Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2019 r.

(...) (...) w (...) II Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Tomasz Morycz

Protokolant: (...)

bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu na rozprawie dniach (...)

sprawy (...)

(...). (...) i (...) zd. (...)

(...) w (...)

oskarżonego o to, że:

1. w dniu (...) r. w miejscowości (...) przy (...) uszkodził cudzą rzecz w postaci przedniego błotnika i maski po lewej stronie samochodu osobowego marki (...) (...) w ten sposób, że umyślnie przewrócił na pojazd metalowy kontener z odzieżą używaną, czym spowodował straty w wysokości 1500 zł na szkodę (...), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne,

to jest o wykroczenie z art. 288 § 1 kw w zw. z art. 64 § 1 kk

2. w dniu (...) roku w miejscowości (...) groził (...) popełnieniem przestępstwa pobicia, czym wzbudził w zagrożonym uzasadnioną obawę, że groźba ta będzie spełniona,

to jest o czyn z art. 190 § 1 kk

o r z e k a

I. w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu (...) w punkcie 1 uznaje go za winnego tego, że w dniu (...) r. przy (...) w (...) dokonał uszkodzenia samochodu marki (...) o (...) należącego do (...) w ten sposób, że przewrócił na niego metalowy kontener z odzieżą używaną, co spowodowało uszkodzenie lewego przedniego błotnika i maski, czym spowodował straty w wysokości nie mniejszej niż 1.400 złotych i nie większej niż 1.500 złotych na szkodę (...), przy czym czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne, za który na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazuje go, a na podstawie art. 288 § 1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie 2 uznaje go za winnego tego, że w dniu (...) r. przy (...) w (...) groził (...) pobiciem, która to groźba wzbudziła w nim uzasadnioną obawę jej spełnienia, za który na podstawie art. 190 § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

III. na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności łączy i wymierza mu karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV. na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) kwoty 1.400 (tysiąc czterysta) złotych;

V. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności czas zatrzymania od dnia (...) r., godz. 23.40 do dnia (...) r., godz. 15.25;

VI. na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. (...) kwotę 672 (sześćset siedemdziesiąt dwa) złote powiększoną o podatek od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu;

VII. dowód rzeczowy w postaci listu opisany w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/99/18/P pod poz. 1, nakazuje pozostawić w aktach sprawy;

VIII. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od kosztów sądowy w całości, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 299/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 8 lutego 2019 roku ograniczone w trybie art. 423 § 1a kpk do wymierzonej oskarżonemu kary

Po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 8 listopada 2018 roku i 1 lutego 2019 roku (...) skazał oskarżonego (...) za to, że:

- w dniu (...) r. przy (...) w (...) dokonał uszkodzenia samochodu marki (...) o (...) należącego do (...) w ten sposób, że przewrócił na niego metalowy kontener z odzieżą używaną, co spowodowało uszkodzenie lewego przedniego błotnika i maski, czym spowodował straty w wysokości nie mniejszej niż 1.400 złotych i nie większej niż 1.500 złotych na szkodę (...), przy czym czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne, tj. za występek z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, i wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

- w dniu (...) r. przy (...) w (...) groził (...) pobiciem, która to groźba wzbudziła w nim uzasadnioną obawę jej spełnienia, tj. za występek z art. 190 § 1 kk, i wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

łącząc następnie kary jednostkowe i wymierzając oskarżonemu karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności. Ponadto sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody, na poczet orzeczonej kary zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania, rozstrzygnął kwestię wynagrodzenia obrońcy z urzędu, dowodów rzeczowych oraz kosztów postępowania.

(...) zważył co następuje:

Wobec wniosku obrońcy o sporządzenie uzasadnienia wyroku w zakresie w jakim dotyczy orzeczonej wobec oskarżonego kary uzasadnienie wyroku zostało ograniczone do wyjaśnienia podstawy prawnej orzeczenia oraz wskazanych w nim rozstrzygnięć.

Przystępując do oceny prawnej czynów zarzucanych oskarżonemu sąd przyjął, że zachowanie (...) w zakresie czynu opisanego w pkt. 1 winno zostać zakwalifikowane z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, natomiast czynu opisanego w pkt. 2 z art. 190 § 1 kk. Jednocześnie (...) dokonał zmiany opisu czynu opisanego w pkt. 1 poprzez dookreślenie wartości szkody.

(...) w okresie od (...) roku odbywał karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta została orzeczona przez (...) (...) w (...) w sprawie (...), gdzie w ramach kary łącznej (...) ujął karę 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wobec oskarżonego w sprawie (...) za czyn z art. 278 § 1 kk, tj. za występek kradzieży będący przestępstwem przeciwko mieniu.

Oskarżony w dniu (...) roku w (...) przy (...), działając umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, przewrócił na samochód marki (...) o (...) należący do (...) metalowy kontener z używaną odzieżą. W wyniku powyższego w pojeździe zostały uszkodzone lewy przedni błotnik oraz maska, gdzie suma strat była nie niższa niż 1400 złotych i nie wyższa niż 1500 złotych. Czynu tego (...) dopuścił się w okresie 5 lat po odbyciu kary łącznej 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie (...), będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, tj. za przestępstwo kradzieży które z uwagi na rodzaj naruszonego dobra jest przestępstwem podobnym do przestępstwa uszkodzenia mienia.

Tym samym nie budzi żadnych wątpliwości, że zachowaniem swoim w ramach czynu opisanego w pkt. 1 (...) w pełni wyczerpał znamiona występku kwalifikowanego z art. 288 § 1 kk w warunkach powrotu do przestępstwa, co skutkowało uzupełnieniem kwalifikacji prawnej czynu o przepis art. 64 § 1 kk.

Po tym jak (...) przewrócił kontener na samochód próbę jego zatrzymania podjął widzący zdarzenie z okna mieszkania (...). Wówczas oskarżony trzymając zaciśnięte pięści zagroził pokrzywdzonemu pobiciem, która to groźba spowodowała u (...) uzasadnioną okolicznościami obawę, że może zostać spełniona. Wobec postawy oskarżonego pokrzywdzony odstąpił od konfrontacji i zawiadomił o zdarzeniu znajdujący się w pobliżu patrol policji.

Przedmiotem ochrony prawnokarnej objętej art. 190 § 1 kk jest wolność człowieka rozumiana w sensie psychicznym jako wolność od strachu, obawy przed popełnieniem przestępstwa na szkodę zagrożonego lub jego najbliższych. Groźba kierowana jest na ogół wprost do osoby zagrożonej, ale może być też użyta pośrednio, np. za pośrednictwem innej osoby w zamiarze, aby została powtórzona temu, kogo groźba dotyczy. Użyty w art. 190 § 1 kk zwrot „jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona” oznacza, że pokrzywdzony musi traktować groźbę poważnie i uważać jej spełnienie za realne. Bez znaczenia jest przy tym okoliczność, że wypowiadający taką groźbę nie miał w rzeczywistości zamiaru jej zrealizowania. Dla bytu przestępstwa groźby karalnej nie ma znaczenia czy zostanie ona spełniona i czy jest racjonalnie uzasadniona. Wystarczy samo w sobie subiektywne odczucie pokrzywdzonego, że może zostać spełniona i takie też poczucie pokrzywdzony wyraził. Tym samym uprawnione jest przyjęcie, że zachowaniem opisanym w pkt. 2 (...) wypełnił znamiona występku groźby karalnej stypizowanego w art. 190 § 1 kk.

Przystępując do wymiaru kary sąd miał na uwadze przesłanki określone w art. 53 kk. Ocenił więc stopień społecznej szkodliwości czynów zarzucanych oskarżonemu jako wysoki. Oskarżony nie miał bowiem żadnych powodów aby dokonać uszkodzenia mienia stanowiącego własność pokrzywdzonego, gdzie usprawiedliwieniem jego zachowania nie może być spożyty alkohol. Natomiast skierowanie pod adresem pokrzywdzonego groźby karalnej było już wynikiem zwrócenia mu przez pokrzywdzonego uwagi. Jako wysoki należało również ocenić stopień winy oskarżonego, który jako osoba dorosła, której zdolność postrzegania nie jest w żaden sposób ograniczona, musi sobie zdawać sprawę z tego jakie konsekwencje niesie za sobą podobne postępowanie.

Do okoliczności łagodzących sąd zaliczył fakt, że (...) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, natomiast do okoliczności obciążających brak jakiegokolwiek motywu działania oraz fakt wielokrotnej karalności oskarżonego, w tym za przestępstwa z art. 288 § 1 kk, gdzie jego zachowania nie zmieniły wyroki skazujące i orzeczone kary, jak również konieczność związanego z tym pobytu w zakładzie karnym. Oskarżony jest sprawcą niepoprawnym, nic sobie nie robiącym z cudzej własności, której nie szanuje, dlatego niezbędna jest ponowna izolacja.

Zdaniem Sądu w żaden sposób nie można dopatrzyć się pozytywnej prognozy kryminologicznej w stosunku do oskarżonego. Można wręcz stwierdzić, że poprzednie wyroki nie ugruntowały w oskarżonym poszanowania dla obowiązującego systemu prawnego, a wręcz przeciwnie utwierdziły w nim poczucie bezkarności i możliwość dalszego łamania obowiązujących norm prawnych bez ponoszenia konsekwencji o czym bezsprzecznie świadczy okoliczność, że występku uszkodzenia mienia będącego przedmiotem postępowania w sprawie niniejszej dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd uznał, że jedyną adekwatną karą w obliczu postępków (...) może być tylko kara pozbawienia. Dlatego też za czyn polegający na uszkodzeniu mienia (...) wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, a za czyn groźby karalnej karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Następnie rzeczone kary (...) połączył wymierzając oskarżonemu karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności, gdzie najniższą karą łączną mogła być kara 6 miesięcy pozbawienia wolności, a najwyższą karą łączną kara 10 miesięcy pozbawienia wolności. Mając na uwadze tożsamy czas popełnienia zarzucanych oskarżonemu czynów, ale jednocześnie to, że między przestępstwem uszkodzenia mienia i groźby karalnej nie zachodzi związek przedmiotowy, (...) wymierzając karę łączną zastosował zasadę asperacji. (...) uznał, że orzeczona kara zarówno, co do rodzaju jak i wysokości będzie wystarczająca dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, spełni swoje cele wychowawcze, ugruntuje w nim poszanowanie dla prawa i będzie kolejną swoistą szansą na zmianę dotychczasowego postępowania. Przy wymiarze kary (...) miał także na względzie potrzebę kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i wzgląd na prewencyjny charakter kary,

W sytuacji kiedy w dacie popełnienia czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania (...) był już karany i to na karę pozbawienia wolności, w sprawie niniejszej (...) wymierzając karę pozbawienia wolności nie mógłby zastosować środka probacji w postaci warunkowego zawieszenia wykonania tej kary.

Skazując (...) za występek uszkodzenia mienia sąd orzekł wobec niego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonego kwoty 1400 złotych.

Z uwagi na fakt, że oskarżony w sprawie niniejszej był zatrzymany w okresie od (...) r. g. 23.40 do (...) r. g. 15.25 sąd zaliczył ten czas jako okres rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet orzeczonej kary łącznej.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.