Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1005/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 8 maja 2019 r., sygn. akt VII K 1225/17, dotyczący K. Z. (1) oskarżonego o czyn z art. 157 § 2 k.k.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

K. Z. (1)

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 30 maja 2012r. , sygn. akt VII K 662/11 K. Z. (1) został skazany za przestępstwo z art. 217 § 1 k.k. na karę 1 miesiąca pozbawienia wolności, której to wykonanie zostało zawieszone na okres próby 2 lat. Skazany został także zobowiązany do zapłaty nawiązki na rzecz pokrzywdzonego w kwocie 400 zł. Wyrok uprawomocnił się 7 czerwca 2012r.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków z dnia 30 maja 2012 r. , sygn. akt VII K 662/11.

78

2.1.1.2.

K. Z. (1)

Małżeństwo K. Z. (1) i K. Z. (2) zostało rozwiązane przez rozwód z winy obu stron.

Dnia 22 lutego 2020 r. M. Z. (1) (obecnie M.) zawarła związek małżeński z J. M..

Wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 7 marca 2019 r., sygn. XIII RC 988/16 wraz z uzasadnieniem.

823, 825-831

Wyrok Sady Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 października 2019 r. sygn. I ACa 908/19 wraz z uzasadnieniem.

832-836

Kopia odpisu skróconego aktu małżeństwa z USC w S..

757

2.1.1.3.

K. Z. (1)

M. M. (1) cierpi na (...) .

Karta informacyjna z leczenia szpitalnego S. Z..

746-747

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

K. Z. (1)

Dnia 15 marca 2017r. oskarżony nie uderzył M. Z. (1) pięścią w plecy i ręce oraz nie pchnął jej na metalowy regał.

zeznania świadka A. O..

821v-822

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków z dnia 30 maja 2012 r., sygn. akt VII K 662/11.

Dowód obiektywny. Sporządzony przez uprawniony organ. Brak podstaw do odmowy uznania dowodu za wiarygodny.

2.1.1.2.

Wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 7 marca 2019 r. sygn. XIII RC 988/16 wraz z uzasadnieniem.

Dowód obiektywny. Sporządzony przez uprawniony organ. Brak podstaw do odmowy uznania dowodu za wiarygodny.

Wyrok Sady Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 października 2019 r. sygn. I ACA 908/19 wraz z uzasadnieniem

Dowód obiektywny. Sporządzony przez uprawniony organ Brak podstaw do odmowy uznania dowodu za wiarygodny.

Kopia odpisu skróconego aktu małżeństwa z Urzędu Stanu Cywilnego w S. nr (...)

Dowód obiektywny. Brak podstaw do odmowy uznania dowodu za wiarygodny.

2.1.1.4.

Karta informacyjna z leczenia szpitalnego S. Z..

Dowód obiektywny. Brak podstaw do odmowy uznania dowodu za wiarygodny.

2.1.2.1.

zeznania świadka A. O..

Zeznania spójne i logiczne. Zgodne z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowy, w tym w szczególności zeznaniami pokrzywdzonej oraz świadectwem sądowo-lekarskich oględzin ciała. Nadto świadek wnioskowana przez samego oskarżonego. Brak podstaw do odmowy uznania dowodu za wiarygodny.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.1.1.

Karta karna k.762

Dowód sprzeczny z treścią wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków z dnia 30 maja 2012 r., sygn. akt VII K 662/11.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrońcy oskarżonego:

Obraza przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 4 k.p.k. ,art.7 k.p.k. ,art. 410 k.p.k., art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez nieuwzględnienie treści tych przepisów, wynikającą z dowolnej oceny materiału dowodowego i pominięcia dowodów świadczących na korzyść oskarżonego, nadto bez należytego uzasadnienia takiego stanowiska, a w szczególności:

a)  nierozważenie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, zwłaszcza zaś zeznań świadka M. Z. (2), M. S., D. M., M. W., które pozostawały w rażącej sprzeczności z wersją pokrzywdzonej;

b)  obdarzenie wiarygodnością zeznań pokrzywdzonej skoro nie znajdują wsparcia w pozostałym materiale - pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadków M. Z. (2), M. S., D. M.,M. W.

c)  bezzasadne uznanie za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, iż nie wie skąd wzięły się zasinienia na ciele pokrzywdzonej, skoro :

-

świadek D. M. zeznała k.502-503, iż pokrzywdzona mówiła jej, że sama uderzyła się w regał, ale ma świadka A. O., która ma zeznać, że widziała jak oskarżony popycha pokrzywdzoną,

-

świadek M. W. zeznał k.369,iż pokrzywdzona nigdy nie mówiła o stosowaniu przemocy przez oskarżonego wobec jej osoby oraz doradzał jej by prowokowała do awantur i składała zawiadomienia w taki sposób, że winny jest oskarżony;

-

świadek oskarżenia M. S. zeznała (k.18-19), nie byłam świadkiem fizycznego znęcania się M. mi nic nie opowiadała o przemocy fizycznej i nie widziałam u niej siniaków.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrony uznać należało za niezasadny.

Szczegółowa analiza akt przedmiotowego postępowania wskazuje, że Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie rozpoznawcze w niniejszej sprawie w sposób prawidłowy, gromadząc i ujawniając wszelki materiał dowodowy, dążąc do wyjaśnienia istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art. 4 k.p.k. i art.7 k.p.k., co sprawiło, że zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o prawidłowe ustalenia faktyczne. Ponadto Sąd meriti swoje stanowisko w sposób należyty uzasadnił w pisemnych motywach wyroku, sporządzonych zgodnie z wymogami o jakich mowa w art.424k.p.k. Wymowa dowodów przeprowadzonych w toku postępowania nie pozostawia wątpliwości również dla Sądu Odwoławczego, który w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, iż całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego daje wystarczające podstawy do uznania, że wina i sprawstwo oskarżonego K. Z. (1) w zakresie przypisanego mu czynu z art.157 § 2 k.k., a to spowodowania u pokrzywdzonej w dniu 15 marca 2017r., poprzez kilkakrotne uderzenie jej pięścią w plecy i ręce, pchnięcie na metalowy regał, w wyniku którego straciła równowagę i upadła - obrażeń ciała w postaci sińców i otarć naskórka na ciele, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów jej ciała na czas poniżej dni 7- nie budzi wątpliwości.

Sąd Odwoławczy aprobuje w pełni przyjęte przez Sąd I instancji stanowisko, iż podstawą czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie winny być przede wszystkim konsekwentne i spójne w tym zakresie zeznania pokrzywdzonej M. Z. (1), a także korespondujące z nimi zeznania świadków B. O., M. S. i A. N., którzy widzieli na ciele pokrzywdzonej obrażenia będące śladami po ww. zdarzeniu. Relacja wskazanych wyżej świadków, znajduje nadto, co istotne, potwierdzenie także w znajdującym się w aktach sprawy świadectwie sądowo-lekarskich oględzin ciała z dnia 17 marca 2017 r., z którego wynika, że doznane przez pokrzywdzoną obrażenia mogły powstać w czasie i okolicznościach przez nią podanych. Nadto relacja pokrzywdzonej odnośnie przebiegu ww. zdarzenia znajduje także potwierdzenie w zeznaniach przesłuchanego w toku postępowania odwoławczego świadka - A. O., która w dniu zdarzenia przebywała w domu pokrzywdzonej i która choć nie była bezpośrednim świadkiem ww. zdarzenia to potwierdziła po pierwsze, czemu zresztą nie przeczył sam oskarżony, iż dnia 15 marca 2017r. doszło do awantury pomiędzy pokrzywdzoną, a oskarżonym, nadto zaś świadek słyszała krzyki pokrzywdzonej z kotłowni, kiedy zaś świadek wzywana przez pokrzywdzoną zeszła do kotłowni zastała w niej pokrzywdzoną i oskarżonego. Jak wskazała świadek w dniu zdarzenia nie widziała śladów na ciele pokrzywdzonej, ślady te dopiero na drugi dzień zaczęły wychodzić (…) były to sińce na obu ramionach oraz na plecach. Podkreślić należy, że świadek słuchana była na wniosek samego oskarżonego. Zeznania wyżej wskazanych świadków w zestawieniu z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym przesądziły o uznaniu oskarżonego K. Z. (1) za winnego popełnienia przypisanego mu występku z art. 157§ 2 k.k.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, słusznie zatem Sąd Rejonowy odmówił nadania przymiotu wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego, zaprzeczającego swemu sprawstwu - w kontekście spójnych i konsekwentnych na poszczególnych etapach prowadzonego postępowania karnego zeznań pokrzywdzonej (w szczególności tych złożonych na etapie postepowania przygotowawczego 29 marca 2017 r., dwa tygodnie po inkryminowanym zdarzeniu) oraz pozostałych wyżej wskazanych świadków.

Odnosząc się do zeznań świadków wskazywanych przez obronę zauwazyć trzeba tu po pierwsze, że wskazywany świadek M. W. był w związku z pokrzywdzoną w okresie pomiędzy marcem, a sierpniem 2016 r., a nadto rozstał się z nią w niezgodzie. Do inkryminowanego zdarzenia dojść zaś miało w marcu 2017 r., a więc ponad pół roku później, w którym to okresie świadek nie posiadał już wiedzy odnośnie relacji panujących w domu oskarżonego. Również zeznania świadka M. S. na które powołuje się obrona zostały przez nią złożone przed datą inkryminowanego czynu, w listopadzie 2016 r. Słuchana na rozprawie świadek wskazała zaś na sytuacje w której pokrzywdzona przesyłała jej zdjęcia siniaków (k.339). Świadek D. M. słuchana przed Sądem co prawda wskazywała, że pokrzywdzona miała jej mówić w rozmowie telefonicznej, że sama uderzyła się w regał. Jednocześnie jednakże świadek przyznała, że od momentu wniesienia przez pokrzywdzoną pozwu o rozwód ( a więc od wiosny 2016 r.) nie miała kontaktu ze świadkiem - kontakt się urwał (k. 503). Podobnie świadek M. Z. (2) jak zeznała od 2017 r. nie odwiedzała już pokrzywdzonej z powodu toczącej się sprawy rozwodowej pomiędzy jej bratem, a pokrzywdzoną.

W kontekście zaś wyjaśnień oskwarzonego, wskazać trzeba, że sam oskarżony nie kwestionował, że dnia 15 marca 2017 r. doszło do awantury pomiędzy nim, a pokrzywdzoną. Zaprzeczając jednocześnie, by uderzył wówczas żonę i poprzez pchnięcie spowodował uszkodzenia jej ciała. Doznane przez pokrzywdzoną obrażenia pierw tłumaczył zaś pierw tym, że pokrzywdzona same je sobie zrobiła, wskazują następnie, że tego dnia to on został przez pokrzywdzoną pobity, on sam zaś jedynie bronił się przed ciosami pokrzywdzonej. Przed Sądem zaś twierdził, że pokrzywdzona tego dnia przesuwała meble i w trakcie tych czynności mogła doznać obrażeń, gdyż cierpi na małopłytkowość. Pytany zaś o obrażenia pokrzywdzonej w okolicach karku oraz na pośladkach, oskarżony nie potrafił wytłumaczyć skąd mogły się wziąć, wskazując, że pokrzywdzona mogła dokonać samookaleczenia. Powyższe wyjaśnienia oskarżonego słusznie uznane zostały jedynie na przyjęta przez niego linię obrony.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącego.

3.2.

Zarzut obrońcy oskarżonego:

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść a polegający na nietrafnym uznaniu oskarżonego za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt I wyroku jedynie w oparciu o zeznania pokrzywdzonej skoro wersja pokrzywdzonej pozostaje w sprzeczności z zeznaniami świadków M. Z. (2), M. S., M. W. i D. M.,

-

świadek D. M. zeznała k.502 -503 któregoś razu była u nich M. brata narzeczona z dziećmi i mówiła, że uderzyła się w garażu o regał w ramię, a A. miała być świadkiem, że to oskarżony jej zrobił(…) Pokrzywdzona mi o tym opowiadała o popychaniu oraz o tym, że uderzyła się w garażu w regał. Pokrzywdzona powiedziała, że ma świadka A. O., która powie, że widziała jak oskarżony popycha pokrzywdzoną;

-

oraz nietrafne ustalenie (str.10 uzasd.),iż świadkowie B. O., M. S. w dniu zdarzenia widziały u pokrzywdzonej ślady otarć i zasinień.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrony jest bezzasadny.

Nie powielając argumentacji zaprezentowanej w pkt 3.1, która odnosi się również do ww. zarzutu, stwierdzić należy, iż w ocenie Sądu Odwoławczego przedstawione przez skarżącego na poparcie słuszności niniejszego zarzutu uzasadnienie sprowadza się jedynie do zwykłej polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu Orzekającego i jako takie nie zasługuje na uwzględnienie. Podkreślić trzeba, że dla wykazania zasadności stawianego zarzutu nie jest wystarczające tylko subiektywne przekonanie skarżącego o niesprawiedliwości orzeczenia. Konieczne jest wykazanie, że w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenie faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo że takiego ustalenia nie dokonano, choć z przeprowadzonych dowodów określony fakt jednoznacznie wynika, bądź wykazanie, że tok rozumowania Sądu I instancji był sprzeczny ze wskazaniami doświadczenia życiowego, prawami logiki czy z zasadami wiedzy. Wykazanie powyższych okoliczności obciąża stronę.

Odnośnie zaś wskazywanych przez skarżącego, zeznań B. O. i M. S. wskazać trzeba, że świadek B. O. wyraźnie wskazywała, że M. pokazywała mi sińce na rękach i szyi. Były to sińce już fioletowe. Mówiła, że oskarżony pchnął ją w kotłowni i upadła i uderzyła się o jakiś mebel (k.337) świadek M. S. słuchana na rozprawie 14 lutego 2018 r. wskazała zaś na sytuacje w której pokrzywdzona przesyłała jej zdjęcia siniaków (k.339).

Wniosek

Zmiana zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącego.

3.3.

Zarzut pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej:

Błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść rozstrzygnięcia polegający na:

-

przyjęciu, że pomiędzy stronami dochodziło do wzajemnych zachowań, gdy tymczasem ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że oskarżony już w 2013 roku przejawiał zachowania agresywne, stosował przemoc fizyczną i psychiczną wobec oskarżycielki posiłkowej tuż po urodzeniu się pierwszego dziecka, a nie jak to wskazuje Sąd, że do nasilenia konfliktu doszło po złożeniu przez oskarżycielkę posiłkową pozwu o rozwód;

-

bezzasadne przyjęcie przez tutejszy Sąd, że do przemocy wobec oskarżycielki posiłkowej dochodziło podczas nieobecności osób trzecich, gdy tymczasem ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że świadek M. S., A. N., M. N. oraz J. M. byli bezpośrednimi świadkami stosowanej przez oskarżonego przemocy, już przed wszczęciem postępowania rozwodowego;

-

bezzasadne przyjęcie przez tutejszy Sąd, że oskarżycielka posiłkowa poprzez swoje zachowanie realizowała strategię na poczet postępowania rozwodowego, gdy tymczasem jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie do przemocy ze strony oskarżonego dochodziło już po urodzeniu się pierwszego dziecka, czyli na długo przed wytoczeniem powództwa o rozwód;

-

bezzasadne przyjęcie przez tutejszy Sąd, że na kanwie niniejszej sprawy mamy do czynienia z awanturami i kłótniami wywoływanymi przez obie strony w kontekście rozpadu ich pożycia małżeńskiego, gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie wynika bezsprzecznie, że do rozpadu pożycia stron doszło właśnie ze względu na stosowaną przez oskarżonego przemoc wobec żony, w szczególności brutalnymi wyzwiskami, które zostały utrwalone na płytach CD załączonych do materiału dowodowego;

-

bezzasadne uznanie przez tutejszy Sąd za wiarygodne zeznania świadków M. W. i D. M., gdy tymczasem z samych zeznań tych świadków już wynikało, że pozostają oni w konflikcie z M. Z. (1), a świadek D. M. dodatkowo z rodziną oskarżycielki posiłkowej;

-

bezzasadne przyjęcie, że świadek M. S. nie była bezpośrednim świadkiem niewłaściwych zachowań oskarżonego wobec M. Z. (1), gdy tymczasem zeznała ona, że podczas jednej z wizyt w domu małżonków, oskarżony w jej obecności i bez powodu wyzywał oskarżycielkę posiłkową nazywając ją „ patologią” oraz (...)”; obrażał również rodziców oskarżycielki posiłkowej;

-

błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść rozstrzygnięcia, a mianowicie przyjęcie przez Sąd, że oskarżycielka posiłkowa mieszkała ze świadkiem M. W., gdy tymczasem jest to niezgodne z prawdą i materiałem dowodowym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest bezzasadny.

Nie powielając argumentacji zaprezentowanej w pkt 3.1. i 3.2, wskazać trzeba, że błąd w ustaleniach faktycznych ( error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynikać może bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd braku), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów ( błąd dowolności). Może on być zatem wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art. 7 k.p.k.). W orzecznictwie podnosi się, że zarzut ten jest słuszny tylko wówczas, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez Sąd Orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, nie może on natomiast sprowadzać się do jedynie samej polemiki skarżącego z ustaleniami Sądu, wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, lecz musi dążyć do wykazania, jakich to konkretnych uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego dopuścił się Sąd Orzekający w ocenie zebranego materiału dowodowego ( vide: wyrok SN z 24 marca1975 r., II KR 355/74).

Takich jednak wywodów, ani też tego rodzaju argumentacji mogącej skutecznie podważyć ustalenia i oceny Sądu Rejonowego apelujący nie przedstawił w pisemnym uzasadnieniu apelacji. Argumentacja apelacji stanowi wyłącznie subiektywną polemikę z ustaleniami faktycznymi dokonanymi przez Sąd Rejonowy. Nie powielając tu zatem argumentacji zaprezentowanej w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, którą Sąd Odwoławczy w całości podziela wskazać należy, iż powoływani przez skarżącego świadkowie, a to M. S., A. N., M. N. oraz J. M. nie byli bezpośrednimi świadkami stosowania przez oskarżonego wobec pokrzywdzonej przemocy. W obecność ww. świadków oskarżony używał co prawda, jak ustalono, słów obraźliwych, a także wyrażał wobec pokrzywdzonej pretensje o to, że nie pracuje. Powyższe pozostaje zgodne z dokonanymi przez Sąd Rejonowy ustaleniami faktycznymi. Skarżący w tym zakresie pomija jednakże, że jak ustalono także pokrzywdzona używała wobec oskarżonego zwrotów obraźliwych i wulgarnych, a owe kłótnie i awantury domowe miały charakter wzajemnego naruszania nietykalności, wzajemnego znieważania oraz podejmowania czynności, które można określić mianem złośliwego dokuczania. Za znęcanie się nie można zaś uznać sytuacji, w której między osobą oskarżoną a pokrzywdzoną dochodzi do wzajemnego znęcania się. Nadto, jak ustalono, do sporów pomiędzy małżonkami dochodziło już od początku małżeństwa. Do eskalacji konfliktu doszło jednakże wiosną 2016 r. kiedy pokrzywdzona złożyła pozew o rozwód. Na co wskazywali zresztą powoływani przez skarżącego świadkowie A. N. i M. N., którzy w swych zeznaniach wyraźnie stwierdzili, że pomiędzy małżonkami początkowo układało się dobrze. Świadek J. M. poznał zaś pokrzywdzona w połowie 2016 r., kiedy to małżonkowie byli już mocno skonfliktowani, a nadto także przeważającą części swojej wiedzy o relacjach oskarżonego i jego żony opiera on na relacji pokrzywdzonej. Wskazywana zaś przez skarżącego kwestia relacji pokrzywdzonej i świadka M. W. pozostaje poza zakresem przedmiotowej sprawy.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uznanie oskarżonego K. Z. (1) za winnego zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu i wymierzenie mu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczenie środka karnego w postaci zakazu zbliżania do M. Z. (1) na odległość 100 metrów. Zasądzenie od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej koszty zastępstwa adwokackiego za postępowanie przed Sądem I Instancji w wysokości 6 krotności stawki minimalnej.

Zasądzenie od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej koszty zastępstwa adwokackiego za postępowanie przed Sądem II Instancji w wysokości 3. krotności stawki minimalnej.

Ewentualnie zaś uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącego.

3.4.

Zarzut pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej:

Obraza przepisów prawa materialnego, a mianowicie art.207§1k.k. poprzez jego niezastosowanie i bezzasadne przyjęcie, że oskarżony swoim zachowaniem nie wyczerpał znamion zarzucanego aktem oskarżenia czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej jest bezzasadny.

Nie powielając w tym miejscu wyżej wskazanej już argumentacji, podkreślić trzeba, iż zarzut uchybienia polegającego na naruszeniu prawa materialnego - a więc wadliwego zastosowania lub niezastosowania przepisu prawa, odpowiednio w sytuacji, gdy było to obowiązkiem Sądu lub też nie było ustawowych podstaw do jego zastosowania, albo też gdy kwestionowana jest błędna wykładnia prawa – może zostać skutecznie postawiony jedynie, gdy podnoszący go we wniesionym środku zaskarżenia nie kwestionuje ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a wyłącznie podważa trafność oceny prawnej czynu poddanego subsumcji ustalonych faktów pod dany przepis prawa materialnego. Bądź też nie zgadza się z dokonaną przez Sąd Orzekający wykładnią przepisu.

Postawienie tego zarzutu w sytuacji, gdy skarżący kwestionuje jednocześnie także ustalenia faktyczne jest zatem niedopuszczalne.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uznanie oskarżonego K. Z. (1) za winnego zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu i wymierzenie mu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczenie środka karnego w postaci zakazu zbliżania do M. Z. (1) na odległość 100 metrów. Zasądzenie od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej koszty zastępstwa adwokackiego za postępowanie przed Sądem I Instancji w wysokości 6 krotności stawki minimalnej.

Zasądzenie od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej koszty zastępstwa adwokackiego za postępowanie przed Sądem II Instancji w wysokości 3. krotności stawki minimalnej.

Ewentualnie zaś uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącego.

3.5.

Zarzut Prokuratora:

Rażąca niewspółmierność orzeczonej wobec K. Z. (1) kary w postaci jednego miesiąca ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny wskazany przez Sąd w wymiarze dwudziestu godzin w stosunku miesięcznym, wynikającą z niedostatecznego uwzględnienie okoliczności obciążających występujących po stronie oskarżonego, a w szczególności znacznego stopnia winy i społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu, działania z użyciem przemocy, uprzedniej karalności oskarżonego, motywacji i sposobu zachowania się sprawcy oraz właściwości i warunków osobistych, jak również celów zapobiegawczych i wychowawczych kary oraz potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, przy jednoczesnym nadaniu nadmiernego znaczenia okolicznościom łagodzącym występującym po stronie oskarżonego, a zwłaszcza przyjęciu, iż zachowanie oskarżonego było w znacznym stopniu determinowane prowokacyjnym działaniem pokrzywdzonej i stanowiło przejaw eskalacji konfliktu istniejącego pomiędzy stronami, co w konsekwencji doprowadziło do wymierzenia oskarżonemu niewspółmiernie łagodnej kary za przypisane mu przestępstwo.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest częściowo zasadny.

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy, uznając oskarżonego K. Z. (1) za winnego popełnienia przypisanego mu czynu z art. 157 § 2 k.k. - wymierzył oskarżonemu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny wskazany przez Sąd, w wymiarze 20 godzin miesięcznie i wysokość tej kary, jako rażąco niewspółmiernej jest przedmiotem zarzutu oskarżenia.

Przepis art. 53 § 1 i 2 k.k. stanowi, że Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. Analizując treść uzasadnienia wyroku i akta sprawy należy stwierdzić, iż Sąd I instancji nie uczynił zadość wszystkim wymienionym wyżej dyrektywom ujętym w art.53k.k., przypisując nadmierne znaczenie okolicznościom łagodzącym występującym po stronie oskarżonego, nie uwzględniając przy tym jednocześnie w odpowiednim stopniu okoliczności obciążających, co w konsekwencji doprowadziło do wymierzenia oskarżonemu niewspółmiernie łagodnej kary za przypisane mu przestępstwo.

Podkreślić należy tu, iż na gruncie art. 438 pkt 4 k.p.k. nie chodzi o każdą różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - uznać za rażąco niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować (wyrok SA w Warszawie z dnia 27 września 2016 r., sygn. II AKa 217/16).

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, zauważyć trzeba, że art. 157 § 2 k.k., który stał się podstawą wymierzonej oskarżonemu kary, przewiduje zagrożenie alternatywnie karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności do lat 2. Kara 1 miesiąca pozbawienia wolności, polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny wskazany przez Sąd w wymiarze 20 godzin miesięcznie, orzeczona oskarżonemu przez Sad Rejonowy jest wiec zatem karą wyjątkowo łagodną, mieszczącą się w dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

Sąd meriti argumentując wymiar kary wymierzonej oskarżonemu, co prawda słusznie odwołał się tu do faktu, iż jak wynika z ustaleń przedmiotowej sprawy pomiędzy małżonkami od dłuższego czasu dochodziło do wzajemnych awantur domowych, regularnie toczących się między małżonkami, związanych z brakiem zgodności charakterów małżonków oraz odmiennością wzajemnych wizji małżeństwa. Zachowanie zaś samej pokrzywdzonej podczas ww. awantur można określić jako prowokacyjne. Mając na względzie powyższe trzeba jednakże podkreślić, że w ocenie Sądu Odwoławczego uwzględnienia wymagał tu nadto także przy ustaleniu stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu - rodzaju i charakter naruszonego dobra – a to zdrowie człowieka, sposób zachowania się sprawcy tj. działanie z użyciem przemocy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, a to doznanych przez pokrzywdzoną obrażeń, wcześniejsza karalności oskarżonego, w tym za przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej oraz jego zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Nadto zaś także zadania kary jakie ma ona spełnić w zakresie prewencji szczególnej i ogólnej. W tych okolicznościach zaś orzeczenie oskarżonemu kary tak łagodnej, w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, nie czyniło by zadość nie tylko celom wychowawczym i prewencji indywidualnej, ale i pozostawałoby w sprzeczności ze społecznym poczuciem sprawiedliwości.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, iż zarówno stopień winy jak i społecznej szkodliwości czynu uzasadniały wymierzenie oskarżonemu kary powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a to kary w wymiarze 3 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny wskazany przez Sąd, w wymiarze 20 godzin miesięcznie. Mając na uwadze okoliczność czynu oraz sylwetkę osobowościową sprawcy, kara ta, prócz sprawiedliwościowych i prewencyjnych, zrealizuje również cele wychowawcze. W tym zakresie karę wnioskowaną przez oskarżyciela, a to w wymiarze 6 miesięcy ograniczenia wolności uznano, w wyżej wskazanych okolicznościach sprawy, za zbyt surową.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Krzyków we Wrocławiu, VII Wydział K. poprzez orzeczenie wobec oskarżonego K. Z. (1) kary 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny wskazany przez Sąd w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, a w pozostałym zakresie - utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut oskarżenia uznano za częściowo zasadny i uwzględniając tu w szczególności stopień winy jak i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, a także biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, uznano za zasadne wymierzenie mu kary powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a to kary w wymiarze 3 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny wskazany przez Sąd, w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

______________________________________________________________________

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

___________________________________________________________________

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 8 maja 2019r., sygn.akt VII K 1225/17.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacje obrońcy oskarżonego oraz pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej nie zasługiwały na uwzględnienie. Apelacja Prokuratora był zaś zasadna jedynie częściowo o czym wypowiedziano się w pkt 5.2.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i dokonanych na podstawie oceny tych dowodów ustaleń faktycznych, Sąd Odwoławczy uznał bowiem, że sprawstwo i wina oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu, a to przestępstwa z art. 157 § 2 k.k. - nie budzi wątpliwości. Omówione wyżej zarzuty obrony, mające na celu zakwestionowanie sprawstwa i winy oskarżonego, okazały się nieskuteczne, gdyż za ich pomocą obrońca oskarżonego nie zdołał podważyć dokonanej przez Sąd I instancji oceny w tym przedmiocie. Podobnie jak zarzuty pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej, zmierzające do wykazania, iż oskarżony swym zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa znęcania się z art. 207 § 1 k.k.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyrok w ten sposób, że wymierzoną oskarżonemu K. Z. (1) karę ograniczenia wolności podwyższono do 3 miesięcy, orzekając, że wymierzona kara ograniczenia wolności polega na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny wskazany przez Sąd w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Zwięźle o powodach zmiany

Mając na względnie zarówno stopień winy jak i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, jak również biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze kary mu wymierzonej, uznano za zasadne wymierzenie oskarżonemu kary powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a to kary w wymiarze 3 miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny wskazany przez Sąd, w wymiarze 20 godzin miesięcznie. Mając na uwadze okoliczność czynu oraz sylwetkę osobowościową sprawcy, kara ta, prócz sprawiedliwościowych i prewencyjnych, zrealizuje również cele wychowawcze, uświadamiając oskarżonemu wagę jego czynu oraz przekonując, że nie można bezkarnie lekceważyć przepisów prawa.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

________________________________________

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_____________________________________________________________________

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_____________________________________________________________________

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

_____________________________________________________________________

5.3.1.4.1.

___________________________________________

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_____________________________________________________________________

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

_______________________________________________________________________________

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

______________

_______________________________________________________________

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Rozstrzygnięcie oparto na podstawie art. 627 k.p.k. Wysokość zasądzonej kwoty ustalono na podstawie §11 ust 2 pkt 4 i ust 7 oraz §17 pkt 1rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

IV

Rozstrzygnięcie oparto na podstawie art. 624 k.p.k. – w zakresie zwolnienia oskarżonego i oskarżycielki posiłkowej od ponoszenia przypadających na nich kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze – uznając, że przemawiając za tym względy słuszności.

Odnośnie zaś obciążenia Skarbu Państwa kosztami postępowania w części dotyczącej apelacji prokuratora- orzeczenie oparto na podstawie art. 636 ust 1 k.p.k.

7.  PODPIS

SSO Stanisław Jabłoński

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie o karze.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2.

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Brak przypisania oskarżonemu winy i sprawstwa w zakresie popełnienia czynu zarzuconego mu aktem oskarżenia, a to przestępstwa z art.207§1 k.k.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Przypisanie oskarżonemu winy i sprawstwa w zakresie popełnienia przypisanego mu czynu.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana