Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2020 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Garncarz

Protokolant: Dominika Gorząd

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2020 r. we W.

sprawy z odwołania J. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 16.05.2019 r. znak: (...)

w sprawie J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o jednorazowe odszkodowanie

I.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy J. S. prawo do dalszego jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy z dnia 29 września 2016 r. za doznany 5 % uszczerbek na zdrowiu w kwocie 4.585 zł (cztery tysiące pięćset osiemdziesiąt pięć złotych);

II.  nieuiszczone koszty sądowe zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca J. S. wniósł odwołanie od decyzji organu rentowego – Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 16.05.2019 r., znak (...), przyznającej ubezpieczonemu jednorazowe odszkodowanie z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy, domagając się jej zmiany poprzez przyznanie wnioskodawcy jednorazowego odszkodowania w wyższej wysokości.

Uzasadniając odwołanie wnioskodawca wskazał, iż decyzja Komisji Lekarskiej ZUS jest krzywdząca, stronnicza i karygodna, znacząco odbiega od stanu faktycznego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniósł o jego oddalenie z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia.

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy wskazał, iż Lekarz Orzecznik ZUS ustalił 6 % stałego uszczerbku na zdrowiu wnioskodawcy spowodowanego skutkami wypadku przy pracy. Po wniesionym sprzeciwie Komisja Lekarska ZUS ustaliła uszczerbek na zdrowiu w wysokości 3 %. W ocenie strony pozwanej Komisja Lekarska ZUS ma prawo dokonać zmiany na niekorzyść oceny uszczerbku na zdrowiu wnioskodawcy po wniesieniu sprzeciwu, co też miało miejsce w niniejszej sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zatrudniony jest w (...) spółka z o.o. we W. na stanowisku Asystenta ds. (...). W dniu 29.09.2016 r. rozpoczął pracę zdalną zgodnie z zatwierdzonym wcześniej wnioskiem o pracę zdalną w domu. W czasie wykonywania pracy wnioskodawca idąc pośliznął się i upadł. W wyniku upadku wnioskodawca uszkodził sobie nogę. Udał się na ostry dyżur na Pogotowie, gdzie stwierdzono uraz tj. skręcenie stawu kolanowego lewego.

Pracodawca wnioskodawcy sporządził protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy i uznał zdarzenie za wypadek przy pracy, którego przyczynami było poślizgnięcie się na podłodze. W wyniku wypadku wnioskodawca doznał skręcenia kolana lewego.

Dowód: - akta rentowe, a w nich protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, zapis informacji uzyskanych od świadka wypadku, zapis wyjaśnień pracownika poszkodowanego w wypadku, k. 52.

Wnioskodawca podczas wypełniania obowiązków służbowych doznał urazu stawu kolanowego lewego (poślizgnął się). W wyniku wypadku nie utracił przytomności. Po wypadku zgłosił się do Ambulatorium Chirurgicznego Pogotowia Ratunkowego we W., gdzie po wykonaniu niezbędnych badań rozpoznano: skręcenie stawu kolanowego lewego. Zlecono okłady z lodu, opaskę elastyczną oraz dalsze leczenie w poradni ortopedycznej. Z powodu utrzymujących się dolegliwości bólowych wnioskodawca miał wykonane MR stawu kolanowego lewego który wykazał m.in.: linijne uszkodzenie rogu tylnego łąkotki bocznej, podchrzęstne złamanie powierzchni stawowej kłykcia bocznego kości piszczelowej bez przemieszczenia. Konsultowany ortopedycznie przez dr. P., który rozpoznał: świeże rozdarcie łąkotki. Zlecił leczenie operacyjne. W dniu 9.11.2016 r. przyjęty do (...), gdzie wykonano zabieg operacyjny - artroskopia lewego stawu kolanowego, usunięcie fałdu podrzepkowego. Z powodu utrzymujących się dolegliwości bólowych i ograniczenia ruchomości ponownie operowany w technice artroskopowej: artroskopia lewego stawu kolanowego, uwolnienie boczne rzepki. Po przebytym zabiegu stosował ortezę stawu kolanowego, leki przeciwzakrzepowe i przeciwbólowe. Rehabilitowany w V. (...), B. B.. Na zwolnieniu lekarskim przebywał 182 dni, a później przez miesiąc na zasiłku rehabilitacyjnym. Obecnie zgłasza: „boli kolano lewe przy obciążaniu, boli na zmianę pogody, kolano jest niepewne”.

U wnioskodawcy rozpoznano stan po urazie skrętnym lewego stawu kolanowego z przebytym podchrzęstnym złamaniem (...) i następową chondromalacją (...). Procentowy uszczerbek na zdrowiu ustalono wg Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej - Załącznik: „Ocena procentowa stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu” poz. 1974, Dz.U. Nr 234 z dnia 28.i2.2002r. Ad. 1 - M 156 - 8%.

Dowód: - opinia biegłych sądowych neurologa i chirurga k. 12, 38

- opinia biegłego ortopedy k. 72

- opinia uzupełniająca biegłego ortopedy k. 79

- dokumentacja medyczna wnioskodawcy.

Wnioskodawca złożył wniosek do strony pozwanej o wypłatę jednorazowego odszkodowania z powodu uszczerbku na zdrowiu w wyniku wypadku przy pracy z dnia 29.06.2016 r.

Na podstawie orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z 21.03.2019 r u wnioskodawcy stwierdzono łącznie 6 % stałego uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy, w oparciu o pozycję nr 156. Wskazano na naruszenie sprawności organizmu w postaci podmiotowego zespołu bólowego kolana lewego po urazie skrętnym w dniu 29.06.2016 r. z podchrzęstnym złamaniem przedniej powierzchni stawowej kłykcia bocznego k. piszczelowej bez przemieszczania, leczonym dwukrotnie artroskopowo.

Wnioskodawca wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS.

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 7.05.2019 r. stwierdziła 3% uszczerbek na zdrowiu u wnioskodawcy w związku z wypadkiem przy pracy, w oparciu o pozycję nr 156. Stwierdzono przebyty uraz po przebytych artroskopiach, zespół bólowo-obrzękowy zwłaszcza przeciążeniowy. Bez cech zapalnych stawu, istotnego ograniczenia ruchomości, cech niestabilności, czy dysproporcji w zakresie aparatu mięśniowego.

Na tej podstawie decyzją z dnia 16.05.2019 r. wnioskodawcy przyznano odszkodowanie w wysokości 2751,00 zł.

Dowód: - akta strony pozwanej a w nich: orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, decyzja z dn. 16.05.2019 r.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie wnioskodawca domagał się zmiany decyzji organu rentowego, przyznającej ubezpieczonemu jednorazowe odszkodowanie z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy, poprzez przyznanie wnioskodawcy jednorazowego odszkodowania w wyższej wysokości. Organ rentowy z kolei wniósł o oddalenie powództwa w całości z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 - 4 w związku z art. 16 ustawy z 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. 2019 r., poz. 1205) ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy. Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie. Oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz jego związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową dokonuje się po zakończeniu leczenia i rehabilitacji.

Zgodnie z art. 15 w/w ustawy, przyznanie lub odmowa przyznania jednorazowego odszkodowania oraz ustalenie jego wysokości następuje w drodze decyzji ZUS.

Z kolei stosownie do art. 16 ust. 1 i 2 ustawy wypadkowej, stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu oraz jego związek z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową ustala lekarz orzecznik lub komisja lekarska. Przy ustalaniu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu oraz jego związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS dotyczące trybu orzekania o niezdolności do pracy.

Według § 8 ust. 1 – 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania, Lekarz Orzecznik ustala w procentach stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, według oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, zwanej "oceną procentową", która jest określona w załączniku do rozporządzenia (tabela norm procentowego uszczerbku na zdrowiu).

Ponadto, jeżeli dla danego rodzaju uszczerbku ocena procentowa określa dolną i górną granicę stopnia uszczerbku na zdrowiu, lekarz orzecznik określa stopień tego uszczerbku w tych granicach, biorąc pod uwagę obraz kliniczny, stopień uszkodzenia czynności organu, narządu lub układu oraz towarzyszące powikłania. Jeżeli w ocenie procentowej brak jest odpowiedniej pozycji dla danego przypadku, lekarz orzecznik ocenia ten przypadek według pozycji najbardziej zbliżonej. Można ustalić stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w procencie niższym lub wyższym od przewidywanego w danej pozycji, w zależności od różnicy występującej między ocenianym stanem przedmiotowym a stanem przewidzianym w odpowiedniej pozycji oceny procentowej.

W rozpoznawanej sprawie, Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 21.03.2019 r. ustalił, iż na skutek wypadku przy pracy wnioskodawca doznał 6 % stałego uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy, według pozycji nr 156 z tabeli norm procentowego uszczerbku na zdrowiu, natomiast Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 7.05.2019 r. (zatem po przeszło dwóch miesiącach) jedynie 3% uszczerbek na zdrowiu według tej samej pozycji nr 156 Rozporządzenia.

Pozycja 156 tabeli oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu będącej załącznikiem do w/w rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania, przewiduje: wysokość uszczerbku na 1% do 20% z powodu „Innych następstw uszkodzeń kolana: skrócenia kończyny, zaburzenia osi, stawu (koślawość, szpotawość, ruchomość patologiczna), dolegliwości przewlekłych zapalnych, zapalenia ropnego, ciała obcego, przetoki itp. - w zależności od stopnia".

Sąd, biorąc pod uwagę rodzaj dolegliwości zdrowotnych zgłoszonych przez ubezpieczonego na skutek wypadku przy pracy, jakiemu uległ on w dniu 29.06.2016 ., początkowo dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych neurologa i chirurga, którzy stwierdzili : „..u wnioskodawcy okresowe występowanie zespołu bólowego przeciążeniowego lewego kolana, bolesność przy maksymalnym zginaniu lewego kolana, nieznaczny deficyt pełnego zginania w porównaniu do strony przeciwnej. Obraz artroskopowy potwierdzał obecność zmian w zakresie chrząstki stawowej. Dlatego biegli uznali, że 3% uszczerbku na zdrowiu stanowi wartość adekwatną do urazu wnioskodawcy…” Na skutek zastrzeżeń wnioskodawcy biegli wydali opinię uzupełniającą, w której podtrzymali swoją ocenę wysokości uszczerbku na zdrowiu wnioskodawcy, wskazując, że w ich ocenie to nie „ czas leczenia i rehabilitacji określa wysokość uszczerbku na zdrowiu ale dysfunkcja organizmu będąca następstwem urazu”.

Wnioskodawca ponownie złożył zastrzeżenia do opinii biegłych podnosząc przede wszystkim to, że opinię wydali biegli nie o specjalności właściwej do rodzaju urazu powoda tj. chirurg i neurolog a nie ortopeda.

Sąd ocenił zastrzeżenia wnioskodawcy za zasadne, w szczególności, że zgodnie z postanowieniem Sądu z dnia 30 lipca 2019 r. oceny stanu zdrowia wnioskodawcy winien dokonać ortopeda, a nie chirurg, który dokonywał oceny stanu zdrowia wnioskodawcy w opiniach z dnia 18.11.2019 r. i 27.01.2020 r.

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego ortopedy na okoliczność wysokości uszczerbku na zdrowiu wnioskodawcy w związku z wypadkiem przy pracy.

Biegły sądowy lekarz ortopeda rozpoznał u wnioskodawcy stan po urazie stawu kolanowego lewego i w związku z tym ustalił procentowy uszczerbek na zdrowiu wg Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia i8.i2.2002r. - Załącznik: „Ocena procentowa stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu” poz. 1974, Dz.U. Nr 234 z dnia 28.i2.2002r. Ad. 1 - M 156 na 8%.

W treści opinii biegły przedstawił chronologię wydarzeń chorobowych, przebieg leczenia z wynikami badań i konsultacji lekarskich, stwierdzony aktualny stan przedmiotowy, a w rozpoznaniu opinii występujące u badanego schorzenia z ich symptomatologią oraz ustalony przez biegłego aktualny uszczerbek na zdrowiu wnioskodawcy w związku z wypadkiem. W uzasadnieniu opinii biegły wskazał, że staw kolanowy składa się z trzech współpracujących ze sobą stawów - dwa z nich tworzą kłykcie kości udowej i odpowiadające im kłykcie kości piszczelowej, trzeci staw tworzy rzepka i powierzchnia rzepkowa kości udowej. Żadne z wymienionych powierzchni stawowych nie są ściśle dopasowane do siebie stąd ruch w stawie odbywa się jako kombinacja ruchów toczących, poślizgowych i rotacyjnych w których biorą udział nie tylko powierzchnie stawowe, ale także inne opisywane powyżej struktury anatomiczne. Każde uszkodzenie struktur kolana czy to więzadłowych czy łąkotkowych, czy chrząstki stawowej może być w przyszłości przyczyną znacznie przyśpieszonego rozwoju zmian zwyrodnieniowych, bardziej niżby to wynikało z naturalnego procesu starzenia się organizmu. Przebyty przez wnioskodawcę wypadek skutkuje przez cały czas dolegliwościami bólowymi stawu kolanowego lewego, szczególnie po stronie bocznej. Dolegliwości te nasilają się przy zmianach pogodowych, przy zbyt długim statycznym i dynamicznym obciążaniu operowanej kończyny i zmuszają wnioskodawcę do przyjmowania leków przeciwbólowych. Ból doprowadza do upośledzenia funkcji stawu, która przejawia się bólowym ograniczeniem jego ruchomości. Sumą bólu i upośledzenia ruchowego stawu jest zawsze ograniczenie sprawności ruchowej chorej osoby. Z tego powodu za szczególnie istotne uważane są postaci zlokalizowane w obrębie i dużych stawów obwodowych, w tym przypadku kolanowego lewego, gdyż doprowadzają do spadku zdolności lokomocyjnych człowieka i zaburzają jego społeczne funkcjonowanie.

W ocenie biegłego proces leczenia nie został jeszcze zakończony. Wnioskodawca wymagać będzie w przyszłości kontynuacji leczenia usprawniającego. Przebyty wypadek z następowym leczeniem operacyjnym uniemożliwia wykonywanie wielu czynności życia codziennego i uprawiania sportów związanych z nadmiernym statycznym i dynamicznym obciążaniem stawów kolanowych. Biegły uznał, że to powoduje, że zasadnym jest przyznanie 8% uszczerbku na zdrowiu. W ocenie biegłego, wysoce dziwne wydaje się zmniejszenie procentowego uszczerbku na zdrowiu przez Komisję Lekarską ZUS, która zaprzecza stwierdzeniom i ustaleniom Lekarza Orzecznika ZUS, który przyznał 6% uszczerbek na zdrowiu. Mało prawdopodobne wydaje się, żeby między badaniem przez Lekarza Orzecznika ZUS, a Komisji Lekarskiej ZUS nastąpiła tak gwałtowna poprawa stanu zdrowia. Rozbieżność pomiędzy opinią biegłego, a opinią Komisji Lekarskiej ZUS i opiniami biegłych chirurga i neurologa świadczyć może jedynie o progresji zmian chorobowych.

Strona pozwana wniosła zastrzeżenia do opinii biegłego sądowego ortopedy, w których wskazała, że: „…Komisja lekarska orzekła, że stwierdzane schorzenia: przebyty uraz skrętny lewego stawu kolanowego (29.09.2016r), z podchrzęstnym złamaniem przedniej powierzchni stawowej kłykcia bocznego kości piszczelowej bez przemieszczenia - z zespołem bólowo - obrzękowym, zwłaszcza przeciążeniowym, bez cech zapalnych, istotnego ograniczenia ruchomości, cech niestabilności czy dysproporcji w zakresie aparatu mięśniowego; stan po zabiegach artroskopii lewego stawu kolanowego: 11.2016r - usunięcie fałdu podrzepkowego, 09.2017r - uwolnienie boczne rzepki skutkuje następstwami uzasadniającymi ustalenie 3% stałego uszczerbku na zdrowiu z poz. 156 właściwej tabeli. Natomiast opis stanu przedmiotowego dokonany przez biegłego różni się od opisu badania wykonanego przez KL. Należy jednak podkreślić, że KL badała powoda 7.05.2019r a biegły 12.08.2020r, tak więc badania różni czasokres roku i 3 miesięcy, stan przedmiotowy mógł się zmienić-co zresztą podkreśla sam biegły, pisząc, że: „rozbieżność pomiędzy opinią biegłego a opinią KL i opiniami biegłych z 18.11.2019r świadczyć może jedynie o PROGRESJI zmian chorobowych". Ale wobec możliwości progresji istnieje możliwość ponownego złożenia wniosku do ZUS - o pogorszenie uszczerbku. Natomiast na dzień badania przez KL i dzień wydania zaskarżonej decyzji uszczerbek wynosił 3%. Z oceną KL zgodna jest opinia biegłych z zakresu chirurgii dr n. med. D. R. i neurologii dr M. W. z dnia 18.11.2019 (badali powoda pół roku po badaniu prze komisję), którzy w uzasadnieniu piszą m.in.: „Biegli stwierdzili u wnioskodawcy OKRESOWE występowanie zespołu bólowego przeciążeniowego lewego kolana, bolesność przy MAKSYMALNYM zginaniu, NIEZNACZNY deficyt pełnego zginania. Biegli uznali, że 3% uszczerbku stanowi wartość adekwatną do następstw urazu".

W opinii uzupełniającej biegły sądowy ortopeda podtrzymał swoją wcześniejszą opinię oraz ustalony procentowy uszczerbek na zdrowiu. W ocenie biegłego, przyznany 8% uszczerbek na zdrowiu nie jest zbyt wygórowany. W ocenie biegłego sam fakt, że rozbieżne były wyniki badania członków komisji lekarskiej ZUS i orzecznika ZUS, które różnią się zasadniczo od wyników badania przeprowadzonych przez biegłego. Może to wynikać z progresji zmian chorobowych co potwierdza w swoim piśmie strona pozwana.

Sąd w pełni podzielił stanowisko biegłego sądowego ortopedy w zakresie oceny stanu zdrowia wnioskodawcy.

W ocenie Sądu, biegły o specjalności ortopeda jest biegłym który winien był dokonać oceny stanu zdrowia wnioskodawcy. Ocena stanu zdrowia przez lekarzy neurologa i chirurga nie jest prawidłowa, nie są to też specjaliści kompetentni do oceny obrażeń natury ortopedycznej. Ortopedia, jak wskazał biegły, co Sąd w pełni podziela, jest jedną z podstawowych specjalizacji lekarskich. Skupia się na diagnostyce, leczeniu operacyjnym i zachowawczym schorzeń, wad wrodzonych i nabytych, zapaleń, zakażeń, nowotworów oraz uszkodzeń i zmian pourazowych narządu ruchu: szkieletu (z wyjątkiem kości czaszki), układu więzadłowo stawowego oraz mięśni, nerwów i naczyń. Tak więc, osobą najbardziej kompetentną do oceny obrażeń wnioskodawcy jest ortopeda.

Organ rentowy wniósł zastrzeżenia do opinii biegłego ortopedy. W ocenie Sądu zastrzeżenia organu rentowego skupiały się wokół tych samych zarzutów, które nie mogły zostać uwzględnione. Nadto, strona pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie wniosła dodatkowych wniosków np. o przeprowadzenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego czy też opinii innych biegłych sądowych. Jedyne, na co wskazała strona pozwana w piśmie z 29.10.2020 r to podniosła te same argumenty co we wcześniejszych zastrzeżeniach, tj. fakt, że możliwość progresji daje prawo stronie do złożenia wniosku o ponowne ustalenie uszczerbku na zdrowiu w związku z pogorszeniem stanu zdrowia. Jak wskazał jednak biegły ortopeda jednoznacznie w swoich opiniach, w jego ocenie, od początku wypadku, wnioskodawca miał uraz, który skutkował 8% uszczerbkiem na zdrowiu. „Progresja” stanu zdrowia nie ma nic wspólnego z wysokością ustalonego uszczerbku na zdrowiu w wyniku wypadku przy pracy.

W tym miejscu Sąd pragnie wskazać, iż zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 9 lutego 2016r. sygn. akt XIII Ga 764/15: „Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dalszej opinii gdy zachodzi taka potrzeba, a więc wtedy, gdy opinia, którą dysponuje, zawiera istotne luki, bo nie odpowiada na postawione tezy dowodowe, jest niejasna, czyli nienależycie uzasadniona lub nieweryfikowalna, tj. gdy przedstawiona przez eksperta analiza nie pozwala organowi orzekającemu skontrolować jego rozumowania co do trafności jego wniosków końcowych (post. SN z 19 sierpnia 2009 r., III CSK 7/09, Legalis). Ustalenia, wymagające wiadomości specjalnych, aby mogły stać się składnikiem materiału dowodowego poddawanego ocenie, muszą przybrać formę określoną w art. 278 i n. k.p.c., to znaczy postać opinii biegłego (biegłych) lub odpowiedniego instytutu. (…) Z przyjmowanej powszechnie zasady, iż sąd jest najwyższym biegłym, nie można wyprowadzać wniosku, że może biegłego zastępować, a to oznacza, że jeżeli do poczynienia ustaleń istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy potrzebne są wiadomości specjalne, sąd nie może dokonywać ich sam, nawet gdyby miał w tej dziedzinie odpowiednie kwalifikacje merytoryczne; posiadanie takich kompetencji ułatwia jedynie ocenę opinii biegłego (wyr. SN z 26 października 2006 r., I CSK 166/06, Legalis). (…) Opinia biegłego nie ma w sprawie znaczenia rozstrzygającego i podlega ocenie jak każdy środek dowodowy, jednak w oparciu o właściwe dla jej oceny na płaszczyźnie merytorycznej kryteria, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego stanowiska, stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej. Biegły wyraża opinię o tej części materiału dowodowego, którą wskazuje dla celów jej wydania sąd, nie dokonuje natomiast wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego sprawy, co jest obowiązkiem sądu orzekającego (wyr. SN z 12 lutego 2015 r., IV CSK 275/14, Legalis). Jakkolwiek opinia biegłych jest oparta na wiadomościach specjalnych, to podlega ona ocenie sądu na podstawie całego zebranego w sprawie materiału, a zatem, na tle tego materiału, konieczne jest stwierdzenie, czy ustosunkowała się ona do wynikających z innych dowodów faktów mogących stanowić podstawę ocen w opinii zawartych oraz czy opierając się na tym materiale w sposób logiczny i jasny, przedstawia tok rozumowania prowadzący do sformułowanych w niej wniosków. Jeżeli opinia biegłych wymogów tych nie spełnia, wniosek strony o powołanie innych biegłych uznać należy za zasadny. (…) Wykazywanie okoliczności, uzasadniających powołanie kolejnego biegłego pozostaje w gestii strony. To strona powinna wykazać się niezbędną aktywnością i wykazać błędy, sprzeczności lub inne wady w opiniach biegłych, które dyskwalifikują istniejące opinie ewentualnie uzasadniają powołanie dodatkowych opinii (wyr. SN z 16 września 2009 r., I UK 102/09, Legalis). Należy uznać, że sąd nie ma obowiązku dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych, czy też z opinii instytutu w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony, ale ma obowiązek dopuszczenia takiego dowodu wówczas, gdy zachodzi tego potrzeba (…) (wyr. SN z 1 września 2009 r., I PK 83/09, Legalis).” W konsekwencji stwierdzić należy, iż to wyłącznie od Sądu zależy, którą z wydanych opinii uzna za wiarygodną i podzieli jej stanowisko, po wszechstronnym rozważeniu zgromadzonego materiału dowodowego i cech opinii, o których wyżej mowa.

W ocenie Sądu opinie sporządzone w niniejszej sprawie przez biegłego ortopedy, łącznie z opinią uzupełniającą, uznać należy za rzetelne, kompletne, wyczerpujące, oparte na dokładnym badaniu ubezpieczonego. Biegły sądowy bowiem w bardzo dokładny sposób udzielił odpowiedzi na postawione pytania w tezie dowodowej postanowienia Sądu. Sąd rozważył wiarygodność opinii i moc dowodową na podstawie własnego przekonania, zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, wszechstronnie uwzględniając pozostały materiał dowodowy. Biegły w sposób wyczerpujący w uzasadnieniu opinii przedstawił, w jaki sposób doszedł do zawartych w nich wniosków i biorąc pod uwagę zasady logiki i doświadczenia życiowego, Sąd przyjął ustalenia biegłego ortopedy jako swoje.

Ustalając stan faktyczny w rozpoznawanej sprawie, Sąd oparł się na dowodach z dokumentów, tj. na dokumentacji medycznej ubezpieczonego, protokole ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, których autentyczności i wiarygodności nie kwestionowała żadna ze stron oraz na opinii złożonych przez biegłego ortopedy, uznając je za pełne, jasne, wiarygodne i nie zawierające wewnętrznych sprzeczności. Sąd pominął dowód z przesłuchania ubezpieczonego jako zbędny dla rozstrzygnięcia sprawy. Istotą sprawy było bowiem ustalenie kwestii wymagających wiedzy specjalnej.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości 20% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. W myśl art. 14 ust. 9 tej ustawy Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” wysokość kwot jednorazowych odszkodowań, o których mowa w art. 12. Wskazać należy, iż do ustalenia wysokości jednorazowego odszkodowania przyjmuje się jako podstawę przeciętne wynagrodzenie obowiązujące w dniu wydania decyzji przez organ rentowy (art. 12 ust. 5 ww. ustawy). Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 lutego 2018 r. w sprawie wysokości kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej począwszy od dnia 1 kwietnia 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. kwoty jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej wynoszą 917,00 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Przy ustalaniu kwoty odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu, Sąd przyjął za 1% uszczerbku kwotę 917,00 zł, tj. wysokość kwoty odszkodowania z dnia wydania decyzji przez stronę pozwaną zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2009 r., sygn.akt I UZP 2/09, publik. w lex nr 487994. Skoro wnioskodawca otrzymał odszkodowanie na podstawie zaskarżonej decyzji za 3% uszczerbek na zdrowiu, a należy mu się odszkodowanie łącznie za 8% uszczerbek, Sąd w pkt I wyroku przyznał wnioskodawcy za 5% uszczerbek (8% - 3%), co łącznie wynosi kwotę 4585,00 zł. (854 zł x 5%), gdyż – jak wskazano wcześniej - wnioskodawca otrzymał już odszkodowanie za 3% uszczerbku na podstawie zaskarżonej decyzji.

W związku z powyższym na podstawie art.477 (14) § 2 k.p.c orzeczono jak w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu punkcie II sentencji wyroku orzeczono na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych.