Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku V Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 października 2016 r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy z powództwa P. B. (1)

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę i ustalenie

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w T.

z dnia 14 września 2015 r. sygn. akt I C 2193/12

I.  prostuje komparycję zaskarżonego wyroku w ten sposób, że po słowach „o zapłatę” wpisuje słowa „i o ustalenie”;

II.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1. (pierwszym) w ten sposób, że ustala odpowiedzialność pozwanego za skutki wypadku jakiemu uległ powód w dniu 26 lutego 2010 r., zaś w pozostałym zakresie powództwa oddala;

III.  oddala apelację w pozostałym zakresie;

IV.  znosi wzajemnie pomiędzy stronami koszty postępowania za instancję odwoławczą.

Na oryginale właściwe podpisy

V ACa 74/16

UZASADNIENIE

Powód P. B. (1) ostatecznie określając powództwo domagał się od pozwanego (...) S.A. w W. zasądzenia renty w wysokości 3.000zł miesięcznie za okres od 1 grudnia 2012r. do 13 października 2014r. tytułem zwiększenia się potrzeb powoda, utraconej zdolności do pracy zarobkowej i pogorszenia się widoków powodzenia na przyszłość oraz ustalenia odpowiedzialności pozwanego za następstwa wypadku na przyszłość i zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż jako pracownik (...) sp. z o.o. w T., uległ wypadkowi przy pracy, wskutek którego doznał poważnego i trwałego kalectwa, zaś (...) sp. o.o. w T. w chwili wypadku posiadała polisę ubezpieczeniową od odpowiedzialności cywilnej wystawioną przez pozwane (...) S.A. w W..

W odpowiedzi na pozew pozwane(...) S.A. w W. wniosło o oddalenie powództwa i (...)

Wyrokiem z 14 września 2015r. Sąd Okręgowy w T. powództwo oddalił oraz odstąpił od obciążania powoda obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego.

Sąd Okręgowy ustali, że powód P. B. (2), który był pracownikiem firmy (...) sp. o.o. T., w dniu 26 lutego 2010r. uległ wypadkowi.(...).

Pracodawca powoda posiadał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartą z pozwanym.

W momencie wypadku powód był zatrudniony w (...)sp. o.o. T. (...)

W roku 2008 dochód powoda wyniósł 60.898,75zł., w roku 2009 - 67.736,57zł., w roku 2010r. - 62.777,75zł.

Po wypadku powód powrócił do pracy w (...) sp. z o.o. w T. w miesiącu kwietniu 2011r. Powód zawarł z pracodawcą porozumienie zmieniające warunki o pracę i objął stanowisko brygadzisty zmianowego. Pracę dla (...) sp. z o.o. w T. powód świadczył do grudnia 2012r. (...)

Wynagrodzenie brutto powoda w 201lr. wahało się od 4.584,76zł do 4.898,50zł, netto powód zarabiał od 3.987,52zł do 4.509,35zł; w sumie dochód powoda w roku 2011 wyniósł 56.07l,18zł. W roku 201lr. powód uzyskiwał też świadczenia związane z wypadkiem, w sumie 16.618,97zł.

W styczniu 2012r. powód brutto zarobił kwotę 4.750zł, netto 3.286,98zł. Wynagrodzenie z okres pracy (...)wyniosło 17.056,26 euro brutto. W roku 2012r. dochód powoda z tytułu świadczeń związanych z wypadkiem wyniósł 14.966,57zł.

(...)

(...)

Obecnie powód jest zatrudniony od dnia 13 października 2014r. w (...) sp. z o.o. w J. na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony do dnia 12 października 2015r.(...) jego wynagrodzenie zasadnicze wynosi od stycznia 2015r.- 6.640zł brutto miesięcznie.

W miesiącach październik 2014r. - czerwiec 2015r. powód otrzymał wynagrodzenie w wysokości od 1.433,64zł do 13.645,66zł netto; łączna wysokość wynagrodzenia za ten okres wyniosła 74.778,46zł.

Z ustaleń poczynionych przez Sąd Okręgowy wynika również, że stały uszczerbek na zdrowiu powoda z tytułu przebytego urazu wynosi 25% i nie należy w przyszłości spodziewać się istotnej poprawy stanu zdrowia powoda.(...) mają u powoda charakter schorzeń samoistnych i nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przebytym wypadkiem przy pracy. Powód wymagał, wymaga i będzie wymagać, w związku z wypadkiem, częściowej pomocy innych osób przy wykonywaniu czynności wymagających zwiększonego wysiłku fizycznego, pokonywaniem dłuższych dystansów, pozycji stojącej, poruszaniem się po schodach czy środkami komunikacji miejskiej.

Nie można wykluczyć, iż w przyszłości powód będzie wymagać zabiegu operacyjnego polegającego na(...)

Powód jest - w związku z wypadkiem - częściowo i trwale niezdolny do pracy wymagającej obsługi, może zaś wykonywać prace w pozycji siedzącej w pełnym wymiarze czasowym.

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie uznanych za wiarygodne przesłuchania powoda, zeznań świadka B. B. oraz dokumentów prywatnych i urzędowych i opinii (...)w T..

Na mocy z art. 230 kpc za bezsporne Sąd Okręgowy uznał także okoliczności faktyczne przytoczone w ramach pozwu, odpowiedzi na pozew, dalszych pismach procesowych oraz w przesłuchaniu informacyjnym stron, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły one wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym zgromadzonym w sprawie.

Wskazując na treść przepisu art. 444 § 2 kc zważył Sąd Okręgowy, że na tle ustalonego stanu faktycznego przesłanki wskazane w tym przepisie nie zachodzą. Powód, który w momencie wypadku osiągał miesięczny dochód na poziomie ok. 3.500zł ma teraz prawo do stałej renty wynoszącej od 1 grudnia 2014r.- 2.697,49 zł netto. Pracuje obecnie na porównywalnym, zgodnym z jego wykształceniem i kwalifikacjami stanowisku osiągając dochód przewyższający zarobki otrzymywane w momencie wypadku, wskutek czego wypłata świadczenia rentowego została wstrzymana. Obecne miejsce pracy jest znacznie oddalone od jego miejsca zamieszkania, co jednak nie stanowi dla powoda przeszkody. Nawet zaś gdyby przyjąć, iż umowa o pracę nie zostanie powodowi przedłużona, to automatycznie spowoduje to ponowne wypłacanie powodowi renty w wysokości co najmniej 2.224,72zł netto (wysokość renty od dnia 1 marca 2014r.). W pozwie powód sam przyznał, iż możliwe jest osiąganie przez niego dochodu w wysokości najniższego wynagrodzenia, zaś kwota ta, w połączeniu z otrzymywaną rentą, z pewnością będzie dla powoda stanowić dochód porównywalny z tym sprzed wypadku.

Sąd Okręgowy stwierdził, iż powód w istocie nawet częściowo nie utracił zdolności do pracy zarobkowej i w jego obecnej sytuacji majątkowej trudno też twierdzić, iż za sprawą przebytego wypadku zmniejszyły się jego widoki powodzenia na przyszłość.

W ocenie Sądu Okręgowego powód nie wykazał też, aby zwiększyły się jego potrzeby, albowiem jego leczenie jest w zasadzie zakończone, nie wymaga on szczególnego i drogiego sprzętu rehabilitacyjnego.

Wskazując na treść przepisu art. 189 kpc Sąd Okręgowy doszedł też do przekonania, że powód nie ma interesu prawnego w domaganiu się ustalenia odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku, które mogą się ujawnić w przyszłości. Wskazał Sąd Okręgowy, że nie zachodzi w sprawie stan, kiedy nie można definitywnie przesądzić o rozmiarach szkody; powód doznał znacznego rozstroju zdrowia i obrażeń ciała, jednak nie kontynuuje już leczenia. O kosztach postępowania orzekł Sąd Okręgowy na mocy art. 102 kpc, mając na uwadze sytuację osobistą powoda oraz charakter rozpoznawanej sprawy.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego w T. wywiódł powód P. B. (1) zaskarżając wyrok w zakresie oddalenia powództwa oraz zarzucając: 1.naruszenie przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 444 § 2 kc poprzez przyjęcie, że powód nie utracił całkowicie, ani częściowo zdolności do pracy zarobkowej, ani też, że nie zwiększyły się jego potrzeby lub nie zmniejszyły się widoki powodzenia na przyszłość, albowiem wszystkie wymienione w tym przepisie przesłanki występują; 2. naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 189 kpc., polegające na jego błędnej subsumcji do ustalonego w sprawie stanu faktycznego, skutkujące przyjęciem, że powód nie posiada interesu prawnego w żądaniu ustalenia odpowiedzialności pozwanego za mogące powstać w przyszłości pogorszenie jego stanu zdrowia oraz związanych z tym kosztów, pozostających w związku z wypadkiem, a to z uwagi na fakt, że powód nie kontynuuje już leczenia, w sytuacji gdy z ustalonego w sprawie stanu faktycznego, w szczególności opinii sądowo-lekarskiej wynika, że w odniesieniu do następstw zmian pourazowych nie można wykluczyć, że powód w przyszłości może wymagać przeprowadzenia zabiegu operacyjnego (...), co uzasadnia interes prawny powoda w dokonaniu ustalenia odpowiedzialności pozwanego; 3.naruszenie art. 231 kpc oraz art. 233 kpc poprzez wydanie orzeczenia oddalającego powództwo pomimo nierozpoznania istoty sprawy, nieustalenia wszystkich faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy na podstawie innych już ustalonych faktów, a ponadto zbyt jednostronną, pozbawioną wszechstronności ocenę dowodów zgromadzonych w sprawie; 4.sprzeczność istotnych ustaleń z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, która miała wpływ na treść wyroku, a polegająca na błędnym przyjęciu, że powód otrzymując rentę z Zakładu U. S. w kwocie 1.932 zł. netto i będąc zdolnym do wykonywania pracy, za którą otrzymywałby minimalne wynagrodzenie na poziomie 1500 zł netto lub wyższe, osiągałby w ten sposób dochód zbliżony do tego, jaki otrzymywał przed wypadkiem (4.567,82 zł netto miesięcznie w 2009 r., ostatnim w pełni przepracowanym roku przed wypadkiem) a co za tym idzie, że nie zachodzą podstawy do zasądzenia na jego rzecz od pozwanego renty wyrównawczej w kwocie 3.000 zł, podczas gdy z zeznań powoda, dokumentów zawierających dane o jego zarobkach osiąganych przed wypadkiem oraz opinii sądowo-lekarskiej, które sąd uznał za wiarygodne, wynika, że jedyny dochód powoda w okresie objętym żądaniem stanowiła renta z Zakładu U. S., a nadto, że był on realnie pozbawiony możliwości dodatkowego zarobkowania z uwagi na ograniczony zakres prac jaki może wykonywać na skutek odniesionego wypadku oraz jak wynika, z opinii sądowo-lekarskiej, zwiększyły się jego potrzeby z uwagi na konieczność stałego korzystania z pomocy osób trzecich. Skarżący domagał się zmianę zaskarżonego wyroku w części oddalającej powództwo poprzez ustalenie, że pozwany ponosi odpowiedzialność za mogące powstać w przyszłości pogorszenie stanu zdrowia powoda oraz związane z tym koszty, pozostające w związku z wypadkiem przy pracy doznanym przez powoda, zasądzenia od pozwanego za okres od 1.12.2012r. do 13.10.2014r. kwoty 3.000 zł miesięcznie tytułem renty wyrównawczej wraz z odsetkami ustawowymi od każdej z poszczególnych kwot należnych co miesiąc, począwszy od dnia 1.12.2012 r. do dnia zapłaty, ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w T. oraz zasądzenia kosztów postępowania za instancję odwoławczą. W uzasadnieniu apelacji skarżący podniósł nadto, iż powództwo o ustalenie odpowiedzialności za mogące powstać w przyszłości pogorszenie stanu zdrowia odnosi się właśnie do tych sytuacji, które nie mogą być objęte w chwili orzekania jednoznaczną prognozą. Bezspornym jest, że powód w wyniku wypadku doznał znacznego rozstroju zdrowia i obrażeń ciała, a właśnie takie sytuacje mogą wywoływać skutki w postaci pogorszenia stanu zdrowia, które mogą być znacznie odwleczone w czasie. Powód jest osobą zbliżającą się do wieku emerytalnego, a więc możliwości regeneracyjne jego organizmu są już w znacznym stopniu ograniczone, co zwiększa prawdopodobieństwo ujawniania się z upływem czasu dolegliwości pozostających w ścisłej relacji z wypadkiem. Wbrew twierdzeniom Sądu Okręgowego powód nie mógł bez przeszkód ,,dorabiać” sobie do renty; jego stan zdrowia w sposób znaczący ograniczał i nadal ogranicza powoda w poszukiwaniu miejsca zatrudnienia, nawet na rynku ofert przewidujących minimalne wynagrodzenie. Gdyby powód mógł bez ograniczeń znaleźć zatrudnienie ze swoim doświadczeniem zawodowym, to nie podjąłby pracy w tak odległym miejscu jak J. (woj. (...), powiat (...), 438,4 km od T.). Jak wynika ze sporządzonej opinii sądowo-lekarskiej powód wymagał, wymaga i będzie wymagać, w związku z następstwami wypadku, z uwagi (...)Pomocy tej udzielają powodowi osoby najbliższe - żona i córki, a gdy powód pracował często także współpracownicy. W pełni zrozumiałe jest w związku z tym, że powód nie jest w stanie wykazać żadnych wydatków jakie poniósł z tego tytułu, co nadto nie było jego obowiązkiem. Nie bez znaczenia jest fakt, że w toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powodowi kwotę 7.284.50 zł z tytułu kosztów opieki osób trzecich za okres od 5 maja.2010 r. do końca lipca 2010 r., zaś jak wynika z opinii sądowo-lekarskiej podstawa do udzielania powodowi takiej pomocy nie odpadła. Podkreślił skarżący, że Sąd I instancji nie poczynił ustaleń faktycznych w zakresie częściowej utraty przez powoda zdolności do pracy zarobkowej, zwiększenia się jego potrzeb i zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość w okresie od 1 grudnia 2012r. do 13 października 2014r., a takiego okresu dotyczyło żądanie zasądzenia renty. Jedynym realnym dochodem jaki powód był zdolny osiągać we wskazanym okresie była renta wypłacana przez Zakład U. S. w wysokości 1.932 zł netto miesięcznie. Uzyskiwana z tego tytułu kwota była więc niższa od wynagrodzenia uzyskiwanego przez powoda przed wypadkiem o 2.635,82 zł miesięcznie. Wskazał także skarżący, że pozwany celowo nie ujawnił treści polisy ubezpieczeniowej, gdyż wysokość odpowiedzialności pozwanego jest w tej polisie rażąco wysoka i pozwany nie chciał by czynnik ten miał wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. W ocenie skarżącego Sąd I instancji pominął istotne okoliczności tj. m. in. że pracodawca powoda nie mógł go zwolnić bezpośrednio po wypadku, ani też później, bowiem powód był w radzie zakładowej, a po przeniesieniu produkcji (...)pracownikom (w tym powodowi) zaproponowano ciągłość pracy na terenie (...). Wyjaśnił nadto skarżący, że zgodnie z umową zakończył pracę w firmie (...) sp. z o. o. w J. z dniem 12 października 2015 r. Firma ta była gotowa w dalszym ciągu zatrudniać powoda, jednakże to powód nie był już w stanie dalej kontynuować pracy, gdyż dochodziło (...). O możliwościach jakie powód miał, a które częściowo utracił na skutek wypadku oraz skali utraconych dochodów świadczy zaś dochód osiągnięty przez powoda po 13 października 2013r. i aż do października 2015r. Zdaniem skarżącego orzeczenie stanowi przejaw dyskryminacji osób, które pomimo trudnej sytuacji zdrowotnej podejmują pracę, przy czym powód uczynił to ponosząc ryzyko pogorszenia się jego stanu zdrowia, a pracując odczuwał wzmożony ból. W świetle zaskarżonego wyroku nie jest też zrozumiała decyzja Sądu I instancji o dopuszczeniu dowodu z opinii instytutu naukowo – badawczego, co naraziło Skarb Państwa na koszty i doprowadziło do gigantycznej i nieuzasadnionej obstrukcji procesowej w sprawie. Pozwane Towarzystwo (...) S.A. w W. w odpowiedzi na apelację wniosło o jej oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego za instancję odwoławczą, wskazując na niezasadność zarzutów podniesionych w wywiedzionym środku zaskarżenia.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja zasługiwała na częściowe uwzględnienie.

Zasadnie skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 189 kpc., które w jego ocenie polegało na błędnej subsumpcji ustalonego w sprawie stanu faktycznego, skutkującej przyjęciem, że powód nie posiada interesu prawnego w żądaniu ustalenia odpowiedzialności pozwanego za mogące powstać w przyszłości pogorszenie jego stanu zdrowia oraz związanych z tym kosztów, pozostających w związku z wypadkiem. Sąd Okręgowy w istocie nie ustrzegł się naruszenia art. 189 kpc, jednakże wskazane uchybienie polega przede wszystkim na poczynieniu niepełnych ustaleń w zakresie okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia w omawianym zakresie. Zgodzić się należy z Sądem Okręgowym, iż interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym, mogące się ujawnić w przyszłości ma strona wówczas gdy nie istnieje w dacie orzekania możliwość definitywnego przesądzenia o rozmiarach szkody. Słuszne pozostaje również ustalenie Sądu Okręgowego, iż powód nie kontynuuje już leczenia, jednakże z opinii (...)w T. wynika w sposób jednoznaczny, że w dalszym ciągu wskazane może być stosowanie przez powoda zabiegów rehabilitacyjnych, które będą zapobiegać dalszemu pogłębianiu się zmian(...).

Zatem zgromadzony w sprawie materiał dowody daje podstawy do przyjęcia, że po wydaniu wyroku w sprawie mogą ujawnić się kolejne skutki wypadku, związane z pogłębianiem się zmian czy ewentualnym zabiegiem operacyjnym, co uzasadnia przesądzenie o odpowiedzialności pozwanego za szkody związane z wypadkiem, jakiemu uległ powód, które ewentualnie ujawnią się w przyszłości.

Wobec powyższego zaskarżony wyrok podlegał zmianie w zakresie oddalenia powództwa o ustalenie odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku, jakie mogą ujawnić się w przyszłości z mocy art. 386 § 1 kpc poprzez uwzględnienie powództwa w tym zakresie na podstawie art. 189 kpc.

W odniesieniu do zarzutów związanych z oddaleniem powództwa o rentę wyjaśnić przede wszystkim należy, iż ostatecznie zgłoszone w piśmie procesowym powoda z dnia 29 lipca 2015r. (k. 395 – 397) żądanie w tym zakresie dotyczyło zasądzenia renty w kwocie po 3.000 zł miesięcznie za okres od 1 grudnia 2012r. do 13 października 2014r. Tak określony zakres czasowy wyznaczał zatem ramy ustaleń, jakich winien dokonać Sąd Okręgowy w zakresie zdolności powoda do pracy zarobkowej, ewentualnego zwiększenia się jego potrzeb i zmniejszenia się jego widoków na przyszłość. Słusznie też skarżący zarzuca, iż ustalenia poczynione w tym zakresie w odniesieniu do możliwości zarobkowych powoda dotyczą w istocie sytuacji powoda w dacie orzekania i nie odnoszą się do wskazanego okresu.

Uzupełniając zatem ustalenia stanu faktycznego poczynione przez Sąd I instancji wskazać należy, że powód po wypadku, który miał miejsce w dniu 26 lutego 2010r. powrócił do pracy w listopadzie 2011r. do dotychczasowego pracodawcy. (...) sp. z o.o. w T. (poprzednio (...) sp. z o.o. w T.) rozwiązała umowę o pracę z powodem za wypowiedzeniem dopiero z dniem 30 czerwca 2012r., zaś poczynając od 2 lipca do 30 listopada 2012r. powód pracował (...)w (...). Wynagrodzenie osiągane przez powoda w okresie kontynuacji zatrudnienia nie wskazuje, aby poniósł on na skutek wypadku jakikolwiek uszczerbek w osiąganych dochodach; okres ten nie jest też objęty powództwem o rentę. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność z jakich powodów nie doszło do zwolnienia powoda; istotne pozostaje, iż powód w istocie nie twierdził, a co za tym idzie i nie wykazał, aby zaprzestał w listopadzie 2012r. pracy wskutek okoliczności związanych z wypadkiem. Powód zaprzestał bowiem zatrudnienia w listopadzie 2012r. i wówczas rzeczywiście osiągał jedynie dochody z tytułu renty, jednakże brak jest podstaw do twierdzenia, że zaprzestanie tego zatrudnienia związane pozostaje z uszczerbkiem na zdrowiu jakiego doznał powód na skutek wypadku. Po wypadku powód pracował przez okres roku, a następnie ponownie po okresie prawie dwóch lat (od 13 października 2014r.) podjął zatrudnienie osiągając dochody na poziomie wyższym niż przed wypadkiem. Powód nie wykazał, aby przyczyną rezygnacji przez niego z zatrudnienia był stan zdrowia, zwłaszcza że po okresie dwóch lat ponownie podjął zatrudnienie i to wymagające stałych uciążliwych dojazdów. Z przesłuchania powoda wynika, iż kierował się on chęcią zapewnienia sobie dostępu do lekarzy, jednakże treść opinii (...)w T. wskazuje, że leczenie, w tym rehabilitację powód zakończył już w lutym 2011r.; brak też jest dokumentacji z ewentualnej dalszej rehabilitacji powoda.

Słusznie wskazuje skarżący, że przyznanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb na podstawie art. 444 § 2 kc nie jest uzależnione od wykazania, ze poszkodowany te potrzeby faktycznie zaspakaja i ponosi wydatki z tym związane. Analizowana opinia (...) w T. wskazuje rzeczywiście, iż powód wymaga i będzie wymagać, w związku z następstwami wypadku, z uwagi na ograniczenie ruchomości kończyny dolnej, częściowej pomocy innych osób przy wykonywaniu czynności wymagających zwiększonego wysiłku fizycznego, pokonywaniem dłuższych dystansów, pozycji stojącej, poruszania się po schodach i środkami komunikacji miejskiej jednakże trudno przyjąć, aby taka incydentalna pomoc w sytuacji konieczności zwiększonego wysiłku fizycznego czy znacznej aktywności fizycznej w pozycji stojącej związana była z koniecznością pokrywania jej kosztów. Skoro powód podjął pracę zawodową i to związaną z czasem z koniecznością długich podróży, to nie można zasadnie twierdzić, aby w sposób ciągły czy systematyczny wymagał pomocy osób trzecich, w rozmiarze, który wiązać się może z koniecznością ponoszenia kosztów takiej pomocy, jak to miało miejsce bezpośrednio po wypadku.

W okresie objętym żądaniem pozwu nie można także zasadnie wywodzić o zmniejszeniu się widoków powodzenia powoda na przyszłość, skoro poczynając od października 2014r. ponownie podjął pracę osiągając nawet wyższe niż dotychczas dochody.

Zaskarżony wyrok nie narusza zatem przepisu art. 444 § 2 kc, albowiem w sprawie, w okresie objętym żądaniem pozwu, nie zachodzą wskazane w nim przesłanki.

Odnosząc się do kolejnych twierdzeń uzasadnienia apelacji wskazać należy, iż skoro w zakresie żądania renty powód zakreślił precyzyjne ramy czasowe nie mają w istocie znaczenia okoliczności dotyczące jego aktualnej sytuacji zawodowej i zdrowotnej.

Podobnie należy też ocenić kwestię związaną z treścią umowy ubezpieczeniowej łączącej pozwanego z pracodawcą powoda, albowiem odpowiedzialność ubezpieczyciela zależna jest co do zasady od wymiaru szkody, a nie górnej granicy kwoty odpowiedzialności ubezpieczyciela. Twierdzenia skarżącego w odniesieniu do dyskryminacji osób podejmujących po wypadku zatrudnienie pozostają zaś o tyle bezprzedmiotowe, że powód dochodzi renty za okres, kiedy nie pozostawał w zatrudnieniu.

Wyjaśnić także trzeba, że powód sprecyzował żądanie w zakresie renty w piśmie procesowym z dnia 29 lipca 2015r., podczas gdy dowód z opinii instytutu naukowo – badawczego dopuszczony został postanowieniem z dnia 27 maja 2013r., zatem wówczas, gdy przedmiotem postępowania było także żądane przez powoda zadośćuczynienie, które następnie zostało objęte ugodą sądową Nie można także kwestionować przydatności opinii (...)w T. choćby w odniesieniu do rozstrzygnięcia o odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku mogące ujawnić się w przyszłości.

Wobec powyższych okoliczności apelacja podlegała oddaleniu w pozostałym zakresie z mocy art. 385 kpc.

Koszty postępowania za instancję odwoławczą zostały wzajemnie zniesione pomiędzy stronami z mocy art. 100 kpc, wobec częściowego uwzględnienia apelacji, a i żądań pozwu.

(...)