Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lipca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział XV Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Brygida Łagodzińska

sędzia Jolanta Borkowicz- Grygier

sędzia Krzysztof Godlewski

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 lipca 2020 r. w P.

sprawy z powództwa małoletniego T. S. działającego przez matkę K. S.

przeciwko P. S.

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji wniesionej przez powoda

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu

z dnia 16 kwietnia 2019 r.

sygn. akt IVRC 223/18

oddala apelację.

Jolanta Borkowicz – Grygier Brygida Łagodzińska Krzysztof Godlewski

UZASADNIENIE

K. S. reprezentująca małoletniego T. S. wniosła o podwyższenie alimentów od P. S. na rzecz małoletniego T. z kwoty 450 zł do kwoty 1 000 zł.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 550 zł miesięcznie.

Sąd Rejonowy Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2019 roku w punkcie 1. zasądził od pozwanego P. S. podwyższone alimenty na rzecz małoletniego powoda T. S. w kwocie po 700 zł miesięcznie, płatne z góry do dnia 10 - tego każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 5 kwietnia 2018 r., do rąk matki małoletniego powoda K. S., i to w miejsce alimentów orzeczonych w wyroku Sądu Okręgowego w P.z dnia (...) r. w sprawie (...), w punkcie 2. w pozostałym zakresie powództwo oddalił, w punkcie 3. wyrokowi w pkt 1 nadał rygor natychmiastowej wykonalności, w punkcie 4. wyrokowi w pkt 1 nadał klauzulę wykonalności oraz w punkcie 5. koszty procesu wzajemnie zniósł.

Apelację od wyroku wniósł powód zaskarżając orzeczenie w punkcie 2. oraz 5. Orzeczeniu zarzucił naruszenie prawa materialnego art. 135§1 krio poprzez utożsamienie możliwości zarobkowych zobowiązanego z jego aktualnymi zarobkami i zaniechaniu ustalenia realnych możliwości zarobkowych pozwanego oraz naruszenie art. 233§1 k.p.c. poprzez uznanie za wiarygodne zeznania świadka J. W. (1) oraz wyjaśnień pozwanego i przedkładanych przez niego dokumentów w zakresie dotyczącym aktualnych zarobków, co doprowadziło do wniosku, że zarobki pozwanego kształtują się na poziomie 2 800 zł netto, podczas gdy zasady logiki i doświadczenia życiowego wyraźnie przeczą wiarygodności tych dowodów.

Apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniego powoda podwyższonych alimentów w kwocie po 1 000 zł miesięcznie płatne z góry do dnia 10 - tego każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 5 kwietnia 2018 r., do rąk matki małoletniego powoda K. S., i to w miejsce alimentów orzeczonych w wyroku Sądu Okręgowego w P.z dnia (...) w sprawie (...)oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych w postępowaniu przed Sądem I instancji oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się bezzasadna.

Strona powodowa zarzucając naruszenie art. 233 §1 k.p.c. podniosła, że Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka J. W. (2) oraz wyjaśnienia pozwanego i przedłożone przez niego dokumenty w zakresie aktualnych zarobków, co doprowadziło do wniosku, że zarobki pozwanego kształtują się na poziomie 2 800 zł netto, gdy zasady logiki i doświadczenia życiowego przeczą wiarygodności tych dowodów.

Wbrew zarzutom apelującego świadek J. W. (1) podczas zeznań wyjaśniła system wynagrodzeń w firmie, w której jest zatrudniony pozwany. Zarobki pracowników wynoszą od 3 000 do 6 000 zł i są uzależnione od charakteru pracy. Nie sposób uznać, że zeznania świadka są niewiarygodne z uwagi na ich sprzeczność z zasadami doświadczenia życiowego. Z zeznań świadka wynikało, że wprawdzie kierowca brygadzista uzyskuje w firmie wynagrodzenie w kwocie 5 000 zł, ale jego zakres obowiązków jest znaczenie szerszy niż pozwanego albowiem odpowiada za wszystkie betonomieszarki w liczbie 10 sztuk. Jeden z pracowników uzyskuje wynagrodzenie 5 700 zł, ale zajmuje się on naprawami na placu i jest fachowcem na każde zawołanie. Jak wynikało z zeznań świadka wynagrodzenia operatora małej pompy wynosi 4 300 zł, ale apelujący pomija, że pozwany jest zatrudniony na stanowisku kierowcy operatora betonomieszarki. Wprawdzie z zeznań świadka wynikało, że pozwany cytat jeździ najmniejszą pompą w firmie i jest to praca bardzo odpowiedzialna, ale apelujący pomija, że pozwany wówczas dopiero uczęszczał na kurs operatora pomp do betonu, na który został wysłany przez firmę, z zeznań zaś samego pozwanego złożonych później wynikało, że kurs ten już ukończył, ale nie podjął pracy na pompie z uwagi na lęk przed wysokością.

Powód zarzucił naruszenie art. 135§1 krio poprzez pominięcie dyspozycji wyrażonej w tym przepisie nakazującej dokonanie oceny możliwości zarobkowych pozwanego, polegające na utożsamieniu możliwości zarobkowych zobowiązanego z jego aktualnymi zarobkami i zaniechaniu ustalenia realnych możliwości zarobkowych pozwanego. W uzasadnieniu apelacji powód wskazał, że zawód pozwanego w tym posiadane przez niego uprawnienia pozwalają na osiąganie zarobków kilkukrotnie większych niż 2 800 netto, co potwierdza zdaniem powoda fakt, że powód uzyskiwał w latach 2003 do 2013 dochody sięgające nawet 10 000 zł. Podkreślił, że pozwany z wykształcenia jest mechanikiem samochodowym, posiada wieloletnie doświadczenie w branży budowlanej i transportowej, ma prawo jazdy kategorii B i C oraz uprawnienia do obsługi pojazdów samojezdnych, obecnie posiada uprawnienia operatora pompy betonu. Nadto apelujący wskazał, że podczas sprawy o podział majątku wspólnego na rozprawie (...) roku zeznał, że kiedy prowadził własną działalność gospodarczą w branży transportowej uzyskiwał dochody nawet do 15 000 zł miesięcznie, dodatkowo dorabiał jako mechanik zarabiając po 100 zł dziennie.

Niewątpliwie brak podstaw do uznania za miarodajne dla określania zakresu obowiązku alimentacyjnego dochodów pozwanego z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w latach 2003 do 2013. Przede wszystkim zauważyć należy, że w chwili orzekania o poprzednich alimentach w 2014 roku okoliczność ta była uwzględniana przy orzekaniu o ich wysokości, przy czym alimenty zostały ustalone w kwocie 450 zł na małoletniego T., choć wówczas matka dziecka nie pracowała, a pozwany pracował już wówczas w obecnym przedsiębiorstwie i uzyskiwał wynagrodzenie w kwocie około 2 416 zł brutto.

Natomiast niewątpliwe przesłanką ustalenia zakresu obowiązku alimentacyjnego nie są faktycznie uzyskiwane przez zobowiązanego dochody, ale jego możliwości zarobkowe i majątkowe. Sąd Rejonowy uznał, że pozwany wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe. Sąd odwoławczy uzupełnił postępowanie dowodowe o wywiad z Urzędu Pracy w P.. Z wywiad wynika, że aktualnie brak jest ofert pracy na stanowisku mechanik samochodowy, operator betonomieszarki oraz operatora do pompy do betonu jak również dla osób z umiejętnością obsługi żurawi samojezdnych o udźwigu do 32 T typu H.. Natomiast są oferty dla osób posiadających prawo jazdy kategorii B z proponowanym wynagrodzeniem 2 800 zł brutto oraz oferty dla osób posiadających prawo jazdy kategorii C z proponowanym wynagrodzeniem 3 000 zł brutto. Tym samym nie sposób uznać, że pozwany uzyskując wynagrodzenie w kwocie 2 800 zł netto nie wykorzystuje swoich możliwości zarobkowych.

A zatem alimenty zostały ustalone w oparciu o przesłanki z art. 135§1 krio, przy uwzględnieniu zmiany sytuacji uprawnionego i zobowiązanego w myśl art. 138 krio.

Ubocznie SO zauważa, że matka dziecka w uzasadnieniu pozwu określiła koszty utrzymania syna na kwotę 2 000 zł, które to koszty zostały przez Sąd pierwszej instancji zweryfikowane do 1 205 zł, w tym zakresie apelujący nie kwestionował ustaleń Sądu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. apelację oddalił.

Jolanta Borkowicz- Grygier Brygida Łagodzińska Krzysztof Godlewski