Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 162/20

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. G. (1)

24 grudnia 2019 roku w Ś. woj. (...) w ruchu lądowym prowadził samochód osobowy marki A. (...) nr rej. (...) znajdując się pod wpływem środka odurzającego - mając we krwi 5,6 ng/ml delta-9-tetrahydrokannabinolu, co odpowiada ilości powyżej 0,5 promila alkoholu etylowego.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

prowadzenie przez oskarżonego 24 grudnia 2019 roku po drodze w Ś. samochodu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...), gdy miał 5,6 ng/ml delta-9-tetrahydrokannabinolu we krwi

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

35-38 i 72

zeznania M. Z.

9-11 i 90

zeznania M. G. (3)

90-91

zeznania T. G.

91

protokół zatrzymania

2

zeznania P. W.

18-20

zeznania E. K.

22

opinia

23-26 i 79-80

wcześniejsza niekaralność oskarżonego

dane o karalności

39

wcześniejsze ukarania oskarżonego za wykroczenia

informacja

42

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. G. (1)

24 grudnia 2019 roku w Ś. woj. (...) w ruchu lądowym prowadził samochód osobowy marki A. (...) nr rej. (...) znajdując się pod wpływem środka odurzającego - mając we krwi 5,6 ng/ml delta-9-tetrahydrokannabinolu, co odpowiada stanowi powyżej 0,5 promila alkoholu etylowego.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

zażycie przez oskarżonego marihuany po zatrzymaniu prowadzonego przez niego samochodu na łące M. Z.

wyjaśnienia oskarżonego

35-38 i 72

zeznania M. Z.

9-11 i 90

opinia

23-26 i 79-80

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

przeprowadzone dowody zgodnie wskazują na to, że 24 grudnia 2019 roku oskarżony prowadził samochód po ulicy w Ś., po czym stracił panowanie nad nim, wypadł z drogi i przez ogrodzenie wjechał na łąkę należącą do M. Z.. Następnie, gdy na miejsce dotarła policja, oskarżony miał we krwi 5,6 ng/ml delta-9-hydrokannabinolu. Okoliczności te są niewątpliwe. Oskarżony kwestionował, by wspomniana zawartość substancji w jego organizmie pochodziła z marihuany zażytej, zanim zaczął prowadzić samochód. Twierdził, że wypalił ją już po zatrzymaniu pojazdu na łące. W odniesieniu do tej ostatniej okoliczności ustalenia czyniono na podstawie zeznań M. Z., częściowo wyjaśnień M. G. (1) oraz - posiłkowo - opinii z badania krwi kierującego.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że oskarżony po przedstawieniu zarzutu w toku dochodzenia, nie wspominał wcale o tym, że miałby palić marihuanę już po zakończeniu kierowania samochodem. Miał wtedy świadomość, że zarzut dotyczy prowadzenia pojazdu pod wpływem tego środka. Z pewnością wiedział, że wspomniana okoliczność ma znaczenie kluczowe dla jego odpowiedzialności. Nie ma żadnego uzasadnienia dla pomijania jej, gdy jednocześnie składał merytoryczne wyjaśnienia dotyczące zdarzenia. Późniejsze wspominanie o niej przed sądem budzi wątpliwość, co do autentyczności takiego opisu zdarzenia.

Po drugie wspomniane wyjaśnienia oskarżonego w ich ostatecznej wersji są sprzeczne z relacją M. Z.. Ten ostatni mężczyzna nie miał żadnego interesu w podawaniu nieprawdziwych informacji. Nie znał oskarżonego przed zdarzeniem, przy aucie prowadzonym przez M. G. (1) pojawił się, bo obawiał się, że doszło do kradzieży jego samochodu. Jego zeznania były konsekwentne, logiczne, zawierały rozsądne uzasadnienie dla postępowania mężczyzny. M. Z. stwierdził przed sądem, że widział moment ostatecznego zatrzymania samochodu oskarżonego, że natychmiast podszedł do tego pojazdu i od tego czasu nie spuszczał oka z kierowcy. Wykluczył, by do przyjazdu policji mężczyzna siedzący w aucie cokolwiek palił.

Z wyjaśnień oskarżonego złożonych na rozprawie wynikać miało natomiast, że marihuanę zapalił, gdy ostatecznie zatrzymał pojazd. Stwierdził, że wie przecież, iż pod jej wpływem nie można kierować samochodem. Jak wykazano powyżej, zażycie narkotyku przez M. G. (1) po tym, jak już stanął na łące w Ś. za niemożliwe uznał właściciel terenu.

Skoro zatem zeznania wspomnianego świadka stoją w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego, a te ostatnie twierdzenia pojawiły się w procesie nie od razu, bez uzasadnienia dla tego opóźnienia, to sąd uznał je za niewiarygodne, stan faktyczny ustalając w oparciu o relację M. Z.. Stanowisko takie nie stoi w sprzeczności z wnioskami uzupełniającej opinii odnoszącej się do badania krwi M. G. (1), z której wynika, że narkotyk miał on zażyć najprawdopodobniej kilka godzin przed pobraniem krwi ( co nastąpiło o 23:45 - k. 27v ).

zeznania M. Z.

zeznania pozostałych świadków nie stoją w sprzeczności z innymi dowodami, ani nie są niespójne ze sobą. Przedstawiają czynności podjęte po zdarzeniu przez policjantów i rodziców oskarżonego. Ewentualne znalezienie w samochodzie śladów zażywania tam narkotyku nie przesądza, kiedy miało do tego dojść, nie przekonuje o wiarygodności twierdzeń M. G. (1).

zeznania M. G. (3)

zeznania T. G.

protokół zatrzymania

dowody w postaci dokumentów pochodziły od uprawnionych podmiotów, sporządzono je w odpowiedniej formie. Brak było podstaw do kwestionowania ich rzetelności.

zeznania P. W.

zeznania E. K.

opinia

opinia z badania krwi oskarżonego wykonana została przez podmiot dysponujący wiedzą fachową. Nie jest niejasna, niepełna, czy wewnętrznie sprzeczna. Została uzupełniona na wniosek obrońcy.

1.1.1

dane o karalności

informacja

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

z powodów podanych wcześniej, za częściowo niewiarygodne - w zakresie tego, że marihuanę wypalił po ostatecznym zatrzymaniu samochodu - uznano wyjaśnienia oskarżonego.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

punkt I

M. G. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

na podstawie dostępnych dowodów można było ustalić, że wieczorem 24 grudnia 2019 roku oskarżony prowadził samochód po drodze w Ś., po czym stracił panowanie nad pojazdem, wskutek czego auto znalazło się na przydrożnej łące. Gdy zbadano krew M. G. (1) okazało się, że miał 5,6 ng/ml delta-9-tetrahydrokannabinolu w organizmie. Odpowiada to stężeniu alkoholu we krwi w wielkości ponad 0,5 promila. Marihuana jest środkiem odurzającym. Stwierdzony stan oskarżonego był więc stanem pod wpływem takiego środka w rozumieniu art. 178a § 1 k.k. Ustalono, że M. G. (1) nie zażył marihuany po tym, jak wjechał autem na łąkę, a więc musiał to uczynić wcześniej, zanim przejeżdżał przez Ś.. Na wspomniany teren wypadł z drogi, a więc z miejsca, gdzie odbywa się ruch lądowy. Skoro zatem kierował tam samochodem, znajdując się pod wpływem środka odurzającego, to jego zachowanie należało zakwalifikować z art. 178a § 1 k.k. Z opisu czynu wyeliminowano zapis o stwierdzeniu we krwi oskarżonego obecności kwasu delta-9-tetrahydrokannabinolowego - jest on nieaktywnym metabolitem środka odurzającego, nie wpływa na funkcjonowanie organizmu.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. G. (1)

punkt I

Okoliczności obciążające:

- wcześniejsza karalność sprawcy za wykroczenia drogowe - wynika z tego, że ma on lekceważący stosunek do zasad ruchu drogowego,

- fakt utraty przez oskarżonego panowania nad samochodem prowadzonym pod wpływem środka odurzającego - skutkiem tego było nie tylko zjechanie z drogi, ale też zniszczenie ogrodzenia i wypadnięcie na łąkę. Prędkość pojazdu i sposób kierowania nim musiały być zatem istotnie niedostosowane do warunków drogowych.

Okoliczność łagodząca:

- niewielkie natężenie ruchu w czasie, gdy po drodze w Ś. poruszał się oskarżony - miało to miejsce późnym wieczorem, 24 grudnia, nie na głównej drodze.

Z tych powodów, uznając społeczną szkodliwość czynu oskarżonego za ponadprzeciętną, sąd ocenił, że konieczne jest wymierzenie mu kary, choć o wolnościowym charakterze. Łagodniejszy środek oddziaływania nie byłby w stanie na niego odpowiednio oddziaływać - w toku postępowania nie wykazał, by rozumiał naganność swojego czynu i konieczność poniesienia odpowiedzialności za takie zachowanie. Wcześniejsze kary za wykroczenia drogowe nie były go w stanie wdrożyć do przestrzegania zasad porządku prawnego.

Oskarżony utrzymuje się z oszczędności, nie posiada majątku. Zasadnym było więc wymierzenie mu kary ograniczenia wolności połączonej z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne. Jej wysokość, odpowiednią do wagi czynu i osobowości, określono na 8 miesięcy. Miesięczny wymiar pracy ustalono na 30 godzin - brak jest powodów do orzeczenia go w innej, niż przeciętna, wysokości.

M. G. (1)

punkt II

orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym było - w związku z treścią art. 42 § 2 k.k. - obowiązkowe. Jego wymiar - i tak dotkliwy dla sprawcy - określono na najkrótszy możliwy czas - 3 lata.

M. G. (1)

punkt IV

na podstawie art. 43a § 2 k.k. obowiązkowe było też orzeczenie wobec oskarżonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Biorąc pod uwagę sytuację majątkową oskarżonego wysokość świadczenia określono na 5.000 złotych - najniższą możliwą kwotę.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. G. (1)

punkt II

w związku z tym, że oskarżony dysponuje prawem jazdy, na podstawie art. 43 § 3 k.k. zobowiązano go do zwrotu tego dokumentu organowi, który go wystawił - w ten sposób rozpoczęte będzie wykonywanie zakazu prowadzenia pojazdów.

M. G. (1)

punkt III

na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary zaliczono jego zatrzymanie od 21:10 24 grudnia 2019 roku do 17:56 25 grudnia 2019 roku. Zgodnie z art. 63 § 1 i 5 k.k. określono, że jest ono równoważne 2 dniom ograniczenia wolności.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt V

na podstawie art. 627 k.p.k., zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w wysokości 858,10 złotych, tym wymierzono mu 180 złotych opłaty - wyliczono ją zgodnie z art. 2 § 1 pkt 3 w zw. z § 2 ustawy z 23 VI 1973 roku o opłatach w sprawach karnych. Skoro oskarżony jest w stanie utrzymywać się z oszczędności i ponosić koszty działania obrońcy z wyboru, to z pewnością ma możliwość pokrycia kosztów procesu w takiej wysokości.

6.  Podpis