Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lipca 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Grażyna Robaczewska

Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Tomczyk

po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2020 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej W. P. (1)

przeciwko A. P.

alimenty

I.  oddala powództwo;

II.  odstępuje od obciążania powódki kosztami procesu.

Sygn. akt VIII RC 297/18

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2018 roku przedstawicielka ustawowa małoletniej W. P. (1) wniosła do tutejszego Sądu pozew o zasądzenie od pozwanej A. P. na rzecz ówcześnie małoletniej renty alimentacyjnej w wysokości 1400 zł miesięcznie płatnej do 10 dnia każdego miesiąca poczynając od dnia wniesienia pozwu wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat. Jednoczenie małoletnia powódka wniosła o zabezpieczenie powództwa na czas trwania niniejszego postępowania poprzez zasądzenie 1200 zł miesięcznie na jej rzecz od pozwanej.

Strona powodowa w uzasadnieniu pozwu wskazała, m.in., że W. P. (1) aktualnie przebywa wraz ze swoją matką w I. w S.. Małoletnia uczęszcza do liceum C. G. B. R. w I.. Małoletnia planuje także w przyszłości podjęcie dalszej nauki na uniwersytecie, co będzie wiązało się z koniecznością opłacenia czesnego w wysokości (...) £. Matka małoletniej E. C. (1) pracuje w agencji pracy i osiąga z tego tytułu dochód w wysokości ok. 1200 £ miesięcznie. E. C. (1) prowadzi aktualnie z mężem M. C. wspólne gospodarstwo domowe.

W odpowiedzi na pozew A. P. wniosła o oddalenie powództwa, oddalenie wniosku o zabezpieczenie powództwa, oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazała m.in., że ojciec W. P. (1) aktualnie od kwietnia 2018 r. przebywa na wolności, pracuje zarobkowo i ma możliwości partycypowania w kosztach utrzymania córki. A. P. pobiera emeryturę w wysokości 1530 zł miesięcznie, dodatkowo czasami pracuje jako opiekunka osób starszych i z tego tytułu uzyskuje dochód w wysokości 1300 euro miesięcznie, jednak jej stan zdrowia pozwala jej tylko na kilka wyjazdów w roku do Niemiec do pracy. Pozwana ma także problemy finansowe, spłaca kilka pożyczek, na ten cel miesięcznie musi przeznaczyć ok. 1200 zł. Jej mąż z uwagi na zły stan zdrowia przebywa na rencie i uzyskuje dochód w wysokości ok. 1630 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. P. (1) urodziła się (...) w P. i pochodzi ze związku małżeńskiego E. P. i S. P.. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dniu 20 czerwca 2007 r. rozwiązano przez rozwód związek małżeński E. P. z domu K. z S. P. w winy pozwanego. Kosztami utrzymania i wychowania małoletniej córki W. P. (1) Sąd obciążył obie strony i z tego tytułu zasądził od pozwanego S. P. na rzecz córki alimenty w kwocie po 250 zł miesięcznie, płatne z góry do dnia 15 tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności każdej z rat, poczynając od uprawomocnienia wyroku(sygn. akt X RC 3611/06).

Dowód:

-

Odpis skrócony aktu urodzenia – k. 11.

-

Wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 20 czerwca 2007 r. – k. 12.

Matka małoletniej E. C. (1) pracuje w Anglii i za wykonywaną pracę otrzymuje wynagrodzenie w wysokości ok. 1400 - 1500 funtów miesięcznie w zależności od ilości przepracowanych godzin. E. C. (1) wspólnie z mężem utrzymują mieszkanie za które płacą w ujęciu miesięcznym ok. 300 funtów (155 funtów czynsz, 60 funtów – gaz i prąd, 20 funtów telewizja, podatek 47,50 funtów, internet – 17,50 funtów. E. C. (1) na wyżywienie dla rodziny wydatkuje ok. 350 funtów. Matka małoletniej wydatkuje także 44 funtów miesięcznie na ubezpieczenie, 18 funtów na siłownię i 150 funtów na dojazdy do pracy, 60 funtów (inne wydatki np. dentysta, odzież itd.). Matka małoletniej ma naderwane ścięgna i mięsnie w prawej ręce, powinna także przejść operację kręgosłupa. E. C. (1) aby utrzymać córkę zadłuża się.

Powódka W. P. (2) aktualnie studiuje w N. (...) Collage w A. na NC E. C. (2) C.. Powódka nie posiada żadnego majątku, nie uzyskuje także żadnych dochodów. Miesięczny koszt jej utrzymania wynosi ok. 1000 funtów i na powyższą kwotę składają się koszty akademika (ok. 380 funtów) 150 funtów – wyżywienie, ubrania – 40 funtów, telefon – 14 funtów, rozrywka – 50 funtów przejazdy ze szkoły do domu – 50 funtów. Powódka jest astmatyczką i cierpi na alergię.

Powódka nie utrzymuje kontaktów z pozwaną.

Dowód:

- wydruk wynagrodzenia – k. 139-140.

- rachunki – k. 157-162, 164, 167-170, 173, 175 -176, 180-182

- protokół przesłuchania powódki – k. 234-237;

- protokół przesłuchania matki powódki – k. 240-245.

Ojciec małoletniej S. L. nie ma żadnego kontaktu z córką od 2007 - 2008 r. S. L. płacił na rzecz córki alimenty w wysokości 500 zł od 2011 r. do 2014 r. wówczas komornik egzekwował alimenty od ojca dziecka na rzecz powódki. Ojciec powódki wielokrotnie był osadzony w zakładzie karnym. Ostatni raz odbywał karę pozbawienia wolności w 2017 r. i zakład karny opuścił latem tego roku. Ojciec powódki nie potrafi utrzymać stałego zatrudnienia, po kilku miesiącach pracy jest zwalniany przez pracodawcę z uwagi na trudny charakter S. L. i brak umiejętności dostosowania się do zasad obowiązujących w danym zakładzie pracy. S. L. pracował w firmie (...) i zarabiał ok. 2000 zł. Aktualnie jednak nie pracuje, pomaga małżonce w prowadzeniu firmy kosmetycznej.

Ojciec małoletniej S. L. na swoim utrzymaniu oprócz powódki na także dwójkę małoletnich dzieci, na które płaci nieregularnie alimenty.

Dowód:

- przesłuchanie S. L. – k. 187.

A. P. ma 64 lata, z zawodu jest krawcową. Pozwana pobiera emeryturę w wysokości 1583,64 zł miesięcznie, ponadto pracuje w Niemczech jako opiekunka dla osób starszych i z tego tytułu osiąga dochód w wysokości 1300 euro miesięcznie, jednak z uwagi na stan zdrowia do pracy wyjeżdża tylko na kilka miesięcy w roku. Pozwana cierpi także na nadciśnienie techniczne, hiperlipemię, zespół cieśni nadgarstka prawego, choroby zwyrodnieniowej kolan, czy uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej kolana lewego, ma także kilka guzków na płucach,

Dowód:

-

Umowa zlecenia – k. 40-41.

-

Decyzja o waloryzacji emerytury – k. 65 - 66.

-

Dokumentacja medyczna – k. 49- 64.

Pozwana A. P. spłaca kilka pożyczek i kredytów. W 2009 roku zięć pożyczył pozwanej A. P. kwotę 50.000 zł, którą pozwana nadal spłaca. Oprócz tego pozwana na mocy ugód spłaca inne swoje zobowiązania. Łączna wysokość rat pożyczek i kredytów wynosi ok. 981zł. (146 zł –przez 10 miesięcy na rzecz Kancelarii Radców Prawnych L. & (...), 169,83 zł – kredyt w N. Bank, 444,29 zł – pożyczka gotówkowa (...), 366,54 zł – kredyt z (...) Agricole). Powódka spłaciła już swoje zadłużenie względem Kancelarii Radców Prawnych L. & (...). Pozwana A. P. na leczenie zębów wydatkowała łącznie 1844 zł. A. P. miesięcznie za mieszkanie płaci 244,02 zł czynszu, dodatkowo z uwagi na okresowe rozliczenia mediów pozwana musiała dodatkowo dopłacić kwotę 2202,12 zł, na gaz – 62 zł, w sezonie grzewczym – do 600 zł, prąd – 150 zł. . Pozwana posiada także zadłużenie w wysokości 15719,19 zł w (...). Pozwana przekazuje córce M. – 500 zł.

Dowód:

-

Ugoda nr 17/2018 r. – k. 67-68

-

Harmonogram spłaty kredytu – k. 69 – 73

-

Umowa pożyczki gotówkowej – k. 74-79.

-

Zestawienia transakcji w banku – k. 83-86.

-

Faktury za leczenie zębów – k. 87-95.

-

Zawiadomienie – k. 80-82,

-

Przesłuchanie pozwanej A. P. – 111-112.

-

Zeznania świadka M. P. – 209-210.

Małżonek A. P. R. P. otrzymuje rentę w wysokości 1926,26 zł miesięcznie. R. P. cierpi m.in. na wole wieloguzkowe, nietoksyczne. R. P. na swoje lekarstwa wydatkuje ok. 300 zł miesięcznie. Małżonek pozwanej dodatkowo pracuje jako stróż.

Dowód:

-

Decyzja o waloryzacji renty – k. 105-106.

-

Karta informacyjna – k. 96 – 104.

-

Zeznanie świadka R. P. – k. 201 – 204.

-

Zeznania świadka M. P. – 209-210.

Sąd zważył, co następuje:

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania pozwanej A. P., powódki W. P. (1), matki powódki E. C. (1) i świadków R. P., M. P. i ojca małoletniej S. L.. Sąd dał wiarę zeznaniom ww. osób w zakresie powyżej poczynionych ustaleń faktycznych, albowiem w tym zakresie zeznania te korespondowały z zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego.

Przesłanki powstania obowiązku alimentacyjnego, tj. obowiązku dostarczania środków utrzymania i wychowania oraz warunki jego realizacji poprzez zobowiązanie do zapłaty świadczeń zostały skonkretyzowane w art. 128 i n. k.r.o. Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 129 § 1 k.r.o. podstawowymi, najczęściej występującymi stronami stosunku alimentacyjnego są rodzice, jako zobowiązani do alimentacji i ich dzieci, jako osoby uprawnione. Obowiązek taki ma najszerszy charakter. Rodzice bowiem zobowiązani są do alimentacji dziecka nawet po uzyskaniu przez nie pełnoletniości, zakres zaś świadczeń zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb dziecka, z drugiej zaś od możliwości majątkowych i zarobkowych rodziców (art. 135 § 1 k.r.o.).

Spoczywający na rodzicach obowiązek utrzymania dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać, ma w zasadzie charakter bezwzględny i nie jest on uwarunkowany koniecznością spełnienia dalszych przesłanek. Powszechnie przyjmuje się, że rodzice muszą podzielić się z dziećmi najmniejszym nawet dochodem, chyba, że takiej możliwości w ogóle byliby pozbawieni. Podkreślić przy tym należy, iż w wypadku, gdy zobowiązani do alimentacji posiadali określony majątek w szczególnych okolicznościach rodzice muszą brać pod uwagę także możliwość jego upłynnienia w celu zaspokojenia zobowiązań alimentacyjnych.

Odmiennie kształtują się natomiast zasady, na jakich można zobowiązać do alimentacji dalszych krewnych, w tym dziadków (art. 129 § 1 k.r.o.). Zasady te zostały określone w art. 132 i art. 133 § 2 k.r.o. Do powstania obowiązku alimentacyjnego osoby zobowiązanej w dalszej kolejności dochodzi zatem, gdy:

I.  nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności;

II.  osoba zobowiązana w bliższej kolejności nie jest w stanie uczynić zadość swojemu obowiązkowi lub

III.  uzyskanie na czas od osoby zobowiązanej w bliższej kolejności środków utrzymania dla osoby uprawnionej jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.

Ponadto uprawniony musi znajdować się w niedostatku. Za znajdującą się w niedostatku należy uważać osobę, która nie może własnymi siłami zaspokoić usprawiedliwionych potrzeb, nie posiada własnych środków w postaci wynagrodzenia za pracę, emerytury czy renty ani też dochodów z własnego majątku. Zgodnie przy tym z ustalonym orzecznictwem, istnienie wyroku zasądzającego alimenty od zobowiązanego w bliższej kolejności nie stoi na przeszkodzie do zasądzenia ich od zobowiązanego w dalszej kolejności, jeżeli wyegzekwowanie zasądzonych alimentów od osoby bliższej jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami. Obowiązek alimentacyjny w tym wypadku, nie może jednak polegać na przerzuceniu na tą osobę niespełnionego obowiązku alimentacyjnego zobowiązanego do alimentacji w bliższej kolejności. Może ona bowiem być zobowiązana jedynie do takich świadczeń, na jakie pozwalają jej możliwości majątkowe, przy uwzględnieniu również jej usprawiedliwionych potrzeb (ponadto vide przepis art. 135 § 1 k.r.o., który wskazuje, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz pojęcie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, w szczególności przy ustalaniu wysokości alimentów przez Sąd. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiednio do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody). Podkreślić przy tym należy, iż pojęcie niedostatku jest pojęciem węższym od pojęcia usprawiedliwionych potrzeb (ten najszerszy obowiązek dotyczy relacji rodzic - dziecko). Obowiązek utrzymania i wychowania dzieci ciąży przede wszystkim na ich rodzicach. Oznacza to, że jeżeli jedno z rodziców nie spełnia tego obowiązku, obowiązek ponoszenia w całości ciężarów związanych z utrzymaniem i wychowaniem dziecka spoczywa - w zasadzie - na drugim rodzicu. Dopiero ustalenie, iż ten rodzic nie jest w stanie sprostać swoim obowiązkom względem dziecka i z tego powodu dziecko mogłoby znaleźć się w niedostatku, wchodzi obowiązek dalszych krewnych.. ( por. orz. SN z 24.V.1966 r. III Cr 89/66 , wyrok SN z dnia 24.05.1966 r., III CR 89/66, LEX nr 5992; wyrok SN z dnia 16.03.1967 r., II CR 88/67, OSNCP 1967, nr 9, poz. 168, wyrok SN z dnia 22.04.1974 r., sygn. akt III CRN 66/74.).

Podkreślenia także wymaga, aby orzec o obowiązku alimentacyjnym dalszych osób, jednocześnie muszą zostać spełnione ogólne warunki, od których zależy możliwość powstania w danym wypadku obowiązku alimentacyjnego, a zatem w przypadku dochodzenia alimentów od osób zobowiązanych w dalszej kolejności, w myśl ogólnej reguły dowodowej - zgodnie z którą, ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z danego faktu wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.) - strona dochodząca świadczeń alimentacyjnych w oparciu o treść przepisu art. 132 k.r.o. musi w pierwszej kolejności wykazać, że alimentów tych domaga się od osób pozostających z nią w takim stosunku prawnorodzinnym, że możliwe jest powstanie w tym wypadku obowiązku alimentacyjnego. Ponadto strona powodowa zobligowana jest w takim wypadku również do wykazania, że pozostaje w niedostatku, albowiem o ile dochodząc alimentów od rodziców, dziecko nie musi wykazywać, że znalazło się w niedostatku (wystarczające jest wykazanie, że dziecko nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać), to kierując żądanie zasądzenia alimentów od dziadków, wykazanie niedostatku jest już nieodzowne dla skuteczności roszczenia. Dodatkowo na powodzie ciąży obowiązek udowodnienia, że sytuacja finansowa bądź w ogóle możliwości zarobkowe zobowiązanego pozwalają na zasądzenie alimentów w żądanej wysokości.

Należy zatem stwierdzić, że obowiązek alimentacyjny rodziców względem dzieci wyprzedza obowiązek alimentacyjny dziadków względem wnuków. Nadto w przypadku skierowania roszczenia przeciwko dziadkom uprawnionego, konieczne jest wykazanie, że jego rodzice nie są w stanie wykonać ciążącego na nich obowiązku lub, że uzyskanie od nich środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami, oraz że uprawniony znajduje się w niedostatku. Tak więc np. w wypadku, gdy jedno z rodziców nie żyje albo nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi alimentacyjnemu, obowiązek alimentacyjny przechodzi w całości na drugie z rodziców, dopiero zaś wtedy, gdy także on nie może wypełnić tego obowiązku, powstaje - stosownie do dyspozycji art. 132 k.r.o.-obowiązek alimentacyjny zobowiązanych w dalszej kolejności dziadków uprawnionego (por. wyrok Sądu Najwyższego z 16 marca 1967 r., II CR 88/67).

Rozważając zasadność nałożenia obowiązku alimentacyjnego na pozwanej A. P., Sąd wziął pod uwagę usprawiedliwione potrzeby powódki, uzyskiwane dochody jej matki i koszty utrzymania W. P. (1), sposób wywiązywania się z obowiązku alimentacyjnego ojca powódki oraz możliwości realizacji obowiązku alimentacyjnego przez pozwaną jako potencjalnie zobowiązanej do płacenia alimentów.

Dokonując tej analizy, Sąd ustalił, że nie zachodzą wszystkie przesłanki niezbędne do zaistnienia obowiązku alimentacyjnego po stronie dalej zobowiązanej A. P..

Strona powodowa nie wykazała, stosownie do reguł dowodzenia, że nie może egzekwować zasądzonych na jej rzecz alimentów od swojego ojca. W sprawie nie zostały przedłożone żadne dowody wskazujące, iż faktycznie wobec S. L. prowadzone jest postępowanie egzekucyjne, które jednak z uwagi na brak dochodów ojca dziecka, pozostaje bezskuteczne. Dodatkowo - jak wynika z przesłuchania – ojca powódki S. L., posiada on możliwości majątkowe i zarobkowe pozwalające mu na partycypowanie w kosztach utrzymania swojej córki. S. L. jest osobą zdrową, podejmował już w przeszłości dobrze płatne zatrudnienie i za wykonywaną pracę uzyskiwał dochód w wysokości ok. 2000 zł miesięcznie. Ponadto na marginesie już tylko należy dodać, że błędne jest oczekiwanie przez stronę powodową de facto przerzucenia obowiązku alimentacyjnego z ojca powódki na pozwanych. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny prawniczej i judykatury - obowiązek alimentacyjny dziadków nie polega na przerzuceniu na nich niespełnionego obowiązku alimentacyjnego ojca dzieci, mogą oni bowiem być co najwyżej zobowiązani do takich świadczeń, na jakie pozwalają ich możliwości majątkowe, przy uwzględnieniu również ich usprawiedliwionych potrzeb (por.m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 października 1976 r., III CRN 205/76).

Należy zauważyć, że powódka do tej pory – pomimo nieotrzymywania alimentów od ojca – nie wskazała, które z jej aktualnych potrzeb są niezaspokojone i jako takie powodują jej stan niedostatku. Ze zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego wynika, że elementarne potrzeby powódki są na bieżąco zaspokajane przez jej matkę. Powódka bowiem ma zapewnione wyżywienie, odzież, mieszkanie, możliwość kształcenia się, a także leczenie. Nie sposób zatem uznać, że pozostaje ona w niedostatku. Przez „niedostatek” bowiem należy rozumieć niemożliwość zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, w odniesieniu do ogólnej sytuacji i przeciętnych kosztów utrzymania rodziny w społeczeństwie. Skoro matka dziecka, przy wykorzystaniu wszystkich swoich sił i możliwości, w tym kontynuowaniu dotychczasowego zatrudnienia, jest w stanie zaspokoić usprawiedliwione potrzeby córki, to nie powstaje taki obowiązek wobec dalej zobowiązanych, w tym dziadków ojczystych.

Ponadto, przy ocenie zakresu świadczeń alimentacyjnych, zgodnie z brzmieniem przepisu art. 135 k.r.o., należy mieć na uwadze nie tylko usprawiedliwione potrzeby dziecka, ale również możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanego do alimentów. W tym kontekście należy z całą mocą podkreślić, iż pozwani nie mają żadnych możliwości finansowych do zaspokajania potrzeb małoletniej powódki. Pozwana A. P. jest osobą starszą, schorowaną. Jej stan zdrowia znacznie ogranicza jej możliwości zarobkowe. Nie można także wymagać od pozwanej, aby w podeszłym wieku przez kilka najbliższych lat była zmuszona podejmować zatrudnienie i partycypować w kosztach utrzymania wnuczki. Jest ona bowiem już w wieku emerytalnym. Sad zwrócił uwagę na fakt, że pozwana wykazywała aktywność zawodową, jednakże ograniczało się do zaledwie kilku miesięcy w roku a uzyskiwane dochody były przeznaczane na spłatę zaciągniętych zobowiązań.

Obowiązek osób zobowiązanych do alimentów w dalszej kolejności względem dziecka - w przedmiotowej sprawie dziadków macierzystych - powstanie dopiero wówczas, gdy drugi rodzic nie jest w stanie - w całości lub w części - sprostać obowiązkom względem dzieci i z tego powodu mogłyby się one znaleźć w niedostatku, a mianowicie być pozbawionym zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb na podstawowym egzystencjalnym poziomie. Jeśli jedno z rodziców jest całkowicie niezdolne do wykonywania ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego - obowiązek ponoszenia w całości ciężarów związanych z utrzymaniem i wychowaniem wspólnych dzieci - spoczywa w pierwszej kolejności w zasadzie na pozostałym rodzicu. Dopiero gdyby zostało ustalone, że drugi z rodziców - mimo odpowiedniej staranności i wykorzystania wszystkich możliwości zarobkowych - nie jest w stanie w całości lub części sprostać swoim obowiązkom względem dziecka, w grę wchodziłby subsydiarny obowiązek dalszych krewnych, a w szczególności dziadków (por. orz. SN z dnia 24 maja 1966 r. III Cr 89/66, wyrok SN z dnia 24 maja 1966 r. III CR 89/66; wyrok SN z dnia 16 marca 1967 r. II CR 88/67 OSNCP 1967/9 poz. 168, wyrok SN z dnia 22 kwietnia 1974 r. III CRN 66/74.).

Mając powyższe na uwadze Sąd względem pozwanej oddalił powództwo, stwierdzając brak przesłanek do zasądzenia alimentów na podstawie art. 132 i art. 133 § 2 k.r.o. Okoliczność bowiem, iż wysokość alimentów, miarkowana uchylaniem się ojca dziecka od obowiązku alimentacyjnego, nie zaspokaja w pełni usprawiedliwionych potrzeb powódki, nie prowadzi do nałożenia na pozwaną prawnego obowiązku partycypowania w kosztach utrzymania wnuczki. Powódka znajduje się na utrzymaniu matki, która ma stałe zatrudnienie i zarabia na utrzymanie rodziny.

O kosztach orzeczono w oparciu o przepis art. 102 k.p.c.