Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

G., dnia 26 września 2019r

Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka - Midziak

Protokolant: Małgorzata Wilkońska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2019r

sprawy z powództwa J. L.

przeciwko Skarbowi Państwa – 1 (...) Bazie Logistycznej w W.

o ustalenie

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3600 zł. (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: I C 1053/18

UZASADNIENIE

Powód J. L. wniósł pozew przeciwko Skarbowi Państwa – 1 (...) Bazie Logistycznej w W. o ustalenie, że w dniu 28 czerwca 1990r. pomiędzy powodem a poprzednikiem prawnym pozwanego Jednostką Wojskową (...) w G. doszło do zawarcia umowy sprzedaży kutra K-15 wraz z wyposażeniem, na mocy której powód nabył własność tej jednostki pływającej.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w dniu 28 czerwca 1990r. na podstawie umowy nabył od Jednostki Wojskowej (...) w G. własność przedmiotowego kutra wraz z wyposażeniem. W dniu 21 listopada 2017r. powód złożył do Izby Morskiej przy Sądzie Okręgowym w Gdańsku z siedzibą w Gdyni wniosek o wpis do rejestru okrętowego statku Hestia. Do tej chwili jednostka jest zarejestrowana w Polskim Rejestrze Jachtów. W odpowiedzi powód został zobowiązany do wykazania dokumentem własności statku, a także poinformowany, że faktura nie jest wystarczającym dowodem nabycia własności statku. Pismem z dnia 2 maja 2018r. powód zwrócił się do pozwanego i innych instytucji o potwierdzenie zawarcia umowy. W odpowiedzi pozwany wskazał, że dokumenty trafiły do Archiwum Wojskowego w G., zaś Archiwum wskazało, że nie odnaleziono dokumentacji, w której mogłaby się znajdować umowa sprzedaży kutra. W związku z powyższym powód nie ma możliwości zarejestrowania jednostki Hestia w rejestrze okrętowym i ma interes prawny w rozumieniu art. 189 kpc.

(pozew k. 18-19)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. W ocenie pozwanego pozew jest przedwczesny. Pozwany wskazał, że w odpowiedzi na wezwanie powoda przekazał mu żądane informacje będące w jego posiadaniu, prosząc jednocześnie o dokładne sprecyzowanie jakiej treści oświadczenia powód żąda i na podstawie jakich dokumentów źródłowych, wskazując także na nieczytelność kserokopii faktury i certyfikatu jachtowego i prosząc o ich powtórne przesłanie. Powód nie odpowiedział na wezwanie i wystąpił do Sądu z powództwem. Zdaniem pozwanego zachodzi wątpliwość co do interesu prawnego powoda, gdyż z żadnych dokumentów nie wynika, że kuter uwidoczniony na fakturze jest tym samym kutrem, o którym pisze powód. Pozwany wskazał też, że nie dysponuje innymi dokumentami niż przedstawione, a wszelka dokumentacja sprzed 29 lat została zarchiwizowana i nie znajduje się w dyspozycji pozwanego. Nadto, z uwagi na nieczytelność podpisów pod fakturą nie można ustalić, kto fakturę sporządził, sprawdził i zatwierdził, a nadto zachodzi duże prawdopodobieństwo, że osoby te już nie pracują u pozwanego.

(odpowiedź na pozew k. 35-37)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 czerwca 1990r. Jednostka Wojskowa (...) w G. wystawiła fakturę na rzecz powoda J. L. na kwotę 24.000.000 zł za kuter K-15 wraz z wyposażeniem.

(dowód: faktura k. 22)

Jacht o nazwie H., poprzednio K-15, został wpisany do Polskiego Rejestru Jachtów pod numerem POL (...). Jako właściciel i armator został wpisany powód J. L..

(dowód: certyfikat jachtowy k. 23-24)

W dniu 21 listopada 2017r. powód złożył w Izbie Morskiej przy Sądzie Okręgowym w Gdańsku z siedzibą w Gdyni wniosek o wpis statku Hestia do rejestru okrętowego. Pismem z dnia 24 listopada 2017r. powód został zobowiązany przez Izbę Morską do uzupełnienia tego wniosku poprzez wskazanie, że okoliczność podlegająca wpisowi do rejestru (własność statku) musi być wykazana dokumentem (w przypadku statków podlegających wpisowi do rejestru okrętowego – umową w formie dokumentu prywatnego z podpisami notarialnie poświadczonymi), zaś faktura nie jest dowodem nabycia statku – w terminie 14 dni pod rygorem oddalenia wniosku.

(dowód: pismo z dnia 24 listopada 2017r. k. 25)

Pismem z dnia 2 maja 2018r. powód zwrócił się do 1. (...) Bazy Logistycznej w W. o wskazanie podmiotu stanowiącego następcę prawnego dawnej Jednostki Wojskowej (...) w G., a w przypadku przejścia praw i obowiązków na pozwanego wezwał do potwierdzenia zawarcia umowy sprzedaży z dnia 28 czerwca 1990r.

(dowód: pismo z dnia 2 maja 2018r. k. 26)

Pismem z dnia 6 czerwca 2018r. pozwany wskazał, że jest następcą prawnym Jednostki Wojskowej (...) w G., a także wskazał, że dokumenty tej jednostki są zgromadzone w Archiwum Wojskowym w G.. Jednocześnie, pozwany zwrócił się o dokładne sprecyzowanie jakiej treści oświadczenia powód żąda i na podstawie jakich dokumentów źródłowych. Nadto, wskazał, że kserokopie faktury i certyfikatu jachtowego nie są czytelne i wniósł o powtórne ich przesłanie.

(dowód: pismo z dnia 6 czerwca 2018r. k. 29)

Pismem z dnia 17 maja 2018r. Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych poinformował pełnomocnika powoda, że Jednostka Wojskowa (...) w G. nigdy nie była jednostką podległą temu Inspektoratowi, zaś dokumentacja tej jednostki znajduje się w zasobach Archiwum Wojskowego w G..

(dowód: pismo (...) z dnia 17 maja 2018r. k. 42)

Pismem z dnia 23 maja 2018r. powód zwrócił się do Archiwum Wojskowego w G. o przekazanie dokumentacji dawnej Jednostki Wojskowej (...) w G. w postaci poświadczonej za zgodność kopii umowy sprzedaży.

(dowód: pismo z dnia 23 maja 2018r. k. 27)

W odpowiedzi, pismem z dnia 28 czerwca 2018r. Archiwum Wojskowe w G. poinformowało pełnomocnika powoda, iż nie odnaleziono dokumentacji, w której mogłaby się znajdować umowa sprzedaży kutra K-15 ani też w rozkazach dziennych dowódcy jednostki wojskowej za rok 1990 nie odnaleziono zapisów dotyczących sprzedaży wyżej wskazanego kutra.

(dowód: pismo z dnia 28 czerwca 2018r. k. 28)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił wyłącznie na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby kwestionować autentyczność dokumentów przedstawionych przez powoda w postaci faktury, certyfikatu jachtowego oraz korespondencji. Zważyć bowiem należało, że żadna ze stron nie podniosła w toku niniejszego postępowania zarzutów co do autentyczności tych dokumentów ani też nie zaprzeczyła, że osoby podpisane pod wyżej wskazanymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych. Przedmiotowe dokumenty nie noszą również żadnych znamion podrobienia, przerobienia ani żadnej innej ingerencji w ich treść.

Sąd pominął dowód z przesłuchania strony powodowej, albowiem mimo prawidłowego wezwania – celem przesłuchania w charakterze strony pod rygorem pominięcia dowodu - powód nie stawił się na rozprawie i nie usprawiedliwił swojej nieobecności.

Ponadto, na mocy art. 217 kpc oddaleniu podlegał wniosek dowodowy strony powodowej złożony na rozprawie w dniu 12 września 2019r. o zwrócenie się do (...) Związku (...) o nadesłanie dokumentacji związanej z certyfikatem jachtowym kutra jako spóźniony. Wniosek ten został zgłoszony z uchybieniem terminu do złożenia ostatecznych wniosków dowodowych, nie zawierał usprawiedliwienia zgłoszenia wniosku po terminie, a także jego uwzględnienie przedłużyłoby postępowanie w sprawie, ponieważ wiązałoby się z odroczeniem rozprawy na kolejny termin.

W przedmiotowej sprawie powód domagał się ustalenia, że w dniu 28 czerwca 1990r. pomiędzy powodem a poprzednikiem prawnym pozwanego Jednostką Wojskową (...) w G. doszło do zawarcia umowy sprzedaży kutra K-15 wraz z wyposażeniem, na mocy której powód nabył własność tej jednostki pływającej. W tym stanie rzeczy podstawę prawną powództwa stanowił przepis art. 189 kpc, zgodnie z którym powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny.

Zgodnie z treścią art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W niniejszej sprawie powód nie zdołał udowodnić swojego roszczenia w myśl powołanego przepisu. W celu wykazania powództwa powód przedłożył dokumenty w postaci faktury z dnia 28 czerwca 1990r., certyfikatu jachtowego oraz licznej korespondencji prowadzonej m.in. z pozwanym. Z wezwania skierowanego do powoda przez Izbę Morską przy Sądzie Okręgowym w Gdańsku z siedzibą w Gdyni wynika, że powód złożył wniosek o wpis statku Hestia do rejestru okrętowego, który jest obarczony brakami, tj. nie dołączono do niego umowy sprzedaży statku Hestia. Tymczasem w niniejszej sprawie powód domaga się ustalenia zawarcia umowy sprzedaży kutra K-15, przy czym – wobec podniesionych przez stronę pozwaną w odpowiedzi na pozew zarzutów – powinien był wykazać, że kuter K-15 oraz statek Hestia to ta sama jednostka. W ocenie Sądu na podstawie dokumentów złożonych do akt niniejszego postępowania nie można wyciągnąć wniosku o tożsamości obu jednostek. Wprawdzie, z certyfikatu jachtowego wynika, że wpisany do Polskiego Rejestru Jachtów jacht o nazwie H. poprzednio miał oznaczenie K-15, jednak należy zwrócić uwagę, że oznaczenie K-15 to jedynie określenie typu kutra, a nie oznaczenie indywidualizujące daną jednostkę, które pozwala odróżnić ją od innych tego typu jednostek. K-15 nie jest nazwą własną, czy numerem przypisanym do jednej, konkretnej jednostki pływającej, lecz odnosi się do wszystkich jednostek należących do tego samego typu. Stąd, nie ma dostatecznych podstaw, aby przyjąć, że statek Hestia to ta sama jednostka, co kuter wskazany na fakturze wystawionej w dniu 28 czerwca 1990r. Zważyć należy, iż powód nie zaoferował żadnych innych dowodów mogących wyjaśnić wątpliwości co do tożsamości jednostek wskazanych na obu dokumentach, w szczególności powód nie stawił się na rozprawie i nie złożył zeznań w tym przedmiocie. Podkreślić należy, iż powyższa kwestia była sporna pomiędzy stronami, gdyż pozwany kwestionował, że statek Hestia to ta sama jednostka, co kuter K-15 wskazany na fakturze.

W tym stanie rzeczy, na mocy art. 6 kc a contrario, powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach Sąd orzekł na mocy art. 98 kpc i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od przegrywającego niniejszy spór powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.600 zł stanowiącą opłatę za czynności fachowego pełnomocnika pozwanego – radcy prawnego w stawce minimalnej zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.