Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2020 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Krajowego Ośrodka (...) w W.

przeciwko Gminie T.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda Krajowego Ośrodka (...) w W. na rzecz pozwanej Gminy T. kwotę 5 417,00 zł (pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych 00/100) tytułem kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt I C 1509/19

UZASADNIENIE

Powód Krajowy Ośrodek (...) w W. w pozwie z dnia 13 listopada 2019 roku domagał się zasądzenia od pozwanej Gminy T. kwoty 104.269 zł. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. Nadto domagała się zasądzenia od pozwanej kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że (...) (dalej (...)) przekazała nieodpłatnie na rzecz pozwanej nieruchomość na cele związane z inwestycjami infrastrukturalnymi służącymi wykonywaniu zadań własnych gminy w zakresie urządzeń sportowych z przeznaczeniem na boiska wiejskie. W umowie strony ustaliły, że w przypadku zbycia lub przeznaczenia nieruchomości na inne cele niż przeznaczone w umowie przed upływem 10 lat od jej nabycia, (...) (poprzednik prawny powoda), może żądać zwrotu aktualnej wartości nieruchomości ustalonej według zasad określonych w art. 30 ust. 1 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Dalej powód wskazał, że w wyniku przeprowadzonej kontroli w dniu 31 lipca 2019 roku ustalił, że działka użytkowana jest rolniczo i stanowi łąkę koszoną z posadowionymi dwoma bramkami, składowanymi balotami. W ocenie powoda nieruchomość nie została przeznaczona na cel wskazany w umowie o nieodpłatnym przekazaniu co uzasadnia żądanie pozwu (k.3-8).

Pozwana Gmina T. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu.

Uzasadniając swoje przyznała fakt nieodpłatnego nabycia przedmiotowej nieruchomości. Podniosła zarzut upływu 10 lat, przez jaki nie mogła zmieniać przeznaczenia nieruchomości. Nadto wskazywała, że nie zmieniła jej przeznaczenia i nieruchomość jest wykorzystywana jako wiejskie boisko sportowe (k.86-88).

SĄD USTALIŁ, CO NASTĘPUJE

W dniu 22 kwietnia 2005 roku doszło zawarcia umowy pomiędzy (...) w W. (dalej (...)), a Gminą T., której przedmiotem było nieodpłatne przeniesienie na rzecz Gminy prawa własności m.in. nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę oznaczoną geodezyjnie numerem (...), objętą księgą wieczystą KW nr (...). Przekazanie nastąpiło na cele związane z inwestycjami infrastrukturalnymi służącymi wykonywaniu zadań własnych Gminy w zakresie urządzeń sportowych z przeznaczeniem na boiska wiejskie. Wydanie przedmiotowej działki nastąpiło w dniu 21 grudnia 2004 roku. W umowie strony ustaliły, że w przypadku zbycia lub przeznaczenia nieruchomości na inne cele niż przeznaczone w umowie przed upływem 10 lat od jej nabycia, (...) (poprzednik prawny powoda), może żądać zwrotu aktualnej wartości nieruchomości ustalonej według zasad określonych w art. 30 ust. 1 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r.; Nr 57, poz. 603 ze zm.).

Przedmiotowa nieruchomość położona jest w obrębie C. i ma powierzchnię 2,7817 ha. Decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (...). (...) z dnia 12.10.2004 roku Wójta Gminy T. dla działki (...) ustalono funkcję boiska sportowego

Okoliczność bezsporna, a ponadto DOWÓD: umowa nieodpłatnego przekazania nieruchomości z dnia 22-04-2005 roku, zawarta w formie aktu notarialnego przed notariuszem w B. K. R. A nr (...) (k.13-15), porozumienie (...). (...).III. (...)-1/5/2004r (k.16-17), protokół zdawczo – odbiorczy z dnia 21.12.2004 roku (k.18), wypis z rejestru gruntów (k.50), wyrys z mapy ewidencyjnej (k.51).

W dniu 31 lipca 2019 roku powód Krajowy Ośrodek (...) w W. przeprowadził kontrolę, w wyniku której uznał, że przedmiotowa działka oznaczona numerem (...) położona w obrębie C., Gmina T. jest użytkowana rolniczo i stanowi łąkę koszoną, na działce posadowione są dwie bramki, składowane są baloty.

Okoliczność bezsporna, a ponadto DOWÓD: protokół kontroli (...) z załącznikami (k.22-41).

Przedmiotowa działka stanowiła na dzień 31.07.2019 roku własność pozwanej.

Okoliczność bezsporna, a ponadto DOWÓD: oświadczenie z dnia 31.07.2019 roku (k.42).

Była przeznaczona na dzień 25.07.2019 roku na tereny sportu i rekreacji, pola uprawne.

Okoliczność bezsporna, a ponadto DOWÓD: zaświadczenie z dnia 25.07.2019 roku (k.43).

Wartość nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka nr (...), położonej w obrębie C., Gminie T., objętej księgą Wieczystą KW (...) wynosi 104269 zł.

Okoliczność bezsporna, a ponadto DOWÓD: operat szacunkowy (k.52-81).

Przedmiotowa działka pełni funkcję sportowego boiska wiejskiego. Są tam postawione bramki. Na bramki w okresie od wiosny do jesieni zakładane są siatki. Postawiony jest piłkochwyt od strony drogi. W bieżącym roku nie zostały założone z uwagi na panującą epidemię. Spotyka się tam młodzież, gra w piłkę, organizowane są rozgrywki piłki nożnej pomiędzy wioskami. Działka jest koszona. Boisko było też naprawiane po uszkodzeniach spowodowanych przez dziką zwierzynę. Działka nie jest ogrodzona z uwagi na koszty takiej operacji, na które nie stać sołectwa C.. Nie była wykorzystywana w inny sposób.

DOWÓD: zeznanie świadka U. F. (protokół rozprawy z dnia 7 lipca 2020 roku 00:12:26-00:20:06, k.131v-132); zeznanie świadka G. B. (protokół rozprawy z dnia 7 lipca 2020 roku 00:21:52-00:30:39, k.132-132v), zeznanie świadka A. K. (protokół rozprawy z dnia 7 lipca 2020 roku 00:32:13-00:38:49, k.132v).

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powyższy stan faktyczny był w części bezsporny i znalazł potwierdzenie w zeznaniach świadków. Powyższe okoliczności były dodatkowo dowodzone były dokumentami, co do prawdziwości których nie były składane żadne zastrzeżenia. W ocenie Sądu, złożone przez strony dokumenty – w zakresie objętym ustaleniami faktycznymi tworzyły spójną i logiczną całość, wzajemnie się uzupełniając. Nie zawierały informacji sprzecznych bądź wzajemnie się wykluczających. W konsekwencji Sąd uznał je za wiarygodne.

Za wiarygodne – w zakresie zgodnym z dokonanymi ustaleniami faktycznymi - Sąd uznał również zeznania przesłuchanych w sprawie świadków. Były one bowiem – w zakresie objętym ustaleniami faktycznymi jasne, spójne i logiczne. Ponadto wzajemnie się uzupełniały i stanowiły uzupełnienie faktów wynikających z przedłożonych przez strony dokumentów. Zeznania w powołanym zakresie nie zawierały informacji sprzecznych, wzajemnie się wykluczających.

Sąd nie doszukał się w tych zeznaniach nieprawdy, nie pojawiły się też powody do takiej podejrzliwości. Wewnętrzne przekonanie z uwzględnieniem wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego nakazują przyjąć, iż zwykłą normą postępowania ludzi, jest wierzyć w to, co dana osoba mówi, chyba że okaże się, iż ktoś na to zaufanie nie zasługuje. Sąd analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy uznał, iż zeznania na przymiot wiarygodności - w powyższym zakresie - zasługują. Nie złożono dowodów, które uzasadniałyby odmienną ich ocenę.

Powód jest następcą prawnym (...) w myśl art. 45 i 46 ustawy z dnia 10 lutego 2017 roku Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku (...) (Dz. U. 2017r. poz.624).

Niewątpliwie w niniejszej sprawie doszło do nieodpłatnego przekazania nieruchomości przez poprzednika prawnego powoda na rzecz pozwanej w trybie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi skarbu państwa z dnia 19 października 1991 r. (Dz.U. Nr 107, poz. 464 ze zm.) - art. 24 ustęp 5 punkt 1 stanowiącego, że nieruchomości wchodzące w skład (...) może, w drodze umowy, nieodpłatnie przekazać na własność jednostce samorządu terytorialnego - na cele związane z inwestycjami infrastrukturalnymi służącymi wykonywaniu zadań własnych.

Strona powodowa swoje żądanie opierała na treści art. 24 ustęp 5a w/w ustawy, który stanowił, że w przypadku zbycia lub przeznaczenia przez nabywcę nieruchomości na inne cele, niż określone w umowie, przed upływem 10 lat licząc od dnia jej nabycia, Agencja może żądać od podmiotów wymienionych w ust. 5 pkt 1 i 2 zwrotu aktualnej wartości pieniężnej tej nieruchomości, ustalonej według zasad określonych w art. 30 ust. 1, natomiast od osób wymienionych w ust. 5 pkt 3, A.zwrot taki przysługuje, o ile (...) nie skorzystają z prawa pierwokupu. W przypadku zamiaru zbycia gruntu przez osoby, o których mowa w ust. 5 pkt 3, (...) przysługuje prawo pierwokupu tej nieruchomości, na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.

Dla oceny powództwa na gruncie niniejszej sprawy, istotne znaczenie ma zatem ustalenie, czy pozwana w okresie 10 lat od nabycia nieruchomości zbyła ją lub przeznaczyła na inne cele, niż określone w umowie. Celem tym były urządzenia sportowe z przeznaczeniem na boiska wiejskie. Zebrany materiał dowodowy po pierwsze wskazuje, że na nieruchomości funkcjonuje nieprzerwanie od chwili nabycia nieruchomości przez pozwaną boisko wiejskie, na którym młodzież spotyka się by grać w piłkę, rozgrywane są zawody pomiędzy wioskami. Nieruchomość jest regularnie koszona, wyposażona w niezbędną infrastrukturę – bramki, piłkochwyty. Strony zawierając umowę przeniesienia własności nieruchomości nie określiły żadnych szczególnych warunków, jakim powinny owe boiska podlegać, jaka infrastruktura powinna się na nich znaleźć. W ocenie Sądu biorąc pod uwagę, że są to boiska wiejskie, wykorzystywane głównie przez młodzież, nie jest uzasadnione w okolicznościach sprawy wymagania od pozwanej, by wyposażyła w jakiś dodatkowy – nie sprecyzowany przez powoda – sprzęt. Wreszcie po drugie, ustalony, wynikający z powołanej wyżej ustawy okres, w którym pozwana nie mogła zbyć lub przeznaczyć nieruchomości na inne cele, niż określone w umowie, wynosił 10 lat licząc od dnia jej nabycia. Skoro nabycie nastąpiło 22 kwietnia 2005 roku, t okres ów upływał z dniem 22 kwietnia 2015 roku. Powód nie udowodnił, by pozwana owemu warunkowi uchybiła w w/w okresie 10 lat. Powód przeprowadził kontrolę realizacji umowy nieodpłatnego przekazania nieruchomości 31 lipca 2019 roku i do tego dnia odnoszą się uwagi zawarte w protokole. By skutecznie powołać się na zarzut wynikający z art. 24 ustęp 5a w/w ustawy, powód winien udowodnić, że pozwana przez 22 kwietnia 2015 roku przeznaczył nieruchomości na inne cele, niż określone w umowie. Takiego dowodu powód nie przeprowadził. W konsekwencji żądanie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

Wskazać należy, iż z zasady kontradyktoryjności procesu wynika, iż to strony obarczone zostały odpowiedzialnością za wynik procesu. Przy rozpoznawaniu sprawy rzeczą Sądu nie jest zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Rola sądu nie polega bowiem na wykonywaniu przezeń obowiązków procesowych ciążących na stronach. Strona prowadzi więc proces na własne ryzyko dowodowe (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 17.12.1996r., sygn. (...); opubl. (...); wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.09.1998r., sygn. (...); opubl. (...); wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.03.1998r., sygn. (...); opubl. (...)). Działanie z urzędu i przeprowadzenie dowodu nie wskazanego przez stronę jest dopuszczalne tylko w wyjątkowych sytuacjach procesowych i musi wypływać z opartego na zobiektywizowanej ocenie przekonania o konieczności jego przeprowadzenia, np. w wypadku ujawnionej przez stronę bezradności czy w razie istnienia trudnych do przezwyciężenia przez strony przeszkód, gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie był wystarczający dla rozstrzygnięcia sprawy (wyrok Sądu Najwyższego z 5.11.1997r.; (...); opubl. (...); wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24.10.1996r.; sygn. (...); opubl. (...)). Takie okoliczności w sprawie nie miały miejsca. Ponadto obie strony reprezentowane były przez fachowych pełnomocników procesowych.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd na podstawie art. 24 ustęp 5a, w zw. z art. 24 ustęp 5 punkt 1 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi skarbu państwa z dnia 19 października 1991 r. (Dz.U. Nr 107, poz. 464 ze zm.) – powództwo oddalił.

Przepis art. 108 § 1 k.p.c. nakazuje Sądowi orzekać o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji.

Treść art. 98 § 1 k.p.c. reguluje kwestię kosztów procesu. Z tego przepisu wynikają dwie zasady: zasada odpowiedzialności strony za wynik procesu oraz zasada kosztów niezbędnych i celowych. Strona przegrywająca sprawę jest bowiem obowiązana zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Obie strony reprezentowane były przez fachowych pełnomocników procesowych – radców prawnych.

Proces pozwany w całości. Na koszty poniesione przez pozwanego składają się koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz wynagrodzenie pełnomocnika. Wynagrodzenie pełnomocnika Sąd ustalił stosownie do §2 punkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804; tj. z dnia 3 stycznia 2018 r. - Dz.U. z 2018 r. poz. 265) na kwotę 5.400 zł.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd orzekając jak w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 108 k.p.c. w zw. z art. 98 k.p.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.417 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis