Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2018 r. w G. sprawy z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G. przeciwko T. F. i M. F.

o zapłatę

I.  zasądza solidarnie od pozwanych T. F. i M. F. na rzecz powoda Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G. kwotę 43.233,97 zł (czterdzieści trzy tysiące dwieście trzydzieści trzy złote dziewięćdziesiąt siedem groszy) wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych w rozumieniu art. 359 § 2 ¹ k.c., za okres od dnia 2 października 2017 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w zakresie żądania odsetek od kwoty głównej przy zastosowaniu miernika w postaci odsetek maksymalnych za opóźnienie;

III.  w pozostałym zakresie postępowanie umarza;

IV.  zasądza solidarnie od pozwanych T. F. i M. F. na rzecz powoda Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G. kwotę 4.164 zł (cztery tysiące sto sześćdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 343/18

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 6 grudnia 2016 r. pomiędzy Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo-Kredytową im. F. S. z siedzibą w G. a M. F. doszło do zawarcia umowy pożyczki nr (...). Przedmiotem umowy miała być kwota 41.000 zł, na okres od 6 rudnia 2016 r. do 15 listopada 2026 r. Pożyczka była oprocentowana wg zmiennej stopy procentowej, zależnej od stopy referencyjnej NBP, na dzień zawarcia umowy w wysokości 10% w skali roku. Poręczycielem spłaty w/w długu był T. F.. Spłata była rozłożona na 119 równych rat w wysokości po 545,89 zł.

Pożyczka została rzeczywiście udzielona, tj. wypłacona przelewem w dniu 6 grudnia 2016 r.

Dowód: umowa pożyczki i poręczenie, k. 40-42

regulamin, k. 43-44

harmonogram spłaty, k. 56-58

historia rachunku, k. 94

Wg stanu na dzień 25 maja 2017 r. zadłużenie przeterminowane wynosiło 1095,55 zł w związku z czym wierzyciel wezwał pożyczkobiorczynię do zapłaty. Do zapłaty został również wezwany poręczyciel.

Dowód: wezwanie z dowodem nadania, k. 61-62

wezwanie z dowodem nadania, k. 53-54

Wobec bezskuteczności wezwania umowa została wypowiedziana pismem z dnia 18 sierpnia 2017 r. O wypowiedzeniu został poinformowany poręczyciel.

Dowód: wypowiedzenie z dowodem nadania, k. 45-46

zawiad. o wypowiedzeniu z dowodem nadania, k. 48-49

Wniosek pozwanych o restrukturyzację pożyczki została przez powoda oddalony w styczniu 2018 r.

Dowód: pismo, k. 96

Ocena dowodów

Dostarczony przez powoda materiał dowodowy jest wiarygodny i wewnętrznie spójny. Są do wzajemnie korelujące ze sobą dokumenty prywatne oraz historia rachunku bieżącego, przypisanego do obsługi pożyczki.

Kwalifikacja prawna

Powództwo jest praktycznie w całości zasadne. Umowa pożyczki jest ważna i skuteczna w świetle art. 720 i nast. k.c. oraz faktycznie wykonana przez powoda. Wobec częściowe spłaty pożyczki, wymagalny dług aktalnie obejmuje: 40.395,69 zł (niespłacona część kapitału) oraz skapitalizowanych odsetek umownych od kapitału (2.848,28 zł, przy zastosowaniu stawki procentowej 14% w skali roku, zgodnie z pkt 21 umowy stron). Sposób naliczenia kwoty ostatecznie dochodzonej przez powoda został skorygowany i wyjaśniony przez powoda w piśmie z dnia 8 maja 2018 r., częściowo cofającym pozew (k. 33-34).

Umowa pożyczki została skutecznie wypowiedziana, zgodnie z procedurą przewidzianą w pkt 23 i pkt 29 umowy stron ( vide k. 40v-41).

Poręczenie zostało udzielone na piśmie i jest w pełni ważne. Wierzyciel zawiadamiał równolegle poręczyciela o braku zapłaty przez dłużnika głównego oraz o wypowiedzeniu umowy (zgodnie z art. 880 k.c.).

Zarzut przedwczesności powództwa (formułowany zarówno w sprzeciwie z lutego 2018 r., jak i piśmie pełn. pozwanych z czerwca 2018 r. jest całkowicie pozbawiony podstaw.

Z charakteru działalności powoda wynika jednoznaczne, że wszelkie oświadczenia stron, w szczególności powoda, są formułowane pisemnie, stąd zawnioskowanie na okoliczność prolongaty dowodu z przesłuchania pozwanych jest a priori wątpliwe. Zdaniem Sądu ten zarzut w sposób oczywisty był składany bezpodstawnie, aby choć trochę przedłużyć postępowanie. Ostatecznie zresztą pozwani bez usprawiedliwienia nie stawili się na przesłuchanie i dowód z ich przesłuchania został pominięty zgodnie z art. 302 § 1 k.p.c.

Sąd oddalił wniosek o odroczenie rozprawy złożony faxem, gdyż załącznik do pisma stanowił jednolitą, smoliście czarną planszę. Uznanie czarnej planszy za zaświadczenie lekarskie lub dalsze procedowanie i odraczanie rozprawy z powodu karty zadrukowanej czarnym tuszem byłoby swoistym absurdem, narażającym zresztą bezpodstawnie powoda na dalsze oczekiwanie na zakończenie sprawy. Co znamienne, profesjonalny pełnomocnik pozwanych nie pojawił się w ogóle na rozprawie, a przecież skoro Przewodniczący na rozprawie wyraźnie zwrócił uwagę na problem z załącznikiem do wniosku. W takiej sytuacji obecny na rozprawie ów pełnomocników mógłby przedsięwziąć stosowne czynności w interesie klientów (np. dysponować i przedłożyć rzekome zwolnienie w oryginale). Innymi słowy, nieusprawiedliwione niestawiennictwo pełnomocnika obciąża w danej sytuacji stronę, a nie sąd. Nie ma żadnych wątpliwości, że w danej sytuacji niestawiennictwo pełnomocnika pozwanych to jego zaniechanie, którym nie można obciążać sądu, który musiał procedować dalej w obliczu takich, a nie innych faktów. Sąd nie może przejmować roli nieobecnego profesjonalnego pełnomocnika strony i wykazywać się jakąkolwiek inicjatywą ukierunkowaną na korzyść tej strony.

Co ważniejsze, powód jednoznacznie udowodnił, że nie doszło do żadnej prolongaty, gdyż wniosek o pozwanych o restrukturyzację zadłużenia został oddalony już w styczniu 2018 r. (por. pismo, k. 96).

Powództwo było częściowo niezasadne jedynie w odniesieniu do górnego, nieprzekraczalnego limitu odsetek od zasądzonej sumy. Skoro od kwoty głównej ostatecznie dochodzonej pozwem są żądane dalsze odsetki umowne, to reżimem, który ma tu zastosowanie jest art.359 k.c., a nie art. 481 k.c.

W tym stanie rzeczy ustawowym obligatoryjnym limitem wskaźnika odsetek są tzw. „odsetki maksymalne” uregulowane w przepisie art. 359 § 2 ¹ k.c.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 720 § 1 k.p.c., art. 359 § 2 ¹ k.c., w zw. z art. 876 § 1 k.c., art. 879 § 1 k.c. i art. 881 k.c.

W części cofniętej postępowanie umorzono na mocy art. 203 § 1 k.p.c. w zw. z art. 355 § 1 k.p.c. ( punkt III.).

W zakresie odpowiedniego limitu odsetek maksymalnych powództwo częściowo oddalono na mocy art. 481 § 2 ¹ k.c. a contrario ( punkt II. sentencji).

Koszty

Ponieważ powód uległ jedynie co do nieznacznej części zgłoszonego roszczenia, zasądzono na jego rzecz solidarnie od pozwanych całość należnych kosztów na mocy art. 100 w zw. z art. 105 § 2 k.p.c. Składa się na nie: opłata sądowa od pozwu (547 zł), opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (3.600 zł, § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).