Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2020 roku

Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu w Wydziale III Karnym

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Karolina Słowińska – Dwornicka

Protokolant: Anna Rożynek

w obecności P. K. Prokuratora Prok. Rej. P. – (...) w P.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 24.09.2020r. i 5.11.2020r. sprawy

K. C.

syna R. i V. z d. K., ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 20 września 2019r. w P. na ulicy (...) na wysokości O. umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym powodując nieumyślnie wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) i poruszając się z kierunku ulicy (...) w kierunku Ronda (...), zbliżając się do oznakowanego pionowo i poziomo przejścia dla pieszych i oznakowanego przejazdu rowerowego oraz oznakowanego skrzyżowania, nie zachował szczególnej ostrożności, poruszał się z prędkością nadmierną wynoszącą około 98 km/h (przy dopuszczalnej prędkości 50 km/h) przy panujących warunkach atmosferycznych ograniczających widoczność oraz podjął niewłaściwą reakcję skutkującą wprowadzeniem pojazdu w niekontrolowany poślizg boczny i doprowadził do potrącenia pieszej M. O. przechodzącej z lewej na prawą stronę jezdni po wyznaczonym przejściu dla pieszych przy nadawanym sygnale czerwonym dla jej ruchu, skutkiem czego wyżej wymieniona piesza doznała obrażeń wielonarządowych, w wyniku których poniosła śmierć na miejscu zdarzenia,

tj. o przestępstwo z art. 177 § 2 kk

1. Oskarżonego K. C. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu opisanego powyżej tj. przestępstwa z art. 177 § 2 kk i za ten występek na podstawie art. 177 § 2 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat tytułem próby.

2. Na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby.

3. Na podstawie art. 46 § 2 kk zasądza od oskarżonego na rzecz P. O. kwotę 5.000 (pięć tysięcy) złotych tytułem nawiązki.

4. Na podstawie art. 42 § 1 kk w zw. z art. 43 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat.

5. Na podstawie art. 63 § 4 k.k na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy nr (...) od dnia 4 grudnia 2019 roku.

6. Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 5.946,55 zł, a w oparciu o art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r., Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) wymierza mu opłatę w wysokości 180 złotych.

sędzia Karolina Słowińska – Dwornicka

UZASADNIENIE
Formularz UK 1					Sygnatura akt		(...)
Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.
1. USTALENIE FAKTÓW
1.1. Fakty uznane za udowodnione
Lp.	Oskarżony		Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)
1.	K. C.		W dniu 20 września 2019 r. w P. na ulicy (...) na wysokości ulicy (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym powodując nieumyślnie wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) i poruszając się z kierunku ulicy (...) w kierunku Rondo (...), zbliżając się do oznakowanego pionowo i poziomo przejścia dla pieszych i oznakowanego przejazdu rowerowego oraz oznakowanego skrzyżowania, nie zachował szczególnej ostrożności, poruszał się z prędkością nadmierną wynoszącą około 98 km/h (przy dopuszczalnej prędkości 50 km/h) przy panujących warunkach atmosferycznych ograniczających widoczność oraz podjął niewłaściwą reakcję skutkującą wprowadzeniem pojazdu w niekontrolowany poślizg boczny i doprowadził do potrącenia pieszej M. O. przechodzącej z lewej na prawą stronę jezdni po wyznaczonym przejściu dla pieszych przy nadawanym sygnale czerwonym dla jej ruchu, skutkiem czego wyżej wymieniona piesza doznała obrażeń wielonarządowych, w wyniku których poniosła śmierć na miejscu zdarzenia, tj. przestępstwo z art. 177 § 2 k.k.
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione						Dowód		Numer karty
1. Do zdarzenia doszło w dniu 20 września 2019 r. około godziny 22:46 w P. na oznakowanym pionowo i poziomo przejściu dla pieszych, na skrzyżowaniu ulic (...). Bezpośrednio przed miejscem kolizji znajduje się przystanek tramwajowy. Bezpośrednio za miejscem kolizji znajduje się oznakowany przejazd rowerowy. Jest to obszar zabudowany, na którym obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h. Ze względu na porę nocną, panowała ciemność, która rozświetlona była latarniami ulicznymi znajdującymi się wzdłuż ulicy (...) i w obszarze wyznaczonego przejścia dla pieszych. Skrzyżowanie jest oznakowane.						Wyjaśnienia oskarżonego Zeznania świadka J. W. Zeznania świadka K. S. Zeznania świadka M. M. (1) Zeznania świadka M. M. (2) Opinia dr inż. A. P. dot. przebiegu wypadku Notatka urzędowa Protokół oględzin miejsca wypadku drogowego Szkic sytuacyjny Nagrania Protokoły oględzin nagrań Materiał poglądowy Dokumentacja fotograficzna		k. 297v w zw. z k. 217-219, 298v k. 298v w zw. z k. 125 k. 299 w zw. z k. 131 k. 299-299v w zw. z k. 135 k. 307 w zw. z k. 139 k. 158-212, 237-251, 305-307 k. 1-2 k. 6-7v k. 8 k. 114, 128 k. 115-116, 129-129v, 149-152 k. 117 k. 122
2. K. C. kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) jechał lewym pasem ruchu ulicy (...), w kierunku ulicy (...). Oskarżony poruszał się z prędkością około 98 km/h, a sygnalizator nadawał dla jego kierunku jazdy światło zielone. W tym czasie piesza M. O. rozpoczęła przekraczanie ulicy (...) na oznakowanym pionowo przejściu dla pieszych, ze strony lewej na prawą pomimo tego, że sygnalizator nadawał dla pieszych światło czerwone. W momencie wejścia pieszej na jezdnię oskarżony dysponował odległością 82,2 m. Kiedy pokrzywdzona była już na środku jezdni i opuszczała lewy pas ruchu, oskarżony rozpoczął wykonywanie manewrów obronnych: skręcił nieznacznie w lewo, a następnie w prawo, co skutkowało wprowadzeniem pojazdu w niekontrolowany poślizg. Piesza kontynuowała przekraczanie ulicy, a do potrącenia doszło na prawym pasie ruchu ulicy (...). Kobieta znajdowała się wówczas na przedostatnim pasie „zebry”. Piesza została potrącona lewą przednią częścią samochodu będącego w poślizgu, wpadła na pokrywę silnika, była na niej wieziona, po czym została odrzucona i ostatecznie upadła na prawe pobocze ulicy (...). Samochód oskarżonego obrócił się wokół środka masy i zatrzymał. Oszacowany czas od momentu możliwego zauważenia pieszej do potrącenia wynosił 3 sekundy. Piesza swoim zachowaniem nie zachowując szczególnej ostrożności oraz wchodząc na oznakowane pionowo i poziomo przejście dla pieszych mimo nadawanego dla jej ruchu sygnału zabraniającego stworzyła stan zagrożenia i przyczyniła się do zaistnienia wypadku drogowego.						Wyjaśnienia oskarżonego Zeznania świadka J. W. Zeznania świadka A. A. Zeznania świadka K. S. Zeznania świadka M. M. (1) Zeznania świadka M. M. (2) Opinia dr inż. A. P. dot. przebiegu wypadku Notatka urzędowa Protokół zatrzymania rzeczy Protokół oględzin miejsca wypadku drogowego Szkic sytuacyjny Nagrania Protokoły oględzin nagrań Materiał poglądowy Dokumentacja fotograficzna		k. 297v w zw. z k. 217-219, 298v k. 298v w zw. z k. 125 k. 298 w zw. z k. 40 k. 299 w zw. z k. 131 k. 299-299v w zw. z k. 135 k. 307 w zw. z k. 139 k. 158-212, 237-251, 305-307 k. 1-2 k. 3-5 k. 6-7v k. 8 k. 114, 128 k. 115-116, 129-129v, 149-152 k. 117 k. 122
3. Na skutek potrącenia pokrzywdzona doznała obrażeń wielonarządowych, zmarła na miejscu. Pomiędzy obrażeniami a zgonem M. O. zachodzi bezpośredni związek przyczynowy.						Karta medycznych czynności ratunkowych Protokół zewnętrznych oględzin zwłok na miejscu ich znalezienia Protokół oględzin zewnętrznych i sekcja zwłok Opinia do protokołu oględzin zewnętrznych i sekcji zwłok		k. 10 k. 11-14v k. 34-38 k. 142-143
4. Oskarżony podczas zdarzenia był trzeźwy.						Protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu Sprawozdanie z badania toksykologicznego Sprawozdanie z badania próbki krwi na zawartość alkoholu Protokół pobierania krwi		k. 9-9v k. 107-108 k. 109 k. 110-110v
5. V. (...) o nr rej. (...) w czasie zdarzenia był sprawny technicznie, w szczególności stan jego układu kierowniczego, hamulcowego, zawieszenia, ogumienia i oświetlenie nie miał wpływu na zaistnienie wypadku drogowego.						Opinia biegłego sądowego dr inż. A. P. dot. V. (...)		k. 46-99
6. K. C. nie był wcześniej karany sądownie za przestępstwa. Oskarżony był natomiast wcześniej karany za wykroczenia w ruchu drogowym, w tym spowodował trzy kolizje. Uprawnienia do kierowania pojazdami posiada od 4 lat.						Wyjaśnienia oskarżonego Informacja o karalności Informacja o naruszeniach w ruchu drogowym		k. 297v w zw. z k. 217-219 i k. 298v k. 227 k. 230-231
1.2. Fakty uznane za nieudowodnione
Lp.	Oskarżony		Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione						Dowód		Numer karty

2. OCena DOWOdów
2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów
Lp. faktu z pkt 1.1		Dowód		Zwięźle o powodach uznania dowodu
1.,2., 6.		Wyjaśnienia oskarżonego		Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w części, w której opisał przebieg zdarzenia oraz wykonane przez siebie manewry, albowiem jego wypowiedzi w tym zakresie są całkowicie zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym w szczególności z zapisem nagrania z wideorejestratora, a także ustaleniami biegłego dr inż. A. P.. W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości, że oskarżony jadąc z nadmierną prędkością potrącił pokrzywdzoną przechodzącą przez przejście dla pieszych. Jednocześnie jednak Sąd odmówił wiarygodności twierdzeniom oskarżonego w zakresie, w którym twierdził, że wykonał właściwy manewr obronny. Zdaniem Sądu jego wypowiedzi w tej kwestii stanowią wyłącznie wyraz subiektywnych przemyśleń, które jednak nie znajdują potwierdzenia w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. W tym zakresie po pierwsze zauważyć należy, iż na skutek manewru wykonanego przez oskarżonego, kierowany przez niego samochód wpadł w niekontrolowany poślizg i uderzył w pokrzywdzoną. Analiza manewru z punktu widzenia skutków do jakich doprowadził, nie pozwala więc ocenić jego reakcji jako właściwej. Ponadto biegły A. P. dokonał obliczeń w zakresie prędkości, z jaką poruszała się piesza, a także odległości oraz czasu jakimi dysponował oskarżony na podjęcie decyzji. W tym zakresie biegły ustalił, że kierujący samochodem dysponując odległością wynoszącą 82,2 m, miał całkowitą możliwość zatrzymania pojazdu przed idącą pieszą, gdyby w tym czasie wykonał manewr awaryjnego hamowania. Odległość jaką dysponował oskarżony pozwalała mu na całkowite zatrzymanie samochodu przed idącą pieszą. Ponadto, gdyby w momencie zauważenia pieszej, podjął reakcję polegającą na redukcji prędkości, bądź hamowania przy zachowaniu niezmiennego toru jazdy, piesza najprawdopodobniej biorąc pod uwagę ustalone miejsce potrącenia, zdążyłaby opuścić pas ruchu, po którym pierwotnie poruszał się oskarżony. Powyższe ustalenia wskazują zatem jednoznacznie, iż oskarżony miał możliwość wykonania innego manewru, a jego reakcji nie można uznać za prawidłową.
2.		Zeznania świadka A. A.		Świadek nie była obecna na miejscu zdarzenia, jednakże potwierdziła na okazanym jej nagraniu tożsamość pokrzywdzonej oraz towarzyszącej jej osoby.
1.,2.		Zeznania świadka J. W.		Sąd dał wiarę zeznaniom świadka w zakresie w jakim ogólnie opisał przebieg zdarzenia. Świadek jechał w pewnej odległości od oskarżonego i nie widział dokładnie wykonanych przez niego manewrów, tym niemniej jednak jego zeznania były zasadniczo spójne ze zgromadzonym w sprawie materiałem, w tym dostarczonym przez niego nagraniem. Jednocześnie jego wypowiedzi w zakresie prędkości z jaką poruszał się oskarżony stanowiły wyłącznie przypuszczenia, które nie znalazły potwierdzenia w wiarygodnych obliczeniach biegłego oraz danych z wideorejestratora zainstalowanego w samochodzie oskarżonego.
1.,2.		Zeznania świadka K. S.		Świadek potwierdziła, iż pokrzywdzona weszła na przejście na czerwonym świetle, po czym samochód jadący z kierunku Ronda (...) zaczął hamować, obracać się i potrącił ją. Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego i nie miała żadnego powodu, żeby go fałszywie oskarżać.
1.,2.		Zeznania świadka M. M. (1)		Z zeznań świadka wynika, że pokrzywdzona weszła na przejście dla pieszych na czerwonym świetle. Kiedy znajdowała się mniej więcej w połowie przejścia, świadek zauważył, że z kierunku Ronda (...) lewym pasem ruchu jedzie samochód osobowy marki V.. Kierujący samochodem będąc około 25 metrów przed przejściem dla pieszych zaczął hamować. Następnie zaczęło go ściągać na prawy pas, odbił w lewo, co spowodowało że auto wpadło w poślizg i przejechał przez skrzyżowanie bokiem, jednocześnie potrącając idącą po przejściu dla pieszych pokrzywdzoną. Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego i nie miał żadnego powodu, żeby go fałszywie oskarżać.
1.,2.		Zeznania świadka M. M. (2)		Świadek była obecna na miejscu zdarzenia i potwierdziła, że pokrzywdzona weszła na przejście dla pieszych na czerwonym świetle, po czym została uderzona przez samochód.

Opinia biegłego sądowego dr inż. A. P. dot. V. (...)

Sąd dał wiarę opinii dotyczącej stanu technicznego pojazdu. Treść omawianej opinii została sporządzona fachowo i w oparciu o aktualną wiedzę, zaś przedstawione w niej wnioski poparte zostały odpowiednimi argumentami.

Opinia do protokołu oględzin zewnętrznych i sekcji zwłok

Sąd dał wiarę opinii Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej (...) im. K. M. w P.. Wskazana opinia pozwoliła ustalić związek pomiędzy obrażeniami pokrzywdzonej a jej zgonem.

1.,2.

Opinia dr inż. A. P. dot. przebiegu wypadku

Opinia odnośnie wypadku sporządzona przez dr inż. A. P. w dniu 19.11.2019r., uzupełniona pisemnie w dniu 01.02.2020 r. oraz ustnie na rozprawie w dniu 05.11.2020r., zawierała kompleksową analizę przebiegu zdarzenia, a co więcej odpowiadała szczegółowo na pytania stron postępowania. Z jej treści wynika, że oskarżony nie zachowując szczególnej ostrożności, jadąc z prędkością nadmierną i nie dostosowując prędkości, z jaką się poruszał do panujących warunków drogowych, doprowadził do zaistnienia wypadku drogowego, mimo że miał możliwość jego uniknięcia. Piesza natomiast, swoim zachowaniem, nie zachowując szczególnej ostrożności oraz wchodząc na oznakowane pionowo i poziomo przejście dla pieszych mimo nadawanego dla jej ruchu sygnału zabraniającego, stworzyła stan zagrożenia i przyczyniła się do zaistnienia wypadku drogowego. Jednocześnie z treści opinii wynika, że kierujący – pomimo tego, że poruszał się z prędkością nadmierną – miał możliwość uniknięcia wypadku. Oskarżony dysponując odległością 82,2 m miał bowiem całkowitą możliwość zatrzymania samochodu przed idąca pieszą, gdyby w tym czasie wykonał manewr awaryjnego hamowania (oskarżony poruszał się z prędkością 98 km/h, a maksymalna prędkość z jaką można było zatrzymać samochód, dysponując odległością 82,2 m wynosiła 102 km/h). Co więcej, gdyby oskarżony w momencie zauważenia idącej pieszej podjął reakcję polegającą na redukcji prędkości lub hamowaniu przy zachowaniu niezmiennego toru jazdy, piesza wówczas najprawdopodobniej biorąc pod uwagę ustalone miejsce potrącenia, zdążyłaby opuścić pas ruchu, po którym pierwotnie poruszał się oskarżony. K. C. tymczasem w momencie zauważenia pieszej, spróbował ją wyminąć, co ostatecznie doprowadziło do wprowadzenia samochodu w niekontrolowany poślizg, zmiany pasa ruchu i potrącenia jej.

W toku postępowania obrońca oskarżonego zakwestionował ustalenia biegłego w zakresie oceny manewru wykonanego przez oskarżonego (jego nieprawidłowości) oraz wskazania oskarżonego jako tego, który doprowadził do wypadku, przy przypisaniu pokrzywdzonej jedynie przyczynienia się do wypadku. Biegły odniósł się do powyższych uwag zarówno w opinii uzupełniającej, jak i podczas rozprawy, a jego wyjaśnienia należy uznać za wyczerpujące. W tym zakresie biegły podkreślił, iż ocenił zachowanie kierującego na podstawie skutków, do jakich doprowadziła jego pierwotna reakcja. Gdyby kierujący samochodem kontynuował jazdę, redukując prędkość z jaką jechał, uniknąłby wypadku, a ponadto odległość w jakiej znajdował się od pieszej wkraczającej na jezdnię ulicy (...), całkowicie gwarantowała kierującemu samochodem zatrzymanie się przed pieszą. Co więcej, w momencie odbicia przez kierującego kierownicą w lewo, piesza była już na środku jezdni i opuszczała lewy pas ruchu. Kierujący, który jest obowiązany do obserwacji przedpola jazdy, nie miał żadnych przesłanek ku temu, żeby zakładać, że piesza zatrzyma się. W jej zachowaniu nie było widać, żeby została spłoszona, czy „sparaliżowana”. Kobieta szła jednym ciągiem. Ponadto, oskarżony próbował wykonać manewr ominięcia pokrzywdzonej obok przystanku tramwajowego. Stąd negatywna ocena biegłego odnośnie reakcji kierującego. Natomiast piesza w chwili potrącenia była już blisko zakończenia przechodzenia, a ponadto nie można uznać jej zachowania za wtargnięcie na pasy. W chwili gdy pokrzywdzona wchodziła na przejście dla pieszych, kierujący znajdował się bowiem w odległości 82,2 m od tego przejścia. Ponadto, piesza widząc, że samochód znajduje się w znacznej odległości mogła liczyć, że kierujący samochodem stosuje się do obowiązujących przepisów i jedzie z prędkością mieszczącą się w granicach prędkości dopuszczalnej, co pozwoli jej skutecznie ukończyć przechodzenie przez pas ruchu, którym się poruszał. W konsekwencji biegły uznał za główną przyczynę zdarzenia nadmierną prędkość kierowcy: gdyby oskarżony jechał z przepisową prędkością, nie doszłoby do tego wypadku.

W tym miejscu zauważyć należy, iż biegły na rozprawie stwierdził ostatecznie, że reakcja oskarżonego była częściowo nieprawidłowa, co jest po części sprzeczne z jego wcześniejszymi wnioskami, jednak w ocenie Sądu nie wpływa to negatywnie na całokształt ustaleń biegłego oraz nie podważa prawidłowości jego analizy. Biegły prawidłowo odtworzył przebieg kolizji, ustalił jej przyczynę, a jego opinia pozostała spójna co do sedna sprawy, a więc kwestii tego, kto doprowadził do wypadku. Natomiast kwestia oceny prawidłowości manewru oskarżonego i tak ostatecznie należy do Sądu. Z tego też powodu Sąd oddalił wniosek dowodowy obrońcy w przedmiocie powołania innego biegłego, uznając, iż opinia dr inż. A. P. jest wystarczająca. Biegły analizował wszystkie okoliczności podnoszone przez obrońcę we wniosku dowodowym i jego opinia jest jasna i pełna. To, że jej wnioski nie satysfakcjonują jednej ze stron procesu, nie stanowi argumentu dla powołania innego biegłego.

1.,2.

Notatka urzędowa