Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2020 r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko M. S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 29.483,49 zł (dwadzieścia dziewięć tysięcy czterysta osiemdziesiąt trzy złote 49/100) z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 27.972,95 zł od dnia 13 sierpnia 2019 roku do dnia 10 czerwca 2020 r.;

2.  zasądzoną w punkcie pierwszym należność główną rozkłada na 55 rat miesięcznych, przy czym pierwsze 54 raty po 540 zł miesięcznie a ostatnia rata w kwocie 323,49 zł, płatne do końca każdego miesiąca kalendarzowego, począwszy od miesiąca następnego po miesiącu, w którym uprawomocni się wyrok, z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od pierwszych 51 rat oraz od kwoty 432,95 zł przypadającej w ramach 52 raty, na wypadek opóźnienia w płatności tych rat;

3.  oddala powództwo w pozostałej części;

4.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 389,69 zł (trzysta osiemdziesiąt dziewięć złotych 69/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 3112/19

UZASADNIENIE

wyroku

(...) w W. domagała się zasądzenia od M. S. kwoty 29.483,49 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 27.972,95 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu. Z pozwu wynikało, że dochodzone roszczenie stanowi wierzytelność z czynności bankowej. Na dochodzoną kwotę składały się:

- 27.972,95 zł tytułem należności głównej,

- 1.510,54 zł tytułem odsetek umownych naliczonych do dnia 12 sierpnia 2019 r. (dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów procesu. Pozwana kwestionowała roszczenie co do zasady i wysokości (k. 11-14 akt).

W piśmie z 9 stycznia 2020 r. powódka odniosła się do sprzeciwu pozwanej, przedkładając dokumenty na potwierdzenie żądania pozwu (k. 24-25 akt).

W piśmie z 5 marca 2020 r. powódka wyraziła zgodę na zawarcie ugody sądowej, na mocy której należność pozwanej zostałaby rozłożona na 71 miesięcznych rat w kwotach po ok. 540 zł z oprocentowaniem 7% (k. 68 akt).

W piśmie z 25 marca 2020 r. pełnomocnik pozwanej poinformował, że pozwana wyraża zgodę na zaproponowane przez powódkę warunki spłaty, z tym zastrzeżeniem, że płatność pierwszej raty byłaby wymagalna od lipca 2020 r. (k. 85 akt).

Na rozprawie pełnomocnik pozwanej nie kwestionował już roszczenia pozwu co do zasady i wysokości. Poinformował, że treść ugody na warunkach określonych przez powódkę została już ustalona, z tym, że pierwsza rata powinna być wymagalna od lipca 2020 r. Pełnomocnik wniósł o rozłożenie należności na raty po 540 zł miesięcznie, ale na tyle rat, ile składa się na należność główną, albowiem przy warunkach przedstawionych w piśmie powódki z 5 marca 2020 r. powódka otrzymałaby w ratach kwotę znacznie przekraczającą żądanie pozwu (k. 91 akt).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 24 października 2017 r. pozwana zawarła z (...) w W. umowę pożyczki w kwocie 34.478.80 zł, na którą składał się kapitał w wysokości 30.000 zł i prowizja za udzielenie pożyczki w kwocie 4.478,80 zł. Oprocentowanie pożyczki było zmienne i w dniu zawarcia umowy wynosiło 9,99 % w stosunku rocznym. W przypadku zadłużenia przeterminowanego Bank miał prawo naliczyć odsetki maksymalne za opóźnienie (§ 8 ust. 2 i 3 umowy). Pożyczka miała być spłacona w 60 ratach miesięcznych począwszy od grudnia 2017 r.

Okoliczności bezsporne: umowa pożyczki z harmonogramem spłat – k. 26-31 akt

Pozwana początkowo spłacała raty, po czym zaprzestała spłat. Z tego względu pismem z 23 kwietnia 2019 r. powódka wypowiedziała umowę pożyczki z 30 dniowym terminem wypowiedzenia. Pozwana otrzymała wypowiedzenie w dniu 8 maja 2018 r.

Dowody: wypowiedzenie z potwierdzeniem odbioru – k. 32-33 akt

Na dzień wniesienia pozwu pozwana zalegała ze spłatą na rzecz powódki następujących kwot:

- 27.972,95 zł tytułem należności głównej,

- 1.510,54 zł tytułem odsetek umownych naliczonych od dnia 23 grudnia 2018 r. do dnia 12 sierpnia 2019 r. (do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu).

Okoliczności niesporne : wyciąg z ksiąg bankowych – k. 45 akt

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny ustalony został w oparciu o dokumenty złożone przez powódkę, które w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności i prawdziwości, wobec czego mogły stanowić wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych.

Według art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Z tytułu udzielenia pożyczki pożyczkodawca może żądać wynagrodzenia w formie odsetek albo prowizji za korzystanie przez pożyczkobiorcę z jego środków finansowych. W ocenie Sądu nie budziła wątpliwości kwestia ponoszenia odpowiedzialności przez pozwaną z tytułu niewywiązania się z umowy pożyczki z dnia 24 października 2017 roku, jak i zasadność wypowiedzenia umowy, albowiem w dniu sporządzenia wypowiedzenia pozwana posiadała zaległości w spłacie kilku rat. Na pełną akceptację zasługiwało żądanie powódki dotyczące zwrotu kapitału udzielonej i niezwróconej pożyczki, podobnie jak żądanie zapłaty odsetek umownych za korzystanie przez pozwaną ze środków finansowych przez czas określony w umowie (art. 720 § 1 k.c. i art. 359 § 1 k.c.).

Ze względu na to, że strony uzgodniły warunki spłaty zadłużenia w ratach, jednak do ugody sądowej nie doszło ze względu na niestawiennictwo pełnomocnika powódki na terminie rozprawy, Sąd rozłożył zasądzoną należność na raty zgodnie z art. 320 k.p.c. Słusznie w ocenie Sądu zarzuciła pozwana, że Sąd nie mógł uwzględnić wszystkich warunków rozłożenia na raty przedstawionych w piśmie powódki z 5 marca 2020 r., albowiem przy uwzględnieniu tych warunków powódka otrzymałaby w ratach kwotę znacznie przekraczającą żądanie pozwu (540 zł x 71 rat = 38.340 zł), co jest niedopuszczalne. Uwzględniając wysokość zadłużenia pozwanej – 29.483,49 zł i rat miesięcznych uzgodnionych przez strony - 540 zł, Sąd rozłożył zaległość na 55 rat miesięcznych, przy czym pierwsze 54 raty po 540 zł (razem 29.160 zł), a ostatnia rata wyrównawcza w kwocie 323,49 zł.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2006 r., III CZP 126/06 (OSNC 2007, nr 10, poz. 147) rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty na podstawie art. 320 k.p.c. ma ten skutek - wskazany już w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 września 1970 r., III PZP 11/70 (OSNCP 1971, nr 4, poz. 61) - że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat. Z tego względu odsetki za opóźnienie zasądzono jedynie od dnia wniesienia pozwu do dnia wyrokowania oraz na wypadek opóźnienia w płatności rat obejmujących łącznie kwotę 27.972,95 zł (art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 § 1 k.c.), a powództwo o zapłatę odsetek za okres od wyrokowania do dnia płatności poszczególnych rat zostało oddalone.

Z tych względów orzeczono jak w punktach 1-3 sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na art. 98 § 1 k.p.c. Na koszty powódki składały się: opłata od pozwu - 369 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego - 17 zł (k. 63 akt) i koszty poświadczenia odpisu pełnomocnictwa procesowego przez notariusza – 3,69 zł (k. 48v akt).