Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2020 roku

Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli IV Wydział Pracy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Katarzyna Sadzińska

Ławnicy: Ewa Kubiak, Katarzyna Ambroziak

Protokolant: sekr. sąd. Monika Kolasińska

po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2020 roku

na rozprawie sprawy

z powództwa M. K.

przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.

o przywrócenie dotychczasowych warunków pracy i płacy

1.  przywraca powódce M. K. dotychczasowe warunki pracy i płacy, obowiązujące przed wypowiedzeniem zmieniającym dokonanym przez pozwanego Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. w dniu 1 lipca 2020 roku,

2.  zasądza od pozwanego Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na rzecz powódki M. K. kwotę 197,00 zł (sto dziewięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty,

3.  nakazuje pobrać od pozwanego Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli kwotę 1.000,00 zł (jeden tysiąc złotych), tytułem zwrotu opłaty sądowej, od uiszczenia której powódka była zwolniona.

Sygn. akt IV P 57/20

UZASADNIENIE

Po ostatecznym sprecyzowaniu żądania, powódka M. K. wniosła
o przywrócenie jej dotychczasowych warunków pracy i płacy u pozwanego Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
w Ł..

Uzasadniając żądanie wnosząca wskazała, iż podana jej przez pracodawcę przyczyna „wypowiedzenia zmieniającego” jest niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała.
W ocenie powódki, jedyną faktyczną przyczyną zmiany warunków jej pracy było dążenie
do zatrudnienia na jej stanowisku innej osoby.

Pozwany Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości.

Pozwany podał, iż decyzja o wręczeniu powódce „wypowiedzenia zmieniającego” była wynikiem dogłębnej analizy sytuacji finansowo – ekonomicznej spółki. W związku
z potrzebą „cięcia” kosztów stałych, w spółce przeprowadzono reorganizację, rezygnując m.in. z utrzymywania stanowiska zastępcy głównego księgowego (zajmowanego do tej pory przez powódkę). Pozwany nadmienił również, iż Sąd nie może oceniać, czy działania pracodawcy dotyczące zarządzania zakładem pracy były racjonalne i wynikały logicznie
z innych zdarzeń.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. K. zatrudniona jest w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji w Ł. od 1 grudnia 1997 roku.

(dowód: bezsporne, umowa o pracę k. 6/B akt osobowych powódki)

Od 4 marca 2004 roku powódka świadczy pracę na stanowisku z-cy głównego księgowego.

(dowód: bezsporne, pismo k. 29/B akt osobowych powódki)

Do zadań M. K. należą:

- kontrola i nadzór nad prowadzeniem księgowości i sprawozdawczości finansowej, organizacyjnego obiegu dokumentów niezbędnych dla rachunkowości oraz należytym przechowywaniem dokumentów kasowych,

- kontrola w zakresie prawidłowości i rzetelności sporządzania i obiegu dokumentów niezbędnych dla rachunkowości przedsiębiorstwa,

- nadzór i kontrola pracy pracowników działu księgowości,

- prowadzenie i ewidencja rejestru kasowego,

- prowadzenie i ewidencja rejestru zakupu usług,

- prowadzenie i ewidencja rejestru zakupu materiałów,

- prowadzenie ewidencji ilościowo – wartościowej materiałów i wyposażenia na składzie oraz wyposażenia w użytkowaniu wraz z kompletowaniem dokumentów
i sporządzanie potrzebnych rozdzielników,

- prowadzenie ewidencji rejestru i analityki kosztów zespołu 4,5 i 7,

- rozliczanie kosztów w okresach obowiązujących do sporządzania sprawozdań,

- kontrola pod względem formalnym i rachunkowym dokumentów księgowych,

- przygotowanie materiałów niezbędnych dla potrzeb sprawozdawczości,

- prowadzenie ewidencji kont syntetycznych,

- prowadzenie ewidencji kont analitycznych, rozrachunków (oprócz konta 210,233),

- prowadzenie rejestru uzupełniającego U,

- zastępowanie Głównego Księgowego w czasie jego nieobecności.

(dowód: bezsporne, zakres obowiązków k. 32/B akt osobowych powódki)

Uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z 30 czerwca 2020 roku zatwierdzono nowy Regulamin Organizacyjny Miejskiego Przedsiębiorstwa (...)
i (...) Sp. z o.o. w Ł.. Opisane w nim zmiany miały na celu m.in. poprawienie sytuacji ekonomiczno – finansowej spółki i wynikały z przyjętego planu wdrażania rozwiązań kosztowych, mających zabezpieczyć spółkę przez okres spłaty kredytu.

(dowód: bezsporne, uchwała k. 86, zeznania pozwanego nagranie 00:33:40
k. 183v- 184v)

Regulamin wszedł w życie 1 lipca 2020 roku. Zgodnie z treścią dokumentu,
w strukturze organizacyjnej spółki wyodrębniono 2 piony: Pion Prezesa Zarządu i Pion Głównego Księgowego. W ramach drugiego z pionów, pracodawca umieścił stanowisko Zastępcy Głównego Księgowego – Głównego Specjalisty ds. taryf oraz dział
ekonomiczno – finansowy i magazyn.

(dowód: bezsporne, regulamin k. 93)

Główna księgowa miała zastrzeżenia do pracy powódki. Przekazywała je prezesowi zarządu. Bezpośredniej przełożonej M. K. przeszkadzało np. „iż powódka po wejściu księgowej do pokoju odwraca głowę i udaje, że pracuje przy komputerze”. Uwagi głównej księgowej dotyczyły również merytorycznej strony współpracy z powódką. W tym zakresie A. U. wskazywała na „niewykonywanie poleceń służbowych w odniesieniu do uzgadniania sald, niewgłębianie się w określone tematy, wykonywanie zadań schematycznie, bez analizy”. W ocenie A. U., zastępowanie jej przez powódkę sprowadzało się wyłącznie do podpisywania dokumentów podczas jej nieobecności.

(dowód: zeznania świadka A. U. nagranie 00:05:40 k. 181v-183)

W dniu 1 lipca 2020 roku powódka otrzymała od pracodawcy oświadczenie
o wypowiedzeniu jej umowy o pracę w części dotyczącej stanowiska pracy oraz wynagrodzenia. Po upływie okresu wypowiedzenia, pozwany zaproponował M. K. stanowisko „specjalisty do spraw finansowo – księgowych” oraz wynagrodzenie zasadnicze (4.028 zł) bez dodatku funkcyjnego. Jako przyczynę powyższego wskazano reorganizację stanowiskową przeprowadzoną przez pracodawcę w związku ze zmianami organizacyjnymi wewnątrz spółki. Z dokumentu wynika, iż powyższe jest spowodowane
w szczególności koniecznością uwzględnienia potrzeb biznesowych spółki co do bardziej efektywnego wykorzystania zasobów ludzkich. Oświadczenie zawierało pouczenie o prawie odmowy przyjęcia nowych warunków, a także o możliwości odwołania się do sądu pracy.

(dowód: oświadczenie k. 7-8)

Do chwili obecnej (po upływie okresu wypowiedzenia), prezes nie zatrudnił (przesunął) nikogo na stanowisku zastępcy głównego księgowego – głównego specjalisty do spraw taryf. Zarządzający spółką wstrzymuje się z decyzją do czasu zakończenia niniejszego sporu.

(dowód: zeznania pozwanego nagranie 00:33:40 k. 183v- 184v)

Faktyczny zakres obowiązków powódki, po upływie okresu wypowiedzenia się nie zmienił. M. K. wykonuje te same czynności. Jedyna zmiana dotyczy niezastępowania głównej księgowej podczas jej nieobecności. Do chwili zamknięcia rozprawy nie było potrzeby wykonywania obowiązków głównej księgowej w sytuacji jej absencji.

( dowód: zeznania świadka A. U. nagranie 00:05:40 k. 181v-183, zeznania pozwanego nagranie 00:33:40 k. 183v- 184v)

Oszczędność pozwanego w związku ze zmianą warunków pracy powódki to kwota 500 zł miesięcznie. W okresie bezpośrednio poprzedzającym wręczenie M. K. oświadczenia z 30 czerwca 2020 roku, w spółce nie było zwolnień, ani niekorzystnych zmian w zakresie wynagradzania innych pracowników. Jedyna dodatkowa oszczędność w sferze wynagrodzeń związana jest z odejściem na emeryturę zastępcy prezesa zarządu
i nieobsadzeniem do chwili obecnej zwolnionego etatu. W strukturze spółki, po zmianach
w regulaminie, istnieje jeszcze co najmniej jedno stanowisko zastępcy.

(dowód: zeznania świadka A. U. nagranie 00:05:40 k. 181v-183, zeznania pozwanego nagranie 00:33:40 k. 183v- 184v)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych
w aktach, w oparciu o zeznania świadka i stron.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie rozstrzygnąć należało, czy oświadczenie pozwanego o zmianie warunków zatrudnienia powódce, w trybie art. 42 k.p. odniosło pożądany przez pracodawcę skutek. W tym kontekście ocenie podlegać musiała formalno – prawna strona przedłożonego M. K. dokumentu oraz zasadność „wypowiedzenia” w świetle podanych
w oświadczeniu przyczyn.

Jak wynika z treści oświadczenia Miejskiego Przedsiębiorstwa (...)
i (...) Spółki z o.o. w Ł. z 30 czerwca 2020 roku, u podstaw decyzji o zmianie stanowiska pracy powódki i pozbawieniu jej dodatku funkcyjnego, stała reorganizacja stanowiska przeprowadzona przez pracodawcę w związku ze zmianami organizacyjnymi wewnątrz spółki. W dokumencie wskazano, iż powyższe podyktowane było koniecznością uwzględnienia potrzeb biznesowych spółki co do bardziej efektywnego wykorzystania zasobów ludzkich. Taki sposób sformułowania przyczyn „wypowiedzenia zmieniającego” zakwestionowała powódka, wskazując, iż jest on niekonkretny i niezrozumiały. W ocenie Sądu, z takim zapatrywaniem pracownika, należało się zgodzić.

Przyczyna wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę ma dwojakie znaczenie: jedno występuje w aspekcie zgodności z prawem czynności pracodawcy a drugie - jej zasadności. W myśl art. 45 § 1 k.p. są to niezależne od siebie przesłanki oceny żądania uznania wypowiedzenia za bezskuteczne, przywrócenia do pracy albo odszkodowania.
W płaszczyźnie zachowania wymaganej prawem formy wypowiedzenia (art. 30 § 4 k.p.) obowiązek pracodawcy sprowadza się do podania przyczyny wypowiedzenia w piśmie zawierającym jego oświadczenie w taki sposób, aby jego adresat poznał motywy leżące
u podstaw takiej decyzji. Sprostanie wymaganiom określonym w art. 30 § 4 k.p. polega zatem na wskazaniu przyczyny w sposób jasny, zrozumiały i dostatecznie konkretny. Zdaniem Sądu, w przedmiotowej sprawie, pracodawca nie podołał obowiązkowi, o którym mowa
w powołanym przepisie. Podana w dokumencie podstawa faktyczna zmiany warunków pracy, jest zbyt ogólna, a nawet enigmatyczna. Jeszcze raz podkreślić należy, iż sposób w jaki pracodawca formułuje przyczyny „wypowiedzenia” oceniać należy z perspektywy zatrudnionego i jego prawa do zapoznania się z motywami decyzji powodującej pogorszenie jego położenia pracowniczego. Takie założenie musi być punktem wyjścia dla rozważań
w kontekście spełnienia wymogu z art. 30 § 4 k.p. To, że pracodawca wie o jakie zmiany organizacyjne chodzi, nie musi oznaczać, iż informacje takie posiada zatrudniony. Powódka jest wieloletnim pracownikiem pozwanej spółki. Od 2004 roku niezmiennie wykonuje obowiązki zastępcy głównego księgowego. Po ponad 15 latach pracy na wymienionym stanowisku, M. K. otrzymuje oświadczenie pracodawcy, z treści którego wynika, iż pozbawienie jej dotychczasowej funkcji jest wynikiem reorganizacji stanowiskowej. Jednocześnie pozwany w żaden sposób nie uściśla o jaką reorganizację chodzi i w oparciu
o co ją przeprowadzono. W dokumencie trudno szukać nawiązania do konkretnej procedury przeprowadzonej przez spółkę, zmian statutowych, czy regulaminowych. Co znamienne, treść uchwały, która stanowić miała zdaniem pozwanego, podstawę owej reorganizacji, przedłożono do akt sprawy dopiero w dniu rozprawy i to po podjęciu określonej inicjatywy przez powódkę. Trudno racjonalnie wytłumaczyć co stało na przeszkodzie, by taki dokument przedstawić pracownikowi w dniu „wypowiedzenia”, bądź chociażby powołać się nań
w treści oświadczenia. Wówczas pracownik uzyskałby realną szansę na zapoznanie się
z faktyczną przyczyną zmiany warunków zatrudnienia, a to z kolei umożliwiałoby mu ocenę swojego położenia w kontekście przysługujących mu roszczeń. Oświadczenie, którego skutkiem ma być obniżenie poborów zatrudnionego i pozbawienie go wieloletniej funkcji, musi mieć charakter transparentny i konkretny. Nie chodzi przy tym o jakąś nadmierną szczegółowość, lecz jedynie o takie umotywowanie decyzji, by dla pracownika było jasnym, co najmniej kiedy i na jakiej podstawie doszło do zmian organizacyjnych. Sama ilość znaków umieszczonych w dokumencie nie świadczy jeszcze o sformułowaniu przyczyny w sposób prawidłowy. Istotnym jest to, iż z pisma „wypowiadającego” umowę o pracę powódka nie uzyskała informacji, które ze stanowisk uległy przekształceniu, połączeniu bądź likwidacji
i w oparciu o jakie regulacje wewnętrzne. Idąc dalej, podnieść trzeba, iż prawidłowe sformułowanie przyczyny, pozwalające na zapoznania się przynajmniej ze zmianami regulaminowymi, było konieczne również z innego powodu. Otóż, w sytuacji ustalenia czego dotyczy reorganizacja tj. jakiego pionu, zakresu działalności spółki, jakiej grupy stanowisk itp. możliwym byłoby rozstrzygnięcie, czy pracodawca nie miał obowiązku poszerzyć dokumentu o sformułowanie kryteriów, jakimi kierował się przy doborze pracownika do zmiany warunków zatrudnienia. W judykaturze ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym, w sytuacji zmian organizacyjnych powodujących, czy to zmniejszenie zatrudnienia, czy też modyfikację samej treści stosunku pracy, w określonych stanach faktycznych konieczne jest wskazanie także przyczyn, dla których „wypowiedzenie” wręczono danemu pracownikowi. Potrzeba porównania z innymi pracownikami dotyczy zwłaszcza sytuacji, gdy reorganizacja oscyluje wokół analogicznych, bądź podobnych stanowisk pracy. Innymi słowy, jeśli pracodawca dokonuje zmian strukturalnych np. w obszarze zastępców kierowników, czy
w pionie, w którym zatrudnione są osoby o zbliżonych kompetencjach winien nawiązać
do kryteriów jakimi kierował się przy ewentualnym doborze. Reorganizacja dotycząca części spośród większej liczby takich samych lub podobnych stanowisk pracy, jako przyczyna „wypowiedzenia” tłumaczy wprawdzie konieczność modyfikacji, ale nie wyjaśnia, dlaczego owa dotknęła konkretnego pracownika (tak Sąd Najwyższy w wyrokach: z dnia 3 listopada 2010 r., I PK 93/10, i z dnia 16 listopada 2006 r., II PK 81/06). Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy zauważyć trzeba, iż w nowym regulaminie spółki stanowisko zastępcy głównego księgowego w istocie nadal istnieje, choć powiązano je z obowiązkami głównego specjalisty ds. taryf. Co istotne, czego nie ukrywał pozwany, stanowisko to ma być obsadzone przez innego pracownika spółki. W takich okolicznościach logicznym jest założenie, iż powódka ma prawo wiedzieć, dlaczego takiego stanowiska nie można było powierzyć właśnie jej. Wobec tego, iż do dnia zamknięcia rozprawy, pracodawca nie dokonał żadnego konkretnego przesunięcia i nie powierzył nowego stanowiska innej osobie, również na etapie wyrokowania niemożliwym było poczynienie w tym zakresie istotnych ustaleń. Sama powódka stoi na stanowisku, iż posiada kwalifikacje do wykonywania obowiązków specjalisty do spraw taryf. Takie przekonanie nie dziwi jeśli mieć na względzie, iż w spółce pracuje od 1997 roku, a w dziale księgowości od przeszło 15 lat.

Reasumując ten wątek, Sąd uznał, iż sposób sformułowania przyczyny wypowiedzenia w oświadczeniu z 30 czerwca 2020 roku nie spełniał wymogów ustawodawcy. Po pierwsze nie był na tyle jasny i konkretny, by umożliwić pracownikowi ocenę zasadności wypowiedzenia, po wtóre zaś, nie był wystarczającym dla oceny, czy pracodawca winien nawiązać do tzw. kryteriów doboru zatrudnionego w zakresie ewentualnej modyfikacji treści stosunku pracy.

Omówione wyżej okoliczności były wystarczającymi dla uznania, iż wypowiedzenie
z 30 czerwca 2020 roku nie mogło odnieść pożądanego przez pracodawcę skutku,
a w konsekwencji powództwo podlegać winno uwzględnieniu.

Dodatkowo wskazać trzeba (choć nie są to rozważania konieczne w świetle wcześniejszych), iż sama prawdziwość przyczyny „wypowiedzenia” budzi określone wątpliwości. Z treści oświadczenia wynika, iż zmiana warunków pracy spowodowana była okolicznościami obiektywnymi, niedotyczącymi pracownika. Tymczasem zeznania bezpośredniej przełożonej M. K., zdają się świadczyć o czymś zgoła odmiennym. W pierwszej fazie przesłuchania świadek odtworzyła okoliczności powoływane przez pracodawcę w dokumencie z 30 czerwca 2020 roku. Szczegółowe pytania do głównej księgowej pozwoliły jednakże na ustalenie, iż nie była ona zadowolona z powódki, jej podejścia do obowiązków, metodologii pracy, czy nawet cech osobowościowych. Jak wskazała świadek, swoje zastrzeżenia zgłaszała prezesowi, a ten przeprowadzał rozmowy dyscyplinujące z powódką. Już taka relacja świadka wzbudza uzasadnione wątpliwości co do zgodności treści oświadczenia pracodawcy z faktyczną podstawą zmiany warunków pracy powódki. Co więcej, samo działanie pracodawcy charakteryzuje się niekonsekwencją
i wewnętrzną sprzecznością. Zdaniem prezesa zarządu, nie ma potrzeby utrzymywania
w spółce stanowiska zastępcy głównego księgowego. Tymczasem po reorganizacji stanowisko nadal istnieje w strukturze spółki, choć w powiązaniu z kompetencjami z innego obszaru. Jak już nadmieniano, treść nowego schematu organizacyjnego włączono
do materiału dowodowego w sprawie dopiero na etapie rozprawy i to z inicjatywy powódki. W ocenie Sądu właśnie w rezultacie sprzeczności między tym co zapisano w dokumencie,
a argumentacją pozwanego zawartą w odpowiedzi na pozew, pracodawca nie widział potrzeby załączania nowego regulaminu. Przyjęta przez pozwanego strategia procesowa zdawała się zmierzać do wykazania jedynie faktu trudnej sytuacji finansowej spółki
i konieczności czynienia oszczędności poprzez bliżej nieokreślone zmiany stanowiskowe. Jednocześnie treść regulaminu organizacyjnego z 30 czerwca 2020 roku oraz wyjaśnienia prezesa zarządu wskazują, iż zatrudniający faktyczną decyzję co do tego, czy stanowisko zastępcy głównego księgowego faktycznie będzie obsadzone, podejmie po zakończeniu postępowania. Jest to założenie w zasadzie przekreślające możliwość kategorycznego ustalenia, iż doszło do zmian strukturalnych uniemożliwiających zatrudnianie powódki na dotychczasowym stanowisku. W sytuacji oddalenia powództwa bowiem, pracodawca miałby pełną swobodę co do przesunięć kadrowych, a nawet zachowania status quo w odniesieniu do konieczności zastępowania głównego księgowego i to w dotychczasowym kształcie (chociażby tylko w zakresie składania podpisów podczas jego nieobecności).

Podnoszone przez pozwanego okoliczności związane z koniecznością poczynienia oszczędności, w powiązaniu ze ewentualnymi skutkami wypowiedzenia, również jawią się jako kontrowersyjne. Sąd zgadza się ze stanowiskiem pozwanego, iż nie ma uprawnienia do oceny w zakresie samego sposobu kształtowania struktury spółki, a także tego, czy pracodawca winien czy nie „ciąć” koszty swojej działalności. Z drugiej jednakże strony, kontroli sądowej poddana być musi prawdziwość podawanych przyczyn również
w kontekście związku przyczynowego między nimi, a rezultatem oświadczenia
o wypowiedzeniu. W istocie pozbawienie powódki dodatku funkcyjnego w kwocie 500 zł miesięcznie stanowi oszczędność (choć znaczącą mniejszą niż ta wynikająca
z niezatrudnienia nikogo na miejsce odchodzącego na emeryturę zastępcy prezesa). W tym miejscu rodzi się jednakże pytanie, dlaczego takie oszczędności poczyniono kosztem właśnie powódki? Jak wyjaśniała główna księgowa, w ostatnim okresie nie zwolniono nikogo spośród załogi, nie dokonywano zmian na niekorzyść w zakresie wynagradzania zatrudnionych,
a sytuacja spółki jest stabilna. Co ważne, w strukturze przedsiębiorstwa, na co zwracała uwagę również świadek A. U., funkcjonuje jeszcze co najmniej jedno stanowisko zastępcy. Trudno przy takim ustaleniu dostrzegać obiektywności w działaniu pracodawcy
i jednoznacznie stwierdzić, iż zmiana warunków pracy właśnie powódce była uzasadniona. Sama księgowa w spółce miesięcznie otrzymuje świadczenie w wysokości powyżej 10 tys. zł. Tymczasem pracodawca zdecydował się poczynić oszczędności akurat poprzez „zdegradowanie” M. K.. Wobec tego, iż do chwili obecnej nie obsadzono stanowiska zastępcy księgowego – specjalisty do spraw taryf, nie ma możliwości ustalenia, jakie wynagrodzenie będzie mu wypłacane i czy w istocie dojdzie do opisywanych
w wypowiedzeniu oszczędności. Zdaniem Sądu, sposób w jaki pozwany zmierzał doprowadzić do zmiany warunków pracy powódki był w tych okolicznościach co najmniej wątpliwy, a już na pewno nie na tyle transparentny, by zyskać aprobatę w niniejszym procesie.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach orzeczono w oparciu o art. 98 k.p.c. i zasądzono od pozwanego na rzecz powódki kwotę 197,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz nakazano pobrać
od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.000,00 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej,
od uiszczenia której powódka była zwolniona.

Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powódki ustalono na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2016 roku, poz.1800), a opłaty sądowej, na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 7 ustawy dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167, poz. 1398).