Sygn. akt I ACa 830/13
Dnia 26 marca 2014 r.
Sąd Apelacyjny w Lublinie, I Wydział Cywilny
w składzie:
Przewodniczący - Sędzia |
SA Ewa Lauber-Drzazga (spr.) |
Sędzia: Sędzia: |
SA Ewa Popek SA Bożena Oworuszko |
Protokolant |
st.sekr.sądowy Dorota Kabala |
po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2014 r. w Lublinie na rozprawie
sprawy z powództwa K. T.
przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą
w W.
o zadośćuczynienie i ustalenie
na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach
z dnia 29 października 2013 r., sygn. akt I C 1383/12
I. oddala apelację;
II.
zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej
z siedzibą w W. na rzecz powoda K. T. kwotę 1.800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.
I ACa 830/13
Wyrokiem z 29 października 2013r. Sąd Okręgowy w Siedlcach zasądził od pozwanego (...) SA z siedzibą w W. na rzecz powoda K. T. kwotę 50.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu i ustalił odpowiedzialność pozwanego na przyszłość.
Wyrok Sądu Okręgowego został oparty na następujących ustaleniach:
W dniu (...). powód uległ wypadkowi komunikacyjnemu. Kierowca samochodu O. (...) podczas dokonywania skrętu w lewo nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu samochodowi kierowanemu przez powoda i doprowadził do zderzenia pojazdów, za co został skazany wyrokiem karnym.
W wyniku wypadku powód doznał złamania otwartego II stopnia kości udowej lewej, podwichnięcia tylnego kolana prawego, złamania trzonów kości przedramienia prawego, złamania II i IV kości śródręcza prawego, urazu głowy z utratą przytomności i licznych ran twarzy.
W szpitalu przebywał od dnia wypadku do (...)., gdzie w dniu (...). przeprowadzono zespolenie kości udowej, kości śródręcza i przedramienia.
Następnie powód był czterokrotnie hospitalizowany:
- (...). – usunięto górną śrubę regulującą i zalecono chodzenie o kulach;
- (...). usunięto materiał zespalający z kości przedramienia prawego
- (...). usunięto materiał zespalający z kości udowej
- (...). wykonano rekonstrukcję więzadła krzyżowego tylnego prawego stawu kolanowego.
Powód zaczął się poruszać po ponad dwóch miesiącach od wypadku, a następnie przez ponad dwa lata korzystał z kul łokciowych. Przebywał na różnych oddziałach rehabilitacyjnych. Proces leczenia trwał prawie cztery lata.
Leczenie kości udowej, przedramienia i śródręcza jest obecnie zakończone, nie ma zagrożenia pogorszenia stanu zdrowia na przyszłość.
Uraz więzadłowy prawego stawu kolanowego będzie natomiast wymagał dalszego leczenia rehabilitacyjnego i farmakologicznego. Z powodu zagrożenia rozwojem wczesnych zmian zwyrodnieniowych prawego stawu kolanowego będą konieczne dalsze zabiegi operacyjne.
Pozwany wypłacił powodowi przed sporem zadośćuczynienie w kwocie 70.000zł
W niniejszym sporze powód dochodził zasądzenia dalszych 100.000zł.
Sąd Okręgowy uznał iż odpowiednią kwotę z tytułu zadośćuczynienia za doznaną przez powoda krzywdę stanowi kwota 120.000zł i uwzględniając wypłacone przez pozwanego 70.000zł zasądził na rzecz powoda kwotę 50.000zł na podstawie art. 445 § 1 kc.
Od tego wyroku w części zasądzającej zadośćuczynienie pozwany złożył apelację zarzucając naruszenie:
- art. 445 § 1 kc poprzez ustalenie, że odpowiednią sumą zadośćuczynienia jest kwota 120.000zł;
- art. 233 § 1 kpc polegające na nieprawidłowej ocenie dowodów zebranych w sprawie i wyciągnięcie błędnych wniosków, w szczególności przez ustalenie, że dolegliwości powoda były znaczne i długotrwałe, co przyczyniło się do zawyżenia zasądzonej kwoty zadośćuczynienia.
Wskazując na powyższe pozwany wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa powyżej kwoty 30.000zł.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja jest niezasadna.
Przyjętej przez Sąd Okręgowy tytułem zadośćuczynienia kwoty 120.000zł w żadnym wypadku nie można uznać za rażąco zawyżoną.
Sąd Okręgowy ustalając wysokość zadośćuczynienia wziął pod uwagę wszystkie istotne okoliczności. Powód w dacie wypadku miał(...)lat, a dolegliwości będące następstwem wypadku, wbrew twierdzeniom apelacji były znaczne i długotrwałe.
Sześć operacji, unieruchomienie przez ponad dwa miesiące, a następnie poruszanie się o kulach przez prawie dwa lata i trwający prawie cztery lata proces leczenia w pełni uzasadniają takie stanowisko.
Całkowicie dowolne są twierdzenia pozwanego, iż dolegliwości powoda nie były znaczne albowiem trzy pierwsze operacje były wykonane podczas jednego znieczulenia, zaś pozostałe związane z usuwaniem zespolenia były krótkotrwałe. Nie chodzi bowiem o same operacje, czy czas ich trwania ale cierpienia jakie były ich następstwem.
Wprawdzie leczenie kości udowej, przedramienia i śródręcza zostało zakończone ale nastąpiło to dopiero po czterech latach, a z kolanem powód będzie miał jeszcze dalsze problemy w przyszłości.
W związku z powyższym Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku i obniżenia zasądzonego zadośćuczynienia.
Z tych względów i na podstawie art. 385 kpc i art. 108 § 1 kpc Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji.