Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 26 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Katarzyna Niciejewska

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2019 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powódki J. S. kwotę 2025,00 zł ( dwa tysiące dwadzieścia pięć złotych 00/100 ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 14 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 420,24 zł ( czterysta dwadzieścia złotych 24/100 ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 234/18

UZASADNIENIE

Powódka J. S. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą P..com. J. S. we W. wniosła w dniu 30 listopada 2017r. pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 5.679,81 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 14 sierpnia 2017r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 20 kwietnia 2017r. wskutek kolizji drogowej doszło do uszkodzenia pojazdu marki J. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność poszkodowanego R. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą K. Przedsiębiorstwo Budowlano - (...). Pozwany ponosi odpowiedzialność za zaistniałą szkodę albowiem w chwili zdarzenia sprawca wypadku był objęty obowiązkową ochroną ubezpieczeniową w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego u pozwanego. Poszkodowany w dniu 5 maja 2017r. zgłosił szkodę. W tym też dniu dokonano oględzin auta przez rzeczoznawcę ubezpieczyciela, a w dniu 15 maja 2017r. przyjęto auto do naprawy, która zakończyła się w dniu 10 czerwca 2017r.

Poszkodowany w dniu 29 maja 2017r. zawarł z powódką, której firma specjalizuje się w najmie pojazdów, umowę najmu pojazdu zastępczego marki F. (...) o nr rej. (...). Strony ustaliły stawkę za dobę najmu pojazdu zastępczego w wysokości 250 zł netto oraz wynagrodzenie w wysokości 672 zł netto za podstawienie pojazdu zastępczego do miejsca wskazanego przez poszkodowanego oraz 672 zł netto za odbiór auta. W dniu 16 maja 2017r. powódka wystawiła poszkodowanemu fakturę VAT nr (...) za najem pojazdu zastępczego na kwotę 5.094 zł netto. 50 % należności VAT wyniosło 585,81 zł, co łącznie daje kwotę 5.679,81 zł. Na powyższą należność składa się kwota 3.750 zł z tytułu najmu pojazdu (15 dni według stawki 250 zł netto za dobę najmu), 672 zł netto za odbiór samochodu od poszkodowanego i 672 zł za podstawienie samochodu do poszkodowanego. Poszkodowany w dniu 12 czerwca 2017r. zawarł z powódką umowę cesji wierzytelności wynikających ze szkody komunikacyjnej zaistniałej w dniu 20 kwietnia 2017r., w tym z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Powódka pismem z dnia 28 czerwca 2017r. wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 5.679,81 zł. Decyzją z dnia 16 sierpnia 2017r. pozwany odnosząc się do zgłoszonego roszczenia odszkodowawczego z tytułu najmu pojazdu zastępczego odmówił uznania jego zasadności albowiem roszczenie dotyczące wynajmu pojazdu zastępczego zostało w całości spełnione do rąk asystora pozwanego. Z oświadczenia poszkodowanego z dnia 13 czerwca 2017r. wynika, że korzystał on z samochodu zastępczego dostarczonego przez ubezpieczyciela jednak warunki na jakich odbył się najem były dla poszkodowanego uciążliwe. Pozwany co kilka dni prosił o zwrot pojazdu, dosyłanie dokumentów, co było dla poszkodowanego niekomfortowe i uciążliwe. Z uwagi na konkurencyjną ofertę powódki zdecydował się na zawarcie umowy z powódką. Powódka nie stosuje kaucji za najem ani innych zabezpieczeń, np. kartą kredytową, nie stosuje limitu kilometrów, ani nie wymaga od poszkodowanego ponoszenia kosztu ubezpieczenia pojazdu. Ponadto oferuje opcję podstawienia pojazdu poza granice miasta i przyjęła rozliczenie bezgotówkowe i umożliwiła wyjazd samochodu poza granice kraju. Powódka nie zawarła z poszkodowanym umowy na czas oznaczony a jedynie na czas procesu likwidacji szkody. Nakład pracy i kosztów spoczywających na powódce jest większy aniżeli innych podmiotów specjalizujących się w najmie pojazdów, które pobierają opłaty bezpośrednio od najemców. Powódka uprawniona jest więc do stosowania stawek wyższych od stawek występujących w innych firmach, niemniej jednak mieszczących się w stawkach ogólnie stosowanych na rynku lokalnym.

Do pozwu załączono kontrakt wynajmu auta z 29 maja 2017r., oświadczenie poszkodowanego, fakturę VAT wystawioną przez powódkę wobec poszkodowanego z dnia 28 czerwca 2017r., umowę cesji wierzytelności z dnia 12 czerwca 2017r., decyzję pozwanego z dnia 16 sierpnia 2017r.

W dniu 20 grudnia 2017r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz w postępowaniu upominawczym, sygn. akt V GNc 5466/17 uwzględniający powództwo.

Pozwany sprzeciwem od nakazu zapłaty zaskarżył w całości nakaz zapłaty, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zwrot kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że w okolicznościach niniejszej sprawy należne odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego zostało w całości wypłacone przez pozwanego. W trakcie zgłoszenia szkody przez poszkodowanego w dniu 11 maja 2017r. zaakceptował on ofertę pozwanego ubezpieczyciela najmu pojazdu zastępczego. Wstępnie ustalono potrzebę najmu na pięć dób i poszkodowany skorzystał z oferty najmu przedstawionej przez pozwanego. W trakcie najmu poszkodowany dwukrotnie wnioskował o przedłużenie ustalonego okresu najmu – najpierw do 25 maja 2017r., a następnie do 29 maja 2017r. – łącznie 14 dni. Do obu tych wniosków pozwany odniósł się przychylnie i zaakceptował je. Poszkodowany korzystał z samochodu zastępczego podstawionego przez pozwanego do 29 maja 2017r. bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów przez poszkodowanego. Uszkodzenie pojazdu poszkodowanego było bagatelne. Polegało na wgnieceniu przednich drzwi i zarysowaniu zderzaka po stronie kierowcy. Samochód był zdolny do jazdy, sprawny technicznie i nie wymagał niezwłocznego odstawienia do warsztatu naprawczego. Poszkodowany jeździł uszkodzonym samochodem ponad miesiąc przed zgłoszeniem szkody. W tych okolicznościach uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego powinien obejmować wyłącznie technologiczny okres naprawy, który wynosił 10 dni. Pozwany zapewnił poszkodowanemu samochód zastępczy na okres 14 dni, zatem brak było jakichkolwiek podstaw do najmowania kolejnego pojazdu po tym okresie. Do sprzeciwu załączono akta szkody na płycie CD, przedstawienie asystorom pozwanego informacji o możliwości zawarcia umowy z poszkodowanym, umowę najmu zawartą z poszkodowanym przez (...) Sp. z o.o. Sp.k. i fakturę VAT z tego tytułu, kalkulację naprawy.

W odpowiedzi na sprzeciw powódka podtrzymała stanowisko zawarte w pozwie. Wskazano, że warsztat naprawczy otrzymał zaakceptowany kosztorys naprawy w dniu 25 maja 2017r., a naprawa uszkodzonego pojazdu rozpoczęła się w dniu 29 maja 2017r. i trwała do 10 czerwca 2017r. ( w sobotę). Poszkodowany zwrócił powódce samochód zastępczy w dniu 12 czerwca 2017r. ( w poniedziałek) Ponadto powódka wniosła o przeprowadzenie dowodów z cenników innych wypożyczalni i zeznań poszkodowanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Do kolizji doszło w dniu 20 kwietnia 2017r. Uszkodzony samochód był leasingowany, stanowił składnik majątku przedsiębiorstwa ojca Ł. K., R. K.. Samochodem kierowała żona Ł. K.. Uszkodzeniu uległ lewy bok samochodu, można nim było odjechać z miejsca zdarzenia. Samochód odstawiono do (...) serwisu (...) w O., ale ostatecznie był naprawiany w P.. Naprawa trwała około miesiąca. W warsztacie były dodatkowe oględziny samochodu po zdemontowaniu drzwi. Od pozwanego poszkodowany otrzymał samochód zastępczy na wniosek Ł. K. po kilku dniach od zgłoszenia szkody. Był to O. (...). Udało się raz przedłużyć najem ponieważ naprawa się przedłużała. Następnym razem pozwany nie wyraził zgody na przedłużenia najmu i samochód trzeba było zwrócić. Samochód był potrzebny do celów służbowych, wyjazdów na budowy. Z samochodu uszkodzonego korzystał tylko Ł. K.. Firmę powódki znalazł w Internecie. Umowę zawarto do czasu zakończenie naprawy. Powódka nie dysponowała samochodem marki J.. Wynajęła samochód mniej więcej tej samej klasy co udostępniony przez pozwanego O. (...). Podstawiła i odebrał samochód z siedziby firmy poszkodowanego.

Dowód: zeznania świadka Ł. K. (00:04:22 – 00:22:09 minuta

rozprawy z dnia 12.04. 2019r.)

Uszkodzeniu uległ jeden z samochodów będących środkiem trwałym firmy (...). Jeździli nim jego pracownicy. Szkodę zgłoszono przez internet. Samochód był serwisowany w autoryzowanym serwisie w O.. Poszkodowany chciał aby pozwany rozliczał się bezpośrednio z serwisem. Od momentu wypadku pracownicy poszkodowanego jeździli tym samochodem, ponieważ miał on jedynie wgniecione drzwi. Po oddaniu samochodu do warsztatu poszkodowany skorzystał z samochodu zastępczego. Warunkiem poszkodowanego oddania samochodu do warsztatu było otrzymanie samochodu zastępczego. Poszkodowany prowadzi działalność w zakresie budownictwa i zatrudnia do 25 pracowników, wśród nich projektantów, osoby podpisujące umowy, logistyków. Oni wszyscy muszą się często przemieszczać. R. K. ma pięć samochodów, w tym trzy osobowe i dwa busy. Każdy samochód jest mu potrzebny. Specjalnie dokupuje opcję przy AC aby mieć samochód zastępczy. Naprawa się przedłużała.

Dowód: zeznania świadka R. K. (00:09:31 – 00:16:38 minuta

rozprawy z dnia 26.09.2018r.)

W dniu 11 maja 2017r. pracownica pozwanego K. M. przesłała do firm (...) dane poszkodowanego z informacją że jest zainteresowany najmem pojazdu zastępczego od 15 maja 2017r. na pięć dób.

Dowód: maile z dnia 11 maja 2017r. (k. 42 – 43 akt)

W dniu 17 maja 2017r.sporządzono kalkulację naprawy uszkodzonego samochodu na kwotę 12.931,08 zł brutto.

Dowód: kalkulacja naprawy wykonana przez firmą (...) w P.

(k. 47 49 akt)

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa w K. zawarł z poszkodowanym R. K. umowę najmu pojazdu samochodowego marki O. (...) w okresie od 15 maja 2017r do 20 maja 2017r.

Dowód: umowa najmu pojazdu samochodowego (k. 44 akt)

Umowa została przedłużona do dnia 29 maja 2017r.

Dowód: korespondencja mailowa w sprawie przedłużenia(k. 45 akt), wydruk

tabeli z wnioskami o przedłużenie najmu (46 akt)

W dniu 29 maja 2017r. R. K. zawarł z powódką umowę najmu samochodu F. (...) nr rej (...) za cenę 250 zł + 23% VAT dziennie (307,50 zł brutto). W tym dniu, w K. o godzinie 11.20 przekazano mu samochód będący przedmiotem umowy. Jednocześnie w dniu 29 maja 2017r. upoważnił powódkę do załatwienia wszelkich spraw formalnych związanych z wynajmem auta i odbiorem odszkodowania za szkodę w zakresie wynajmu samochodu. Samochód zdał w K. w dniu 12 czerwca 2017r. o godzinie 13.30.

Dowód: kontrakt wynajmu auta z dnia 29.05. 2017r. z ogólnymi

warunkami wynajmu samochodu (k. 12 akt), upoważnienie z

29.05.2017r. (k. 20 akt)

Stawki stosowane przez powódkę są stawkami rynkowymi.

Dowód: wydruki regulaminów i cenników wypożyczalni samochodowych

(k.75 – 98 akt)

W dniu 30 maja 2017r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wystawił wobec K. Przedsiębiorstwa Budowlano (...) fakturę nr (...) na kwotę 1.890,07 zł, płatną przelewem do dnia 29 czerwca 2017r. z tytułu najmu do 29 maja 2017r. - 14 dni. Stawkę najmu netto za dzień wskazano w fakturze na kwotę 109,76 zł (135 zł brutto).

Dowód: faktura nr (...) z 30.05.207r. (k. 50 akt)

W dniu 12 czerwca 2017r. R. K. zawarł z J. S. umowę cesji wierzytelności na podstawie której przelał na jej rzecz prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu auta zastępczego przysługujące poszkodowanemu w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 20 kwietnia 2017r.

Dowód: umowa cesji wierzytelności z dnia 12.06.2017r. (k. 19 akt)

W dniu 15 czerwca 2017r. poszkodowany R. K. złożył oświadczenie, że zrezygnował z samochodu podstawionego przez towarzystwo ubezpieczeniowe, gdyż co kilka dni proszony był o zwrot auta zastępczego i przesyłanie dokumentów, co było dla niego uciążliwe. Zdecydował się skorzystać z firmy zewnętrznej, która zapewniła pełen zakres usług, mniejszy wkład własny w szkodzie, zniesienie limitu kilometrów, możliwość wyjazdu samochodem za granicę oraz bardziej komfortowy samochód. Z samochodu tego korzystał w czasie naprawy samochodu uszkodzonego. Był mu niezbędny do prowadzonej działalności gospodarczej, tj. dojazdów do klientów i na budowy. Z innych samochodów korzystali jego pracownicy.

Dowód: oświadczenia złożone przez R. K. z 15.06.2017r. (k. 13 –

14 akt)

W dniu 28 czerwca 2017r. powódka wystawiła wobec R. K. fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 6.265,62 zł, płatną w terminie 7 dni do dnia 5 lipca 2017r. z tytułu wynajmu auta od 29 maja 2017r. do 12 czerwca 2017r. W treści faktury wyszczególniono należność z tytułu wynajmu samochodu jako iloczyn 15 dni i kwoty 250 zł netto, tj. 3.750 zł netto i 4.612,5 zł brutto. Fakturą objęto również koszt podstawienia auta do klienta w wysokości 826,56 zł brutto (672 zł netto), wyliczony jako iloczyn ilości 96 kilometrów x 2 ( w obie strony) = 192 km na trasie W. – K. - W. i stawki 3,50 zł netto za kilometr.

Dowód: faktura VAT nr (...) z 28.06.2017r. (k. 15 akt)

W dniu 28 czerwca 2017r. powódka zwróciła się do pozwanego o wypłatę odszkodowania, przesyłając fakturę VAT i umowę cesji wierzytelności.

Dowód: pismo powódki do pozwanego z 28.06.2017r. z dowodem nadania (k.

16 - 17 akt)

Pismem z dnia 16 sierpnia 2017r. pozwany zawiadomił powódkę o odmowie przyznania zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego na podstawie przedłożonej faktury albowiem roszczenie dotyczące wynajmu pojazdu zastępczego zostało w całości spełnione zgodnie z fakturą (...) wystawioną przez asystora pozwanego.

Dowód: pismo pozwanego do powódki z dnia 16.08.2017r. (k. 18 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów oraz zeznań świadków R. K. i Ł. K..

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę wywołaną przez sprawcę kolizji drogowej w dniu 20 kwietnia 2017r. była umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika z przepisu art. 436 § 1 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność określoną w art. 435 k.c. ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. W art. 435 §1 kodeksu cywilnego przewidziano odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie zaś z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz. 392 ze zm.) ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. W art. 36 ust. 1 ustawy wskazano, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Oznacza to, że o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od zakładu ubezpieczeń decydują przepisy kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 361-363 oraz 444 – 447.

Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 8 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej). Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, na zasadach określonych w kodeksie cywilnym. Odpowiada więc za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. W tych granicach naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody (art. 361 § 2 k.c.). Przedstawione reguły nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę.

Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej uszkodzenia stanowi szkodę majątkową. W piśmiennictwie podkreśla się, że normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego w sytuacji jego uszkodzenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem samochodu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu.

W toku likwidacji szkody pozwany uznał zasadność wynajmu pojazdu zastępczego i sam zorganizował najem tego pojazdu poszkodowanemu przez 14 dni od 5 maja do 29 maja 2017r.

Obowiązek pozwanego pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego wynika również z wytycznych Komisji Nadzoru Finansowego. Zgodnie z rekomendacją (...) z dnia 1.12.2009r. poszkodowany może żądać pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres, w którym nie było możliwe korzystanie z pojazdu, który uległ uszkodzeniu. Okres najmu winien być uzasadniony. Długość tego okresu warunkowana jest lojalnym zachowaniem się poszkodowanego wobec ubezpieczyciela.

W toku sporu ustalono, że zachodziła konieczność wynajmu samochodu zastępczego, bowiem samochód uszkodzony w wyniku wypadku komunikacyjnego był samochodem z którego korzystał syn poszkodowanego w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Sytuacja, gdy doszło do poniesienia przez poszkodowanego wydatków na uzyskanie pojazdu zastępczego w okresie remontu uszkodzonego pojazdu albo przez okres niezbędny do nabycia nowego pojazdu stanowi wydatki poniesione w następstwie zdarzenia szkodzącego, które by nie powstały bez tego zdarzenia, prowadzące do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego, czyli straty (art. 361 § 2 k.c.). Przeważa w piśmiennictwie stanowisko, że muszą to być wydatki zmierzające do wyłączenia lub ograniczenia szkody i niewątpliwie są nimi koszty wynajmu pojazdu zastępczego w celu kontynuowania działalności gospodarczej lub zawodowej, ponieważ zapobiegają utracie określonych dochodów (art. 361 § 2 k.c.) Szkodę stanowią również konieczne wydatki związane ze zdarzeniem szkodzącym. Przy takim ujęciu, stratą w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. są objęte także wydatki, które służą ograniczeniu (wyłączeniu) negatywnych następstw majątkowych doznanych przez poszkodowanego w wyniku uszkodzenia (zniszczenia ) pojazdu. Zwrotowi mogą podlegać tylko wydatki rzeczywiście poniesione na taki najem…. (OSNC 2012/3/28, LEX nr 1011468, Biul.SN 2011/11/5).

Uzasadniony okres najmu pokrywał się więc z okresem naprawy pojazdu uszkodzonego. Pozwany deklarował możliwość przedłużenia najmu i nie zaistniała sytuacja, aby odmówił tego przedłużenia poszkodowanemu. Poszkodowany zrezygnował jednak z najmu zorganizowanego przez pozwanego albowiem pozwany żądał od niego przedstawiania dokumentów uzasadniających najem i składania wniosków o jego przedłużenie. Zachowania poszkodowanego nie można więc uznać jako lojalne zachowanie się wobec ubezpieczyciela i za uzasadnione, tylko dlatego, że powódka zawarła z poszkodowanym najem pojazdu zastępczego ustalając z góry, że okres tego najmu będzie trwał przez czas trwania naprawy uszkodzonego pojazdu poszkodowanego. Stawka najmu stosowana przez powódkę była dużo wyższa, wynosiła bowiem 307,50 zł brutto, gdy stawka najmu ustalona z (...) Sp. z o.o. Sp. k. wynosiła 135 zł brutto za dobę. Ze względu na obowiązek poszkodowanego nie powiększania wysokości szkody, nie powinien był on rezygnować z najmu pojazdu zastępczego zorganizowanego przez pozwanego. Zdaniem Sądu doszło więc do naruszenia wynikającego z art. 362 k.c. obowiązku nie przyczyniania się przez poszkodowanego do powstania lub zwiększania szkody.

Poszkodowany przelał w drodze cesji na rzecz powódki wierzytelność wobec pozwanego z tytułu odszkodowania za wynajem pojazdu zastępczego. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Sąd uznał, że kontynuowanie przez poszkodowanego najmu pojazdu zastępczego przez okres kolejnych 15 dni było zasadne, jednakże nie powinien od rezygnować z najmu zorganizowanego przez pozwanego. Stąd zdaniem Sądu jako uzasadnioną należy zastosować stosowaną w tej wypożyczalni stawkę, tj. 135 zł brutto za dobę. Sąd uwzględnił więc powództwo co do kwoty stanowiącej iloczyn 15 dni i stawki 135 zł.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym, w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone i rozdzielił stosunkowo koszty postępowania. Powódka wygrała bowiem sprawę w 35,65%. Na sumę kosztów postępowania złożyła się opłata sądowa w wysokości 284 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwotach po 1.800 zł na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzeń Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r. poz. 1800 ze zm.) i w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U z 2015r. poz. 1804 ze zm.) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw po 17 zł. Łącznie koszty wyniosły 3.918 zł. Powódka wygrała proces w 35,65%, a więc w tym zakresie koszty powinien ponieść pozwany. Wynoszą one kwotę 1.396,76. Pozwany poniósł natomiast koszt wynagrodzenia swojego pełnomocnika, czyli kwotę 1.817 zł. Różnica tych kwot podlegała zwrotowi od powódki.

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś