Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 593/18

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.  M. W.

2.  K. Z.

1.  realizując umowę dzierżawy powierzchni, zawartą z (...) Sp. z o.o., jako prezes zarządu i osoba odpowiedzialna za sprawy gospodarcze i finansowe firmy (...) z o.o. z siedzibą w O., w dniu 22 października 2015r. w pawilonie obok lokalu „Kebab (...)” znajdującego się przy ul. (...) w S., urządzał gry na automatach H. S. nr (...), A. G. o nr (...) o nr (...) poprzez dzierżawę części powierzchni lokalu pod instalację i eksploatację ww. automatów w miejscu do tego nie przeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia naruszając dyspozycję określoną w art. 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201 poz. 1540 ze zm.), czym wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 107 §1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

2.  w dniu 22 października 2015r. poprzez faktyczne prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach w pawilonie bez oznaczeń obok lokalu „Kebab (...)” znajdującego się przy ul. (...) w S., realizując umowę dzierżawy powierzchni zawartą z firmą (...) z o.o. z siedzibą w O., wydzierżawiając część powierzchni lokalu pod instalacje automatów do gier, umożliwiając ich eksploatację i udostępniając je dla osób grających oraz poprzez serwisowanie i rozliczanie automatów urządzał gry na automatach H. S. nr (...), (...) G. o nr (...) oraz (...) o nr (...) w miejscu do tego nie przeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia naruszając dyspozycję określoną w art. 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201 poz. 1540 ze zm.), czym wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 107 §1 kks

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Ad.1 i 2

W dniu 20 lipca 2015 roku M. W. jako prezes zarządu odpowiedzialny za sprawy gospodarcze i (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. zawarł z K. Z. reprezentującym spółkę (...) z siedzibą w O. ramową umowę dzierżawy powierzchni lokalu o nazwie K. (...) u A. położonego przy ulicy (...) w S., na potrzeby umieszczenia w jego wnętrzu automatów do gier. Z tego tytułu dzierżawca miał płacić wydzierżawiającemu czynsz dzierżawny w wysokości 600 zł miesięcznie.

Do umowy załączono potwierdzenie wydania urządzeń H. S. nr (...), (...) G. o nr (...) o nr (...), które nastąpiło faktycznie w dniu 15 października 2015 roku.

Stały nadzór serwisowy nad powyższym urządzeniem, zapewniający utrzymanie go w dobrym stanie technicznym, a także usługi transportowe oraz związane z poborem gotówki z automatu był wykonywany przez firmę (...) sp. z o.o. w W., która zadania te zleciła w umowie z dnia 1 czerwca 2015 roku spółce (...) reprezentowanej przez Prezesa Zarządu K. Z.. Działając w ramach powyższej umowy spółka (...) miała zajmować się serwisowaniem, pobieraniem gotówki i świadczeniem usług transportowych, w tym instalowaniem i przemieszczaniem urządzeń. Faktycznie urządzenia te zainstalował, sprawował nad nimi faktyczny nadzór serwisowy i rozliczał je K. Z., urządzenia te w lokalu dostępne były dla klientów.

W dniu 22 października 2015 roku wskazane wyżej automaty do gier zostały ujawnione przez funkcjonariuszy celnych podczas wykonywania czynności służbowych w lokalu Kebab (...). Po przeprowadzeniu eksperymentu procesowego polegającego na odtworzeniu przebiegu gry na tym automacie, funkcjonariusz celny uznał, iż dostępne gry na tym urządzeniu posiadają element losowości oraz charakter komercyjny. Zatrzymano wówczas wyżej wymienione automaty.

1.  Ramowa umowa dzierżawy

2.  Lista aktualizacji urządzeń

3.  Umowa w zakresie obsługi urządzeń do gier rozrywkowych, umowa generalna w zakresie obsługi urządzeń, umowa na dostarczanie urządzeń

4.  Faktura za obsługę urządzeń do gier rozrywkowych

5.  Rozliczenie usług za październik 2015r.

6.  Protokół przeszukania lokalu

7.  Protokół oględzin automatów

8.  Szkic sytuacyjny lokalu z dokumentacją fotograficzną

9.  Zeznania świadka I. K.

10.  Zeznania świadka D. K.

11.  Zeznania świadków K. D. i A. P.

12.  Częściowo wyjaśnienia oskarżonych K. Z. i M. W.

13.  Protokół eksperymentu

14.  Zeznania świadka Z. J.

1.k.31-33

2. k. 34

3. k. 37-39, 46-51,40-43

4.k. 5,36,59

5. k. 60-61

6. k. 12-14

7. k. 15-16

8. k. 17-18

9. k. 4-5, 1170

10. k. 7-8, 1170

11. k. 1114-1115,1169-1170

12. k. 1025-1026,705-705v., (...)

13.k.9-10

14.k.1114, 125

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Ad. 1

Ad. 1. Brak działania M. W. w warunkach recydywy skarbowej

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Ad. 1 skazanie M. W. w sprawie Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 17 kwietnia 2014 roku w sprawie VIII K 504/12 uległo zatarciu

Ad. 1

a)  karta karna

b)  informacja K.

Ad. 1

a)k.1046 i n.

b)k.1151

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1 –8, 10 – 13

Ad.9 i 14

Dokumenty, częściowo wyjaśnienia oskarżonych, zeznania świadków A. P. i K. D. oraz D. K.

Zeznania świadków I. K. i Z. J.

Sąd w całości uznał za wiarygodne dokumenty wymienione w pkt. 1 – 8 i 13, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości i autentyczności, nadto Sąd z urzędu nie dopatrzył się również podstaw o ich kwestionowania, zaś dokumenty te korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonych K. Z. i M. W. w tej części, w której nie podważali oni faktu zawarcia umowy dzierżawy powierzchni w lokalu Kebab (...) w S. i wykorzystywania tej powierzchni w celu zainstalowania automatów do gier.

Zdaniem sądu na podzielenie zasługuje również treść protokołu eksperymentu przeprowadzonego w lokalu przez funkcjonariuszy celnych K. D. i A. P., z którego wynikało, że uzyskiwane wyniki gier na automatach były nieprzewidywalne i niezależne od woli gracza, a gracz nie miał żadnego wpływu na końcowy wynik, który był zależny od algorytmu gry, nie zaś umiejętności i zręczności gracza. Jak wskazali wymienieni, przesłuchani dodatkowo w charakterze świadków, zatrzymane urządzenia, wymagają wniesienia opłaty za grę i pozwalają na wypłatę wygranych bezpośrednio przez automat, zaś przebieg i rezultaty rozgrywek przemawiają za przyjęciem losowego charakteru gier albowiem umiejętności gracza pozostają bez wpływu na wynik. Relacje powyższe, wzajemnie uzupełniają się z zeznaniami świadka D. K., korzystającego z urządzenia do gry w lokalu przy ulicy (...) w S. i opisującego w podobny sposób przebieg gry, w której uczestniczył. Okoliczność, iż K. D. i A. P. uczestniczyli w zatrzymaniu, oględzinach i eksperymentach dotyczących innych podobnych urządzeń, pozostaje bez wpływu na ocenę ich zeznań w niniejszej sprawie, odnoszącej się do konkretnych, zatrzymanych w tej sprawie urządzeń, fakt zaś, że po tak długim okresie czasu nie pamiętali już szczegółów tej konkretnej czynności nie dziwi w kontekście wykonywanych wielokrotnie w ramach ich obowiązków służbowych podobnych czynności.

Jak wynika z relacji świadka I. K., zatrudnionego w czasie objętym zarzutem w lokalu Kebab (...)w S., faktycznie to K. Z. – właściciel lokalu zajmował się serwisowaniem i wyjmowaniem gotówki z urządzeń do gry znajdujących się w lokalu. Okoliczności te potwierdził początkowo w swych wyjaśnieniach złożonych na rozprawie sam K. Z. przyznając, że to on serwisował urządzenia, dopiero później zmieniając w tym zakresie relacje w odpowiedzi na pytania swego obrońcy. W świetle jednak zeznań I. K. oraz dokumentu umowy w zakresie obsługi urządzeń do gier rozrywkowych, to do spółki (...), której K. Z. był Prezesem Zarządu należało m.in. serwisowanie urządzeń, a zatem faktyczne realizowanie działalności w zakresie gier na automatach. Wskazać należy, że mimo dokumentu w postaci protokołu z obrad Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników spółki (...) z dnia 31 lipca 2015 roku, z którego wynika, że K. Z. został odwołany z tej funkcji, na jego miejsce zaś powołany został Z. J., uznać należy, że w świetle zeznań I. K., w dalszym ciągu faktycznie czynności związane z realizacją umowy dzierżawy sprawował oskarżony K. Z., z relacji świadka Z. J. wynika zaś jednoznacznie, że na prośbę znajomego oskarżonego zgodził się jedynie formalnie być prezesem zarządu spółki, nie wykonując jakichkolwiek czynności faktycznie w niej, nie otrzymując wynagrodzenia i nic nie wiedząc o faktycznym jej funkcjonowaniu. Mając na uwadze szczere, przekonujące zeznania Z. J., uzasadnione jest przekonanie, że formalna zmiana na stanowisku prezesa zarządu spółki służyć miała jedynie zapewnieniu ochrony faktycznej działalności K. Z..

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

---

---

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II.

K. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Opisano łącznie co do obu oskarżonych poniżej w pkt. 3.2

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I.

M. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 107 § 1 k.k.s. odpowiedzialność karno-skarbową ponosi, ten kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi gry hazardowe.

Oskarżonym w niniejszej sprawie zarzucono popełnienie czynu zabronionego w dniu 15 października 2015 roku, a zatem już po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 26 maja 2011 roku o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 134, poz. 779) oraz ustawy z dnia 12 czerwca 2015 roku o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz.U. poz. 1201). W pierwszej ze wskazanych ustaw wprowadzono przepis art. 23a, który przewidywał, że automaty i urządzenia do gier z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celno-skarbowego. Zgodnie natomiast ze znowelizowanym na podstawie drugiej ze wskazanych ustaw brzmieniem przepisu art. 14 ustawy o grach hazardowych, urządzanie gier na automatach było dozwolone jedynie w kasynach gry na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu, a także wynikających z przepisów ustawy. Ustawodawca w art. 4 powołanej wyżej ustawy z dnia 12 czerwca 2015 roku przewidział, że podmioty prowadzące działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6 ust. 1-3 lub w art. 7 ust. 2 ustawy o grach hazardowych, w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, a więc w dniu 3 września 2015 roku miały obowiązek dostosowania się do wymogów określonych w ustawie zmienianej, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w okresie do dnia 1 lipca 2016 roku, określił zatem okres przejściowy od dnia 3 września 2015 roku do dnia 1 lipca 2016 roku. Co istotne jednak wskazany okres przejściowy ustalony został jedynie dla tych podmiotów, które w dniu wejścia w życie nowelizacji prowadziły już działalność na warunkach określonych w art. 6 ust. 1-3 ustawy o grach hazardowych, a więc urządzały gry na automatach zgodnie z ustawą o grach hazardowych w brzmieniu sprzed 3 września 2015 roku, a więc na podstawie koncesji albo zezwolenia. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wynikającym z postanowienia z dnia 28 kwietnia 2016 roku w sprawie I KZP 1/16, nie budzi wątpliwości, iż do działalności polegającej na urządzaniu lub prowadzeniu gier hazardowych w dniu objętym zarzutem w niniejszej sprawie wymagana była koncesja albo zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach i że urządzanie tych gier było możliwe jedynie w kasynach gry. Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach niniejszej sprawy, H.- (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. takiej koncesji ani zezwolenia nie posiadała ani nie składała wniosku o jej wydanie. Okoliczności tych nie podważał w swych wyjaśnieniach oskarżony M. W.. Nie sposób przyjąć, zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w postanowieniu w sprawie I KZP 1/16, że ustawodawca w art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 roku wprowadził okres przejściowy zarówno dla podmiotów posiadających koncesję jak i tych, które działały bez uzyskania koncesji, tak jak H.- (...) Spółka z o.o. w O., przepis art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych w brzmieniu obowiązującym do 3 września 2015 roku przewidywał bowiem, że urządzanie gier na automatach dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry. Nowelizacja treści tego przepisu, która nastąpiła w dniu 3 września 2015 roku zasady tej nie wyłączyła, a wprowadziła jedynie dodatkowy wymóg dotyczący zasad i warunków urządzanie gier na automatach, które określane miały być od tego dnia w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu, a także wynikających z przepisów prawa.

Jak wynika z dokumentu w postaci ramowej umowy dzierżawy, M. W. i K. Z. zawarli umowę dzierżawy powierzchni lokalu w lokalu Kebab (...)w S. w dniu 20 lipca 2015r. Jak wynika jednak z listy aktualizacji urządzeń, wydanie trzech urządzeń opisanych w akcie oskarżenia, a zatrzymanych w wyniku kontroli dokonanej w dniu 22 października 2015r., faktycznie ich wydanie miało miejsce w dniu 15 października 2015 roku, a więc już po wejściu w życie ustawy nowelizującej, faktura zaś za dzierżawę powierzchni opiewa na datę 31 października 2015r. Oskarżony M. W. przystępując zatem w realiach niniejszej sprawy do urządzania gier na automatach po dniu 3 września 2015 roku czynił to w stanie prawnym, który nie budził już żadnych wątpliwości, zatem liczył się z tym, że prowadzenie takiej działalności możliwe jest wyłącznie w kasynach gry przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celno-skarbowego. Podobnie ocenić należy zachowanie oskarżanego K. Z., który już po wejściu w życie ustawy nowelizującej faktycznie zainstalował opisane w zarzucie urządzenia i sprawował nad nimi od tego czasu nadzór serwisowy. Jak wskazał przy tym sam oskarżony K. Z. w wyjaśnieniach złożonych na rozprawie, nie prowadził on takiej działalności przed 3 września 2015 roku.

Przestępstwo skarbowe opisane w art. 107 § 1 k.k.s. może być popełnione umyślnie, zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym, z którym mamy do czynienia, gdy sprawca przewidując możliwość popełnienia czynu zabronionego, godzi się na jego popełnienie. W świetle powyższych rozważań, nie ulega zdaniem sądu wątpliwości, że M. W. i K. Z. w realiach niniejszej sprawy co najmniej przewidywali możliwość popełnienia czynu zabronionego. Zgodnie z art. 10 § 3 kks nie popełnia przestępstwa skarbowego, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność. Przepis ten wyłącza możliwość przypisania sprawcy winy jedynie w przypadku, gdy błąd jest usprawiedliwiony, przy czym w celu dokonania oceny czy w realiach danej sprawy taka usprawiedliwiona nieświadomość miała miejsce należy odwołać się wobec osoby prowadzącej działalność gospodarczą – profesjonalisty, do kryteriów właściwych dla modelu osobowego o podwyższonym standardzie wymagań.

Zauważyć należy, że w orzecznictwie sądów powszechnych uprzednio istniały dwie linie orzecznicze odnoszące się do tego, czy okres przejściowy wprowadzony w art. 4 ustawy nowelizacyjnej, w przypadku urządzania gier na automatach dotyczy tylko i wyłącznie podmiotów posiadających wymaganą koncesję (zezwolenie) na prowadzenie kasyna, czy też na ten okres przejściowy, przedłużający czas uzyskania koncesji, mogą się powoływać też inne podmioty, które taką działalność prowadziły faktycznie, jednak bez odpowiedniej koncesji. Sąd Najwyższy w powoływanym już postanowieniu z dnia 28 kwietnia 2016 roku wskazał jednak jednoznacznie, że art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 roku o zmianie ustawy o grach hazardowych w przypadku urządzania gier na automatach dotyczy tylko i wyłącznie podmiotów prowadzących działalność we wskazanym zakresie zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, czyli posiadających wymaganą koncesję na prowadzenie kasyna. Niezależnie od powyższego, zdaniem sądu, istnienie powołanych wyżej rozbieżności w interpretacji przepisów, winno w oskarżonych – jako profesjonalistach prowadzących działalność gospodarczą - wzbudzić wątpliwość czy prowadzona przez nich działalność jest legalna, a w konsekwencji doprowadzić do podjęcia działań w celu upewnienia się czy taka działalność jest legalna nie tylko poprzez zlecanie prywatnych opinii (jak wskazał zresztą M. W. w wyjaśnieniach na k. 705 – 705v. – uzyskanych dopiero w 2016 roku), lecz przede wszystkim przez uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów od organów do tego powołanych. Obu oskarżonym, w ocenie sądu zatem, zasadnie zarzucić należy, że nie dochowali wymaganej w danych okolicznościach staranności tak, aby właściwie zinterpretować treść ustawy o grach hazardowych. Jako osoby decydujące się na prowadzenie działalności gospodarczej związanej z urządzaniem gier na automatach powinni oni mieć pełną świadomość obowiązujących przepisów prawa, świadomie natomiast podjęli oni ryzyko, iż prowadzona przez nich działalność może wiązać się z konsekwencjami karnoskarbowymi. W świetle powyższych rozważań, nie ulega wątpliwość, iż oskarżeni co najmniej przewidywali możliwość popełnienia czynu zabronionego, zaś ewentualne zapoznawanie się przez nich z publikacjami, orzeczeniami i opiniami w zakresie urządzania gier na automatach świadczy właśnie o istnieniu wątpliwości co do istniejącego stanu prawnego i braku podejmowania we wspomnianym okresie przejściowym adekwatnych i rzeczywistych działań w celu rozstrzygnięcia tych wątpliwości.

Oskarżony M. W. w dniu objętym zarzutem aktu oskarżenia nie prowadził swojej działalności w oparciu o koncesję na prowadzenie kasyna gry, zaś jako Prezes Zarządu H.-F. (...)- (...) Sp. o.o. w O. jest osobą, która w świetle art. 9 § 3 kks ponosi odpowiedzialność za zarzucane mu przestępstwo karno- skarbowe. Oskarżony urządzał gry losowe, a mianowicie podejmował działania zmierzające do tego, aby mogły one się odbywać tj. wydzierżawił powierzchnię lokalu w celu umieszczenia w nim automatów. Bezspornym jest, iż spółka, której był Prezesem Zarządu nie posiadała koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach, zaś automaty nie były zarejestrowane przez Naczelnika Urzędu Celnego. Oskarżony K. Z. natomiast faktycznie realizował umowę dzierżawy powierzchni zawartą z firmą (...) z o.o. z siedzibą w O., wydzierżawiając część powierzchni lokalu pod instalacje automatów do gier, umożliwiając ich eksploatację i udostępniając je dla osób grających oraz poprzez serwisowanie i rozliczanie automatów, wyczerpał swoim zachowaniem znamiona przestępstwa polegającego na urządzaniu gier w rozumieniu art. 107 §1 kks

Oskarżony M. W. na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Elblągu wydanego w dniu 17 kwietnia 2014 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 504/12 został uznany za winnego popełnienia czynu z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s i za to został skazany na karę grzywny w wysokości 120 stawek po 100 złotych każda. Wyrok ten został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 21 stycznia 2015 roku wydanym w sprawie VI Ka 267/14. Oskarżony w dniu 15 maja 2015 roku wykonał karę grzywny w całości, zatem nastąpiło zatracie powyższego skazania co uniemożliwia aktualnie przyjęcie działania oskarżonego w warunkach recydywy skarbowej określonej w art. 37 §1 pkt. 4 kks.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.M. W.

2.K. Z.

I.

II.

I.

II.

Ad. 1.

W ocenie sądu, okoliczność, iż M. W. działał umyślnie, mając świadomość losowego i komercyjnego charakteru gier oferowanych na automatach, w celu czerpania zysku z ich urządzania, co najmniej przewidując, że działalność ta, jako prowadzona poza kasynem, bez wymaganej koncesji, nie spełnia warunków ustawowych i co najmniej się na to godząc, powoduje, że stopień jego winy potraktować należy jako wyższy niż nieznaczny.

Okolicznością obciążającą pozostaje nadto karalność oskarżonego za tożsame czyny, wynikająca z aktualnej karty karnej, aczkolwiek na dzień popełnienia czynu przypisanego mu w niniejszej sprawie, w karcie karne nie figurowało żadne ze skazań aktualnie w niej ujętych. Uwzględnić też należy fakt zaprzestania przez oskarżanego powyższej działalności z dniem 30 czerwca 2016r.

Uwzględniając powyższe okoliczności, zdaniem sądu kara grzywy orzeczona w niewielkim wymiarze w pkt. I wyroku pozostaje adekwatną reakcją na czyn przez oskarżonego popełniony, nie jest jednocześnie karą nadmiernie surową.

Ad. 2.

K. Z., mając świadomość losowego i komercyjnego charakteru gier oferowanych na automatach, w celu czerpania zysku z ich urządzania, co najmniej przewidując, że działalność ta, jako prowadzona poza kasynem, bez wymaganej koncesji, może nie spełniać warunków ustawowych, co najmniej się na to godził. Sąd uwzględnił nadto jako okoliczność obciążającą karalność oskarżonego za podobne czyny z art. 107 kks aczkolwiek mieć też na uwadze należy okoliczność, iż na moment popełnienia czynu przypisanego mu w niniejszej sprawie w karcie karnej nie figurowało żadne ze skazań aktualnie w niej ujętych, pierwszy wyrok skazujący zapadł bowiem dopiero w 2018 roku.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---

---

---

---

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Zwolnienie oskarżonych od kosztów sądowych na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks uzasadnione jest aktualną sytuacją materialną oskarżonego M. W. odbywającego karę pozbawienia wolności oraz faktem, iż postępowanie sądowe w niniejszej sprawie toczyło się przez długi okres czasu generując dalsze koszty, z przyczyn nie leżących po stronie oskarżonych, nieuzasadnione jest zatem obciążanie nimi oskarżonych obecnie.

1.1Podpis

Joanna Herman