Sygn. akt III Cz 175/20
Dnia 22 maja 2020 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:
Przewodniczący-Sędzia Sądu Okręgowego Leszek Dąbek
po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2020 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa M. T.
przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę
na skutek zażalenia powoda
na postanowienie zawarte w punkcie 3 postanowienia Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach
z dnia 24 października 2019 r., sygn. akt I C 1001/19
postanawia:
1. zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zasądzić od pozwanej na rzecz powoda kwotę 322,20 zł (trzysta dwadzieścia dwa złote i dwadzieścia groszy) z tytułu zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;
2. zasądzić od pozwanej na rzecz powoda kwotę 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
SSO Leszek Dąbek
Sygn. akt III Cz 175/20
Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach w wyroku z dnia 24 10 2019r. zasądził od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda M. T. kwotę 250 euro z ustawowymi odsetkami od dnia 07 01 2019r. do dnia zapłaty (pkt 1), oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt 2) oraz odstąpił od obciążania pozwanego kosztami postępowania (pkt 3).
W ustalonym stanie faktycznym uzasadniając orzeczenie o koszach procesu, w motywach orzeczenia przywołał regulację art. 102 k.c. po czym dokonał jej wykładni. Stwierdził, że powód nie wywiązał się z przewidzianego w ogólnych warunkach umowy wymogu osobistego zgłoszenia przed wtoczeniem powództwa roszczenia przewoźnikowi (roszczenie zgłosił pozwanej pełnomocnik powoda) oraz że wykazano, iż przesądowe wezwanie do zapłaty zostało doręczone pozwanej. Ocenił, że w tej sytuacji pozwana uznała roszczenie przy pierwszej czynności procesowej (wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty), a to „skutkowała koniecznością zastosowania” przywołanej
na wstępie regulacji prawnej i „nie obciążaniem strony pozwane kosztami postępowania”.
Orzeczenie o kosztach procesu zaskarżył powód M. T., który wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie na jego rzecz od pozwanej zwrotu kosztów postępowania według norm przypisanych oraz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Zarzucił, że przy ferowaniu zaskarżonego orzeczenia niezasadnie uwzględniono regulację art. 102 k.p.c., która ustanawia zasadę słuszności będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu, o której mowa w art. 98 k.p.c..
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
W sprawie w bezspornym jest, że pełnomocnik powoda przed wytoczeniem powództwa wystosowała do pozwanej wezwanie do zapłaty dochodzonych należności (wynika to z treści sprzeciwu, w którym pozwana przyznaje, że pełnomocnik powoda przed wniesieniem pozwu wystosowała do niej wezwanie do zapłaty; k. 18 akt),
zaś za nie wykazane w materiale sprawy należy uznać jej twierdzenia, że przed wniesieniem pozwu uznała ona dochodzone roszczenia i zaoferowała powodowi zapłatę dochodzonych świadczeń (na tę okoliczność zaoferowała ona Sądowi dowód z anglojęzycznego e-maila z dnia 19 09 2018r., który nie był jednak przedmiotem dowodu, jego treść nie została przetłumaczona na język polski, a ponadto nie wykazano, że dotarł on do adresata w sposób umożliwiający zapoznanie się z jego treścią).
Przywoływane w toku postępowania postanowienia art. 15.2 „Ogólnych warunków przewozu”- w tym także w części pozbawiającej Pasażerów „zaangażowania osoby trzeciej do zgłaszania roszczeń w ich imieniu” - nie dotyczą głównego świadczenia, nie były indywidualnie uzgodnionez powodem (konsumentem w rozumieniu art. 385 1 § 1 k.p.c.).
W istocie pozbawiały one powoda możliwości skorzystania w przesądowym dochodzeniem roszczeń nie tylko z pomocy fachowego pełnomocnika, ale wręcz
z pomocy jakiegokolwiek pełnomocnika, czy nawet posłańca.
Kształtują one zatem jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają jego interesy w rozumieniu przywołanej regulacji,
przez co z mocy tej regulacji nie wiążą one strony i jako takie są bezskuteczne.
Dochodzone roszczenie powstaje z mocy prawa (art. 5 ust. 1 lit. C i art. 7 ust. 7 lit. a WE (...) i zgodnie z ogólnymi regułami objęte nim świadczenie powinno było zostać spełnione niezwłocznie po wezwaniu pozwanej do jego wykonania (art. 455 k.c.).
Z poczynionych na wstępie ustaleń wynika, że takie wezwanie powód wystosował do pozwanej jeszcze przed wszczęciem postępowania w sprawie, lecz nie zostało one zrealizowane do chwili wniesienia pozwu.
Nie czyniąc tego pozwana dała skarżącemu powód do wytoczenia sprawy, stąd też mimo tego, że uznała ona dochodzone roszczenia przy pierwsze czynności procesowej(w ich zasadniczej części), w sprawie brak jest podstaw do zastosowania regulacji art. 101 k.p.c.
Dlatego przy rozliczeniu kosztów procesu w sprawie ma zastosowania regulacja art. 98 § 1 i 3 k.p.c. (powód w zakresie roszczenia głównego w całości wygrał sprawę), zgodnie z którą po stronie pozwanej powstał obowiązek zwrotu skarżącemu poniesionych przez niego kosztów procesu w łącznej wysokości 322,20zł. w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 270zł.
Nie znajduje to prawidłowego odzwierciedlenia w zaskarżonym postanowieniu, co czyni zażalenie uzasadnionym, a to w oparciu o regulację art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. prowadziło do jego zmiany w sposób określony
w sentencji.
Reasumując zaskarżone postanowienie jest wadliwe i dlatego zażalenie jako uzasadnione uwzględniono orzekając jak w sentencji przy zastosowaniu
w regulacji art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono stosując regulację
art. 98 § 1 i 3 k.p.c., biorąc pod uwagę, że pozwana w całości uległa w tym postępowaniu i powinna zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty opłaty od zażalenia w kwocie 30zł i zastępstwa procesowego w kwocie 120zł (łącznie 150zł).
SSO Leszek Dąbek