Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 247/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Krzysztof Ciemnoczołowski

Sędziowie: SSA Danuta Matuszewska (spr.)

SSO del. Marta Gutkowska

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Tomaszewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury (...) w G. B. D.

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2018 r.

sprawy

D. K. s. D., ur. (...) w B.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu

z dnia 6 lutego 2018 r., sygn. akt II K 103/17

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1. uchyla zawarte w punktach V i VI rozstrzygnięcia o karze łącznej oraz o zaliczeniu na jej poczet okresu tymczasowego aresztowania oskarżonego,

2. obniża wymierzoną w punkcie I wyroku karę pozbawienia wolności do 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy,

3. na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zarządza zwrot opisanego w punkcie VIII punkt 3 telefonu komórkowego marki H. o nr (...) H. K.,

4. na podstawie art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. łączy wymierzone oskarżonemu jednostkowe kary pozbawienia wolności i orzeka karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności,

5. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania od 23 maja 2017r. godz. 7:50,

II. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części;

III. zwalnia oskarżonego z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, zaś poniesionymi w toku tego postępowania wydatkami obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

D. K. oskarżony został o to, że:

I. w okresie od 2013 roku do maja 2017 roku w B. przy ul. (...) woj. (...)- (...), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kilkunastokrotnie udzielił ustalonemu małoletniemu odpłatnie za kwotę nie mniejszą niż 9000 złotych, środka odurzającego w postaci tzw. dopalaczy w ilości nie mniejszej niż 500 gram oraz udzielił temuż małoletniemu odpłatnie za kwotę nie niniejszą niż 7500 złotych, środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 150 gram oraz za kwotę 150 złotych substancji psychotropowej w postaci tabletek (...) w ilości nie mniejszej niż 10 sztuk, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

II. w okresie od grudnia 2016 roku do lutego 2017 roku w B., przy ul. (...), woj. (...)- (...) działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kilkukrotnie udzielił ustalonemu małoletniemu odpłatnie za kwotę nie mniejszą niż 500 złotych, środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 10 gram, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

III. w okresie od stycznia 2017 roku do kwietnia 2017 roku w B. przy ul. (...), woj. (...)- (...) działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kilkukrotnie udzielił ustalonemu małoletniemu odpłatnie za kwotę nie mniejszą niż 500 złotych, środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 20 gram, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

IV. w okresie od grudnia 2016 roku do stycznia 2017 roku w miejscowości G., powiat (...), woj. (...)- (...), oraz w B., przy ul. (...), woj. (...)- (...) działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kilkukrotnie udzielił ustalonemu małoletniemu odpłatnie za kwotę nie mniejszą niż 180 złotych, substancji psychotropowej w postaci tabletek (...) w ilości nie mniejszej niż 7 sztuk i amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 1 gram, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

V. w kwietniu 2017 roku w B. przy ul. (...), woj. (...)- (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii udzielił ustalonemu małoletniemu odpłatnie za kwotę nie mniejszą niż 40 złotych środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 1 gram, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k.

VI. w okresie od lutego 2017 roku do maja 2017 roku w B. przy ul. (...), woj. (...)- (...) działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kilkunastokrotnie udzielił ustalonemu małoletniemu w zamian za wykonywanie różnych prac, tj. w celu osiągnięcia korzyści osobistej, środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 50 gram,

tj. o czyn z art. 59 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

VII. w okresie od listopada 2016 roku do kwietnia 2017 roku w B. przy ul. (...), woj. (...)- (...) działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kilkukrotnie udzielił K. K. (1) odpłatnie za kwotę nie niniejszą niż 360 złotych, środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 12 gram, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

I. w okresie od grudnia 2016 roku do kwietnia 2017 roku w B. przy ul. (...), woj. (...)- (...) działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kilkukrotnie udzielił P. M. odpłatnie za kwotę nie mniejszą niż 180 złotych, substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 4 gramy, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

VIII. w okresie od miesiąca lutego 2017 roku do miesiąca maja 2017 roku w B. przy ul. (...), woj. (...)- (...) działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kilkunastokrotnie udzielił K. Ł. nie mniej niż 50 gram środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste za kwotę nie niższą niż 2500 złotych, z czego wymieniona zapłaciła mu kwotę 1000 złotych, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

IX. w okresie od lutego 2017 roku do maja 2017 roku w B. przy ul. (...), woj. (...)- (...), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kilkukrotnie udzielił D. Z. (1) odpłatnie za kwotę nie mniejszą niż 150 złotych, środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 3 gramy, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

X. w marcu 2017 roku w B. przy ul. (...), woj. (...)- (...) działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kilkukrotnie udzielił D. C. odpłatnie za kwotę nie mniejszą niż 100 złotych, środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 2 gramy, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

XI. w okresie przełomu roku 2016 i 2017 w B. przy ul. (...), woj. (...)- (...) wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił Ł. K. (1) nie mniej niż 1 gram środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste za kwotę nie niższą niż 30 złotych, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k.

XII. w okresie od miesiąca kwietnia 2017 roku do 19 maja 2017 roku w B. przy ul. (...), woj. (...)- (...) działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kilkukrotnie udzielił K. Z. nie mniej niż 12 gram środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste za kwotę nie niższą niż 600 złotych, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k.

XIII. w dniu 23 maja 2017 roku w B., przy ul. (...), woj. (...)- (...) wbrew przepisom ustawy i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił G. B. nie mniej niż 1 gram substancji psychotropowej w postaci amfetaminy za kwotę nie niższa niż 25 złotych oraz nie mniej niż 1 gram środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste za kwotę nie niższa niż 25 złotych, przy tym czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k.

XIV. w dniu 23 maja 2017 roku w B., przy ul. (...), woj. (...)- (...) wbrew przepisom ustawy posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej masie netto 40,10 grama, tabletek (...) o łącznej masie netto 33,63 grama, tabletek 3-metoksyfencyklidyny o masie netto 4,57 grama, tabletek amfetaminy i (...) 1 -(3 - chlorofenylo)piperazyny o masie netto 0,22 grama, tabletek amfetaminy i 4-C. o masie netto 0,23 grama oraz środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste o łącznej masie netto 92,47 grama,

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

XV. w okresie od grudnia 2016 roku do 23 maja 2017 roku w B. przy ul. (...) oraz przy ul. (...), woj. (...)- (...) wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii co najmniej jednokrotnie udzielił nieodpłatnie substancji psychotropowej w postaci amfetaminy P. Ś.,

tj. o czyn z art. 58 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

XVI. w lutym 2017 roku w B., przy ul. (...), woj. (...)- (...), wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dwukrotnie usiłował udzielić M. O. nieodpłatnie środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste każdorazowo w ilości jednej porcji konsumpcyjnej,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 58 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

XVII. w nieustalonym czasie, w B., przy ul. (...), woj. (...)- (...), wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jednokrotnie udzielił H. S. nieodpłatnie środka odurzającego w postaci konopi innych niż włókniste w ilości jednej porcji konsumpcyjnej,

tj. o czyn z art. 58 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd Okręgowy w Toruniu, wyrokiem z dnia 6 lutego 2018 roku:

I. uznał oskarżonego D. K. za winnego czynu obejmującego zachowania opisane w punktach I – XIV aktu oskarżenia, które opisał i zakwalifikował w sposób następujący:

w okresie od września 2016 roku do 23 maja 2017 r. w B. i w G., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i osobistej, czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii udzielał środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste oraz substancji psychotropowych w postaci (...) oraz amfetaminy następującym osobom:

1. małoletniemu D. M. – w okresie od września 2016 roku do maja 2017 roku – w ilości nie mniejszej niż 150 gram ziela konopi innych niż włókniste za kwotę nie mniejszą niż 7500 zł oraz nie mniej niż 10 sztuk tabletek (...) za kwotę 150 zł;

2. Ł. J. – w okresie od grudnia 2016 roku do lutego 2017 roku – ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej, niż 10 gram za kwotę nie mniejszą, niż 500 zł;

3. małoletniemu M. S. (1) – w okresie od stycznia 2017 roku do kwietnia 2017 roku – ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej, niż 20 gram za kwotę nie mniejszą, niż 500 zł;

4. P. Ż. – w okresie od grudnia 2016 roku do stycznia 2017 roku – 7 sztuk tabletek (...) za kwotę 140 zł i 1 gram amfetaminy za kwotę 40 zł;

5. H. B. – w kwietniu 2017 roku – ziela konopi innych niż włókniste w ilości 1 grama za kwotę 40 zł;

6. małoletniemu D. Z. (2) – w okresie od lutego 2017 roku do maja 2017 roku, w celu osiągnięcia korzyści osobistej, kilkunastokrotnie, w zamian za pomoc w pracach remontowych oraz przy przeprowadzce – w ilości nie mniejszej, niż 50 gramów ziela konopi innych niż włókniste;

7. K. K. (1) – w okresie od końca listopada 2016 roku do końca kwietnia 2017 roku – ziela konopi innych niż włókniste w ilości 12 gramów za kwotę 360 zł;

8. P. M. – w okresie od grudnia 2016 roku do kwietnia 2017 r. – amfetaminy w ilości 4 gramów za kwotę 180 zł;

9. K. Ł. – w okresie od lutego 2017 roku do maja 2017 roku – ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej, niż 50 gram za kwotę nie niższą, niż 2500 zł;

10. D. Z. (1) – w okresie od lutego 2017 roku do maja 2017 roku – ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej, niż 3 gramy, za kwotę nie mniejszą, niż 150 zł;

1. D. C. – w marcu 2017 roku – ziela konopi innych niż włókniste w ilości 2 gramów za kwotę 100 zł;

11. Ł. K. (1) – na przełomie grudnia 2016 roku i stycznia 2017 roku – ziela konopi innych niż włókniste w ilości 1 grama za kwotę 30 zł;

12. K. Z. – w okresie od kwietnia 2017 roku do 19 maja 2017 roku – ziela konopi innych niż włókniste w ilości 12 gramów za kwotę 600 zł;

14. G. B. – amfetaminy w ilości 1 grama za

kwotę 25 zł, ziela konopi innych niż włókniste w ilości 1 grama za

kwotę 25 zł to jest uznał oskarżonego za winnego przestępstwa z

art. 59 ust. 1 i art. 59 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 roku o

przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz.U. z 2017 poz.783) w zw. z art.

11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i art. 65 § 1 kk i za to, w myśl art. 11 § 3

kk, na podstawie art. 59 ust 2 ustawy z 29 lipca 2005 roku o

przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. uznał oskarżonego D. K. za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie XV aktu oskarżenia, to jest występku z art. 62 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to, na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III. oskarżonego D. K. uniewinnił od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie XVI aktu oskarżenia;

IV. uznał oskarżonego D. K. za winnego czynów zarzucanych mu w punktach XVII i XVIII aktu oskarżenia z tym ustaleniem, że oskarżony nakłaniał M. O. do użycia środka odurzającego, to jest uznał oskarżonego za winnego występków z art. 58 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii oraz z art. 58 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk i za to, w myśl art. 91 § 1 kk, na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

V. na podstawie art. 85 § 1 i § 2 kk, art. 85a kk i art. 86 § 1 kk w miejsce kar orzeczonych w punktach I, II i IV wyroku, wymierzył oskarżonemu D. K. karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;

VI. na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet kary łącznej orzeczonej w punkcie V wyroku zaliczył oskarżonemu D. K. okres tymczasowego aresztowania od 23 maja 2017 roku, godz. 7.50;

VII. na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego D. K., w związku z przestępstwem przypisanym mu w punkcie II wyroku, przepadek środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o łącznej masie netto 39.90 grama, tabletek zawierających (...) o łącznej masie netto 32 gramy, tabletek zawierających (...) o łącznej masie netto 0,18 grama, tabletek zawierających (...) i (...) o łącznej masie netto 0,21 grama i tabletek zawierających (...) i 4-C. o łącznej masie netto 0,22 grama, ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie netto 90,01 grama - przechowywanych w Komendzie Wojewódzkiej Policji w B. (nr wykazu dowodów rzeczowych (...), poz. 1 i 2) – zarządzając ich zniszczenie;

VIII. na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego D. K., w związku z przestępstwem przypisanym mu w punkcie I wyroku, przepadek dowodów rzeczowych w postaci:

1. papierowego kartonu zawierającego 186 sztuk foliowych woreczków strunowych,

2. dwóch kieszonkowych wag elektronicznych,

3. telefonu komórkowego marki H. o nr (...),

4. szklanego słoika służącego do przechowywania ziela konopi innych niż włókniste opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr II/82/17/P pod poz. 6, 9, 10, 11 i 12 jako przedmiotów i narzędzi, które służyły i były przeznaczone do popełnienia tego przestępstwa;

IX. na podstawie art. 45 § 1 i § 2 kk orzekł wobec oskarżonego D. K., w związku z przestępstwem przypisanym mu w punkcie I wyroku, przepadek pieniędzy w kwocie 1790 (tysiąc siedemset dziewięćdziesiąt) złotych jako korzyści majątkowej osiągniętej z tego przestępstwa, przechowywanych jako depozyt wartościowy w (...)Bank S.A. Odział w B.;

X. na podstawie art. 45 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego D. K., w związku z przestępstwem przypisanym mu w punkcie I wyroku, przepadek kwoty 9.550 (dziewięć tysięcy pięćset pięćdziesiąt) złotych tytułem równowartości pozostałej części korzyści majątkowej osiągniętej z tego przestępstwa;

XI. na podstawie art. 230 § 2 kpk zwrócił oskarżonemu D. K. dowody rzeczowe w postaci:

1. torby z materiału skóropodobnego koloru czarnego z przywieszką,

2. pistoletu pneumatycznego wraz z magazynkiem,

3. tabletek oznaczonych nr (...)_2_5_5, (...)_2_5_28, (...)_2_5_30,opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. 5, 7, 8 i 13;

XII. obciążył oskarżonego częściowo wydatkami poniesionymi w toku postępowania przez Skarb Państwa w wysokości 3000 (trzech tysięcy) złotych, a w pozostałym zakresie zwalnił oskarżonego od kosztów sądowych, w tym od opłaty; obciąża Skarb Państwa wydatkami związanymi z oskarżeniem w części uniewinniającej oraz w tym zakresie, w jakim oskarżony został zwolniony od ich ponoszenia.

Powyższy wyrok w zakresie punktu I, II, IV, V, VIII ppkt 3, tj. co do przepadku telefonu komórkowego marki H. o nr (...), IX, X, XII w części obciążającej oskarżonego wydatkami w kwocie 3 000 zł zaskarżyła obrońca D. K..

Zarzucając:

- naruszenie przepisów prawa materialnego, mające wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii podczas gdy z zebranego materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż ilość posiadanych substancji nie była znaczna, a zatem popełniony przez oskarżonego czyn nosi znamiona czynu z art. 62 ust. 1 ustaw)⁷ z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

- na mocy przepisu art. 427 § 1 i § 2 k.p.k. i art. 438 pkt. 2 k.p.k. naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na jego treść, a mianowicie:

1/ art. 7 k.p.k. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów w zakresie oceny zeznań świadków złożonych na rozprawach tj. Ł. J., H. B., D. C., D. Z. (2), D. M., M. O., H. S., P. Ż., D. Z. (1), H. S., Ł. K. (1), D. U. i odmówienie wiarygodności dowodowej zeznaniom powyższych świadków z uwagi na ich odmienność od zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym, podczas, gdy powyżsi świadkowie zeznali, iż w postępowaniu przygotowawczym, ich zeznania były wymuszone przez przesłuchujących ich funkcjonariuszy Policji i szczegółowo opisali przebieg oraz sposób przesłuchań oraz treść deponowanych im zeznań przez funkcjonariuszy Policji z jednoczesnym uznaniem za w pełni wiarygodne zeznań funkcjonariuszy Policji w osobach M. S. (2), T. W., Ł. B., M. W. i M. L. i oparcie w tym zakresie rozstrzygnięcia w zakresie sprawstwa oskarżonego;

2/ art. 7 k.p.k. poprzez bezzasadną odmowę wiarygodności zeznaniom A. K. w zakresie przebiegu zatrzymania D. K. oraz przyznanie wiarygodności zeznaniom świadka M. S. (3) jedynie w części, pomimo tego, iż zeznania powyższych świadków w pełni ze sobą korespondują, a M. S. (3) była naocznym świadkiem podejmowanych czynności przez funkcjonariuszy Policji, a nie miała żadnego interesu w przekazywaniu korzystnych dla oskarżonego depozycji, zaś skoro w związku z podejmowanymi czynnościami z obawy zadzwoniła na Policję, to niewątpliwie podejmowane działania wzbudziły w niej znaczny niepokój;

3/ art. 2 § lpkt 1 k.p.k., 2 § 2 k.p.k., 4 k.p.k., 5 § 2 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k. poprzez nie uwzględnienie wynikających z ujawnionych dowodów okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego, rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów poprzez dowolną i wybiórczą analizę materiału dowodowego;

4/ art. 7 kpk poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów w zakresie oceny zeznań świadka:

a) M. S. (1) poprzez danie wiary jego zeznaniom pomimo, iż świadek ten posiadał zobowiązania finansowe wobec oskarżonego i posiadał interes w składaniu niekorzystnych zeznań. Świadek zeznawał, iż nie zna dobrze oskarżonego jednak z depozycji oskarżonego oraz fotografii wynika, iż spędzali ze sobą czas, a ich relacje można określić jako koleżeńskie.

b)D. M. poprzez danie wiary jego zeznaniom złożonym w postępowaniu przygotowawczym, iż świadek dokonał zakupu u oskarżonego marihuany za kwotę 7 500 zł pomimo, iż świadek ten wskazał, że otrzymywał od rodziców jedynie kieszonkowe w kwocie od 50 do 100 zł miesięcznie, a jego sytuacja majątkowa nie pozwalałaby mu na zakup narkotyków o wartości wskazanej w akcie oskarżenia.

4/ naruszenie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez orzeczenie przepadku dowodów rzeczowych w postaci telefonu komórkowego marki H. o nr (...) poprzez przyjęcie, że telefon ten służył do prowadzenia rozmów w sprawie udzielania narkotyków, podczas, gdy jest to sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, a ponadto telefon ten nie stanowił własności D. K., lecz H. K. /(...)/;

5/ naruszenie art. 627 k.p.k. poprzez obciążenie oskarżonego wydatkami w sprawie w wysokości 3 000,00 zł, podczas, gdy istniały podstawy do uznania, że uiszczenie powyższych kosztów jest zbyt uciążliwe dla oskarżonego ze względu na sytuację majątkową i rodzinną oskarżonego, a także przemawiały za tym względy słuszności, co skutkować winno zwolnieniem oskarżonego od ponoszenia ww. kosztów w myśl przepisu art. 624 k.p.k.,

skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

2/ w pkt. VIII poprzez uchylenie pkt 3 tj. przepadku dowodu rzeczowego w postaci telefonu komórkowego marki H. o nr (...),

3/ w pkt. XII poprzez zwolnienie oskarżonego od wydatków również co do kwoty 3 000 zł i obciążenie wydatkami Skarb Państwa w całości,

ewentualnie:

uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Z ostrożności procesowej, w razie nie podzielenia przez Sąd Apelacyjny zarzutów wskazanych powyżej, na mocy przepisu art. 427§1 i §2 k.p.k. i 438 pkt. 4 k.p.k. powyższemu orzeczeniu skarżąca zarzuciła rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego, poprzez wymierzenie mu kary rażąco surowej w sytuacji, gdy cele i zasady wymiaru kary wymagają orzeczenia wobec oskarżonego kary łagodniejszego rodzaju.

W odpowiedzi na apelację obrońcy, Prokurator Prokuratury Rejonowej w Brodnicy wniósł o jej nieuwzględnienie i utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy D. K. okazała się zasadna w części w jakiej zarzuca naruszenie art. 70 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez orzeczenie przepadku dowodu rzeczowego w postaci telefonu komórkowego oraz w części, w jakiej zarzuca rażącą niewspółmierność kary.

Stwierdzić na wstępie trzeba, że postępowanie dowodowe przeprowadzone zostało przez Sąd Okręgowy w Toruniu w sposób wyczerpujący i wszechstronny. W oparciu o wyniki tego postępowania Sąd I instancji dokonał zasadnych ustaleń stanu faktycznego, doszedł do prawidłowych wniosków w kwestii winy oskarżonego oraz kwalifikacji prawnej przypisanych mu czynów . Uzasadnienie zapadłego orzeczenia w pełni odpowiada wymogom o jakich mowa w art. 424 §1 k.p.k.- wskazano w nim jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nie udowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, szczegółowo wyjaśniono podstawę prawną orzeczenia. Apelacja obrońcy nie zawiera takich argumentów, które byłyby w stanie podważyć zgodność ocen Sądu I instancji z zasadami logicznego rozumowania i stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami faktycznymi tego Sądu.

Prawo swobodnej oceny dowodów należy do najistotniejszych prerogatyw Sądu orzekającego. Kierując się tym prawem sąd może jako wiarygodne ocenić niektóre z przeprowadzonych dowodów, a odmówić takiej wiary innym, byleby swoje stanowisko jasno i przekonująco uargumentował w uzasadnieniu wyroku. Takiemu zadaniu Sąd I instancji całkowicie sprostał. Odmawiając wiary określonym wyjaśnieniom oskarżonego, a także zeznaniom poszczególnych świadków, Sąd I instancji nie uczynił tego bezkrytycznie, ale po dokonaniu wnikliwej oceny całokształtu okoliczności ujawnionych na rozprawie.

Naruszenie art. 5 § 2 k.p.k. (zasady in dubio pro reo) jest możliwe tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy orzekający w sprawie sąd rzeczywiście powziął wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych lub wykładni prawa i wobec niemożliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego. Jeżeli natomiast pewne ustalenia faktyczne zależne są od np. dania wiary lub odmówienia jej zeznaniom świadków, to nie można mówić o naruszeniu zasady in dubio pro reo, a ewentualne zastrzeżenia co do oceny wiarygodności konkretnego dowodu lub grupy dowodów rozstrzygane mogą być jedynie na płaszczyźnie utrzymania się przez sąd w granicach sędziowskiej swobodnej oceny dowodów wynikającej z treści art. 7 k.p.k. ( vide : postanowienie SN z dnia 14.12.2010r III K 378/10 , Lex nr 736756 ). Lektura pisemnych motywów zaskarżonego wyroku nie wykazuje, aby Sąd I instancji miał wątpliwości w zakresie ustaleń faktycznych.

Stosownie do treści art. 7 k.p.k., sąd winien oceniać przeprowadzone dowody uwzględniając wskazania doświadczenia życiowego. Podkreślić trzeba, że w sprawach o przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii częste są przypadki, kiedy nabywcy środków odurzających, kierowani źle pojętą solidarnością ze zbywcą, zmieniają swoje zeznania, przecząc aby sytuacje takie miały miejsce. W przekonaniu Sądu odwoławczego, tego rodzaju wypadek zachodzi w przedmiotowej sprawie.

Odmawiając w znacznej części wiary wyjaśnieniom oskarżonego oraz zeznaniom tych świadków, którzy składali na rozprawie zeznania odmienne niż w postępowaniu przygotowawczym, Sąd I instancji, jak już wyżej podkreślono, nie uczynił tego bezkrytycznie i nie tylko z tej przyczyny, że jako wiarygodne ocenił zeznania funkcjonariuszy Policji prowadzących postępowanie przygotowawcze, którzy przeczyli, aby na kogokolwiek wywierali presję psychiczną lub fizyczną. Sąd I instancji w pisemnych motywach wyroku podał szczegółowo czym się kierował uznając depozycje określonej osoby za wiarygodne czy też niewiarygodne. Nie negując możliwych nieprawidłowości w prowadzonym postępowaniu przygotowawczym (jak na przykład brak pouczenia P. Ś. o przysługującym jej prawie do odmowy składania zeznań), zgodzić się trzeba z Sądem instancji, że materiał dowodowy oceniany w zgodzie z dyrektywami zawartymi w art. 7 k.p.k. nie daje podstaw do uznania za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków utrzymujących, że stosowana była wobec nich przemoc w czasie przesłuchań w śledztwie.

Słusznie podnosi Sąd I instancji, jak chodzi o wyjaśnienia oskarżonego ich zmienność. Trafnie podkreśla Sąd orzekający, że dopiero pod koniec postępowania sądowego D. K. twierdził, że kiedy był po raz pierwszy przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym, został pobity przez przesłuchującego go Policjanta. Wyjaśniając po raz pierwszy na rozprawie, D. K. , po ich odczytaniu, nie podtrzymał żadnych ze składanych w śledztwie wyjaśnień, ale też nie twierdził, że była w toku tego postępowania wywierana na niego jakaś presja.

Żadnych zastrzeżeń nie formułuje obrońca co do oceny przez Sąd I instancji zeznań G. B.. W oparciu o zeznania tego świadka Sąd I instancji ustalił nie tylko to, że zakupił on od oskarżonego 23 maja 2017 r. gram amfetaminy i gram marihuany. Zeznania G. B. okazały się pomocne także dla odtworzenia okoliczności zatrzymania tego dnia D. K. i stosowanej przy tym siły fizycznej przez funkcjonariuszy Policji. Słusznie podkreśla Sąd I instancji (str. 13 uzasadnienia), że G. B. w toku rozprawy przyznał, że oskarżony stawiał czynny opór funkcjonariuszom- wykręcił przy tym palec jednemu z nich (vide: zeznania G. B. k. 481). Trafnie także Sąd Okręgowy podnosi, że po raz pierwszy oskarżony wniósł zastrzeżenia co do zachowania policjantów w piśmie z 12.06.2017 r. oraz, że nie zostały wykazane twierdzenia oskarżonego co do rzekomego uszkodzenia przez policjantów w trakcie zatrzymania 23 maja 2017 r. narządu jego słuchu.

W tym stanie rzeczy, wbrew wywodom skargi, Sąd I postąpił w zgodzie z dyspozycją art. 7 k.p.k. oceniając zeznania A. K. i M. S. (3), zwłaszcza, że żadna z nich nie była obecna w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego w czasie interwencji tam policjantów.

Podkreślić należy, że w żadnych ze składanych wyjaśnień oskarżony nie przyznawał się do sprzedaży komukolwiek narkotyków. Będąc po raz pierwszy przesłuchiwany 24 maja 2017 r., D. K. wyjaśnił, że narkotyków nie sprzedawał, tylko je rozdawał. Narkotyki miał na własny użytek z dyskotek, na które jeździł, jak ktoś chciał to częstował, osoby te nie zawsze mu płaciły (k.68v).

Co istotne, 24 maja 2017 r. oskarżony przesłuchiwany był dwukrotnie. Po raz drugi słuchany był przez asesora Prokuratury Rejonowej w Brodnicy. Nie sposób zakładać, i nie twierdzi też tak oskarżony, aby wówczas nie miał zachowanej swobody wypowiedzi. D. K. nadal nie przyznając się do stawianych zarzutów stwierdził, że narkotyków nie sprzedawał, a pieniądze otrzymywał również od rodziców. W pozostałym zakresie oskarżony podtrzymał poprzednie wyjaśnienia. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że przeważnie było tak, że na dyskotekach brali loże, a tam, w siedzeniach, były już poupychane narkotyki (k.90).

Nie przekroczył Sąd I instancji granic swobodnej oceny dowodów odmawiając wiary wyjaśnieniom oskarżonego, że nie sprzedawał nikomu narkotyków. Takie twierdzenia brzmią wręcz naiwnie, jeśli się zważy, że D. K. musiał narkotyki sam kupować. W mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego oprócz znacznej ilości środków odurzających i substancji psychotropowej ujawniono dwie kieszonkowe wagi elektroniczne, 186 sztuk foliowych woreczków strunowych. Już to wskazuje, że D. K. na dużą skalę zajmował się sprzedażą narkotyków.

Przede wszystkim jednak przekonują o tym zeznania przesłuchanych w sprawie świadków. Odmienna ich ocena przedstawiana przez obrońcę oskarżonego w złożonej skardze stanowi jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami i ocenami Sądu I instancji.

Ustosunkowując się do argumentacji skarżącej zmierzającej do wykazania, że to zeznania składane na rozprawie przez określonych świadków są zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, stwierdzić należy, co następuje:

Jak przekonują pisemne motywy zaskarżonego wyroku (str. 22-23), nie miały decydującego znaczenia dla oceny jako wiarygodnych, zeznań Ł. J. z postępowania przygotowawczego, zeznania policjanta Ł. B., który przeczył aby na świadka wywoływana była jakaś presja w czasie przesłuchania .

Trafnie podkreśla Sąd I instancji, że zeznania Ł. J. z postępowania przygotowawczego są jasne i logiczne. Wiarygodnie świadek opisywał w jaki sposób przebiegały transakcje. Nie sposób dać wiarę, że to od przesłuchującego policjanta mogło pochodzić stwierdzenie, że na klatce schodowej, gdzie zamieszkiwał oskarżony, cały czas mijały się osoby, których świadek nie znał, bywało tak, że stało się w kolejce i czekało, aż inne osoby wyjdą (k. 169). Wręcz naiwnie brzmi wypowiedź świadka z rozprawy, że to co znalazło się w jego zeznaniach to mówił mu K. K. (1) (k.509v).

Nie ma racji obrońca, że wyrażane przez K. K. (1) na rozprawie przekonanie, że Ł. J. nie znał D. K. wskazuje na wiarygodność zeznań Ł. J. z postępowania sądowego. W istocie rzeczy, z relacji K. K. (1) wynika, że nie omawiał z kolegą szczegółów zakupu marihuany. Przede wszystkim jednak podkreślić trzeba, że z zeznań K. K. (1) nie wynika, aby kupował narkotyki dla Ł. J.- ani składanych w postępowaniu przygotowawczym (k.213), ani na rozprawie (k. 514-515).

Zdaje się przy tym obrońca nie dostrzegać, że to zeznania K. K. (1), który konsekwentnie zeznawał, że kupował od oskarżonego marihuanę, są nader istotnym dowodem przekonującym, że nie są zgodne z prawdą relacje osób, które wycofując się na rozprawie z obciążających D. K. zeznań z postępowania przygotowawczego utrzymywały, że zmuszone zostały do ich złożenia przez funkcjonariuszy Policji.

Sąd I instancji dokonał kompleksowej analizy zeznań H. B.. Sąd odwoławczy nie dostrzega potrzeby przytaczania za Sądem I instancji szerokiej argumentacji przemawiającej za oceną jako wiarygodnych relacji świadka z postępowania przygotowawczego (vide: str. 20- 21 uzasadnienia). Obrońca przytacza wypowiedzi świadka z rozprawy, nie wykazała natomiast, że wnioski do jakich doszedł Sąd I instancji analizując depozycje H. B. uchybiają zasadom logicznego rozumowania.

Przekonująco tłumaczy Sąd I instancji ( str. 28 uzasadnienia), z jakich względów nie dał wiary D. C. utrzymującemu na rozprawie, że praktycznie nie bywał w B., nigdy nie kupował od oskarżonego narkotyków. Gdyby tak było, to nie znajduje racjonalnego uzasadnienia z jakich względów, akurat do D. C. dotarli funkcjonariusze Policji z podejrzeniem, że kupował od D. K. marihuanę.

Nie można zgodzić się z obrońcą, że zeznania D. C. z rozprawy znajdują uwiarygodnienie w depozycjach D. M. z rozprawy.

Aktem oskarżenia zarzucono D. K., że sprzedawał D. M. narkotyki w okresie od 2013 r . do maja 2017. Jest to na tyle długi czas, że nie sposób twierdzić, że D. K. nie mógł sprzedawać w tym okresie D. M. tzw. dopalaczy ponieważ świadek przebywał w placówkach wychowawczych czy leczniczych tym bardziej, że jak wynika z zeznań świadka z rozprawy (586v-587) korzystał z przepustek. Składając zeznania w postępowaniu przygotowawczym D. M. nie wskazywał, ile marihuany każdorazowo kupował, określając zbiorczo, że od września 2016 r. do maja 2017 r. kupił nie mniej niż 150 gram marihuany, za co zapłacił nie mniej niż 7500 zł. Zasady logicznego rozumowania wskazują zatem, że D. M. nabywał jednorazowo więcej niż gram marihuany. Wniosek taki jest tym bardziej uprawniony jeśli się zważy, że świadek zeznał, że jak chodzi o dopalacze, kupował zawsze około 3 gramy (k. 146). Co trzeba podkreślić, od września 2016 r do maja 2017 r. D. M. przebywał w miejscu zamieszkania w B. (k. 586v- 587). Prawdą jest, że D. M. wskazywał, że otrzymywał od rodziców kieszonkowe w kwocie od 50 do 100 zł. Świadek ten jednak zeznał także na rozprawie : „Ja wcześniej dostawałem pieniądze od rodziców, ale też kradłem i właśnie z tych kradzieży miałem pieniądze” (k. 587).

Sąd I instancji szeroko uzasadnił z jakich względów jako niewiarygodne ocenił zeznania D. Z. (2) składane na rozprawie ( str. 18-20). Tok rozumowania Sądu I instancji zasługuje na pełną aprobatę, a przy tym w apelacji obrońcy brak jest takiej argumentacji, która by wykazywała, że Sąd I instancji przekroczył w tym przypadku zasady swobodnej oceny dowodów. Zeznania D. Z. (2) z postępowania przygotowawczego doznają pośrednio wzmocnienia w depozycjach K. K. (2) i N. W.. Obydwie w postępowaniu przygotowawczym wskazywały, że według relacji D. Z. (2), miał marihuanę od D. K. (k.39,44). Co więcej- K. K. (2) zeznała na rozprawie, że oskarżony sam oferował jej zakup marihuany (k. 482).

Nie podziela również Sąd odwoławczy zastrzeżeń skarżącej co do oceny przez Sąd I instancji zeznań M. S. (1).

M. S. (1) nigdy nie ukrywał, że ma długi w stosunku do D. K.. To już z zeznań świadka z postępowania przygotowawczego wypływa taka informacja, stąd też nie sposób uznać, że posiadał interes w składaniu niekorzystnych dla D. K. depozycji. Zupełnie także drugorzędne dla oceny wiarygodności jego zeznań ma różnie opisywany przez świadka i przez oskarżonego stopień zażyłości między nimi. Uprawnione natomiast jest przekonanie świadka, który swoje pobicie 27 maja 2017 r. łączy ze złożonymi 26 maja zeznaniami, dla oskarżonego niekorzystnymi. Istotne jest przy tym to, że pobicie M. S. (1) w postępowaniu przygotowawczym nie mogło mieć wpływu na treść zeznań, jakie świadek wówczas złożył , skoro pobity został nie przed, a po przeprowadzeniu przesłuchania.

Zarzucając dowolną ocenę zeznań M. O.,P. Ż., D. Z. (1) , H. S., Ł. K. (2) i D. U., skarżąca ogranicza się jedynie do twierdzenia, że zeznania świadków z postępowania przygotowawczego zostały wymuszone przez prowadzących to postępowanie policjantów.

Sąd I instancji szczegółowo uzasadnił, z jakich względów zeznaniom świadków z rozprawy nie dał wiary. Sąd odwoławczy podziela całość tych argumentów nie dostrzegając potrzeby ponownego przytaczania ich za Sądem Okręgowym (vide: ocena zeznań świadków: M. O. str.25-26, P. Ż. str. 29, D. Z. (1) str. 24, H. S. str. 26, Ł. K. (2) str. 26 i D. U. str. 27-28 pisemnych motywów wyroku).

Czego zdaje się nie dostrzegać skarżąca, to, że oskarżony trudnił się odpłatnym udzielaniem środków odurzających i substancji psychotropowych potwierdzają konsekwentne zeznania (obok wskazanego wyżej K. K. (1)) P. M. i K. Ł. ( k. 178v, 513v-514, k.50, 641v-642v).

Również odczytane wiadomości – korespondencji użytkownika telefonu aplikacji M. opisanego jako D. K. (telefonu zatrzymanego przy oskarżonym) utwierdzają przekonanie, że oskarżony zajmował się handlem narkotykami.

D. M. opisując zakupy narkotyków, zeznał w postępowaniu przygotowawczym: „Jak ze sobą rozmawiali śmy to na marihuanę mówiliśmy zip, zipek, komedia, na tabletkę ekstazy mówiliśmy cukierki, dropsy, cuksy” (k. 146). Podobnie zeznawał D. U. : „ Z tego co wiem na marihuanę potocznie mówi się: zielone, komedia. Na amfetaminę: fuga, feta, fufu, horror. Na tabletki ekstazy: cukierki, piguły, piksy” (k.151).

Z odtworzonej korespondencji wynika, że zwracano się do oskarżonego o sprzedaż „cukierków”, „haszu”, „zipa” „cuksów”, (k.62v-63v, 64v). Będąc słuchany w postępowaniu przygotowawczym H. B. zeznał, że zwrócił się 22.04.2017 r. do oskarżonego za pośrednictwem aplikacji M. o gram marihuany. Zapytał, tak jak wcześniej, czy oskarzony „pomaga”, na co odpisał on, że tak. Tej treści zeznania H. B. znajdują potwierdzenie w odtworzonej z telefonu użytkowanego przez D. K. korespondencji (k.64).

Przy prawidłowych ustaleniach faktycznych, właściwie Sąd I instancji zachowania oskarżonego opisane w punktach I-XIV aktu oskarżenia zakwalifikował jako wyczerpujące znamiona przestępstwa z art. 59 ust.1 i 59ust.2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. Tak samo właściwie zostały prawnokarnie ocenione zachowania zarzucane oskarżonemu w punktach XVII i XVIII aktu oskarżenia.

Poza sporem pozostaje, że w dniu zatrzymania oskarżony posiadał w mieszkaniu amfetaminę o łącznej masie netto 40,10 grama, tabletki (...) o łącznej masie netto 33,63 grama, tabletki (...)o masie netto 4,57 grama, tabletki amfetaminy i (...) (...) o masie netto 0,22 grama, tabletki amfetaminy i 4-C. o masie netto 0,23 grama oraz konopie inne niż włókniste o łącznej masie netto 92,47 grama. Wbrew stanowisko prezentowanemu w apelacji, takim zachowaniem oskarżony wyczerpał znamiona występku art. 62 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Skoro oskarżony posiadał substancje psychotropowe i środki odurzające w ilościach wystarczających do odurzenia kilkuset osób, to trafnie Sąd I instancji przyjął, że były to ilości znaczne w rozumieniu przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomani- także w rozumieniu art. 62 ust.2 tej ustawy.

Sąd odwoławczy podziela tę linię orzeczniczą, w myśl której znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych - w rozumieniu ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii – jest to taka ilość, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych ( tak przykładowo Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z 24 maja 2017 r. II AKa 93/13, LEX nr 2329105 .

Skarżąca nie zawarła w złożonej skardze takiej argumentacji, która mogłaby skutkować odmienną, niż dokonana przez Sąd I instancji, oceną jak chodzi o kryterium „znaczności” posiadanych przez oskarżonego środków odurzających i substancji psychotropowych.

Jak wyżej podniesiono, trafne są ustalenia Sądu I instancji, że zatrzymany przy oskarżonym telefon komórkowy służył do prowadzenia rozmów w sprawie udzielania narkotyków. Wobec jednak przedłożonego przez skarżącą dokumentu- aneksu do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, z którego wynika, że właścicielką telefonu jest H. K., podzielić należało prezentowane w apelacji stanowisko o braku warunków do orzeczenia przepadku tego przedmiotu.

Zgodnie z treścią art. 70 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w razie skazania za przestępstwa określone w art. 53-61, 63 i 64 można orzec przepadek przedmiotu przestępstwa oraz przedmiotów i narzędzi, które służyły lub były przeznaczone do jego popełnienia, nawet jeżeli nie były własnością sprawcy.

Ustawą z 24 listopada 2017 r. ( Dz.U. 2017, poz. 2439) do art. 70 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii dodano ustęp 1 a, w myśl którego sąd może orzec przepadek przedmiotów i narzędzi niebędących własnością sprawcy, jeżeli ich właściciel lub inna osoba uprawniona, nie zachowując ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, przewidywała albo mogła przewidzieć, że mogą one służyć lub być przeznaczone do popełnienia przestępstwa.

W tym stanie rzeczy, Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 230§2 k.p.k. zarządził zwrot telefonu komórkowego opisanego w punkcie VIII punkt 3 wyroku H. K., ze zgromadzonych bowiem dowodów nie da się wyprowadzić wniosku, że babcia oskarżonego przewidywała, lub mogła przewidzieć, że telefon jaki użyczyła wnukowi zostanie przezeń wykorzystany przy popełnianiu przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Apelacja obrońcy zasadna okazała się ponadto w części w jakiej zarzuca rażącą surowość kary.

O ile nie nasuwają zastrzeżeń kary wymierzone oskarżonemu za przestępstwa przypisane w punktach II i III wyroku, to w przekonaniu Sądu odwoławczego, rażącą surowością cechuje się kara 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona za zbrodnię przypisaną mu w punkcie I wyroku.

Niewątpliwie czyn jakiego oskarżony się dopuścił charakteryzuje się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Słusznie podkreśla Sąd I instancji, że oskarżony udzielał wielokrotnie konsumentom marihuanę, amfetaminę i (...). Z drugiej jednak strony, co także Sąd orzekający przyznaje- oskarżony jest młodym człowiekiem, o nadal kształtującej się osobowości, nie był dotychczas karany.

D. K. udzielał narkotyków i małoletnim, stąd też odpowiada za zbrodnię. Podkreślić jednak trzeba, że D. M. urodził się (...), M. S. (1) 07.10.2017 r. , D. Z. (2) 06.09.1999 r. Wszyscy zatem mieli ukończony 17 rok życia, kiedy oskarżony sprzedawał im środki odurzające czy substancje psychotropowe.

Okoliczność ta w przekonaniu Sądu odwoławczego przekonuje, nie tracąc z pola widzenia wysokiego stopnia społecznej szkodliwości czynu, za wymierzeniem oskarżonemu kary łagodniejszej za zbrodnię przypisaną w punkcie I zaskarżonego wyroku.

Jako karę, która odpowiadać będzie wszystkim wymogom o jakich mowa w art. 53§1 i 2 k.k., Sąd odwoławczy uznał karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, co skutkowało określoną zmianę zaskarżonego wyroku. Także i kara w takim rozmiarze będzie skutecznie oddziaływać (co słusznie miał na względzie Sąd I instancji) jako przestroga przed angażowaniem się w tego rodzaju aktywność oraz wskazywać na brak tolerancji dla osób zajmujących się na dużą skalę udzielaniem narkotyków.

Podzielając kryteria jakimi kierował się Sąd I instancji orzekając karę łączną, Sąd odwoławczy wymierzył oskarżonemu karę łączną 4 lat pozbawienia wolności. Całkowicie nie jest przekonująca argumentacja obrońcy, że oskarżonemu należało wymierzyć karę łączną przy zastosowaniu absorpcji. Oskarżony nie utrudniał wprawdzie postępowania, trudno jednak aby przyznaniu się przezeń do jednego z zarzucanych czynów przydawać szczególnej wagi w sytuacji, kiedy narkotyki ujawnili funkcjonariusze Policji w czasie przeszukania mieszkania zajmowanego przez oskarżonego.

Poza omówionymi zmianami, zaskarżony wyrok jako w pełni trafny utrzymano w mocy.

Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do zwolnienia oskarżonego od wydatków za postępowanie przed Sądem I instancji. Oskarżony nie posiada majątku o istotnej wartości, orzeczono wobec niego przepadek kwoty 11340 zł, jest jednak młodym, zdrowym człowiekiem i nic nie stoi na przeszkodzie aby podjął pracę i spłacił ciążące na nim należności. Aby umożliwić to oskarżonemu, Sąd odwoławczy na mocy art. 624§1 k.p.k. zwolnił go z obwiązków uiszczenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

II AKa 247/18

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE