Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2014 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Teresa Maślukiewicz

Protokolant : Katarzyna Zych

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2014 roku w Ś.

sprawy z odwołania T. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia 17 października 2013 roku, znak: OW- (...)

o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy

I oddala odwołanie;

II zasądza od T. D. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód T. D. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 17.10.2013 odmawiającej mu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. W uzasadnieniu powód podniósł, ze podczas wykonywania pracy panowały upały ponad 35°C i dlatego tez nie założył bluzy ochronnej.

Strona pozwana wniosła o oddalenie odwołania z uwagi na fakt, iż do wypadku doszło w wyniku nie przestrzegania przez wnioskodawcę przepisów bhp na skutek rażącego niedbalstwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powód zatrudniony jest w (...) Spółka Akcyjna na stanowisku specjalisty spawacza. W dniu 03 lipca 2013 roku powód rozpoczął pracę o godz. 10.00, polegającą na spawaniu prototypu wagonu. Około godziny 15.00 powód wraz ze swoim współpracownikiem przystąpili do dokonywania poprawek na jednym z pomostów prototypu wagonu. Po dokonaniu odcięcia wspornika powód przystąpił do szlifowania pozostałości po odpalonym wsporniku. W trakcie wykonywania tej czynności T. D. chciał prawą ręką usunąć papier stanowiący zabezpieczenie przed malowaniem, jednocześnie trzymając włączoną szlifierkę w lewej ręce. W pewnym momencie tarcza szlifierska odbiła się od żebra i uderzyła powoda w prawą rękę, powodując uraz. Powód, nie informując przełożonego, udał się do przychodni (...), skąd po założeniu opatrunku został skierowany do Szpitala (...), gdzie stwierdzono otwarta ranę przedramienia ręki prawej. W okresie od 04 lipca do 24 lipca 2013 roku powód przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Dowód:

- akta ZUS w załączeniu.

Zespół powypadkowy ustalił następujące przyczyny wypadku:

- niewłaściwe uchwycenie, trzymanie czynnika materialnego ( trzymanie i praca szlifierką jedna ręką),

- nieużywanie przez pracownika środków ochrony indywidualnej (praca bez założonej bluzy roboczej),

- wykonywanie czynności bez usunięcia zagrożenia (niewyłączenie szlifierki pneumatycznej),

- niewłaściwe operowanie kończynami w strefie zagrożenia,

- lekceważenie zagrożenia,

- niedostateczna koncentracja uwagi na wykonywanej czynności.

Powód nie wniósł zastrzeżeń do protokołu powypadkowego.

Dowody:

- akta ZUS w załączeniu;

- zeznania powoda – k. 12-12v.

Decyzją z dnia 17 października 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. odmówił powodowi prawa do wypłaty jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 03 lipca 2012 roku z uwagi na rażące naruszenie przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia.

Dowód:

-decyzja z 17.10.2013r.

- akta ZUS w załączeniu.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył :

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie .

W niniejszej sprawie niespornym było, iż zdarzenie z dnia 03.07.2013 roku wyczerpało przesłanki do uznania go za wypadek przy pracy. Powód akceptował przyczyny wypadku podane w pkt 5 protokołu powypadkowego, twierdził jednak, że do wypadku nie doszło wyłącznie z jego winy.

Zgodnie art. 21. 1. Ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ( DZ U z dnia 28 listopada 2002 roku, nr199, poz. 1673 ze zmianami) świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługują ubezpieczonemu, gdy wyłączną przyczyną wypadków, o których mowa w art. 3, było udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia, spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.

Zdaniem Sądu zachowanie powoda wyczerpało znamiona rażącego niedbalstwa. Działanie z rażącym niedbalstwem oznacza taką sytuację, w której pracownik zdaje sobie sprawę z grożącego mu niebezpieczeństwa, gdyż zwykle ono występuje w danych okolicznościach faktycznych, tak że każdy człowiek o przeciętnej przezorności ocenia je jako ewidentne, a mimo to z naruszeniem przepisów BHP bez potrzeby naraża się na to niebezpieczeństwo, ignorując następstwa własnego zachowania się. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że rażące niedbalstwo stanowi ciężką postać winy nieumyślnej. W tym znaczeniu zarzut rażącego niedbalstwa będzie uzasadniony w przypadku lekkomyślności pracownika, jeżeli przewidywał możliwość naruszenia przepisów, lecz bezpodstawnie przypuszczał, że tego uniknie, a stopień tej bezpodstawności był duży. Za rażące niedbalstwo uznaje się też naruszenie przepisów b.h.p., gdy pracownik możliwości takiego naruszenia nie przewiduje, choć mógł i powinien je przewidzieć, a przy tym istnieją szczególnie ważne powody, by przewidywania tego od niego oczekiwać (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23.04.1998r., II UKN 11/98, nr LEX 34716).

Rażące niedbalstwo zachodzi wówczas, gdy poszkodowany zachowuje się w sposób odbiegający jaskrawo od norm bezpiecznego postępowania i świadczący o całkowitym zlekceważeniu przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia (wyrok SA w Katowicach z 15 stycznia 1998 r., III AUa 418/97, OSA 1997, z. 11-12, poz. 44). Z orzecznictwa wynika, że rażące niedbalstwo jest zachowaniem graniczącym z umyślnością, a zarazem takim, które daje podstawę do „szczególnie negatywnej oceny postępowania”.

Jak wykazał materiał dowodowy, w szczególności protokół powypadkowy i zeznania powoda, T. D. wykonywał czynności służbowe przy włączonym urządzeniu i nie używał środków ochrony indywidualnej. Sam powód twierdził, że przyczyną wypadku było złe operowanie przez niego kończynami, przy czym akceptował przyczyny wypadku zawarte w punkcie 5 protokołu powypadkowego. Znamiennym jest również i to, że powód pomimo pouczenia go o prawie zgłoszenia do protokołu uwag i zastrzeżeń, z uprawnienia tego nie skorzystał. Nie może natomiast usprawiedliwiać swojego zachowania wysoką temperaturą panującą w dniu zdarzenia, na skutek której nie założył bluzy, gdyż okoliczność ta nie miała wpływu na pracę powoda.

Mając powyższe na względzie , w oparciu o powołane przepisy na podstawie art.
477 ¹⁴ § 1 kpc sąd oddalił odwołanie.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc w związku z § 2 ust. 2 w zw. z § 11 ust. 1 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych .