Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. Sąd ograniczył zakres uzasadnienia do tych części wyroku, które dotyczą rozstrzygnięcia o karze, albowiem wyłącznie co do rozstrzygnięcia o karze i prawnych następstwach skazania złożono wniosek o uzasadnienie.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kartuzach z dnia 03 lutego 2017 roku wydanym w sprawie o sygn. akt II K 794/16 wobec oskarżonej D. H., Sąd wymierzył następującą karę:

- w punkcie pierwszym wyroku za występek z art. 35 ust.1 a ustawy o ochronie zwierząt – 50 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych.

Wyrok zawiera również rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu. W punkcie trzecim Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 60 złotych i opłatę w kwocie 100 złotych.

Wymierzając oskarżonej karę za przypisany jej czyn, Sąd uwzględnił wszelkie okoliczności, jakie nakazuje rozważyć ogólna dyrektywa wymiaru kary z art. 53 kk. Zgodnie z treścią tego przepisu, Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, ponadto zaś uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie się o naprawienie szkody lub o zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Poprzez kierowanie się przez Sąd przy wymiarze kary głównie celami zapobiegawczymi i wychowawczymi, które ma ona osiągnąć, czyni ona zadość prewencji indywidualnej, która jest podstawowym elementem decydującym o surowości represji. Sens zapobiegawczego oddziaływania kary sprowadza się do odstraszenia sprawcy od ponownego wejścia na drogę przestępstwa. Wychowawcze cele kary realizowane są przez kształtowanie postawy sprawcy, do której istoty należy krytyczny stosunek do własnego czynu oraz do przestępstwa w ogóle. W konsekwencji podstawowe znaczenie ma wychowanie sprawcy na pełnowartościowego członka społeczeństwa.

Wskazując natomiast na potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa ustawodawca wskazuje na prewencję generalną jako jedną z ogólnych dyrektyw sądowego wymiaru kary. Fakt wymierzenia kary za przestępstwo ma oddziaływać nie tylko na sprawcę, ale także na innych potencjalnych sprawców przestępstw, których wymierzanie kar powinno z jednej strony odstraszać, z drugiej zaś kształtować postawy społecznie akceptowane.

W aspekcie przytoczonych wyżej norm, jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił stosunkowo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, który wynikał ze sposobu działania oskarżonej, przejawiający się zwłaszcza w rodzaju naruszonego dobra, chronionego przez art. 35 ustawy o ochronie zwierząt , a mianowicie wolność zwierzęcia od cierpień powodowanych zachowaniem ustawowo określonym jako znęcanie się.

Natomiast jako okoliczności łagodzące Sąd uwzględnił niekaralność oskarżonej w chwili popełniania przypisanego mu występku, a także jej postawę w toku postępowania, przyznanie się do winy i złożenie wniosku w trybie art. 335 kpk.

Mając powyższe na uwadze, jak już zostało wskazane powyżej, Sąd wymierzył wobec oskarżonej karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych po 20 złotych każda. Sąd wymierzając karę grzywny wziął pod uwagę sytuację materialną oskarżonej (utrzymuje się z renty po zmarłym mężu, w wysokości około 900 złotych miesięcznie), jej warunki osobiste, rodzinne – ma na utrzymaniu troje dzieci), stosunki majątkowe (nie posiada majątku nieruchomego). Sąd ustalając wysokość kary grzywny kierował się zasadą, zgodnie, z którą grzywna ma stanowić dla sprawcy dolegliwość, a jednocześnie ma być możliwa do zapłacenia.

Ponadto, zgodnie z wnioskiem oskarżyciela publicznego złożonym w trybie art. 335 § 1 kpk, Sąd orzekł w punkcie drugim wobec oskarżonej środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 1500 złotych, na rzecz Szpitala (...) w G..

W ocenie Sądu, wymierzona wobec oskarżonej kara oraz środek karny realizują w pełni wszelkie cele kary w zakresie prewencji generalnej oraz indywidualnej, w sposób efektywny i skuteczny zapobiegną popełnieniu przez nią kolejnych przestępstw, a ponadto w należyty sposób sprzyjają kształtowaniu świadomości prawnej w społeczeństwie.

Mając ponadto na uwadze sytuację materialną oskarżonej, na mocy art. 626 § 1 k.p.k., 627 k.p.k. i art. 1, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądzono od niej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe 60 złotych oraz kwotę 100 złotych tytułem opłaty sądowej, gdyż w ocenie Sądu oskarżona, posiadająca stałe źródło dochodu, dysponuje środkami na poniesienie tych kosztów.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy z pouczeniem

3.  Akta z wpływem lub 17 dni od zpo.

K., 19.02.2017 r.