Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2017 r. w Gliwicach

sprawy S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania S. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 28 kwietnia 2017 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 28 kwietnia 2017 roku w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury począwszy od dnia 18 kwietnia 2017 roku.

(-) SSR del. Anna Capik-Pater

Sygn. akt VIII U 1006/17

UZASADNIENIE

Ubezpieczony S. K. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. z dnia 28 kwietnia 2017r. o odmowie przyznania mu prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Ubezpieczony podniósł, że stanowisko ZUS jest krzywdzące, gdyż wbrew twierdzeniom organu rentowego spełnił wszystkie ustawowe przesłanki do nabycia prawa do emerytury we wcześniejszym wieku i legitymuje się 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych . (k.3).

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania wskazując, iż pracy ubezpieczonego w (...) Zakładzie (...), Montażowych i Izolacyjnych Sp z o.o. w G. w okresie od 1 lipca 1991r. do 31 grudnia 1998r. nie zaliczono do stażu pracy w warunkach szczególnych ponieważ ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku łączonym , ponadto stanowisko " monter konstrukcji stalowych i lekkiej obudowy" nie odpowiada stanowisku na które powołał się pracodawca. (k. 5-6).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony urodzony (...) jest z wykształcenia ślusarzem - spawaczem.

W okresie od 1 maja 1979 r. do czerwca 2000r. ubezpieczony pracował w (...),A G.. W dniu 1 lipca 2000r. stał się na podstawie art. 23 ¹ k.p. pracownikiem (...) Zakładu (...), (...) Spółce z o.o. w G..

W okresie od 12 maja 1979r. do 31 lipca 2001r. pracował w pełnym wymiarze czasu pracy kolejno na stanowiskach:

ślusarza – mechanika samochodowego ( 12.05.1979 – 31.08.1982r.)

spawacza (1.09.1982 – 30.06.1991),

montera konstrukcji stalowych – spawacza ( 1.07.1991r.-31.12.1999r.)

montera konstrukcji stalowych i lekkiej obudowy – spawacza ( 1.01.2000r. - 31.07.2001r.).

Wykonywał prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze od 1.09.1982r. do 31.07.2001r. jako monter konstrukcji stalowych i lekkiej obudowy – spawacz. ( Dz.U. Nr 8/83 Wykaz A Dział XIV pkt 12 Wykaz A Dział V pkt 5 ) .

( dowód : akta osobowe i świadectwo pracy z dnia 31.07.2001r. - k. 8 akt organu rentowego)

Podstawy spawania elektrycznego ubezpieczony zdobył w roku 1979, a gazowego w 1980. Kurs II stopnia spawania elektrycznego blach zrobił w 1986r. W 1992r. zdobył uprawnienia do spawania elektrycznego blach elektrodami otulonego tj. spawania pod ciśnieniem.

( dowód książeczka spawacza k. 27) .

Ubezpieczony całym okresie pracy wykonywał te same czynności. Praca w okresie do czerwca 1991r. i od lipca 1991r. do nadal niczym się nie różniły, podobnie było w przypadku świadka M. W.. Ubezpieczony pracował w grupie robót montażowych jako spawacz . Były to brygady licząc od 4 do 10 osób. Zazwyczaj w każdej brygadzie spawało około 3 spawaczy . Prace były przeważnie wykonywane na Kopalniach. Stawiano hale, robiono pomosty , maszyny wyciągowe, schody, podesty . Ubezpieczony wykonywał prace spawalnicze na wysokości, najczęściej z kosza lub zwyżki. Ślusarze przygotowywali konstrukcje, ślusarze z montażystami je montowali , a ubezpieczony – spawacz – spawał. Zawsze montował konstrukcje kto inny. W owym czasie brakowało spawaczy, ubezpieczony pracował po osiem i więcej godzin dziennie przy spawaniu, nie był delegowany do innych prac. W czasie gdy ubezpieczony pracował jako mechanik samochodowy w warsztacie wówczas nie spawał.

W okresie zatrudnienia w (...) ubezpieczony otrzymywał kartki na posiłki regeneracyjne i mleko.

( dowód: zeznania świadka M. W. k. 17-18 , zeznania ubezpieczonego k. 26-29, zeznania świadka R. B. k. 16-18)

Świadek M. W. jest uprawniony do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych przyznanej decyzją z dnia 29 kwietnia 2008r. Prawo do wcześniejszej emerytury zostało przyznane z tytułu pracy w warunkach szczególnych wykonywanej w okresie od 17.11.1972r. do 17.05.2001r. W (...) Zakładzie (...), Montażowych i Izolacyjnych w G. jako monter konstrukcji stalowych – spawacz wymienionej w wykazie A dział V pkt 5 oraz wykazie A dział XIV pkt 12 ( świadectwo pracy z adnotacją o pracy w warunkach szczególnych).

( dowód akta rentowe świadka M. W.).

Ubezpieczony ukończył 60 lat w dniu (...) Nie jest członkiem OFE. Na dzień 1 stycznia 1999r. osiągnął 25 lat 2 miesiące i 19 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym uznanych przez organ rentowy 8 lat 10 miesięcy racy w arunkach szczególnych.

( dowód: akta rentowe ubezpieczonego)

Powyższe okoliczności nie są przez strony kwestionowane. Spornym jedynie pozostaje, czy ubezpieczony spełnił warunki do uzyskania wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą emerytalną, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32 ustawy, jeżeli w dniu jej wejścia w życie tj. 1 stycznia 1999r. osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy emerytalnej – wynoszący 25 lat dla mężczyzn.

Z mocy art. 32 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r., będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 powoływanej ustawy. Dla celów ustalenia uprawnień do emerytury wcześniejszej z tytułu pracy w warunkach szczególnych za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia.

W myśl art. 32 ust. 4 ustawy emerytalnej obniżony wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Do przepisów tych należy zaliczyć rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8, poz. 43 z późn. zm.).

Na zasadzie § 2 ust. 1 owego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Z mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn i ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W Dziale XIV Wykazu A stanowiącego załącznik do powołanego rozporządzenia obejmującym prace różne w punkcie 12 wymieniono prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, w którym jako podstawowe wykonywane są pracy wymienione w wykazie A jako wykonywane w warunkach szczególnych.

Jak jednoznacznie wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności zeznań świadka M. W., świadka przełożonego ubezpieczonego – R. B. oraz przesłuchania ubezpieczonego przez cały okres wykonywania obowiązków pracowniczych w (...) S.A G. od 1.09.1982r. , a od dnia 1 lipca 2000r. (...) Zakładzie (...) , (...) Spółce z o.o. w G.. faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace określone w załączniku do rozporządzenia RM z dnia 7 lutego 1983r. - wykazie A dziale XIV, pod pozycją 12. Realizował je poprzez spawanie konstrukcji stalowych uprzednio przygotowanych przez ślusarzy i monterów.

Stąd w okresie przekraczającym 15 lat wykonywał prace w warunkach szczególnych.

Poza uznanym przez organ rentowy okresem od 1.09.1982r. do 30.06.1991r. ( 8 lat i 10 miesięcy) wykonywał takie prace także w okresie od 1 lipca 1991r. do 31 grudnia 1998r. ( dalsze 7 lat i 6 miesięcy)

Stosownie do art. 184 ust. 2 ustawy emerytalnej emerytura, o jakiej mowa w art. 184 ust. 2 ustawy emerytalnej przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Ubezpieczony spełnił wszystkie warunki do przyznania mu wcześniejszej emerytury z tytułu zatrudnienia w warunkach szczególnych: osiągnął 60 lat życia w dniu (...) , w dniu wejścia w życie ustawy emerytalnej tj. 1 stycznia 1999r. miał okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 25 lat 2 miesiące i 19 dni , w tym ponad 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych. Ponadto nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Wbrew twierdzeniom organu rentowego dowodem potwierdzającym zatrudnienie pracownika w warunkach szczególnych są nie tylko świadectwa wykonywania prac w tych warunkach wydane przez pracodawcę. W postępowaniu sądowym okoliczność tę można wykazać przy pomocy wszelkich dowodów, w tym także osobowych, mających wpływ na prawo ubezpieczonego do świadczenia. Jak wynika bowiem z uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2004r. (II UK 337/03; OSNP z 2004r., z. 22, poz. 392) decydujące w tym przypadku jest wykonywanie przez pracownika określonej pracy, a nie nazwa zajmowanego stanowiska, która nie odgrywa tu żadnej roli. Oznaczenie w świadectwie pracy ubezpieczonego stanowiska zajmowanego przez niego jako montera konstrukcji stalowych – spawacza było przyjęte jak zeznał świadek B., któremu Sąd dał wiarę, choć jak wykazało postępowanie dowodowe niezgodne z rzeczywiście wykonywaną przez ubezpieczonego pracą i nie odpowiadało faktycznie wykonywanym przez niego obowiązkom ograniczonym wyłącznie do spawania. Treść tego świadectwa została doprecyzowana w oparciu o zeznania świadków, przesłuchanie ubezpieczonego, wpis w książeczce spawacza i dokumentację osobową, z których jednoznacznie wynikało, iż ubezpieczony w czasie tego zatrudnienia stale i w pełnym wymiarze zajmował się spawaniem wykonując tym samym pracę w warunkach szczególnych.

Zważyć przy tym trzeba, iż wieloletni współpracownik ubezpieczonego - świadek M. W., wykonujący dokładnie te same, co on obowiązki nabył z tego tytułu prawo do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. W tej sytuacji odmowa przyznania takiego świadczenia ubezpieczonemu za tę samą pracę miałaby charakter dyskryminujący.

W myśl art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Ubezpieczony zgłosił wniosek o emeryturę dnia 28 marca 2017r. , a dnia (...) spełnił ostatni warunek do nabycia prawa do wcześniejszej emerytury osiągając wiek 60 lat. Stąd świadczenie to winno mu być wypłacane od (...)

Mając powyższe na względzie na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w związku z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i art. 32 ust. 1, 2 i 4, art. 27 i art. 129 ust. 1 tej ustawy oraz § 2 ust. 1 i § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odwołanie ubezpieczonego należało uwzględnić zmieniając zaskarżoną decyzję i przyznając mu prawo do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych począwszy od osiągnięcia przez niego 60 roku życia.

(-)SSR del Anna Capik - Pater