkt. 3 ustawy z 7 września 2017r. o funkcjonowaniu górnictwa kamiennego pracownik, który jest zwolniony z obowiązku świadczenia pracy i otrzymuje świadczenie socjalne w wysokości 75% miesięcznego wynagrodzenia obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, do podstawy którego wlicza się nagrodę z okazji Dnia G. w wysokości 1/12 ostatniej wypłaconej pracownikowi nagrody. W związku z powyższym roszczenie powoda dochodzone w niniejszej sprawie zostało zaspokojone w całości.

Wyrokiem z dnia 15 października 2019r. sygn.. IVP 192/19 – Sad Rejonowy w Zabrzu uwzględnił powództwo w całości.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym

Jak ustalono, powód W. F. zatrudniony był w Spółce (...) S.A. w B. i u jej poprzednikach prawnych od 30 kwietnia 1982r. na podstawie umowy na czas nieokreślony, ostatnio na stanowisku sztygara zmianowego oddziału przeróbki mechanicznej na powierzchni, w pełnym wymiarze etatu.

Od 31 sierpnia 2016r. powód przebywał na urlopie górniczym.

Do rozwiązania stosunku pracy doszło z dniem 15 maja 2019r. na mocy porozumienia stron w związku z przejściem powoda na emeryturę.

Pismem z dnia 24 czerwca 2019r. powód zwrócił z prośbą o wypłacenie nagrody jubileuszowej za okres od 1 września do 15 maja 2019r. należnej zgodnie z załącznikiem nr 10, Paragraf 5 do porozumienia z dnia 20 grudnia 2004r. dotyczącym wypłat nagród jubileuszowych.

Pismem z 8 lipca 2019r. powód ponowił prośbę o wypłatę nagrody jubileuszowej.

W odpowiedzi pozwana w piśmie z 26 czerwca 2019r. poinformowała powoda, że nagroda jubileuszowa była wliczona w comiesięczną kwotę urlopu górniczego w wysokości 1/60 ostatniego wypłaconego jubilata w okresie zatrudnienia.

Następnie pismem z 24 lipca 2019r. pozwana odmówiła powodowi wypłaty nagrody jubileuszowej wyjaśniając, że powód nie uzyskał do niej uprawnień. W piśmie wskazano, że od poprzedniej nagrody minęło tj. od 10 września 2014r. do chwili przejścia na urlop górniczy minęło nie minęło 5 lat oraz że okres urlopu górniczego nie jest traktowany na równi z okresami zatrudnienia.

Na ostatni dzień pracy przed przejściem na urlop dla pracowników (...) tj. 30 sierpnia 2016r. powód przepracował 42 lata 0 miesięcy i 7 dni. Na ostatni dzień urlopu (...) tj. 15 maja 2019r. pracownik przepracował 44 lata 8 miesięcy i 22 dni.

Zasady przyznawania nagród jubileuszowych zostały u pozwanej określone w załączniku Nr 10 do Porozumienia z dnia 20 grudnia 2004r.

W tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd I instancji uznał, iż roszczenie powoda o zapłatę nagrody jubileuszowej zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy stwierdził, iż nagroda jubileuszowa jest świadczeniem przyznawanym pracownikowi w związku z upływem określonego czasu pracy, czyli stażu. Nie jest to świadczenie powszechne wynikające z kodeksu pracy. Zasady i tryb jej wypłacania określają akty wykonawcze do ustaw obejmujących określone grupy zawodowe lub wewnątrzzakładowe akty prawa pracy.

Sąd Rejonowy wskazał, iż w rozpoznawanej sprawie przedmiotem sporu między stronami było czy okres, w którym powód przebywał na urlopie górniczym podlega zaliczeniu do okresów pracy wymaganych do nabycia uprawnień do nagrody jubileuszowej wskazanych w Załączniku nr 10 do Porozumienia z dnia 20 grudnia 2004r.

Podano, iż zgodnie z §1 Załącznika nr 10 do Porozumienia zawartego pomiędzy zarządem (...) S.A. a organizacjami związków zawodowych dnia 20 grudnia 2004r., pracownikowi po 45 latach pracy przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości 300% podstawy wymiaru. Paragraf 3 powołanego załącznika stanowi, że do okresu pracy, od którego zależy uprawnienie do nagrody, zalicza się okresy zatrudnienia oraz inne okresy traktowane na równi z okresami zatrudnienia. Z kolei w §5 ustalono, że w razie rozwiązania stosunku pracy z powodu przejścia na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, na podstawie przepisów ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownika – jeżeli po ustaniu stosunku pracy pracownik nabył prawo do świadczenia przedemerytalnego, zgodnie z przepisami ustawy o świadczeniach przedemerytalnych pracownik, któremu do nabycia prawa do nagrody brakuje mniej niż 12 miesięcy licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nabywa prawo do tej nagrody w dniu rozwiązania stosunku pracy.

W ocenie Sądu Rejonowego okres od 31 sierpnia 2016r. do 15 maja 2019r., w którym powód przebywał na urlopie górniczym podlega wliczeniu do okresów pracy wymaganych do nabycia uprawnień do nagrody jubileuszowej. Sąd Rejonowy podkreślił, iż w załączniku nr 10 do porozumienia z 20 grudnia 2004r. okres urlopu górniczego nie został wskazany, jako okres, którego nie zalicza się do okresu, od którego zależy uprawnienie do nagrody jubileuszowej. Zauważyć należy, że pracownik przebywający na urlopie nadal pozostaje w stosunku pracy i okres ten traktowany jest na równi z okresem zatrudnienia. Potwierdza to również z art. 79 ust. 1 ustawy z 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy okresy pobierania zasiłku i stypendium przyznane na podstawie art. 41 ust. 1, art. 53 ust. 6 i art. 53g ust. 1 wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz okresów składkowych w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Tak ustalone zasady wliczania do stażu pracowniczego zasiłków i stypendiów należy odpowiednio stosować do okresu pobierania przewidzianych w odrębnych przepisach świadczeń osłonowych dla pracowników górnictwa (vide Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Komentarz pod redakcją Zbigniewa Górala Wyd. II z 2016r.)

Sąd I instancji wskazał, iż strona pozwana podniosła, że należna powodowi nagroda jubileuszowa została już wypłacona, gdyż zgodnie z art. 11c. 1 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego z dnia 7 września 2007r. w okresie korzystania z urlopu górniczego albo urlopu dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2, pracownik jest zwolniony z obowiązku świadczenia pracy i otrzymuje świadczenie socjalne w wysokości 75% miesięcznego wynagrodzenia obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy. Do podstawy obliczania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, o którym mowa w ust. 1, wlicza się: nagrodę z okazji (...) w wysokości 1/12 ostatniej wypłaconej pracownikowi nagrody; dodatkową nagrodę roczną w wysokości 1/12 ostatniej wypłaconej pracownikowi nagrody; nagrodę jubileuszową w wysokości 1/60 nagrody, a w przypadku ratowników górniczych 1/36 ostatniej wypłaconej pracownikowi nagrody.

Zdaniem Sądu Rejonowego powyższa argumentacja nie zasługiwała na uwzględnienie, bowiem przywołany przepis określa jedynie, jakie składniki i w jakiej wysokości składają się na świadczenie socjalne przysługujące pracownikowi przebywającemu na urlopie górniczym. Nie daje to jednak podstaw do uznania, że pracownikowi co miesiąc wypłacana jest „rata” przyszłej nagrody jubileuszowej.

Mając powyższe na uwadze oraz fakt, że w chwili przejścia na emeryturę staż pracy powoda wynosił 44 lata 8 miesięcy i 22 dni (do 45 lat brakował niespełna rok) w punkcie 1 wyroku zasądzono na rzecz powoda wskazaną w pozwie kwotę 11.832,78 zł, której wysokość nie była kwestionowana przez stronę pozwaną.

O odsetkach ustawowych orzeczono na podstawie art. 481 §1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 kpc oraz §2 pkt 5 i §9 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.poz.1800, ze zm.)

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Apelację wniosła pozwana. Zaskarżyła wyrok w całości i zarzuciła:

1.  naruszenie przepisów postepowania – art. 386 par. 4 kpc poprzez nierozpoznanie istoty sprawy w następstwie pominięcie faktu wliczania do świadczenia socjalnego, wypłacanego powodowi przebywającego na urlopie górniczym, części nagrody jubileuszowej w wysokosci1/60 kwoty ostatniej wypłaconej powodowi nagrody jubileuszowej,

2.  sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz naruszenie art. 233 par. 1 kpc poprzez nierozważenie zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób wszechstronny i dowolna ocenę dowodów, w następstwie przyjęcia , że powód przebywający na urlopie górniczym, któremu do nabycia prawa do nagrody brakuje mniej niż 12 m-cy licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu rozwiązania stosunku pracy,

3.  naruszenie przepisów prawa materialnego – art. 11 c ust. 1 i 2 pkt 3 ustawy z dnia 7.09.2007r. i funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, w następstwie pominięcia faktu wliczania do świadczenia socjalnego części nagrody jubileuszowej w wysokości 1/60 ostatniej nagrody wypłaconej powodowi.

Powołując się na powyższe, pozwana wniosła o :

1.  uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu,

ewentualnie:

2.  o zmianę wyroku i oddalenie powództwa w całości,

3.  zasadzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm przepisanych.

Powód w odpowiedzi na apelacje wniósł o jej oddalenie i zasadzenie od pozwanej kosztów zastępstwa procesowego za II instancję według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Apelacja pozwanej jest nieuzasadniona.

W ocenie Sądu Okręgowego zaskarżony wyrok jest trafny albowiem odpowiada prawu. Sad I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych , które legły u podstaw zaskarżonego orzeczenia. Ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji nie narusza zasad określonych w art. 233 par. 1 kpc, dlatego Sąd Okręgowy uznał w całości za własne ustalenia Sądu I instancji.

Zwrócić należy uwagę, iż wyrażona w art. 233 par. 1 kpc zasada swobodnej oceny dowodów w postępowaniu cywilnym pozwala sądowi orzekającemu na podstawie całego materiału zgromadzonego w sprawie wysnuć wnioski o prawdziwości faktów, spośród kilku równorzędnych dowodów tylko niektóre uznać za przekonujące, przyznać dowodom pośrednim taką moc dowodową jak dowodom bezpośrednim oraz wysnuć z zebranego materiału procesowego i wyników postępowania dowodowego wnioski, jakich żadna ze stron nie wysnuła. Nie oznacza to jednak, że sąd w sposób dowolny może uznać dany dowód za prawdziwy. Ramy swobodnej oceny dowodów wyznaczone są wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i, ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego (wyrok SN z dnia 10 czerwca 1999 r., II UKN 685/98, OSNAPiUS 2000, nr 17, poz. 655). Dokonywana przez sąd ocena dowodów nie może opierać się na ilościowym porównaniu przedstawionych przez świadków i biegłych spostrzeżeń oraz wniosków, lecz na odpowiadającemu zasadom logiki powiązaniu ujawnionych w postępowaniu dowodowym okoliczności w całość zgodną z doświadczeniem życiowym (wyrok SN z dnia 20 marca 1980 r., II URN 175/79, OSNC 1980, nr 10, poz. 200). Tylko ocena rażąco błędna lub oczywiście sprzeczna z treścią materiału dowodowego, nieodpowiadająca zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, może czynić usprawiedliwionym zarzut naruszenia cyt. przepisu.

Apelująca nie wskazała na jakim etapie Sąd I instancji wyciągnął nielogiczne wnioski z przeprowadzonych dowodów. Okoliczności faktyczne nie były bowiem sporne, kwestia zasadnicza dotyczyła oceny prawnej roszczenia, w oparciu o aktualne przepisy i regulacje wewnętrzne pozwanej. Dlatego zawnioskowany też w apelacji dowód z dokumenty, po pierwsze jako spóźniony został pominięty, gdyż strona pozwana miała możliwość jego złożenia w toku i instancji, a po drugie uznany jako nie przydatny, gdyż okoliczności i zasady przejścia na urlop górniczy określone są wprost w przepisach.

Sąd I instancji zastosował w sprawie właściwe regulacje prawne, a wywody zaprezentowane w pisemnych motywach rozstrzygnięcia są właściwe i w ocenie Sądu Okręgowego nie wymagają dodatkowej argumentacji.

Strona skarżąca zarzucając naruszenie prawa materialnego, nie podała żadnych nowych argumentów, poza tymi już zgłoszonymi w toku procesu , i co do których odniósł się Sąd I instancji.

Zarzuty apelacji, iż okres przebywania pracownika na urlopie górniczym, nie jest okresem zatrudnienia, a zatem – okres ten nie podlega wliczeniu do stażu pracy jest całkowicie błędny.

Podkreślić należy , optując za trafnością rozstrzygnięcia, iż , że pracownik przebywający na urlopie nadal pozostaje w stosunku pracy i okres ten traktowany jest na równi z okresem zatrudnienia. Co wynika wprost z przepisów cytowanych przez Sąd I instancji, a zatem ich powoływanie w tym miejscu nie jest konieczne. Sam pracodawca dał temu wyraz poprzez treść świadectwa pracy, wskazując, iż powód był zatrudniony do 15 maja 2019r.

Zgodnie z §1 Załącznika nr 10 do Porozumienia zawartego pomiędzy zarządem (...) S.A. a organizacjami związków zawodowych dnia 20 grudnia 2004r., pracownikowi po 45 latach pracy przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości 300% podstawy wymiaru. Paragraf 3 powołanego załącznika stanowi, że do okresu pracy, od którego zależy uprawnienie do nagrody, zalicza się okresy zatrudnienia oraz inne okresy traktowane na równi z okresami zatrudnienia. Z kolei w § 5 stwierdzono , że w razie rozwiązania stosunku pracy z powodu przejścia na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, na podstawie przepisów ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownika – jeżeli po ustaniu stosunku pracy pracownik nabył prawo do świadczenia przedemerytalnego, zgodnie z przepisami ustawy o świadczeniach przedemerytalnych pracownik, któremu do nabycia prawa do nagrody brakuje mniej niż 12 miesięcy licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nabywa prawo do tej nagrody w dniu rozwiązania stosunku pracy.

Powód spełnił przesłani z cyt. wyżej wewnętrznej regulacji obowiązującej u pozwanej.

Nie jest także trafny zarzut pozwanej, iż nagroda jubileuszowa za 45 lat pracy już została powodowi wypłacona, w świadczeniu socjalnym. Przepis art. 11c. 1 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego z dnia 7 września 2007r. określa jedynie sposób wyliczenia świadczenia socjalnego., i dlatego nie ma w sprawie zastosowania. Wysokość i sposób obliczania nagrody jubileuszowej określają przepisy Załącznika Nr 10 cyt. w.

Reasumując, z tych tez względów apelacje jako nieuzasadnioną oddalono na mocy art. 385 kpc.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono po myśli art. 98 kpc oraz § 2 pkt 5 i § 10 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.poz.1800, ze zm.)

(-) sędzia Małgorzata Andrzejewska (-) sędzia Jolanta Łanowy-Klimek (spr.) (-) sędzia Grzegorz Tyrka