Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka A. T. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. kwoty 18030,70 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot: 2160 zł od dnia 11 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty, 15870,70 zł od dnia 12 listopada 2018 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, tytułem pełnego odszkodowania za holowanie, najem odbiór i wycenę uszkodzonego w skutek kolizji pojazdu.

W sprzeciwie od wydanego nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska, a na rozprawie w dniu 21 lutego 2020r. powódka sprecyzowała żądanie (k. 120 v.).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 29 czerwca 2018 r. miała miejsce kolizja samochodu marki H. (...) (klasa B) o numerze rejestracyjnym (...) należącego do K. G.. Sprawca kolizji był ubezpieczony u pozwanego.

Poszkodowany zwrócił się do powódki o pomoc w dochodzeniu należnego odszkodowania i udzielił jej pełnomocnictwa do reprezentowania w całym postępowaniu likwidacyjnym.

Pojazd poszkodowanego został odholowany na parking powódki.

W dniu 4 lipca 2018 roku powódka zgłosiła szkodę, a pozwana nadała jej nr (...) .

Dowód:

- podsumowanie zgłoszenia szkody k.105,

- pismo powódki z dnia 4.07.2018 r. k45;

- pełnomocnictwo k. 46;

- wezwanie do potwierdzenia przyjęcia odpowiedzialności k.47,

- kserokopia notatki policji k.48

- oświadczenia k. 49-50,

- karta zdarzenia k.51;

- oświadczenie sprawcy k. 41;

- uchwała k.98-104,

- akta szkody płyta CD k. 106,

- zeznania świadka K. G. k.119-120,

- zeznania R. T. k.120-120 verte.

W dniu 29 czerwca 2018 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki F. (...) (klasa C) nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 200 zł netto/doba na okres do dnia 26 lipca 2018 roku.

8 sierpnia 2018 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki R. (...) (klasa B) nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 140 zł netto/doba na okres do dnia 28 sierpnia 2018 roku.

28 sierpnia 2018 r. poszkodowany zawarł z powódką kolejną umowę najmu innego pojazdu zastępczego - marki D. S. (klasa B) nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 140 zł netto/doba na okres do dnia 6 września 2018 roku, kiedy to najął od powódki inny samochód marki R. (...) nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 140 zł netto/doba na okres do 3 października 2018 roku.

Dowód:

- odpis z KRS pozwanej k.81-86,

- umowy najmu k.11-14,

- zlecenie usługi holowania, protokół przekazania pojazdu k.15.

Decyzją z dnia 19 lipca 2018 r. pozwany zakwalifikował szkodę jako całkowitą, przyznając i wypłacając odszkodowanie w wysokości 9960 zł.

Dowód:

- decyzja k.23-24 25,

- potwierdzenie przelewu k.26.

W dniu 7 sierpnia 2018 roku powódka zleciła rzeczoznawcy samochodowemu wykonanie wyceny odnośnie szkody w ww. pojeździe. W sporządzonej kalkulacji wartość rynkową brutto pojazdu oceniono na 19600 zł.

Dowód:

- wycena k.34-43.

9 sierpnia 2018 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty 4140zł jako dopłaty do odszkodowania za uszkodzenie pojazdu.

W piśmie z 17 sierpnia 2018 roku pozwana odmówiła dopłaty, wskazując, że wartość szkody całkowitej w pojeździe wynosi 11900 zł.

Dowód:

- pismo pozwanej k.27,

- wyliczenie szkody pozwanej k.28-28 verte,

- decyzja k.29,

- wezwanie k. 52.

W mailu z dnia 21 i 30 sierpnia 2018 roku powódka zwróciła się do pozwanej o wskazanie oferenta na nabycie wraku pojazdu.

Dowód:

- e-mail k.58, 69.

W dniu 3 września 2018r. pozwany wskazał dane oferenta i tego samego dnia powódka zwróciła się do niego odbiór wraku. W związku z brakiem odpowiedzi ponownie w dniu 11 września 2018r. wystąpiła do oferenta o odbiór pojazdu.

Dowód:

- wiadomości mailowe, k. 70-71.

4 września 2018 roku pozwana wydała decyzję, w której przyznała poszkodowanemu kwotę 1500 zł tytułem dodatkowego odszkodowania w sprawie (...).

Dowód:

- decyzja k.31,

- potwierdzenie przelewu k.32.

Poszkodowany 14 września 2018 roku sprzedał uszkodzony samochód za kwotę 4040 zł.

Dowód:

- umowa kupna-sprzedaży k. 44.

Tego samego dnia powódka wystawiła na poszkodowanego fakturę Vat nr (...) na kwotę 16035,52 zł, na którą składały się m.in. koszty:

1. wynajmu pojazdu zastępczego:

- F. (...) w okresie 29.06.2018-26.07.2018 r. przy dobowej stawce najmu 140 zł netto w kwocie 4821,60 zł

- R. (...) w okresie 8.08.2018-28.08.2018 r. przy dobowej stawce najmu 140 zł netto w kwocie 3444 zł,

- D. S. w okresie 28.08.018-6.09.2018 r. przy dobowej stawce 140 zł netto w kwocie 1549,80 zł,

- R. (...) w okresie 6.09.2018-14.09.2018 r. przy dobowej stawce 140 zł netto w kwocie 1377,60 zł,

2. parkowania w okresie 29.06.2018-14.09.2018 w kwocie 2686,32 zł,

3. holowania w kwocie 479,70 zł.

Dowód:

- faktura (...) k.16-17.

Pismem z 7 września 2018 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 16035,52 zł wynikającej z faktury vat nr (...).

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k. 53.

Powódka 3 października 2018 roku wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 3351,75 zł brutto. Składały się na nią należności: 3271,80 zł tytułem wynajmu pojazdu zastępczego R. (...) w okresie 14.09.2018-3.10.2018 r. przy dobowej stawce najmu 140 zł netto oraz 79,95 zł (65 zł netto) tytułem odbiór pojazdu zastępczego w dniu 3.10.2018 r.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 18.

Pismem z 5 października 2018 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 3351,75 zł wynikającej z faktury (...).

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k. 54.

Decyzją z 26 października 2018 roku pozwana przyznała poszkodowanemu całą kwotę tytułem odszkodowania parking oraz 153,75 zł tytułem holowania.

Dowód:

- decyzja z dnia 26.10.2018 r. k.19, 87-89,

- listy wypłat odszkodowań k.90,

- potwierdzenie transakcji k.20.

Dnia 10 października 2018 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelał na powódkę wierzytelność przysługująca mu z tytułu zdarzenia z dnia 29 czerwca 2018 r. w szczególności wynikającą z faktury (...).

Dowód:

- umowa cesji k. 9;

- zawiadomienie o cesji k. 10.

Stawki dla jednej doby najmu pojazdu odpowiadającego klasie samochodu uszkodzonego marki H. (...) (klasa B), jak i aut wynajmowanych marki R. (...) i D. S. na rynku lokalnym w okresie zaistnienia szkody, przy najdłuższym okresie, z uwzględnieniem bezgotówkowego rozliczenia kosztów oraz opcji dodatkowych wynosiły od 135,00 zł do 190,00 zł netto (brutto od 166,05 zł do 233,70 zł), zaś średnio 150,71 zł netto (brutto 185,38 zł).

Stawki najmu samochodu klasy samochodu uszkodzonego marki H. (...) oraz wynajmowanych aut R. (...) i D. S. z pominięciem opcji dodatkowych zawierały się w przedziale od 110,00 zł do 160,00 zł netto (brutto od 135,30 zł do 196,80 zł), zaś średnia wartość dla wskazanych cen wynosiła 122,14 zł netto (brutto 150,24 zł).

Usługi transportu pojazdów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony na terenie miasta S., w okresie zaistnienia szkody, kształtowały się od 150,00 zł do 395,12 zł netto (brutto od 184,50 zł do 486,00 zł), zaś średnia wartość dla wskazanych cen wynosiła netto 231,45 zł (brutto 284,68 zł).

Koszt usługi związanej z załadunkiem i rozładunkiem uszkodzonego pojazdu, będącej integralną częścią procesu transportowego zawierała się w kwocie od 0,00 zł do 100,00 zł netto (brutto od 0,00 zł do 123,00 zł), zaś średnia wartość dla wskazanych cen wynosiła 70,71 zł netto (brutto 86,98 zł). Łączny średni koszt usługi transportowej uszkodzonego samochodu osobowego dla wskazanych cen wynosił 302,16 zł netto (brutto 371,66 zł).

Przy rozliczeniu bezgotówkowym całościowy koszt usługi transportowej oferowanej przez przewoźników był wyższy od 20% do 30% w stosunku do czynności realizowanych przy płatnościach gotówkowych i wynosi od 362,59 zł do 392,81 zł netto (brutto od 445,99 zł do 483,15 zł).

Koszt usługi obejmującej odbiór pojazdu zastępczego na terenie miasta S. w okresie zaistnienia szkody kształtował się w kwocie od 27,00 zł do 50,00 zł netto (brutto od 33,21 zł do 61,50 zł), zaś średnia wynosiła 40,29 zł netto (brutto 49,55 zł). Przy rozliczeniach bezgotówkowych koszt ten był wyższy od 20% do 30% i wynosił netto od 48,35 zł do 52,38 zł (brutto od 59,47 zł do 64,42 zł).

Wartość rynkowa pojazdu marki H. (...) o nr rej. (...) w dniu 29 czerwca 2018 r. w stanie nieuszkodzonym (bezpośrednio przed kolizją) wynosiła brutto 19300,00 zł (w tym 3608,94 zł Vat).

Dowód:

- opinia biegłego sądowego R. S. k.125-139,

- opinia uzupełniająca biegłego sądowego k.177-182.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powódki podlegało częściowemu uwzględnieniu.

Roszczenie przedstawione przez powódkę miało charakter odszkodowawczy, znajdującego oparcie w przepisach art. 822 § 1 i 2 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152, ze zm.) oraz art. 436 § 1 k.c. i 415 k.c. Okoliczności kolizji nie były sporne pomiędzy stronami. Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Mimo, że kwestia legitymacji procesowej powódki nie była sporna, sąd dokonując z urzędu analizy w tym zakresie doszedł do przekonania, że została ona należycie wykazana umową cesji, jak również zeznaniami świadków.

Spór między stronami dotyczył:

a)  uzasadnionej wartości odszkodowania za całkowite uszkodzenie pojazdu

b)  uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego i stawki najmu,

c)  kosztu holowania,

d)  potrzeby i kosztów odebrania pojazdu zastępczego,

e)  potrzeby i kosztu sporządzenie prywatnej wyceny pojazdu.

Rozważania w zakresie pkt a) uzasadnionej wartości odszkodowania za całkowite uszkodzenie pojazdu:

W tym zakresie zasadniczy spór dotyczył wartości pojazdu poszkodowanego przed powstaniem szkody. Co do wartości wraku strony były zgodne, że wynosiła ona 4040 zł. Na tą okoliczność dopuszczono dowód z opinii biegłego sądowego. Zgodnie z ostateczną oceną biegłego, posiadającego w tym zakresie wiedzę specjalistyczną, wykształcenie i doświadczenie wynikało, że wartość pojazdu tuż przed szkodą wynosiła 19300 zł. O ile biegły w pierwszej opinii ustalił ją na 18600zł, o tyle w odpowiedzi na zarzuty powódki, przyznał, że z uwagi na dodatkowo złożenie dowody serwisowania pojazdu w (...) w całym okresie jego eksploatacji, zasadne było zastosowanie dodatniej korekty serwisowej na poziomie 3%. W tym zakresie opinia nie była już kwestionowana przez żadną ze stron procesu.

Również sąd nie dostrzegł podstaw do jej podważania, tym samym przyjęto, że wartość pojazdu przed szkoda wynosiła właśnie 19300 zł. Jako, że w sprawie nie było sporu co do powstanie w pojeździe szkody całkowitej, a więc ekonomicznej nieopłacalności naprawy, odszkodowanie należało ustalić jako ubytek wartości. Tym samym wyniosło ono 15260 zł ( (...) – 4040 – wartość wraku). Uwzględniając przy tym, że pozwany do tej pory wypłacił z tego tytułu 13400 zł, do zapłaty pozostało 1860zł, które zasądzono w pkt I wyroku.

Rozważania w zakresie pkt b) uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego i stawki najmu:

Zdaniem sądu nie był zasadny zarzut pozwanego w zakresie okresu najmu pojazdu zastępczego. Przede wszystkim należy podkreślić, że pozwany nie wykazał, aby poszkodowany korzystał w jakimkolwiek czasie z pojazdu zastępczego oferowanego przez wypożyczalnie z nim współpracujące. Nie wskazują na to ani dokumenty zawarte w aktach szkody, ani w aktach sprawy. Pozwany na tą okoliczność przedłożył jedynie dowód z pisma sporządzonego przez jego pracownika, z dnia 27 listopada 2018r. Wynikało z niego jakoby poszkodowany korzystał z udostępnionego pojazdu. Jednakże żaden inny dowód nie potwierdza takiego stanowiska, a co więcej sam poszkodowany jednoznacznie zaprzeczył w toku zeznań, aby kiedykolwiek otrzymał od pozwanego ofertę najmu i z niej korzystał. Zaprzeczył również najmowaniu pojazdu z własnego A.. Zarzut był więc całkowicie niewiarygodny i niewykazany.

Nadto trzeba wskazać, że poszkodowanemu przysługiwało prawo do korzystania z pojazdu zastępczego (w przypadku szkody całkowitej), co najmniej do 7 dni po rzeczywistej wypłacie pieniędzy z tytułu odszkodowania za szkodę całkowitą. Zdaniem sądu nie sposób bowiem wymuszać na poszkodowanym zdobywania czy wydatkowa własnych środków, na nabycie innego pojazdu. Byłoby to sprzeczne z funkcję jaką ma pełnić odszkodowanie. Dopiero z chwilą rzeczywistej wypłaty pieniędzy i łącznie wstępującą możliwością zbycia pozostałości uszkodzonego pojazdu, poszkodowany ma niewątpliwą możliwość nabycia innego pojazdu za uszkodzony. Na taki okres nie ma również wpływu zasadna minimalizacji szkody przez poszkodowanego. Nie można bowiem jej rozumieć jako obowiązku częściowego ponoszenia ciężaru związanego z odszkodowaniem, poprzez choćby tylko tymczasowe wydatkowanie własnych środków na naprawę szkody. Obowiązek ten nie może się bowiem wiązać z nałożeniem na poszkodowanego ciężaru ponoszenia kosztów związanych ze szkodą. W rozpoznawanej sprawie, pozwany wypłacał odszkodowanie w częściach na mocy kolejnych decyzji z dnia 19 lipca, 18 sierpnia i ostatecznie 4 września 2018r. Nadto z przedłożonej korespondencji między stronami wynikało, że poszkodowany nie zwlekał ze zbyciem pojazdu, jednakże nie był w stanie samodzielnie, za kwotę ustaloną przez pozwanego, dokonać zbycia. Dlatego powódka 21 sierpnia zwróciła się o pomoc w sprzedaży wraku. W dniu 3 września 2018r. otrzymała dane oferenta, który wygrał aukcję, a ten mimo niezwłocznego kontaktu ze strony powódki (3 i 11 września), dopiero w dniu 14 września 2018r. nabył uszkodzony samochód. Tym samym zdaniem sądu od tego czasu poszkodowany miała co najmniej 7 dni na nabycie pojazdu w zamian za uszkodzony. Powódka nie wykazała zaś aby po tej dacie (21 września) dalszy najem był uzasadniony. Fakt, że poszkodowany zamówił nowy pojazd i czekał na jego odbiór, nie może w tej sytuacji stanowić zasadnej argumentacji. Uszkodzony pojazdu nie był bowiem pojazdem nowym, a więc adekwatny czas najmu mógł się odnosić wyłącznie do czasu niezbędnego dla zakupu pojazdu w stanie zbliżonym do uszkodzonego, a nie do czasu niezbędnego na nabycia samochodu fabrycznie nowego.

W zakresie uzasadnionej stawki najmu również dopuszczono dowód z opinii biegłego. W tym względzie konieczne było uwzględnienie wyłącznie rynkowych stawek za najem pojazdu klasy B, gdyż taki pojazd został uszkodzony. Biegły stwierdził, że takie stawki wynosiły od 135,00 zł do 190,00 zł netto. Dlatego też stawka zastosowana przez powódkę – 140 zł netto – nie była w żaden sposób zawyżona. Odnosząc się w tym zakresie do zarzutu pozwanego, co do nieprawidłowych ustaleń biegłego, należało wskazać, że biegły posiadający w tym zakresie stosowną wiedzę i doświadczenie, stwierdził wyraźnie, że ceny bieżące „nie odbiegają istotne swym poziomem od tych jakie obowiązywały w rozpatrywanym okresie” (k. 129). Tym samym nawet przy założeniu, że ceny w 2018r. były kilka procent niższe, przy rozpiętości cen rynkowych, nie mogło mieć to wpływu na ocenę stawki zastosowanej przez powódkę. Podobnie niezasadny był zarzut w zakresie odmienności cen widniejących na portalu wypożyczalni P., a podanych przez biegłego. Biegły zasadnie wskazał, że ceny podane na stronach internetowych dotyczą wyłącznie najmu gotówkowego, zaś stawki przy najmie bezgotówkowym są wyższe o 20-30%. Zdaniem sądu z oczywistego powodów w tego rodzaju sprawach za właściwe należy zaś uznawać wyłącznie stawki w rozliczeniu bezgotówkowym. Wynika to z wyżej wskazanej zasady pełnego odszkodowania i jego funkcji. Nałożenie na poszkodowanego obowiązku rozliczania się bezpośrednio z usługodawcą – gotówkowo – a następnie oczekiwanie – często przeciągające się miesiącami – na ewentualny zwrot poniesionych kosztów, w jednoznaczny sposób powodowałoby konieczność partycypowania poszkodowanego w skutkach szkody i częściowo przenosiło na niego ciężar z tym związany.

Reasumując za zasadny okres najmu uznano 72 dni (od 29 czerwca do 21 września 2018r.) za stawkę 140 zł netto plus VAT tj. 172,20 zł. Łącznie uzasadniony koszt najmu wyniósł 12 398,4‬0 zł.

Rozważania w zakresie punktu: c) kosztu holowania:

Zdaniem sądu powódka wykazała zasadność poniesienia tego kosztu. W tym względzie również wypowiedział się biegły sądowy, oceniając, że całościowy koszt usługi transportowej oferowanej przez przewoźników w rozliczeniu bezgotówkowym wynosi od 362,59 zł do 392,81 zł netto (brutto od 445,99 zł do 483,15 zł). Żadna ze stron nie kwestionowała opinii w tej części. Tym samym stawka zastosowana przez powódkę nie przekraczała stawek rynkowych, a przez to dochodzone z tego tytułu roszczenie 326,95 zł było zasadne w całości.

Rozważania w zakresie punktu: d) potrzeby i kosztów odebrania pojazdu zastępczego:

W tym zakresie roszczenie uwzględniono w całości, jako niekwestionowane przez pozwanego, a nadto koszt został na podstawie opinii biegłego uznany za zasadny, jako nie przekraczający stawek rynkowych.

Rozważania w zakresie punktu: e) potrzeby i kosztu sporządzenie prywatnej wyceny pojazdu:

Roszczenie nie zasługiwało na uwzględnienie. Sąd podziela stanowisko wyrażone w uchwale Sądu Najwyższego z 18 maja (...). (III CZP 24/04, OSNC 2005/7-8/117) odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może - stosownie do okoliczności sprawy - obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego. Każdorazowo należy więc ocenić, czy w danej sprawie poniesienie tego wydatku było obiektywnie konieczne. Obowiązek wykazania takiej konieczności spoczywa na żądającym zwrotu takich kosztów (art. 6 k.c.), a więc w tym przypadku na powódce. Sam fakt poniesienia kosztów nie przesądza automatycznie o tym, że zakład ubezpieczeń powinien je zwrócić. Powódka tymczasem nie naprowadziła żadnych dowodów mogących wykazać zasadną wysokość takiego kosztu. Brak było dowodu na obciążenie powódki lub poszkodowanego takim kosztem lub faktycznego jego poniesienie w wysokości 1000 zł. Nadto trzeba podkreślić, że powódka jest podmiotem, który w ramach prowadzonej działalności trudni się dochodzeniem roszczeń od zakładów ubezpieczeń i są to – jak wskazuje praktyka sądowa – roszczenia dotyczące zwrotu wszelkich kosztów w tym naprawy pojazdu. Taki stan faktyczny uzasadnia zdaniem sądu ocenę, że powódka, jako profesjonalista na rynku ubezpieczeń, ma wiedzę i możliwości, by samodzielnie oszacować koszt naprawy pojazdu, w tym w ramach działalności sfinansować zakup odpowiedniego oprogramowania (A. czy E.), pozwalającego w oparciu o kosztorysy sporządzane przez ubezpieczyciela co do zakresu uszkodzeń samodzielnie oszacować prawidłowy koszt naprawy. W tych warunkach zlecanie takiej czynności podmiotowi zewnętrznemu jawi się jako wydatek nieuzasadniony. Ponadto dodać trzeba, że dla powódki wydatek taki stanowi koszt prowadzonej działalności i tak powinien być rozliczany, zatem jej sytuacja różni się znacząco od sytuacji poszkodowanego, który sporządza kosztorys, by samodzielnie dochodzić odszkodowania od zakładu ubezpieczeń i nie ma możliwości rozliczyć kosztów ekspertyzy jako kosztów uzyskania przychodu, zatem wydatek ten powiększa jego szkodę.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu mając na uwadze, że szkoda została zgłoszona 11 lipca 2018r., a faktura 12 października 2018r.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. Powódka wygrała sprawę w 81%. Łączny poniesiony przez nią koszt wyniósł 5243 zł (w tym 626 zł tytułem wykorzystanej zaliczki na biegłego), co powodowało konieczność zwrotu na jego rzecz od pozwanej 4246,83 zł. Pozwana wygrała zaś w 19%. Łączny koszt poniesiony przez pozwanego wyniósł 4243 zł (w tym 626 zł tytułem wykorzystanej zaliczki na biegłego), co powodowało konieczność zwrotu na jego rzecz od pozwanej 806,17 zł. Dokonując wzajemnej kompensaty orzeczono jak w pkt III.

W pkt IV orzeczono o zwrocie niewykorzystanych zaliczek na poczet opinii biegłego.

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2. (...)

3. (...)