Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt II K 688/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

29 września 2020 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Jarosław Staszkiewicz

Protokolant: Karolina Pałka

po rozpoznaniu na rozprawie 29 IX 2020 roku sprawy

D. D.,

syna R. i B. z d. T.,

urodzonego (...) w J.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 9 kwietnia 2020 roku w J. na ul. (...), woj. (...), stosował groźby w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego R. B. do zaniechania prawnej czynności służbowej w postaci jego zatrzymania, poprzez użycie wobec niego gróźb pozbawienia życia, znieważenia go słowami powszechnie uznanymi za wulgarne podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych oraz narażenie go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia poprzez oplucie go i tym samym naruszenie jego nietykalności cielesnej w sytuacji zagrożenia epidemiologicznego chorobą COVID-19,

tj. o czyn z art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. i art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

2.  w dniu 9 kwietnia 2020 roku w J. na ul. (...), woj. (...) dopuścił się znieważenia funkcjonariusza publicznego sierż. sztab. M. M. podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, wykrzykując w jego kierunku słowa powszechnie uznane za obraźliwe i wulgarne, czym działał na szkodę M. M.,

tj. o czyn z art. 226 § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego D. D. za winnego tego, że 9 kwietnia 2020 roku w J., znieważył funkcjonariusza policji M. M. podczas i w związku z wykonywaniem czynności zatrzymania, nazywając go „cwelem jebanym”, jak również groził R. B. pozbawieniem życia, przy czym groźba ta wzbudziła uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona, to jest występku z art. 226 § 1 k.k. i art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to, na podstawie art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., wymierza mu karę roku i 3 ( trzech ) miesięcy ograniczenia wolności, z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne po 30 ( trzydzieści ) godzin miesięcznie;

II.  na podstawie art. 46 § 1 k.k., orzeka od oskarżonego na rzecz R. B. zadośćuczynienie w wysokości 250 ( dwustu pięćdziesięciu ) złotych;

III.  na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary zalicza jego zatrzymanie od 9 IV 2020 roku godzina 12:00 do 10 IV 2020 roku godzina 11:46, jako równoważne 2 dniom ograniczenia wolności;

IV.  zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 688/20

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. D.

9 kwietnia 2020 roku w J. znieważył funkcjonariusza policji M. M. podczas i w związku z wykonywaniem czynności zatrzymania, nazywając go "cwelem jebanym", jak również groził R. B. pozbawieniem życia, przy czym groźba ta wzbudziła uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

kierowanie przez oskarżonego podczas zatrzymania obelg do policjanta M. M. w związku z tym, że ten zdecydował się na tę czynność oraz zapowiadanie drugiemu z funkcjonariuszy policji, że zostanie zabity

wyjaśnienia oskarżonego

27-29

zeznania R. B.

6-8

zeznania M. M.

13-15

notatki urzędowe

1-5

protokół zatrzymania

23

nagranie i protokół jego odtworzenia

32-37

wcześniejsza karalność oskarżonego

dane o karalności

22

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

D. D.

9 kwietnia 2020 roku w J. znieważył funkcjonariusza policji M. M. podczas i w związku z wykonywaniem czynności zatrzymania, nazywając go "cwelem jebanym", jak również groził R. B. pozbawieniem życia, przy czym groźba ta wzbudziła uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

wypowiadanie przez oskarżonego w kierunku R. B. zapowiedzi zabicia w celu powstrzymania go od przeprowadzenia i kontynuowania zatrzymania D. D.

wyjaśnienia oskarżonego

27-29

zeznania R. B.

6-8

zeznania M. M.

13-15

spowodowanie zagrożenia dla życia R. B. przez deklarowanie chęci oplucia go

wyjaśnienia oskarżonego

43-45

zeznania R. B.

6-8

zeznania M. M.

13-15

informacja

38

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego

przeprowadzone dowody spójnie przedstawiają przebieg zdarzenia. Wyjaśnienia oskarżonego zawierają tylko ogólny jego obraz, spowodowane to było nietrzeźwością D. D.. Twierdzenia pokrzywdzonych pokrywają się z informacjami uzyskanymi z dokumentów - notatek urzędowych, protokołu zatrzymania, nagrania i protokołu jego odtworzenia. Brak jest powodów do kwestionowania wiarygodności świadków, jak również rzetelności dokumentów. Dane o karalności oskarżonego oraz informacja Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej pochodzą od uprawnionych podmiotów, przyjęły prawidłową formę, Ich zgodności z prawdą nie podważano w toku postępowania.

zeznania R. B.

zeznania M. M.

notatki urzędowe

protokół zatrzymania

nagranie i protokół jego odtworzenia

dane o karalności

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

punkt I

D. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd ustalił, że podczas dokonywania i kontynuowania zatrzymania oskarżony kierował do M. M. słowa "jebany cwelu". Są to z pewnością obelgi. Pokrzywdzony był wówczas w trakcie czynności służbowej - wspomnianego zatrzymania. Zniewagi były wypowiadane do niego w związku z ową czynnością - oskarżony wyrażał w ten sposób swój brak zgody, niezadowolenie z działania policjantów. Ten fragment jego zachowania należało więc zakwalifikować z art. 226 § 1 k.k.

Ustalono też, że oskarżony podczas wspomnianej czynności zapowiadał R. B., że go zabije. Stanowiło to groźbę popełnienia zbrodni na jego szkodę. Biorąc pod uwagę postawę oskarżonego, który podczas interwencji nie podporządkowywał się poleceniom, stawiał opór, był nietrzeźwy, a wcześniej zachowywał się niewłaściwie wobec szeregu osób, pokrzywdzony mógł się zasadnie obawiać, że osoba o tak niekontrolowanym, agresywnym nastawieniu może spełnić swoje zapowiedzi. Wspomniane okoliczności uzasadniały wystąpienie tej obawy.

Jednocześnie z zeznań pokrzywdzonych nie płynie przekonanie, by za pomocą wspomnianych gróźb oskarżony zamierzał spowodować przerwanie dokonywanego zatrzymania. Nie wynika to z jego słów, cytowanych w zeznaniach obu policjantów, ani z reszty jego zachowania. Relacja R. B. wskazuje raczej, że wypowiedzi D. D. były reakcją na przeprowadzaną czynność, ekspresją jego niezadowolenia i pretensji wobec funkcjonariuszy policji. Żaden dowód nie wskazuje, by zamiarem sprawcy było doprowadzenie do przerwania zatrzymania za pomocą cytowanych słów. Brak było zatem podstaw do przypisywania mu wypełnienia znamion z art. 224 § 2 k.k. Jego wypowiedzi wypełniały natomiast znamiona z art. 190 § 1 k.k.

Nieuzasadnione było przypisywanie oskarżonemu oplucia R. B.. Sam pokrzywdzony opisując ten aspekt zajścia podał, że "mężczyzna (…) zaczął krzyczeć, że mnie opluje i że jest chory, a ja próbowałem zasłonić mu twarz lub odwrócić ją w drugą stronę" ( k. 7 ). Żaden inny dowód nie pozwala na przyjęcie, że zdarzenie miało odmienny przebieg. Cytowanie tych zeznań jest konieczne, aby wykazać zupełną bezzasadność omawianego fragmentu aktu oskarżenia. Skoro oskarżony tylko zadeklarował oplucie pokrzywdzonego, nawet nie próbował tego dokonać, to nie można mu przypisywać wypełnienia znamion z art. 222 § 1 k.k., czy też innego czynu zabronionego.

Niespodziewane było zarzucenie oskarżonemu wypełnienia znamion z art. 160 § 1 k.k. Z zarzutu aktu oskarżenia wynika, że miał on "narazić pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia poprzez oplucie go i tym samym naruszenie jego nietykalności cielesnej w sytuacji zagrożenia epidemiologicznego chorobą COVID-19". Tymczasem sam oskarżony zaprzeczał, by mógł zarazić tą chorobą. Oskarżyciel w toku postępowania przygotowawczego uzyskał informację, że D. D. nie został zarejestrowany jako osoba, u której stwierdzono obecność koronawirusa COVID-19 ( k. 38 ). Z powyższych dowodów wynika, że oskarżony nawet nie próbował opluć R. B. oraz, że takie naruszenie nietykalności cielesnej pokrzywdzonego nie spowodowałoby żadnego zagrożenia dla jego zdrowia. Trzeba przypomnieć, że do wypełnienia znamion z art. 160 § 1 k.k. dochodzi, gdy sprawca stwarza sytuację realnie, bezpośrednio zagrażającą zdrowiu lub życiu innego człowieka. Do takiego niebezpieczeństwa w opisywanych okolicznościach nie doszło i nie mogło dojść.

Sąd uznał, że wypowiedzi oskarżonego, kierowane jednocześnie do obu pokrzywdzonych, podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych, stanowiły jeden czyn. Policjanci podawali bowiem, że na różne sposoby, ale w tym samym czasie, D. D. naruszał ich dobra. Jego słowa stanowiły realizację jednego zamiaru - wyładowania swojego niezadowolenia, agresji na interweniujących funkcjonariuszach policji. Z tego powodu oba zachowania oskarżonego, opisane w zarzutach aktu oskarżenia, uznano za elementy jednego czynu, zakwalifikowanego z art. 226 § 1 k.k. i art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. D.

punkt I

Okoliczności obciążające:

- naruszenie jednym czynem dóbr dwóch różnych osób,

- nietrzeźwość sprawcy podczas zdarzenia,

- napastliwość, agresywność oskarżonego podczas interwencji policji, niechęć do podporządkowania się poleceniom policjantów, do przestrzegania norm zachowania,

- okoliczności czynu oskarżonego - razem z innymi osobami zakłócał on spokój, jawnie lekceważąc obowiązujące ograniczenia związane z ogłoszonym stanem epidemicznym,

- wcześniejsza karalność oskarżonego.

Okoliczności łagodzące:

- niewielkie natężenie obaw R. B., co do możliwości spełnienia gróźb przez oskarżonego - D. D. został zatrzymany i obezwładniony, był wyraźnie pobudzony i nietrzeźwy, można było się więc spodziewać, że jego zapowiedzi były tymczasowym efektem takiego stanu, a nie wyrazem trwałych starań,

- brak wpływu kierowanych przez oskarżonego zniewag na tok podejmowanych wobec niego czynności,

- postawa oskarżonego podczas procesu, gdy przyznał się do zarzuconych czynów, zgodził się na wymierzenie stosunkowo surowej kary.

Z podanych okoliczności wynika, że oskarżony jest osobą mającą skłonność do naruszania prawa, lekceważącą obowiązujące reguły zachowania. Nie można jednak uznać go za sprawcę głęboko zdemoralizowanego, zdolnego do popełniania czynów o dużej wadze. Wydaje się, że w zwykłych okolicznościach rozumie on niewłaściwość swoich zachowań, godzi się na poniesienie za nie odpowiedzialności.

Z tych powodów sąd uznał, że wystarczające będzie orzeczenie wobec D. D. kary łagodniejszego rodzaju. Co prawda wymierzono mu już taką karę za wcześniej popełnione przestępstwa, lecz trudno mówić o jej pełnym oddziaływaniu, skoro od uprawomocnienia się poprzedniego wyroku do 9 kwietnia 2020 roku upłynął tylko nieco ponad miesiąc. W ocenie sądu konieczne jest natomiast orzeczenie kary w istotnej wysokości, by była ona wysoce dolegliwa dla oskarżonego. Tylko w ten sposób będzie można odstraszyć sprawcę od naruszania prawa w przyszłości. Kara o charakterze wolnościowym wydaje się do tego wystarczająca, skoro oskarżony w toku postępowania wykazywał zrozumienie dla norm prawnych, gotów był ponieść odpowiedzialność za swoje zachowanie.

Z podanych powodów wymierzono mu karę ograniczenia wolności w wysokości roku i 3 miesięcy. D. D. nie pracuje, dlatego zdecydowano, że kara przybierze formę polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej pracy na cele społeczne. Ze względu na to, że oskarżony musi zdobywać środki na własne utrzymanie, wymiar pracy w ramach kary określono na 30 godzin miesięcznie.

D. D.

punkt II

pokrzywdzony R. B. zgłosił przed sądem wniosek o zasądzenie na jego rzecz zadośćuczynienia. Biorąc pod uwagę powyżej opisane okoliczności, w jakich usłyszał on groźby i w jakich wystąpiła jego obawa, wysokość tego świadczenia określono na 250 złotych.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. D.

III

na poczet orzeczonej kary zaliczono okres zatrzymania oskarżonego od 9 IV 2020 roku godzina 12:00 do 10 IV 2020 roku godzina 11:46. Jest ono równoważne 2 dniom ograniczenia wolności.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt IV

z uwagi na to, że oskarżony nie zarobkuje, nie posiada majątku, zwolniono go, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., od zapłaty kosztów sądowych. Nie byłby w stanie ich uiścić.

6.  Podpis