Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód P. G. w dniu 4 września 2019r. wniósł przeciwko pozwanemu (...) spółce akcyjnej w S. o zapłatę kwoty 1250 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, tytułem pełnego odszkodowania za najem pojazdu zastępczego.

Nakazem zapłaty sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniosło sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Po wniesieniu pozwu pozwany uiścił na rzecz powoda 135 zł tytułem jednego dnia najmu pojazdy zastępczego. W tym zakresie powód cofnął powództwo.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje doczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 18 maja 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd A. (...) o nr rej. (...) należący do A. W. (1). Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) spółką akcyjną w S..

Bezsporne.

Pojazd po zdarzeniu nadawał się do jazdy i nie był wyłączony z ruchu. Poszkodowana dokonała zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne.

W odpowiedzi na zgłoszenie szkody, pozwany za pośrednictwem wiadomości e-mail – z dnia 23 lipca 2018r. - poinformował poszkodowanego o możliwości organizacji wynajmu pojazdu zastępczego wraz z pokryciem jego kosztów przez ubezpieczyciela.

Dowód:

- wiadomość e-mail, akta szkody na płycie DVD k. 72.

Poszkodowany dzienne przejeżdżał do kilkuset kilometrów, w tym również wykorzystywał w tym czasie pojazd do wyjazdów za granicę. Samochodem poszkodowany przewozi również zwierzęta.

Dowód:

- zeznania A. W., k. 77.

Poszkodowany nie dokonał naprawy pojazdu niezwłocznie. Rok po wystąpieniu szkody, zdecydował się naprawić samochód. Dzień przed oddaniem go do naprawy powód zwrócił się do pozwanej oraz wskazanych przez nią wypożyczalni samochodów, o przesłanie szczegółów dotyczących najmu pojazdu, w tym wskazanie czy istnieje możliwości przewozu zwierząt i wyjazdów za granicę. Powód nie uzyskał odpowiedzi na zapytania.

Bezsporne, a nadto dowód:

- maile, k. 17 – 24.

Poszkodowany oddał samochód do warsztatu w piątek 17 maja 2019r. Naprawa zakończyła się we wtorek 21 maja 2019r.

Bezsporne, a nadto:

- arkusz naprawy, k. 25.

Dnia 17 maja 2019 r. poszkodowany zawarła z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego marki M., ustalając w umowie, po negocjacjach, dobową stawkę na kwotę 250 zł brutto. Po zakończonej naprawie, 21 maja 2019r., poszkodowany oddał pojazd zastępczy. Tego samego dnia powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę na kwotę 1250 zł tytułem najmy pojazdu zastępczego przez okres 5 dni, przy dobowej stawce wynoszącej 250 zł brutto.

Poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelał na jego rzecz wierzytelność przysługującą mu z tytułu zdarzenia z dnia 18 maja 2018r., w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego, w stosunku do (...) Towarzystwa (...) spółki z akcyjnej w S..

Dowód:

- umowa cesji, k. 33.

Pismem z dnia 16 lipca 2019r. powód wezwał pozwanego do zapłaty odszkodowania w terminie 7 dni.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty, k. 31.

Pozwany przyznał w dniu 24 września 2019r. odszkodowanie w kwocie 135 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego, uznając za uzasadniony jeden dzień najmu.

Bezsporne.

Stawki za wynajem pojazdu klasy samochodu uszkodzonego i wynajętego - (...) na rynku lokalnym, w II kwartale 2019r. wynosiły średnio 287,50 zł netto, w opcji bez limitu kilometrów, ze zniesionym udziałem własnym w szkodzie.

Technologiczny czas naprawy wynosił 1 dzień. Do tego czasu należało doliczyć dodatkowy dzień na utwardzenie powłoki lakierniczej oraz dodatkowy dzień na zakończenie prac (m.in. mycie, wydanie, czynności administracyjne). Łącznie uzasadniony czas naprawy powinien wynieść 3 dni robocze.

Dowód:

- opinia biegłego k. 87-96.

Sąd zważył co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powódki podlegało częściowemu uwzględnieniu.

Roszczenie przedstawione przez powodów ma charakter odszkodowawczy, znajduje oparcie w przepisach art. 822 § 1 i 2 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152, ze zm.) oraz art. 436 § 1 k.c. i 415 k.c.

Okoliczności kolizji, odpowiedzialność pozwanej za szkodę, legitymacja czynna powoda i potrzeba najmu pojazdu zastępczego, ostatecznie nie były sporne pomiędzy stronami.

Sporna była dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego, okres najmu, w tym uchybienie przez poszkodowanego obowiązkowi minimalizacji szkody, a w konsekwencji wysokość szkody.

W pierwszej kolejności należało wskazać, że z uwagi na cofnięcie powództwa co do kwoty 135 zł – z uwagi na uiszczenie tej części roszczenia przez pozwanego po wytoczeniu pozwu- na podstawie art. 355 kpc postępowanie zostało umorzone w tej części.

Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Istnieje jednak również obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c. oraz art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych), co określa się ogólnie obowiązkiem minimalizacji szkody. Kwestia ta była przedmiotem wielu wypowiedzi judykatury, a podsumowaniem orzecznictwa w tym zakresie jest uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17. Wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W rozpoznawanej sprawie na adres poszkodowanego, pozwany przesłał wiadomość dotyczącą możliwości organizacji najmu pojazdu zastępczego z podaniem stawek najmu. Mimo to zdaniem sądu poszkodowany zdołał wykazać, że w sposób uzasadniony nie skorzystał z takiej oferty. Przede wszystkim jak wynikało z jego niekwestionowanych zeznań, samochód był mu niezbędny m.in. do wyjazdów za granicę, jak i przewożenia zwierząt. Tym samym zasadnie mógł domagać się informacji w tym zakresie, przed ewentualnym zawarciem umowy najmu ze wskazanymi wypożyczalniami. Skoro zaś ani pozwany, ani jego partnerzy handlowi, nie zapewnili poszkodowanego o takich możliwościach, istotnie mógł on, nie narażając się na zarzut uchybienia obowiązkowi minimalizacjo szkody, odmówić skorzystania z oferty.

W zakresie zarzutu zawyżenia stawki najmu, powołano i przeprowadzono dowód z opinii biegłego sądowego, który w sposób jednoznaczny ustalił, że w przedmiotowym okresie średnia rynkowa stawka najmu pojazdu w klasie uszkodzonego i najętego wynosiła 287,50 zł. Bez wątpienia więc stawka powoda – 250 zł – była rynkowa i nie mogła być uznana za zawyżoną.

Również w zakresie zarzutu dotyczącego okresu najmu, przeprowadzono dowód z biegłego. Ustalił on, że technologiczny czas naprawy wynosił 1 dzień, zaś biorąc pod uwagę konieczność dodatkowego dnia na utwardzenie powłoki lakierowanych elementów, jak jednego dnia na niezbędne czynności administracyjne i porządkowe, łącznie uzasadniony techniczny czas naprawy wynosił 3 dni robocze. Taki też czas naprawy przyjął sąd, uznając jednak, że poszkodowany oddając pojazd do naprawy w piątek 17 maja, uchybił obowiązkowi minimalizacji szkody. Czas przerwy w pracy warsztatu spowodowanej dniami wolnymi (18 i 19 maja – sobota, niedziela), wydłużył okres najmu i procesu naprawy. Zdaniem sądu skoro poszkodowany czekał z naprawą rok od chwili powstania szkody, jej przeprowadzenie nie stanowiło dla niego pilnej potrzeby. Uszkodzenia nie uniemożliwiały, czy utrudniały korzystania z pojazdu. Tym samym po rocznym oczekiwania na podjęcie i realizację decyzji o naprawie, poszkodowany winien był umówić jej przeprowadzenie w ciągu tygodnia roboczego dla pracowników warsztatu, tj. na takie 3 dni, które zapewnią ciągłość naprawy i nie będą przypadały na dni wolne. Wówczas najem i naprawa istotnie trwałyby 3 dni, a nie 5 dni. Powód w żaden sposób nie uzasadnił, przyczyn dla których poszkodowany oddał pojazd do naprawy właśnie w piątek, gdzie było oczywistym, że warsztat, przez kolejne 2 dni nie podejmie naprawy. Powód nie wykazał również, aby istniały jakiekolwiek przeszkody w trakcie naprawy do jej zakończenia w ciągu 3 dni. Zdaniem więc sądu oddanie pojazdu do warsztatu na weekend, podczas którego naprawa nie była prowadzona, stanowiło jednoznaczne uchybienie przez poszkodowanego obowiązkowi minimalizacji szkody, a tym samym pozwany nie mógł odpowiadać za nieuzasadniony czas najmu i naprawy przez 2 dni.

Tym samym łączny koszt najmu był uzasadniony co do kwoty 750zł (3 x 250 zł). Mając na uwadze, że pozwany uiścił 135 zł, do zapłaty pozostało 615 zł, o czym orzeczono w pkt I, w pozostałych zakresie powództwo oddalając.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc, od daty wskazanej w pozwie, co nie było kwestionowane.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 100 kpc uznając, że powód wygrał sprawę w 60%, w tym również co do umorzonej części postępowania, jako że pozwany uznał i uiścił część roszczenia dopiero na skutek złożonego pozwu. Łączne koszty powoda wyniosły 883,62 zł, w tym 496,62 zł wykorzystanej zaliczki na biegłego, do zwrotu pozostała więc kwota 530,17 zł. Łączne koszty pozwanej wyniosły 503,99 zł w tym 496,62 zł wykorzystanej zaliczki na biegłego, z czego 40% to 201,59 zł. Dokonując wzajemnej kompensaty orzeczono jak w pkt IV.

Na podstawie art. 80 ustawy z dnia 28.07.2015r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócono stronom niewykorzystane części zaliczek (pozostało 606,77 / 2= 303,38 i 303,39).

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)