Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 marca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2020 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania R. S. (1)

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

z dnia 3 kwietnia 2018 roku Nr (...)

1.  zmienia decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 3 kwietnia 2018 roku Nr (...) w ten sposób, że obniża nałożoną na R. S. (1) karę pieniężną do wysokości 1000 zł (jeden tysiąc złotych),

2.  znosi wzajemnie koszty procesu między stronami.

SSO Dariusz Dąbrowski

Sygn. XVII AmE 208/18

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 3 kwietnia 2018 r. wydał decyzję, w której na podstawie art. 168 pkt 11 i art. 170 ust. 4 pkt 1 oraz art. 169 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (tekst jednolity Dz.U. z 2017 r., poz. 1148) oraz na podstawie art. 104 k.p.a. w związku z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 220 z późn.zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej przedsiębiorcy R. S. (1) prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...) R. S. (1) w P. orzekł, że przedsiębiorca ten naruszył art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii, w ten sposób, że nie przedłożył Prezesowi URE w terminie 30 dni od zakończenia III kwartału 2016 r. sprawozdania kwartalnego, zawierającego informacje wymienione w art. 9 ust. 1 pkt 5 ustawy o odnawialnych źródłach energii za III kwartał 2016 roku i za powyższe wymierzył Przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości 10.000 zł.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył przedsiębiorca R. S. (1) zaskarżając ją w całości, zarzucając naruszenie art. 174 ust. 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii, poprzez jego niezastosowanie i nieodstąpienie przez pozwanego od wymierzenia powodowi kary.

Odwołujący wniósł o:

1. o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości ewentualnie,

2. zmianę zaskarżonej poprzez obniżenie lub odstąpienie od nałożenia na niego kary.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Powód na rozprawie wniósł o zmniejszenie wymiaru kary oraz nieobciążanie kosztami postępowania. Pozwany wniósł o nieobciążanie pozwanego kosztami postępowania w przypadku uwzględnienia odwołania i zmniejszenia wymiaru kary.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

R. S. (2) – przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...) R. S. (1) w P. był wpisany do rejestru wytwórców energii elektrycznej w małej instalacji w dniu 7 maja 2015 r. nr (...). (bezsporne)

Przedsiębiorca przesłał sprawozdania wymagane na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii za III kwartał 2016 roku w dniu 14 grudnia 2016 roku. (bezsporne)

Prezes URE pismem z dnia 5 grudnia 2016 r. zawiadomił Przedsiębiorcę o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej, a także poinformował go o stawianym zarzucie i wezwał do przesłania wyjaśnień i uwierzytelnionych dokumentów. (k. 1 akt adm.)

Przedsiębiorca pismem przesłanym w dniu 14 grudnia 2016 r. złożył wyjaśnienia w sprawie. (k. 11-12 akt adm.)

Jednocześnie w dniu 14 grudnia 2016 r. przedsiębiorca złożył wniosek o wykreślenie z rejestru (...), co zostało wykonane w dniu 16 grudnia 2016 r. (k. 10 i 13 akt adm.)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym i sądowym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie, ale zmiana decyzji nastąpiła z innych przyczyn niż wskazane w odwołaniu.

Na wstępie należy przywołać treść art. 9 ust 1 pkt 7 ustawy z 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2015 r., poz. 478), zgodnie z którym wytwórca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji ma obowiązek przedłożenia Prezesowi URE sprawozdania kwartalnego, zawierającego wskazane informacje w terminie 30 dni od zakończenia kwartału. Termin na złożenie sprawozdania kwartalnego ma charakter materialnoprawny, co oznacza, że powinno ono zostać doręczone Prezesowi URE w terminie 30 dni od zakończenia kwartału. Złożenie sprawozdania zawierającego dane wskazane w art. 9 ust. 1 pkt 5 ustawy o odnawialnych źródłach energii nie jest czynnością procesową i nie mogą mieć do niej zastosowania terminy wyznaczone do dokonania czynności procesowych, nie mają do nich zastosowania zasady wynikające z art. 57§4 k.p.a.

Ponieważ przedsiębiorca został w dniu 7 maja 2015 r. wpisany przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki do rejestru wytwórców energii w małej instalacji, tj. rejestru o którym mowa w art. 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii, posiadał obowiązek wynikający z art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy. Zatem termin do złożenia przez Przedsiębiorcę kwartalnego sprawozdania za III kwartał 2016 r. upływał w dniu 30 października 2016 roku. W tym terminie Przedsiębiorca nie wywiązał się z ww. obowiązku, dlatego też Prezes URE wszczął postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej, a także poinformował go o stawianym zarzucie i wezwał do przesłania wyjaśnień i uwierzytelnionych dokumentów. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że brak było podstaw do uznania, że pozwany naruszył swoim zachowaniem przepis art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

Z uwagi zaś na fakt nie złożenia przez powoda do Prezesa URE w przepisanym terminie sprawozdań jakich wymaga ustawa o odnawialnych źródłach energii wystąpiły przesłanki wynikające z treści art.168 pkt 11 w zw. z art. 170 ust. 4 ustawy o odnawialnych źródłach energii i pozwany mógł nałożyć na przedsiębiorcę karę pieniężną.

Mając na względzie powyższe rozważania zarzut naruszenia przez pozwanego art. 174 ust. 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii nie znajduje uzasadnienia. Zgodnie bowiem z treścią ust. 2 tego przepisu Organy, o których mowa w art. 169 ust. 1, mogą odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli zakres naruszeń jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek, zanim organy, o których mowa w art. 169 ust. 1, powzięły o tym wiadomość. Dla zastosowania odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej muszą łącznie wystąpić następujące przesłanki: 1) zakres naruszeń jest znikomy; 2) podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek; 3) zaprzestanie naruszania prawa lub realizacja obowiązku musi nastąpić, zanim właściwy organ powziął wiadomości o naruszeniu. W przedmiotowej sprawie nie istnieją podstawy do odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej na powoda za opóźnienie złożenia sprawozdania za III kwartał 2016 roku. Tak więc brak jest podstaw do odstąpienia od wymierzenia przedsiębiorcy kary pieniężnej.

Sąd stwierdza, że co do zasady odwołanie powoda jest niezasadne, ponieważ wskazane w odwołaniu naruszenia w realiach przedmiotowej sprawy nie miały miejsca. W ocenie Sądu Prezes URE prawidłowo ustalił stan faktyczny, niekwestionowany przez powoda w przedmiotowej sprawie. Prawidłowo też nałożył karę pieniężną w wysokości 10.000 zł, tj. wysokości która obowiązywała w dacie wydania przedmiotowej decyzji i była wysokością ściśle określoną kwotowo w przepisie art. 174 ust. 4 pkt 1 ustawy o odnawialnych źródłach energii. Zatem wysokość kary pieniężnej nie była wówczas uzależniona ani od stanu finansowego podmiotu, ani też nie była ustalana na zasadzie miarkowania.

Sąd stwierdza natomiast, że przepis art. 170 ust. 4 pkt 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii został zmieniony przez art. 1 pkt 59 lit a tiret pierwsze ustawy z dnia 7 czerwca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 1276) zmieniającej m.in. ustawę z dniem 14 lipca 2018 r. Ustęp 4 pkt 2 tego przepisu po zmianie brzmi: „wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadkach określonych w art. 168 pkt 11, 11b, 12, 14, 16 i 18, wynosi 1000 zł.

Podkreślenia w tym miejscu zatem wymaga, że Sąd orzekając w przedmiotowej sprawie wziął pod uwagę przepis art. 316 k.p.c., zgodnie z którym Sąd wydając wyrok bierze pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy, co oznacza, że przepis ten statuuje zasadę aktualności wyroku. Zasada ta obejmuje zarówno obowiązujące przepisy, mogące stanowić podstawę rozstrzygnięcia, jak i okoliczności faktyczne rozpoznawanej sprawy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 1997 r., II CKN 70/96, Legalis Nr 40751).

W związku z powyższym należało przy orzekaniu w sprawie niniejszej, w zakresie określenia wysokości nałożonej kary pieniężnej uwzględnić stan rzeczy obowiązujący w dacie orzekania przez Sąd Okręgowy, a który uległ zmianie w stosunku do tego, jaki obowiązywał w chwili wytaczania powództwa. Przy czym „stosownie do treści art. 316 § 1 k.p.c. po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy. Stan rzeczy o jakim stanowi cyt. przepis obejmuje zarówno stan faktyczny, ustalony w danej sprawie jak i stan prawny” (uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 22 sierpnia 2018 r., III AUa 128/2018, publ. LEX nr 2538410).

Sąd w przedmiotowej sprawie zastosował zatem warunki łagodniejsze, stosując wobec przedsiębiorcy względniejsze przepisy związane z wymierzeniem kary pieniężnej. W tej sytuacji względniejszą dla powoda kara pieniężną jest kwota 1.000 zł, wskazana w art. 170 ust. 4 pkt 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii, w aktualnym brzmieniu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów na podstawie art. 479 ⁵³§2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

Na podstawie art. 100 k.p.c. zniesiono wzajemnie koszty postępowania między stronami, z uwagi na częściowe uwzględnienie żądań powoda.

SSO Dariusz Dąbrowski