Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2020 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 maja 2020 r. w S.

sprawy E. S.

przeciwko Dyrektorowi Wojskowego Biura Emerytalnego w S.

o jednorazowe świadczenie pieniężne

na skutek apelacji ubezpieczonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie

z dnia 18 listopada 2019 r., sygn. akt VI U 1172/19

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od ubezpieczonego E. S. na rzecz Wojskowego Biura Emerytalnego w S. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem

zwrotu kosztów zastępstwa procesowego organu rentowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt III AUa 627/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 maja 2019 roku Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w S., działając na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 4, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 roku o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 roku (Dz. U. z 2019 r., poz. 743) oraz 31 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (dz. U. z 2019 r. poz. 289) odmówił E. S. prawa do jednorazowego świadczenia pieniężnego.

Odwołanie od powyższej decyzji wywiódł E. S., wskazując iż domaga się uchylenia tej decyzji i przyznania jednorazowego świadczenia pieniężnego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości oraz o zasądzenie od ubezpieczonego na rzecz Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w S. kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 18 listopada 2019r. Sąd Okręgowy w Szczecinie oddalił odwołanie oraz zasądził od E. S. na rzecz Wojskowego Biura Emerytalnego w S. kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych i rozważaniach prawnych:

E. S. urodził się w dniu (...).

Decyzją Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w S. wydaną 1 kwietnia 1981 roku ustalono prawo E. S. do wojskowej renty inwalidzkiej.

Kolejną decyzją Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w S. wydaną również w dniu 1 kwietnia 1981 roku ustalono prawo E. S. do emerytury wojskowej.

W dniu 12 czerwca 2007 roku Naczelna Prokuratura Wojskowa ustaliła E. S. wysokość uposażenia prokuratora w stanie spoczynku.

Po zapoznaniu się z powyższym pismem ubezpieczony oświadczył, iż chce kontynuować pobieranie świadczenia wypłacanego mu dotychczas przez Wojskowe Biuro Emerytalne tj. emerytury wojskowej.

W dniu 20 listopada 2015 roku do Wojskowego Biura Emerytalnego wpłynęło pismo ubezpieczonego datowane na dzień 18 listopada 2015 rok, w którym E. S. wskazał, że od dnia 1 stycznia 2016 roku dokonuje wyboru uposażenia prokuratora wojskowego w stanie spoczynku, jako świadczenia wyższego (korzystniejszego) i wnosi o zawieszenie z tym dniem wypłaty wojskowego świadczenia emerytalnego.

Decyzją z dnia 31 grudnia 2015 roku Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w S. działając na podstawie art. 7 oraz art. 44 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 330), po zapoznaniu się z wnioskiem z dnia 18 listopada 2015 roku E. S. wstrzymał z dniem 1 stycznia 2016 roku wypłatę emerytury wojskowej.

Przedmiotowa decyzja jest prawomocna. Od dnia wydania tej decyzji ubezpieczony pobiera wyłącznie uposażenie prokuratora wojskowego w stanie spoczynku.

W piśmie z 7 maja 2019 roku skierowanym do Wojskowego Biura Emerytalnego E. S. poinformował organ rentowy, że w jego ocenie przysługuje mu prawo do jednorazowego świadczenia pieniężnego przewidzianego w ustawie z 4 kwietnia 2019 roku o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 roku. Wskazał, że przysługujące mu świadczenie emerytalne zostało mu wstrzymane, a nie zaś zawieszone, co stanowiłoby negatywną przesłankę, o której mowa w art. 2 ust. 3 przywołanej ustawy.

Na podstawie tak dokonanych ustaleń Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie E. S. nie zasługiwało na uwzględnienie podnosząc, iż stan faktyczny w przedmiotowej sprawie był w zasadzie bezsporny. Ustalając go dla potrzeb niniejszego postępowania Sąd pierwszej instancji w całości oparł się na dokumentacji znajdującej się w aktach organu rentowego. Dokumenty stanowiące podstawę ustaleń faktycznych nie były kwestionowane przez strony i nie budziły wątpliwości tego Sądu.

Bezsporne, zdaniem Sądu orzekającego pozostawało, iż na skutek wniosku ubezpieczonego Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego wstrzymał z dniem 1 stycznia 2016 roku wypłatę emerytury wojskowej przysługującej ubezpieczonemu. Żadna ze stron nie kwestionowała także tego, że od dnia wydania tej decyzji ubezpieczony pobiera uposażenie prokuratora wojskowego w stanie spoczynku.

Przedmiot sporu sprowadzał się do tego, czy w opisanych wyżej okolicznościach ubezpieczonemu przysługuje świadczenie przewidziane w ustawie z dnia 4 kwietnia 2019 roku o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 roku (Dz. U. z 2019 r. poz. 743).

Sąd Okręgowy zważył, że enumeratywne wyliczenie osób uprawnionych do jednorazowego świadczenia zostało zawarte w art. 2 ust. 2 ustawy o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 roku. Zgodnie z tym przepisem jednorazowe świadczenie pieniężne przysługuje osobom, które w dniu 30 kwietnia 2019 r. mają prawo do:

1) świadczeń, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. a i b ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2017 r. poz. 2193 oraz z 2019 r. poz. 39),

2) świadczeń z ubezpieczenia emerytalno-rentowego, o których mowa w art. 18 pkt 1-4 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2019 r. poz. 299 i 303),

3) świadczeń, o których mowa w art. 12 i art. 16 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2018 r. poz. 276),

4) świadczeń, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. a-c ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 289 i 730),

5) świadczeń, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a-c, oraz miesięcznych kwot, o których mowa w art. 15c ust. 3, art. 22a ust. 3 i art. 24a ust. 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 288 i 730),

6) emerytur i rent, o których mowa w art. 3 pkt 1-3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 39 i 730),

7) rent, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 6-8 oraz art. 49, art. 50 i art. 52 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1376 i 1669),

8) rent, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 i 4 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach (Dz. U. z 2013 r. poz. 737 oraz z 2018 r. poz. 2245),

9) renty socjalnej, o której mowa w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1340 i 1669),

10) świadczenia przedemerytalnego i zasiłku przedemerytalnego, o którym mowa w ustawie z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2148 oraz z 2019 r. poz. 39 i 730),

11) świadczenia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych (Dz. U. poz. 1824, z 2010 r. poz. 1465 oraz z 2011 r. poz. 696),

12) okresowej emerytury kapitałowej, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o emeryturach kapitałowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 926),

13) emerytury, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1924),

14) świadczenia, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 128),

15) okresowej emerytury rolniczej, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 637 oraz z 2017 r. poz. 38),

16) rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 2019 r. o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym (Dz. U. poz. 303).

Sąd orzekający dostrzegł, że cytowany przepis zawiera zamknięty katalog podmiotów uprawnionych do jednorazowego świadczenia.

Ubezpieczony wywodził, że pomimo tego, iż pobiera uposażenie prokuratora wojskowego w stanie spoczynku to w dalszym ciągu posiada prawo do emerytury wojskowej oraz wojskowej renty inwalidzkiej, tj. praw, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 4 ustawy o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 roku, tym samym jego wniosek o przyznanie jednorazowego świadczenia jest zasadny. Zdaniem skarżącego ustawa wyklucza otrzymanie jednorazowego świadczenia w przypadku zawieszenia prawa do świadczenia osobom wymienionym w art. 2 ust. 2 ustawy. Natomiast decyzja Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w S. z 31 grudnia 2015 roku mówi o wstrzymaniu wnioskodawcy świadczenia, z powołaniem się na art. 44 ust. 1 pkt 2 lit. „a” ustawy z dnia 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin, nie zaś o zawieszeniu.

Sąd Okręgowy nie podzielił argumentacji ubezpieczonego. W jego ocenie, ubezpieczony nie zalicza się do kręgu osób wymienionych w art. 2 ust. 2 ustawy o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 roku. Przepis ten nie wymienia bowiem osób uprawnionych do świadczenia uzyskiwanego na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 stycznia 2016 roku Prawo o Prokuraturze, czy ustawy z dnia 27 lipca 2001 roku Prawo o ustroju sądów powszechnych. Tym samym ubezpieczonemu pobierającemu nieprzerwanie od 2016 roku uposażenie prokuratora w stanie spoczynku nie może przysługiwać prawo do wnioskowanego świadczenia.

Sąd pierwszej instancji argumentował, że ubezpieczony w listopadzie 2015 roku dokonał przed organem rentowym wyboru uposażenia prokuratora wojskowego w stanie spoczynku, jako świadczenia wyższego (korzystniejszego) i wniósł o zawieszenie z tym dniem wypłaty wojskowego świadczenia emerytalnego.

Zdaniem Sądu Okręgowego drugorzędne znaczenie w tej sytuacji ma okoliczność, że świadczenie wypłacane dotychczas przez organ rentowy zostało „wstrzymane”, a nie „zawieszone” (o co zresztą wnioskował sam ubezpieczony).

Sąd pierwszej instancji wskazał, że w systemie zabezpieczenia społecznego zasadą jest wypłata jednego świadczenia. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 289 ze zm.) prawo do otrzymywania jednego świadczenia wynika wprost z art. 7 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w razie zbiegu prawa do emerytury lub renty przewidzianych w ustawie z prawem do emerytury lub renty albo do uposażenia w stanie spoczynku lub uposażenia rodzinnego przewidzianych w odrębnych przepisach wypłaca się świadczenie wyższe lub wybrane przez osobę uprawnioną, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Podobna norma prawna znajduje się zresztą w art. 128 § 3 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 roku Prawo o prokuraturze (tekst jedn. Dz. U z 2019 r., poz. 740) zgodnie, z którą w przypadku zbiegu prawa do uposażenia w stanie spoczynku z prawem do emerytury lub renty wojskowej wypłaca się osobie uprawnionej wyłącznie świadczenie wyższe albo przez nią wybrane.

Powyższą regulację z ustawy o zaopatrzeniu żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin zastosował organ rentowy rozpatrując wniosek ubezpieczonego dotyczący wyboru uposażenia prokuratora wojskowego w stanie spoczynku, zamiast dotychczasowego wojskowego świadczenia emerytalnego. W konsekwencji ubezpieczonemu wypłacane jest wybrane przez niego uposażenie.

Sąd Okręgowy zauważył, iż stosownie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 roku jednorazowe świadczenie pieniężne wypłaca się osobie uprawnionej z urzędu, wraz ze świadczeniem, o którym mowa w art. 2 ust. 2. Skoro ubezpieczonemu aktualnie nie jest wypłacana ani wojskowa renta inwalidzka, ani emerytura wojskowa, tym samym brak jest podstaw prawnych do przyznania jednorazowego świadczenia pieniężnego. Ustawodawca nie przewidział sytuacji, w której należy wypłacić jednorazowe świadczenie pieniężne w terminie wypłaty uposażenia prokuratora wojskowego w stanie spoczynku.

Nadto, w ocenie Sądu Okręgowego, organ rentowy słusznie zwrócił uwagę na treść art. 2 ust. 4 ustawy o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 roku, zgodnie z którym prawo do jednorazowego świadczenia pieniężnego podlega ponownemu ustaleniu, jeżeli okaże się, że na dzień 30 kwietnia 2019 roku prawo do świadczenia, o którym mowa w art. 2 ust. 2, nie istniało, podlegało zawieszeniu lub przysługiwała wypłata tego świadczenia. Z przepisu tego można wysnuć wniosek, że prawo do wypłaty świadczenia, o którym mowa w art. 2 ust. 2 tej ustawy, tj. m.in. prawo do wypłaty wojskowej emerytury, czy wojskowej renty inwalidzkiej, jest przesłanką do przyznania jednorazowego świadczenia pieniężnego. Sąd Okręgowy dostrzegł, że ubezpieczonemu bezsprzecznie tego rodzaju świadczenia nie są wypłacane od początku 2016 roku, kiedy to dokonał wyboru korzystniejszego kwotowo świadczenia jakim jest uposażenie prokuratora w stanie spoczynku. Sam ubezpieczony w piśmie procesowym z 25 września 2019 roku wskazał, że przy wyborze uposażenia prokuratora wojskowego w stanie spoczynku decyzje o przyznaniu wojskowej emerytury i wojskowej renty inwalidzkiej zostały niejako „uśpione” i nie są realizowane wypłaty z tych świadczeń. W konsekwencji niezasadne jest, w ocenie Sądu orzekającego, przyznanie wnioskodawcy jednorazowego świadczenia pieniężnego w związku z „uśpionymi” uprawnieniami

Reasumując Sąd pierwszej instancji doszedł do przekonania, iż decyzja odmawiająca przyznania jednorazowego świadczenia pieniężnego E. S. jest trafna.

W powyższej sytuacji, odwołanie ubezpieczonego – jako bezzasadne – podlegało oddaleniu, o czym orzeczono na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania w wysokości 180 zł. orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sporu w punkcie I sentencji wyroku, w oparciu o art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 - rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015.1800).

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się ubezpieczony zaskarżając je w całości i zarzucając mu:

- obrazę art. 2 ust. 2 pkt. 4 w związku z art. 2 ust 3 ustawy z dnia z dnia 4 kwietnia 2019 r. o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 r. (Dz.U. poz. 743).

Apelujący wniósł o zmianę tego wyroku poprzez uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz uchylenie zaskarżonej decyzji organu rentowego.

W uzasadnieniu ubezpieczony podniósł, że ustalony przez sąd pierwszej instancji stan faktyczny sprawy nie budzi wątpliwości, wątpliwości budzi rozstrzygnięcie prawne przyjęte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Apelujący stwierdził, iż w korespondencji do Sądu pierwszej instancji sam wskazywał na to, iż w listopadzie 2015 r. wnosił o zawieszenie otrzymywanej do końca grudnia tego roku wojskowej renty inwalidzkiej. Wskazał też na to sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku. Organ rentowy nie zawiesił jednak tego świadczenia, która to sytuacja przewidziana jest w rozdziale V wojskowej ustawy emerytalnej, ale wstrzymał wypłatę tego świadczenia, co jest uregulowane w rozdziale VI tej ustawy.

Ubezpieczony wskazywał na to, że w wojskowej ustawie emerytalnej czym innym jest zawieszenie świadczenia, a czym innym jest wstrzymanie jego wypłaty. O ile skutek faktyczny jest taki sam (bowiem świadczenia się nie wypłaca), o tyle uzasadnienie prawne musi być oczywiście inne.

Zdaniem skarżącego wątpliwości w tym zakresie by nie było, gdyby ustawodawca w ustawie z dnia z dnia 4 kwietnia 2019 r. o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 r. zawarł sformułowanie o zawieszeniu lub wstrzymaniu wypłaty (czyli lub, lub), które to pojęcia występują w wojskowej ustawie emerytalnej. Bezspornie jednak ustawa ta zawiera wyłącznie pojęcie „zawieszenia", nic zaś nie wspomina o "wstrzymania wypłaty".

Apelujący wskazał, że istotne w tej sprawie jest nie to, że ubezpieczony pobiera uposażenie prokuratora wojskowego w stanie spoczynku, lecz istotne jest to, czy posiada prawo do wojskowej emerytury lub wojskowej renty inwalidzkiej z jednej strony, a nadto – czy jego świadczenie zostało zawieszone.

W ocenie apelującego, nie można się zgodzić z poglądem wyrażonym przez Sąd pierwszej instancji, że ma to drugorzędne znaczenie. Skarżący wskazał, że Sąd pierwszej instancji nie zatrzymał się także nad podnoszonym przez ubezpieczonego argumentem wynikającym ze stanowiska Departamentu Spraw Socjalnych MON, którym dysponuje organ rentowy. Apelujący wskazał, że na odmienną sytuację prokuratorów w stanie spoczynku, będących byłymi żołnierzami zawodowymi (takim jest ubezpieczony) - zwrócił uwagę Dyrektorom Wojskowych Biur Emerytalnych Departament Spraw Socjalnych MON w piśmie z dnia 2 października 2018 r. znajdującym się na k. 515-516 akt emerytalno/rentowych ubezpieczonego, wskazując, że prokuratorzy wojskowi będący jednocześnie żołnierzami zawodowymi nabywają prawo tak do uposażenia w stanie spoczynku oraz „świadczeń emertytalno-rentowych z tytułu pełnionej służby". Wskazano w tym piśmie, że ta grupa jest wyjątkiem.

Ponadto - zdaniem apelującego - art. 6 ust. 1 ustawy o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 mówiący o terminie wypłacania świadczenia ma charakter techniczny, instrukcyjny. Dalej skarżący podniósł, że czym innym jest „zawieszenie", a czym innym jest „wstrzymanie wypłaty", co wynika z zapisów w wojskowej ustawie emerytalnej.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Na wstępie, uwzględniając treść art. 387 § 21 pkt 1 k.p.c., wskazać należy, że Sąd Apelacyjny dokonując własnej oceny przedstawionego pod osąd materiału procesowego stwierdził, że Sąd Okręgowy w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe, a poczynione ustalenia faktyczne (zawarte w wyodrębnionej redakcyjnie części uzasadnienia zaskarżonego wyroku) nie są wadliwe i znajdują odzwierciedlenie w treści przedstawionych w sprawie dowodów. Sąd odwoławczy ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego czyni częścią uzasadnienia własnego wyroku, nie znajdując potrzeby ponownego ich szczegółowego przytaczania.

W niniejszej sprawie sąd odwoławczy skorzystał z możliwości rozpoznania sprawy na posiedzeniu niejawnym nie znajdując przesłanek do skierowania sprawy na rozprawę (art. 374 k.p.c.).

Przedmiotem niniejszego postępowania było prawo ubezpieczonego do wypłaty jednorazowego świadczenia pieniężnego na podstawie ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 r. o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 r. (Dz. U. z dnia 24 kwietnia 2019 r.) w sytuacji wstrzymania wypłaty wojskowego świadczenia emerytalnego, przy jednoczesnym wyborze pobierania emerytury prokuratora wojskowego w stanie spoczynku.

Naczelnym argumentem apelacji było wskazanie przez skarżącego różnic między pojęciem „zawieszenia” a „wstrzymania” wypłaty emerytury wojskowej. Zdaniem apelującego wyłącznie w przypadku zawieszenia wypłaty emerytury wojskowej jednorazowe świadczenie pieniężne nie przysługuje (art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 r. o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 r.). Tymczasem skarżący wskazał, że przysługująca emerytura wojskowa została wstrzymana, nie zaś zawieszona, co powoduje konieczność wypłacenia jednorazowego świadczenia pieniężnego na podstawie ww. ustawy.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego, rację miał Sąd pierwszej instancji uznając, iż dywagacje dotyczące pojęcia „wstrzymania”, czy „zawieszenia” wypłaty świadczenia mają w niniejszej sprawie drugorzędne znaczenie. Kwestię bowiem uprawnienia ubezpieczonego do wypłaty jednorazowego świadczenia rozstrzygają wprost przepisy ustawy. Rzecz w tym, iż przesądzający jest fakt rzeczywistej wypłaty bądź braku wypłaty emerytury wojskowej. Zgodnie bowiem z treścią art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 r. o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 r. jednorazowe świadczenie pieniężne wypłaca się osobie uprawnionej z urzędu, wraz ze świadczeniem, o którym mowa w art. 2 ust. 2. I tak zważyć trzeba, że wprawdzie ubezpieczony jest uprawniony do emerytury wojskowej, to jednak na mocy decyzji z dnia 31.12.2015r. wstrzymano wypłatę tego świadczenia. Można wywieść, że użyte tu określenie „wstrzymano” ma charakter techniczny, stwierdzający jedynie fakt niewypłacania ubezpieczonemu wojskowego świadczenia emerytalnego. Ubezpieczony od dnia 01.01.2016 r. dokonał wyboru uposażenia prokuratora wojskowego w stanie spoczynku, jako świadczenia korzystniejszego i to świadczenie pobiera. Tym samym w przekonaniu Sądu Odwoławczego obowiązujące przepisy nie przewidują możliwości wypłaty jednorazowego świadczenia pieniężnego osobie, która pobiera uposażenie prokuratora w stanie spoczynku. Wspomniany już przepis art. 2 ust. 2 ww. ustawy nie wymienia bowiem świadczenia uzyskiwanego na podstawie przepisów ustawy z dnia 28.01.2016r. Prawo o prokuraturze, które od 2016r. do dziś pobiera ubezpieczony.

Z uwagi na powyższe Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację ubezpieczonego jako w całości nieuzasadnioną.

Urszula Iwanowska Gabriela Horodnicka – Stelmaszczuk Romana Mrotek