Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2020 r.

Sąd Rejonowy dla Łodzi - Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodnicząca: Asesor sądowy Monika Sałyga

Protokolant: staż. Joanna Ciucias

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2020 r. w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko T. W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo.

Sygn. akt: I C 1852/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 maja 2019 r. wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego T. W. kwoty 5 597,93 zł, przy czym kwoty 5 098,59 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 24 maja 2019 r. do dnia zapłaty. Od pozostałej części żądania powód domagał się odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 24 maja 2019 r. do dnia zapłaty. Strona powodowa wniosła również o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że żądana kwota wynika z umowy pożyczki zawartej między pozwanym a powodem za pośrednictwem strony internetowej (pozew, k. 5 - 8).

Postanowieniem z dnia 4 czerwca 2019 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, stwierdzając brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym (postanowienie, k. 8v).

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym z dnia 24 września 2019 r. żądanie pozwu zostało uwzględnione w całości (nakaz zapłaty, k. 40).

T. W. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany powołał się na pozorność działań powoda zmierzających do refinansowania pożyczek. T. W. podniósł, że strona powodowa nie przedstawiła dowodu wypłaty kwoty refinansowania na konto pośrednika, lecz z załączonych dokumentów wynikało, że kwota ta została przelana na konto pozwanego (sprzeciw, k. 44-45).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 stycznia 2017 r. pozwany T. W. zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. ramową umowę pożyczki nr (...)_2.

Przedmiotem w/w umowy było określenie zasad, na jakich strony będą zawierać umowy pożyczki.

Na mocy umowy pożyczki nr (...) z dnia 22 czerwca 2018 r. pożyczkodawca zobowiązał się do udzielenia pozwanemu pożyczki w kwocie 4 000 zł. Kwota ta miała zostać przelana na rachunek bankowy należący do (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością o numerze: (...) jako kwota refinansowania innej pożyczki. W umowie ustalono, że pozwany zapłaci pożyczkodawcy prowizję w wysokości 1 098,60 zł. Roczna stopa oprocentowania została określona na 10%.

Umowa z dnia 22 czerwca 2018 r. została zawarta za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość.

/dowód: ramowa umowa pożyczki – k. 17-23, umowa pożyczki wraz z formularzem informacyjnym – k. 26-28/

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, których wiarygodność nie budziła wątpliwości a autentyczność nie była kwestionowana przez strony. Pozwany w sprzeciwie nie zaprzeczał faktom odnoszącym się do rejestracji na stronie internetowej pożyczkodawcy czy zawierania z powodem umów pożyczek. T. W. podważył okoliczności dotyczące wykonania przez powoda umowy pożyczki nr (...).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było niezasadne.

Strona powodowa uzasadniając żądanie pozwu wskazała, że umowa pożyczki nr (...) była kolejną pożyczką udzieloną pozwanemu na spłatę zobowiązań pożyczkodawcy z tytułu umowy pożyczki względem innego pożyczkodawcy, stosownie do dyspozycji pożyczkobiorcy. Z twierdzeń pozwu oraz załączonych przez stronę powodową dokumentów wynikało, że wypłata pożyczki na mocy przedmiotowej umowy miała nastąpić na rachunek bankowy należący do (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

W ocenie Sądu okoliczność ta nie została udowodniona.

W pierwszej kolejności trzeba wskazać, że pozwany wnosząc sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym zakwestionował zasadność powództwa. T. W. zwrócił uwagę na brak dowodu przelania kwoty 4 000 zł zgodnie z umową pożyczki z dnia 22 czerwca 2018 r.

Na potwierdzenie w/w okoliczności strona powodowa przedstawiła dokument w postaci potwierdzenia wykonania transakcji wypłaty środków podpisany przez członka zarządu powoda. Powyższy dokument stanowi dokument prywatny. Zgodnie z regułami dowodowymi określonymi w art. 253 k.p.c. zdanie drugie prawdziwość dokumentu powinna udowodnić strona, która chce z niego skorzystać – w tym przypadku powód. Tymczasem strona powodowa nie przedstawiła żadnych innych dokumentów potwierdzających wykonanie umowy pożyczki nr (...) np. w postaci wydruku ze strony banku poświadczającego dyspozycję przelewu.

Ponadto treść dokumentu określonego jako potwierdzenie wykonania transakcji wypłaty środków nie była tożsama z treścią umowy pożyczki nr (...). W przedmiotowej umowie wskazano, bowiem, że kwota pożyczki ma zostać przelana na rachunek bankowy należący do (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością o numerze: (...).

Tymczasem z potwierdzenia wykonania transakcji wypłaty środków nie wynika w żaden sposób, by rzeczywiście kwota 4 000 zł została przelana na podany powyżej rachunek bankowy. W dokumencie widnieje, że odbiorcą pożyczki jest T. W.. Ponadto został tam podany numer rachunku bankowego należący do pozwanego. Okoliczność, że w dokumencie odniesiono się do umowy pożyczki nr (...) nie potwierdza faktu wykonania umowy, w sytuacji, w której okoliczność ta została wprost zakwestionowana przez pozwanego.

Zgodnie z treścią przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. W przedmiotowej sprawie to powód winien udowodnić, że wykonał umowę pożyczki nr (...), a co za tym idzie, że pozwany powinien zapłacić mu należność w opisanej pozwem wysokości. Stosownie bowiem do treści art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód.

Mając powyższe na względzie – wobec nieudowodnienia roszczenia przez stronę powodową, Sąd oddalił powództwo w całości.