Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Grzegorz Szepelak

Protokolant Jowita Sierańska

przy udziale W. K. przedstawiciela Urzędu Kontroli Skarbowej we W.

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2013r.

sprawy M. F. (1)

obwinionego z art. 62 § 5 k.k.s. w zw. z art. 62 § 4 k.k.s.

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków

z dnia 31 lipca 2012r. sygn. akt II W 2/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od obwinionego M. F. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym wymierza mu opłatę sądową w kwocie 30 złotych za II instancję.

UZASADNIENIE

M. F. (1) obwiniony został o to, że:

w dniu 29 sierpnia 2011 r. o godzinie 12.45 w sklepie przy ul. (...), (...)-(...) W., dokonał sprzedaży sznurowadeł z pominięciem kasy rejestrującej, co stanowi naruszenie § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którytm muszą odpowiadać kasy rejestracyjne oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz.U. z 2008 r., Nr 212, poz. 1338) w zw. z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.);

to jest o czyn z art. 62 § 5 kks w związku z art. 62 § 4 kks

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyki, wyrokiem z dnia 31 lipca 2012 roku, sygn.akt II W 2/12:

I.  uznał obwinionego M. F. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu; to jest popełnienia wykroczenia skarbowego z art. 62 § 5 k.k.s. w zw. z art. 62 § 4 k.k.s. i za to na podstawie art. 62 § 5 k.k.s w zw. z art. 48 § 3 k.k.s. wymierzył mu karę 200 (dwustu) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 113 § 1 k.k.s. w zw. z art. 626 § 1 k.p.k. i art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 ro. o opłatach w sprawach karnych zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i wymierzył mu opłatę w kwocie 30 złotych

Apelację od powyższego wyroku wniósł obwiniony, zarzucając:

1.  Obrazę prawa materialnego § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestracyjne oraz warunków stosowania tych kas przez podatników ( Dz. U. z 2008r., Nr 212, poz. 1338) w zw. z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)

2.  Obrazę przepisów postępowania, a to art. 4 i 5 kpk, co miało wpływ na treść zaskarżanego orzeczenia poprzez nie rozważenie wszystkich okoliczności sprawy, a w szczególności tych, które przemawiały na korzyść oskarżonego, a które bez podania przyczyn i okoliczności zostały całkowicie pominięte przez Sąd ! instancji.

3.  Rażący błąd w ustaleniach faktycznych, przyjęty za podstawę wyroku, a mający decydujący wpływ ra jego treść przez ustalenie na podstawie nieprawidłowej oceny dowodów, że oskarżony M. F. (2) wyczerpał w całości dyspozycję art. 62 § 5 kks w zw. z art. 62 § 4 kks.

4.  Uznanie oskarżonego za winnego w sytuacji niewykazania i braku udowodnienia przez oskarżyciela w postępowaniu przygotowawczym ani w postępowaniu przed Sądem ! instancji umyślności zachowania sprawcy naruszając tym samym art 4 § 1, 62 § 1 i 62 § 5 kks.

5.  Błędne zakwalifikowanie czynu i wiry sprawcy sprzeczne z rzeczywistością i stanem faktycznym wykazanymi dowodami przez oskarżonego w sprawie.

Podnosząc tak sformułowane zarzuty apelujący wniósł o:

-

umorzenie postępowania w wyniku braku winy oskarżonego,

-

ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu (cytat dosłowny z apelacji),

-

ewentualnie ponownie przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd I instancji

-

zwolnienia oskarżonego od kosztów postępowania apelacyjnego (cytat dosłowny z apelacji).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja jest oczywiście bezzasadna. Wbrew jej wywodom – wydając zaskarżony wyrok – Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny, dokonał wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz – wbrew sugestiom apelującego – wydał właściwe rozstrzygnięcie, tak w zakresie winy, kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu, jak również orzeczenia o karze.

Stanowisko swoje Sąd I Instancji należycie umotywował w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, które Sąd Odwoławczy w pełni akceptuje, zauważając, iż w treści wniesionej apelacji skarżący nie zawarł żadnych tego rodzaju argumentów, które mogłyby trafność rozważań Sądu Rejonowego podważyć.

W szczególności zaś należy podkreślić, iż Sąd I Instancji zasadnie ustalił, że w dniu 29 sierpnia 2011 roku M. F. (1) dokonał transakcji sprzedaży B. S. z pominięciem kasy fiskalnej i nie wydając nabywcy stosownego paragonu. Dowodzą tego niezbicie zarówno zeznania świadka B. S. (k.50-51) jak i świadka D. S. (k.54-55). Świadkowie ci zrelacjonowali szczegółowo przebieg zakupu kontrolnego w sklepie obuwniczym i nie sposób przyjąć by – będąc funkcjonariuszami publicznymi – złożyli fałszywe zeznania, ryzykując tym samym nie tylko utratę stanowisk urzędniczych ale i odpowiedzialnością karną za przestępstwo. Sąd Rejonowy jasno, logicznie i przekonująco wyjaśnił przy tym w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, dlaczego odmówił wiarygodności przedstawionemu przez M. F. (1) wydrukowi (k.48). Prawidłowości rozumowania Sądu nie sposób zaś podważyć, zwłaszcza w świetle treści pisma Spółki (...) stanowiącego bardzo istotny dowód w sprawie (k.62). Już tylko na marginesie wypada zaś podnieść, iż skarga apelacyjna obwinionego zawiera sformułowania wysoce niestosowne, odnoszące się personalnie do osoby sędziego-orzekającego (zarzucające sędziemu „brak merytorycznego przygotowania”, „niewiedzę, „uleganie fantazjom świadka”), które stanowią w istocie obrazę Sądu i nie licują z powagą pisma procesowego (k.88,k.90).

Nie znajdując zatem żadnych podstaw do wzruszenia zaskarżonego wyroku oraz zwolnienia obwinionego od kosztów postępowania apelacyjnego, Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie. Orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego znajduje oparcie w przepisach art.627kpk, art.634kpk oraz art. 3ust 1 i art.21 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.