Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Okręgowego Magdalena Balion-Hajduk

Protokolant Angelika Gwozdek

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2020 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa I. P.

przeciwko (...) w D.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 9 listopada 2018 r., sygn. akt I C 548/16

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki 135 zł (sto trzydzieści pięć złotych)
z tytułu zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Magdalena Balion-Hajduk

Sygn. akt III Ca 527/19

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 9 listopada 2018r. Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach zasądził od pozwanego (...) na rzecz powódki I. P. 250 euro wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 6 kwietnia 2017 r. oraz obciążył pozwanego kosztami procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka zawarła z pozwanym umowę przewozu lotniczego. Rejs o numerze (...) miał rozpocząć się dnia 30 listopada 2015 r. o godzinie 10.00. Powódka stawiła się na lotnisku w B. dwie godziny przed planowanym odlotem. Przeszła odprawę i kontrolę osobistą, po czym przeszła do bramki, gdzie pasażerowie wpuszczani są na pokład samolotu. W tym czasie słyszała komunikaty, wygłaszane w języku polskim i angielskim, wzywające pasażerów jej lotu. Po sprawdzeniu dokumentów powódki, obsługa linii lotniczej zamknęła bramkę, nie przepuszczając powódki, którą wyprowadzono do wyjścia.

Dnia 15 grudnia 2015 r. powódka wezwała pozwanego do dobrowolnej zapłaty na jej rzecz kwoty 250 euro. Brak jest dowodu skutecznego doręczenia wezwania, zaś pozwany zaprzeczył jakoby je otrzymał. O roszczeniu powódki dowiedział się z pozwu, doręczonego w dniu 5 kwietnia 2017 r., przy czym nie zadośćuczynił dobrowolnie żądaniom powódki.

Sąd Rejonowy oddalił wnioski o dopuszczenie dowodów z dokumentów w postaci wydruków z wewnętrznego systemu pozwanego (k. art. 2 lit. j) 97-98) albowiem zostały one sporządzone w języku angielskim, a pozwany – pomimo zobowiązania Sądu – nie przedłożył ich tłumaczenia na język polski.

Sąd pierwszej instancji jako podstawę prawną powołał przepisy art. 4 ust 3, art. 7 oraz art. 2 lit. j) Rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów. Powódka twierdziła, iż doszło do odmowy przyjęcia jej na pokład samolotu, czemu pozwany zaprzeczył. Zgodnie z art. 2 lit. j) Rozporządzenia (WE) Nr 261/2004, „odmowa przyjęcia na pokład” oznacza odmowę przewozu pasażerów danym lotem, pomimo że stawili się oni do wejścia na pokład zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 3 ust. 2, chyba że odmowa przyjęcia na pokład jest racjonalnie uzasadniona, w szczególności przyczynami związanymi ze zdrowiem, wymogami bezpieczeństwa lub niewłaściwymi dokumentami podróżnymi. Sąd Rejonowy uznał, że powódka w sposób wystarczający wykazała, iż posiadała rezerwację na rejs oraz stawiła się do wejścia na pokład, przedstawiając kartę pokładową – tzw. boarding pass. Z jej zeznań wynika, iż we właściwym czasie stawiła się do kontroli i odprawy, jednak po sprawdzeniu jej dokumentów personel pozwanego odmówił wpuszczenia jej na pokład samolotu, zamykając przed nią bramkę i wyprowadzając z terenu lotniska. Powódka zaprzeczyła jakoby jej dokumenty tożsamości były nieważne, jak również jakoby zachowywała się niewłaściwie, w sposób zagrażający bezpieczeństwu lotu. Nie wykazano żadnych okoliczności uzasadniających odmowę przyjęcia na pokład z innych powodów, takich jak przyczyny operacyjne, wymogi bezpieczeństwa czy zdrowie. Pozwana twierdziła, że I. P. nie stawiła się odprawy, jednak okoliczności tej w żaden sposób nie wykazała. Sąd Rejonowy uznał, że zostały spełnione przesłanki przyznania powódce odszkodowania, które zgodnie z art. 7 rozporządzenia wynosi 250 EUR dla każdego z pasażera, bowiem kwota ta przewidziana jest jako odszkodowanie dla wszystkich lotów wewnątrzwspólnotowych krótszych niż 1500 kilometrów. Faktem powszechnie znanym i jako takim niewymagającym dowodu jest okoliczność, że odległość pomiędzy lotniskami, na których miał odbywać się przelot, wynosi 1.470 km.

Pozwana w apelacji zarzuciła naruszenie :

- art. 233 § 1 k.p.c. przez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów i oparcie rozstrzygnięcia w sprawie na twierdzeniach strony powodowej nie zaś na przedstawionych dowodach, w szczególności że powódka wykazała, że posiadała rezerwację na lot i stawiła się do wejścia na pokład, przedstawiając kartę pokładową, podczas gdy dokumenty te nie są dowodami stawienia się do wejścia na pokład i wniosek sądu pierwszej instancji stanowi nieuzasadnione domniemanie niekorzystne dla pozwanego, sąd dał wiarę zeznaniom powódki, że odmówiono jej wejścia na pokład bez żadnej przyczyny, podczas gdy względy logiki i doświadczenia życiowego nakazują przyjąć, że przewoźnik lotniczy nie ma żadnego interesu w tym, aby nie wpuścić pasażera na pokład samolotu, oparcie się na oświadczeniu strony powodowej co do ważności dokumentów podróży, podczas gdy dokumenty te wymagały weryfikacji oraz przyjęcie w sposób dowolny, że odmowa wyjścia na pokład nastąpiła z winy przewoźnika i bez uzasadnionej przyczyny, podczas gdy z zeznań powódki wynika, że rzekoma odmowa wyjścia na pokład miała nastąpić tuż po weryfikacji przez osoby upoważnione dokumentów podróży powódki,

- art. 217 § 1 i 3 k.p.c. przez pominięcie dowodu z wydruku z wewnętrznego systemu pozwanego,

- art. 6 k.c. przez przyjęcie, że na stronie pozwanej spoczywał ciężar dowodu jakoby powódka nie stawiła się do boardingu.

Pozwana wniosła o zmianę wyroku przez oddalenie powództwa i zasądzenie swoją kosztów procesu.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji wraz zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd odwoławczy w całości podziela ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej instancji oraz wskazaną przez Sąd Rejonowy podstawę prawną rozstrzygnięcia i unikając zbędnych powtórzeń, przyjmuje je za własne. Podkreślić należy, iż powódka posiadała rezerwację na lot, który miał się odbyć 20 listopada 2015 roku. Z jej zeznań wynika, że stawiła się w odpowiedniej porze na lotnisku w B., przeszła na odprawę i została zatrzymana na bramkach. Powódka nie poznała przyczyny odmowy wpuszczenia jej na pokład samolotu, nie znała języka, nikt nie udzielił jej pomocy. Sąd Rejonowy słusznie ocenił, że na podstawie art. 6 k.c. to na pozwanej ciążył obowiązek wykazania okoliczności zwalniających pozwaną od odpowiedzialności. W niniejszej sprawie powódka wykazała, że była na lotnisku w odpowiednim czasie i po odprawie nie wpuszczono jej do samolotu. Skoro jak wynika z treści art. art. 2 lit. j) Rozporządzenia (WE) Nr 261/2004,odmowa przyjęcia na pokład może nastąpić z przyczyn racjonalnie uzasadnionych, w szczególności przyczynami związanymi ze zdrowiem, wymogami bezpieczeństwa lub niewłaściwymi dokumentami podróżnymi, to przewoźnik w takich przypadkach powinien wykazać, że któraś z tych okoliczności miała miejsce. Strona pozwana miała możność przy pomocy zeznań świadków – członków obsługi lotu czy lotniska, dokumentów czy zapisów rejestracji z kamer przedstawić okoliczności, z których wywodziła skutki prawne. Pozwana żadnych dowodów na powyższe okoliczności nie powołała, nie dołączyła także do apelacji tłumaczeń wydruków z systemu, na które się powoływała, a co było przyczyna oddalenia tych wniosków dowodowych przez Sąd Rejonowy.

Sąd Okręgowy, mając powyższe na uwadze na mocy art. 385k.p.c. oddalił apelację , natomiast w oparciu o art. 98 k.p.c. orzekł o kosztach postępowania odwoławczego, zasądzając je na rzecz powódki koszty zastępstwa procesowego w kwocie 135 zł.

SSO Magdalena Balion – Hajduk