Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 376/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 12 marca 2020 roku sygn. akt II K 1154/18

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku tj.:

- art. 7 i 410 k.p.k. poprzez odmówienie wiary wyjaśnieniom oskarżonego co do przebiegu zdarzenia drogowego, a przyznanie jej w tym zakresie zeznaniom pokrzywdzonej D. N., nie danie wiary zeznaniom R. M. co do tego że był świadkiem zdarzenia oraz nie danie wiary uzupełniającej opinii biegłego do spraw ruchu drogowego i zbieżnej z nią opinii prywatnej, z których wynika iż przedstawiona przez oskarżonego wersja zdarzenia jest prawdopodobna,

- art. 5 & 2 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie i przypisanie winy za zaistniałe zdarzenie oskarżonemu, podczas gdy zebrane dowody wskazują, że możliwe są dwie wersje zdarzenia - zarówno prezentowana przez pokrzywdzoną jak i oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew twierdzeniom skarżącego sąd pierwszej instancji respektując nakaz wynikający z art. 7 k.p.k. należycie przeprowadził i ocenił zgromadzone w sprawie dowody, rozważył wszystkie ustalone na ich podstawie okoliczności, przemawiające zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego, a swoje przekonanie co do ich wiarygodności - w sensie pozytywnym i negatywnym - logicznie i wyczerpująco umotywował w pisemnych motywach orzeczenia, przy czym uczynił to z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.

Sąd ten miał na uwadze, iż zarówno oskarżony jak i pokrzywdzona prezentują całkowicie odmienny przebieg zdarzenia, a ponieważ z punktu widzenia biegłego do spraw ruchu drogowego wersja każdego z nich jest możliwa, to ocena zachowania uczestników wypadku drogowego poprzez pryzmat naruszenia zasad ruchu drogowego jest zależna od tego, która z wersji zostanie przyjęta za prawdziwą. Sąd ten poddał wnikliwej analizie relacje procesowe obojga wymienionych i prawidłowo wywiódł, iż jednolite i konsekwentne w toku całego procesu są zeznania D. N. a sprzeczne i rozbieżne wyjaśnienia oskarżonego Z. M..

Szczegółowo omówione w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia odmienności w opisywaniu przez oskarżonego manewrów podejmowanych na drodze przez D. N. (przedstawienie kilku wersji w większości - poza jedną - odrzuconych przez biegłego jako niemożliwych do zaistnienia) , których powtarzanie w tym miejscu uznać należy za zbyteczne, dały sądowi merytorycznemu uzasadnione podstawy do odmowy przyznania waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego i prezentowanej przez niego wersji zdarzenia ( tej nie wykluczonej w trakcie eksperymentu procesowego przez biegłego w kwestii toru ruchu samochodu H. (...) w czasie przedmiotowego zdarzenia drogowego, polegającego na skręcie w lewo w poprzeczną drogę gruntową po uprzednim zatrzymaniu się przed skrzyżowaniem prawymi kołami na prawym poboczu ) i czynienia ustaleń faktycznych co do przebiegu wypadku komunikacyjnego w oparciu o zeznania pokrzywdzonej. Relacje tejże odnośnie sygnalizowania manewru skrętu w lewo (powtarzane także w czasie trwania eksperymentu procesowego ) były zbieżne i uprawniały do przyjęcia, że nie popełniła ona błędu w technice i taktyce jazdy i nie przyczyniła się do powstania wypadku drogowego. Podnoszona przez apelanta okoliczność, iż samochodem w trakcie eksperymentu procesowego nie kierowała D. N. lecz osoba trzecia w żaden sposób nie wpływa na ważność tej czynności procesowej. Istota tej ostatniej nie polegała na sprawdzaniu umiejętności wykonywania manewrów przez kierowców uczestniczących w wypadku lecz na odtworzeniu przebiegu zdarzenia z udziałem jego uczestników.

Równie prawidłowo sąd pierwszej instancji odmówił waloru wiarygodnego dowodu zeznaniom świadka R. M. powołując sie na przekonującą argumentację biegłego sądowego z zakresu badania wypadków drogowych co do braku po stronie ww. możliwości postrzegania toru ruchu samochodu H., zasłanianego przez samochód B..

Nie można zgodzić się ze stanowiskiem apelanta jakoby sąd rejonowy odmówił wiary uzupełniającej opinii biegłego do spraw ruchu drogowego i zbieżnej z nią opinii prywatnej, z których wynika iż przedstawiona przez oskarżonego wersja zdarzenia jest prawdopodobna. Opinie te mają przecież charakter wariantowy i kwestia oceny, która z możliwych do zaistnienia wersji zdarzenia jest bardziej prawdopodobna należy do sądu, wartościującego zgodnie z regułami procedury karnej dowody zgromadzone w sprawie.

Chybiony jest także zarzut apelacji obrazy przepisu art. 5 & 2 k.p.k. Przeprowadzone przez sąd merytoryczny postępowanie dowodowe nosi cechy pełności i kompletności. Zebrane dowody poddane zostały ocenie spełniającej rygory określone przepisem art. 7 k.p.k., która nie wykazała istnienia niedających się usunąć wątpliwości o charakterze obiektywnym, dotyczących okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia w zakresie sprawstwa oskarżonego. Sąd rejonowy dogłębnie i wszechstronnie przeanalizował całość dostępnego materiału dowodowego przy zastosowaniu zasad poprawnego rozumowania, doświadczenia życiowego i wskazań wiedzy specjalistycznej zawartej w opiniach przeprowadzonych w sprawie. W pisemnych motywach zaskarżonego wyroku zostało wskazane jakie fakty sąd uznał za ustalone, na jakich dowodach oparł poszczególne ustalenia i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Przeprowadzona ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej i logicznej.

Wniosek

o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wniosek niezasadny z uwagi na uznanie za wiarygodną wersję zaistnienia zdarzenia przedstawioną przez pokrzywdzoną

3.2.

błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wyroku poprzez przyjęcie, że oskarżony podjął manewr wyprzedzania samochodu pokrzywdzonej podczas gdy wykonał on manewr ominięcia tego pojazdu, który zatrzymał się częściowo prawymi kołami na poboczu a następnie w sposób nagły skręcił w lewo zajeżdżając mu drogę

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut ma charakter polemiczny. Apelacja nie przedstawia jakichkolwiek racjonalnych argumentów podważających ustalenia sądu pierwszej instancji. Rzetelna ocena dowodów, omówiona powyżej, uprawniała do przyjęcia, że oskarżony wykonał nieprawidłowy manewr wyprzedzania samochodu pokrzywdzonej w miejscu, w którym było to zabronione - na skrzyżowaniu oznakowanym znakiem pionowym oraz podwójną linią ciągłą, a zachowanie to miało związek przyczynowo skutkowy z zaistniałym wypadkiem drogowym i stanowiło jego bezpośrednią przyczynę. Jadąca prawym pasem ruchu i sygnalizująca ze znacznej odległości zmianę kierunku ruchu lewym kierunkowskazem D. N. nie mogła się spodziewać, że będzie wyprzedzana lewym pasem z trzech wymienionych powodów ( oznakowania skrzyżowania znakiem pionowym, znakiem poziomym oraz z uwagi na zakaz wyprzedzania jej osoby - sygnalizującej skręt w lewo ). Bezpośrednio przed wykonaniem tego ostatniego manewru winna była rozeznać się czy ktoś nie przejeżdża z przeciwnego kierunku i upewnić się czy może wjechać w drogę, w którą skręca. Nie miała natomiast obowiązku bezpośrednio przed skrętem rozeznać się w sytuacji drogowej z tyłu swojego pojazdu, mając włączy wcześniej lewy kierunkowskaz ( ustalenia zgodne ze stanowiskiem procesowej opinii biegłego do spraw ruchu drogowego karta 36 - 70, 147 - 148, 184 - 197, 228 - 251 ).

Wniosek

o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wniosek niezasadny z uwagi na uznanie za wiarygodną wersję zaistnienia zdarzenia przedstawioną przez pokrzywdzoną

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

sąd odwoławczy utrzymał w mocy wszystkie rozstrzygnięcia zawarte w zaskarżonym wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

wyrok słuszny

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym zostały zasądzone na podstawie art. 627 k.p.k. od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej, zaś naliczone w oparciu o & 11 ust 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ).

3.

W oparciu o art. 636 & 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. sąd odwoławczy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 280 złotych opłaty za drugą instancję ( na podstawie art. 8 i art. 2 ust 1 pkt. 3 i art. 3 ust 2 ustawy z dna 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych; Dz. U. z 2013 r. poz. 1247 z późn. zm. ) oraz kwotę 20 złotych tytułem zwrotu wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym ( naliczonych na podstawie & 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym ( Dz. U. z 2013 r., poz. 663 ).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok skazujący

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana