Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 5 listopada 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: Sądu Okręgowego Leszek Dąbek

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 listopada 2020 r. w Gliwicach

sprawy z wniosku T. W. (1), T. W. (2) i K. K.

z udziałem (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o ustanowienie służebności przesyłu

na skutek zażalenia wnioskodawcy T. W. (1)

na postanowienie zawarte w pkt 8 postanowienia z 18 lipca 2019 r. Sądu Rejonowego

w Rybniku

z dnia 18 lipca 2019 r., sygn. akt II Ns 142/17

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Cz 643/20

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Rybniku w postanowieniu z dnia 18 07 2019r. ustanowił na rzecz uczestnika postępowania (...) S.A. w W. służebność przesyłu, orzekł o kosztach sądowych, nieuiszczonych kosztach sądowych oraz o zasadzie podziału kosztów postępowania, w pkt 8 nakazując pobrać od wniosko-dawcy T. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku kwotę 399,35 zł tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia biegłych wypłaconego tymczasowo z Funduszu Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku.

O kosztach postępowania orzekał na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. uznając, że każdy z uczestników powinien ponieść koszty związanego z jego udziałem w sprawie. Orzekając o wysokości tych kosztów ustalił, że - po uwzględnieniu rozliczeń kwot wpłaconych przez strony tytułem zaliczek w poczet wynagrodzenia biegłych - z Funduszu Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku w poczet wynagrodzenia biegłych wypłacono tymczasowo kwotę 4 792,21zł. Zasądzona od wnioskodawcy kwota wynika z przysługującego mu udziale w prawie własności nieruchomości.

Orzeczenie w części nakazującej pobranie od wnioskodawcy T. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku zaskarżył wnioskodawca T. W. (1) , który wniósł o „ odstąpienie obciążeniem go kosztami na poczet biegłych, jak i kosztów procesu”.

Wskazywał, że „ kwota jaka została zasądzona jest o wiele niższa niż koszty biegłych, jak i kosztów sądowych, które już zostały poniesione” oraz że z uwagi na przedprocesowe postępowanie uczestnika postępowania, ten powinien zostać obciążony całością kosztów. Podniósł, że „jego pensja nie jest wysoka i ma dziecko na utrzy-maniu”.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

  Z materiału sprawy wynika, że w toku postępowania Skarb Państwa z sum budżetowych poniósł tymczasowo nieuiszczone przez strony postępowania koszty sądowe w wysokości wynikającej z rozliczeń znajdujących się w aktach sprawy 4 792,21zł, co stosownie do regulacji art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 07 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obligowało Sąd Rejonowy do ich pobrania

od skarżącego „jeżeli istnieją do tego postawy”, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów w postępowaniu nieprocesowym.

Zasady orzekania o zwrocie kosztów w postępowaniu nieprocesowym zostały uregulowane w art. 520 k.p.c. i co do zasady zgodnie z regulacją art. 520 § 1 k.p.c. każdy uczestnik postępowania ponosi koszty związane ze swym udziałem w sprawie

i co do zasady koszty poniesione przez uczestników, związane z ich udziałem w sprawie - odmiennie niż w procesie - nie podlegają wzajemnemu rozliczeniu między uczestnikami.

Zasada ta nie doznaje wyjątków, gdy uczestnicy są w równym stopniu zainteresowani wynikiem postępowania lub chociaż nie są w równym stopniu zainteresowani, ich interesy są wspólne.

W pozostałych wypadkach sąd może od tej zasady odstąpić i orzec stosownie

do reguł określonych w art. 520 § 2 i 3 zd. 1 k.p.c. i stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości.

W sprawie o ustanowienie służebności przesyłu zainteresowani nie mają wspólnych interesów i dlatego - wbrew temu, co przyjął Sąd Rejonowy – nieuiszczone koszty sądowe należało rozliczyć nie w oparciu o regulację art. 520 § 1 k.p.c.

lecz przy zastosowaniu regulacji 520 § 2 k.p.c., co jednak nie miało wpływu na treść ocenianego orzeczenia (Sąd Rejonowy ostatecznie prawidłowo ustalił kwotę stanowiącą sumę nieuiszczonych kosztów sądowych tymczasowo wyłożoną z sum budżetowych Skarbu Państwa, a następnie trafnie ją rozdzielił i obciążył nią m.in. wnioskodawców

w częściach proporcjonalnych do przysługującego im udziału w prawie własności obciążonej nieruchomości).

Regulacja art. 102 k.p.c. w związku z art. 113 ust. 1 przywołanej na wstępie ustawy, upoważnia sąd do nieobciążania nieuiszczonymi kosztami sądowymi wyłącznie w wypadkach „szczególnie uzasadnionych”.

Skarżący wnosząc wniosek o ustanowienie żądanej służebności powinien był liczyć się z koniecznością poniesienia kosztów sądowych i przed wniesieniem wniosku rozważyć czy zachodzi konieczność wystąpienia z takim wnioskiem i czy ostateczne jego uwzględnienie jest dla niego opłacalne.

Nie czyniąc tego nie może obecnie domagać się obciążenia Skarbu Państwa nieuiszczonymi kosztami sądowymi i tym samym w sprawie nie zachodzi „szczególnie uzasadniony wypadek” o którym mowa jest w art. 102 k.p.c.

Z tej przyczyny zawarta w tym przepisie regulacja prawna nie ma w sprawie zastosowania, a to czyni zażalenie bezzasadnym w rozumieniu art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 3 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c., co z mocy zawartej w nim regulacji prowadziło do jego oddalenia.

  Reasumując zaskarżone postanowienie odpowiada prawu i dlatego zażalenie jako bezzasadne oddalono w oparciu o regulację art. 385 k.p.c. w związku

  z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c..

  SSO Leszek Dąbek