Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 336/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 20 stycznia 2020 roku sygn. akt II K 486/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

naruszenie przepisów postępowania mogące mieć wpływ na wynik sprawy tj.:

a) art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 424 & 1 k.p.k., w zw. z art. 113 k.k.s., polegającą na ustaleniu okoliczności faktycznych sprawy w sposób dowolny i jednostronny, dokonanie oceny dowodów z całkowitym pominięciem lub zbagatelizowaniem przemawiających na korzyść oskarżonego ustaleń o średnim zużyciu ropy przez rolnika gospodarującego w podobnych warunkach co R. J., przez co zużycie ropy powinno wynieść w zarzucanym czynie więcej aniżeli przyjęte przez organ podatkowy w akcie oskarżenia w wysokości 2 771, 38 litra,

b) art. 8 & 1 k.p.k. w zw. z art. 113 k.k.s. poprzez związanie sądu pierwszej instancji ustaleniami faktycznymi, jak i prawnymi poczynionymi przez organ podatkowy i brak samodzielności jurysdykcyjnej sądu,

c) art. 170 & 1 pkt. 2 k.p.k. w zw. z art. 113 k.k.s. poprzez uznanie, że wniosek dowodowy o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu inżynierii ruchu na okoliczność rzeczywistego zużycia ropy przez oskarżonego R. J. w świetle treści zarzutu i akt postępowania skarbowego nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, pomimo tego, że dowód ten jest w stanie pomóc dokonać ustaleń w zakresie winy oskarżonego, jak i wysokości faktycznie uszczuplonej należności publicznoprawnej,

d) art. 17 & 1 pkt. 6 k.p.k. w zw z art. 113 k.k.s. w zw z art 51 & 1 k.k.s. polegający na wydaniu orzeczenia w sprawie przeciwko oskarżonemu R. J. , pomimo iż zrzucany czyn wypełnia znamiona wykroczenia skarbowego a wszczęcie postępowania miało miejsce po upływie okresu przedawnienia karalności,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrazy przez sąd orzekający przepisów postępowania jest chybiony.

Jakkolwiek z przepisu art. 8 & 2 k.p.k. nie wynika związanie sądu karnego decyzją administracyjną to nie pozwala to jednak na wnioskowanie a contrario, iż decyzje administracyjne pozbawione są wszelkiej mocy wiążącej i że mogą być przez sąd ignorowane. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że sąd karny nie jest związany treścią decyzji organów podatkowych ustalających istnienie lub nieistnienie zobowiązania podatkowego oraz określających jego wysokość ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14. 03. 2013 roku, IV KK 390/12, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 05. 02. 2003 roku, IV KKN 617/99, R - OSNKW 2003 poz. 284, komentarz do KPK Grzegorczyka, Gostyńskiego i Zabłockiego, Skorupki, Sakowicza do art. 8 k.p.k.). Niemniej jednak poglądy wyrażone w kwestiach wymagających rozstrzygnięcia mogą stanowić ważny materiał procesowy, którego sąd nie powinien pomijać, lecz nie może być nim związany.

W literaturze wskazuje się, że zobowiązanie podatkowe jest skonkretyzowanym obowiązkiem podatkowym. Sąd karny nie ma kompetencji do określenia zobowiązania podatkowego, które to zobowiązanie - skonkretyzowana powinność podatnika - funkcjonuje ściśle w sferze prawa podatkowego. Pojęcie zobowiązania podatkowego nie ma przełożenia na sposób ujęcia znamion typów czynów zabronionych stypizowanych w kodeksie karnym skarbowym. Sąd karny ma natomiast powinność ustalenia kwoty uszczuplonego lub narażonego na uszczuplenie podatku oraz ustalenia czy doszło w związku z tym do naruszenia obowiązku podatkowego. Pojęć tych nie wolno utożsamiać. Twierdzi się zatem, że o ile określić wymiar zobowiązania podatkowego w sposób odmienny, niż dokonał tego podatnik w deklaracji podatkowej, może tylko organ podatkowy w drodze decyzji, to określić wysokość uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie czynem zabronionym należności publicznoprawnej ma prawo tylko organ procesowy w postępowaniu karnym. Organ procesowy powinien wykorzystać ustalenia organów podatkowych odnośnie do prawidłowego wymiaru zobowiązania podatkowego, niemniej jednak w pewnych okolicznościach powinien dokonać dalszych obliczeń dla ustalenia wysokości uszczuplonej należności publicznoprawnej w kontekście wyczerpania znamion konkretnych przestępstw karnoskarbowych lub powszechnych. W konsekwencji wskazuje się , że pomiędzy wymagalnym zobowiązaniem podatkowym określonym w decyzji podatkowej a pojęciami uszczuplonego lub narażonego na uszczuplenie podatku, należności publicznoprawnej i pokrewnymi w kontekście wyczerpania znamion konkretnych przestępstw karnoskarbowych nie istnieje zależność tego rodzaju, że to pierwsze wypełnia konieczną treścią pozostałe. Dlatego też sąd karny powinien samodzielnie rozpoznawać kwestie prawne nasuwające się na tle norm podatkowych. Sąd powinien brać pod uwagę decyzje zapadłe w postępowaniu podatkowym, pamiętając przy tym iż nie przesądzają one o odpowiedzialności karnej ( komentarz do KPK Sakowicza ).

W przedmiotowej sprawie sąd pierwszej instancji nie wyraził poglądu o istnieniu zakazu dokonywania ustaleń sprzecznych z treścią trzech decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia 25 maja 2017 roku. Wykorzystał natomiast ustalenia organu podatkowego i przyjął, iż oskarżony R. J. obniżył podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych w okresie od lipca 2012 roku do czerwca 2013 roku przez staje paliw : (...) S.A. w K., S. w R. i (...) w R. z tytułu nabycia oleju napędowego, łącznie na kwotę 129 875, 75 złotych.

Zgodzić należy się ze skarżącym, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie spełnia wymogów ustawowych. Niemniej jednak pisemne motywy orzeczenia , jako akt następczy - sporządzony po jego wdaniu - nie mogą mieć wpływu na jego treść. Dlatego, o ile wyrok poddaje się kontroli odwoławczej, a tak jest w niniejszej sprawie, nie dochodzi do obrazy art. 424 k.p.k. w sposób mogący skutkować uchyleniem lub zmianą orzeczenia po myśli art. 438 pkt. 2 k.p.k.

Wbrew twierdzeniom skarżącego doszło do bezstronnego rozpatrzenia sprawy, uwzględniającego zarówno okoliczności przemawiające na niekorzyść, jak i na korzyść oskarżonego, a materiał dowodowy sprawy oceniony został na zasadach prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd rejonowy oparł się w dużej mierze na dowodach zgromadzonych przez organ podatkowy, które to nie były wzajemnie sprzeczne ani też dotknięte brakami, jak próbuje przekonywać apelant powołując się na:

- wyjaśnienia oskarżonego, który podał że według jego szacunków w ciągu roku zakupuje od 18 000 litrów do 25 000 litrów ropy naftowej,

- normy opracowane przez Instytut (...) w F. , Oddział w W., które stały się postawą do określenia przez organ podatkowy średniego rocznego zużycia paliwa przez oskarżonego na 8 996, 85 litrów.

Przedłożone przez R. J. Urzędowi Skarbowemu w R. faktury miały wskazywać, iż w okresie od lipca 2012 roku do czerwca 2013 roku zużył on 31 368, 03 litrów oleju napędowego na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności rolniczej. Organ podatkowy nie uznał jednak, że taka ilość paliwa na jaką wskazywały faktury została zużyta w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego albowiem ilość ta przekraczała znacznie normy opracowane przez Instytut (...) w F. , Oddział w W. ale przede wszystkim dlatego, że w przeważającej części została udokumentowana fakturami ( paragonami ) zapłaconymi w formie bezgotówkowej, przy użyciu kart płatniczych nie należących do podatnika. Na wyciągach operacji z rachunków bankowych oskarżonego za okres od lipca 2012 roku do czerwca 2013 roku nie widniały bowiem operacje potwierdzające transakcje zakupu paliwa na stacjach (...) S.A. w K., S. w R. i (...) w R. przy użyciu kart bankowych. Do zapłaty za przedmiotowe faktury posłużyło 194 różnych kart płatniczych, z których żadna nie należała do oskarżonego, choć on sam był posiadaczem trzech innych kart płatniczych.

Organ podatkowy uznał natomiast za zgodne ze stanem rzeczywistym nabycie paliwa na Stacji Paliw nr (...) w K., Stacji Paliw w P., firmie (...) s.c. w R. i w firmie (...) Spółka z o.o. B.. Zakupy te zostały bowiem udokumentowane na fakturach wystawionych do pojedynczych paragonów a ilości zakupionego paliwa nie budziły wątpliwości.

Należy zatem z całą mocą podkreślić, że dowodzenie przez oskarżonego zakupu 28 596, 65 litrów oleju napędowego fikcyjnymi fakturami ( nie opisującymi rzeczywistych zdarzeń gospodarczych ), dokumentującymi czynności które nie zostały dokonane przez oskarżonego, jest równoznaczne z nieudokumentowaniem zaistnienia transakcji kupna - sprzedaży tej ilości paliwa, a tym samym równoznaczne z dokonaniem niezasadnego pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z treści tych faktur.

Sąd odwoławczy nie kwestionuje twierdzeń obrony, mających swoje źródło w wyjaśnieniach oskarżonego, dotyczących jego dużego zapotrzebowania na paliwo z uwagi na gospodarowanie na 120 ha działek rolnych oraz prowadzenie inwestycji w gospodarstwie rolnym związanych z modernizacją i rozbudową budynków gospodarskich a także dróg dojazdowych do posesji, czy też odśnieżanie tych ostatnich. Zauważa natomiast, że w tej sprawie znaczenie decydujące ma nie zużycie paliwa a przedstawienie dowodu jego zakupu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Bez udokumentowania zakupu oleju napędowego ww. nie możne pomniejszyć kosztów prowadzenia działalności rolniczej i otrzymać zwrotu podatku od towarów i usług. Z punktu widzenia ustawy o VAT podstawową cechą konstrukcyjną podatku VAT jest możliwość potrącenia przez podatnika podatku od towarów i usług, kwoty podatku należnego na wcześniejszym etapie obrotu, jeżeli rzeczywiste nabycie towaru jest związane ze sprzedażą opodatkowaną. Jednym z podstawowych warunków uprawniających podatnika do skorzystania z przysługującego mu prawa jest to, aby czynności opodatkowane kreujące u zbywcy podatek należny odpowiadający u nabywcy podatkowi naliczonemu w rzeczywistości zaistniały, aby nastąpił obrót stanowiący podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Warunki, których spełnienie jest konieczne dla skorzystania z prawa do odliczenia, związane są m.in. z fakturami VAT, które dokumentują, odzwierciedlają nabycie towarów i usług. Jeden z tych warunków przewidziany ustawą o VAT mówi, że w przypadku gdy wystawiono faktury stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane, faktury te nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Ograniczenie to odnosi się do fikcyjnych transakcji, czyli do faktur, które nie opisują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

Z paragonów i faktur VAT zgromadzonych przez organ finansowy wynika, że dokumentowany nimi zakup paliwa na stacjach paliw (...) S.A. w K., S. w R. i (...) w R. odbywał się kilka a nawet kilkanaście razy dziennie w małych ilościach, o różnych porach, w tym też czasowo zbliżonych do siebie w odstępie jedynie kilku minut, co z punktu widzenia wiedzy, zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego w przypadku realizowania tegoż zakupu na potrzeby działalności zarejestrowanej przez R. J. ( przez niego samego czy z pomocą członków jego rodziny ) mijałoby się z celem racjonalnego podmiotu prowadzącego działalność rolniczą, czy też pozarolniczą, jak również z wszelkimi zasadami ekonomicznego prowadzenia gospodarstwa, nie wspominając o oszczędności czasu. Zdecydowana część faktur ( 319 sztuk obejmujących 632 paragony - czyli 632 jednostkowe zakupy, co w przeliczeniu na dni roku stanowiło średnio 1, 73 sztuki dziennie ) dotyczyła zakupu paliwa na stacji paliw nr 269 w K., oddalonej od miejsca zamieszkania oskarżonego o 21 km. Zatem jeżdżenie raz albo kilka razy dziennie do niej po zakup paliwa i z powrotem jest nieprawdopodobne i wysoce nieopłacalne. Podobnie ocenić należy podróżowanie do R. oddalonego o 23 km, 361 razy w roku, czyli prawie codziennie, po zakup paliwa i z powrotem.

Nie ma zatem racji skarżący wskazując na błędne założenie Urzędu Skarbowego w R., a więc kwestionujące że rolnik o takich warunkach jak R. J. w okresie roku mógł nabyć jedynie 2 771,38 litrów oleju napędowego. Otóż organ ten trafnie przyjął, że oskarżony udokumentował zgodnymi z rzeczywistością fakturami jedynie zakup paliwa na taką właśnie kwotę. Zatem ani średnie zużycie ropy ukazywane poprzez dane statystyczne GUS - u ani też wskazywane dla porównania zużycie ropy przez innego rolnika prowadzącego podobną działalność co oskarżony, nie mogą skutecznie zmienić dokonanych ustaleń organu podatkowego, a następczo również sądu orzekającego, powielającego owo ustalenie jako prawidłowe. W tym stanie rzeczy sąd ten nie miał absolutnie najmniejszych podstaw faktycznych do modyfikacji tychże ustaleń w kierunku postulowanym przez obronę.

Wobec powyższego chybiony jest również zarzut obrazy art. 170 & 1 pkt. 2 k.p.k. w zw. z art. 113 k.k.s .poprzez oddalenie przez sąd merytoryczny wniosku dowodowego o zasięgnięcie opinii biegłego z zakresu inżynierii ruchu na okoliczność rzeczywistego zużycia ropy przez oskarżonego R. J. . Nie ma bowiem znaczenia faktyczne zużycie oleju napędowego przez tego ostatniego, jeśli nie jest on w stanie udokumentować nabycia tegoż na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności rolniczej, jako że - wbrew stanowisku apelanta - nie może owo rzeczywiste zużycie ropy mieć wpływu na wyliczenie wysokości uszczuplonej należności publicznoprawnej.

Sprzedawcy paliwa - stacje paliw (...) S.A. w K., S. w R. i (...) w R. nie wykonały na rzecz oskarżonego jako podatnika czynności udokumentowanych spornymi fakturami, którymi następnie ten posługiwał się odliczając uwidoczniony w nich podatek naliczony.

W odrębnym postępowaniu karnym prowadzonym w sprawie II K 1229/18 Sądu Rejonowego w Radomsku i IV Ka 456/20 Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim przeciwko R. J. zostało prawomocnie stwierdzone, że działając czynem ciągłym w okresie od lipca 2012 roku do czerwca 2013 roku wyłudził on poświadczenie nieprawdy poprzez podstępne wprowadzenie w błąd osób upoważnionych do wystawienia faktur VAT na zakup paliwa na stacjach paliw (...) S.A. w K., S. w R. i (...) w R., którym przedkładał paragony dokumentujące zakup oleju napędowego przez inne niż on osoby tj. popełnił przestępstwo z art. 272 k.k w zw. z art. 12 k.k. Skoro wystawione faktury stwierdzały czynności, które nie zostały dokonane przez oskarżonego R. J. i nie stanowiły podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu podatku naliczonego a więc nie opisywały rzeczywiście wykonanych przez ww transakcji lecz transakcje fikcyjne to oczywistym jest, że oskarżony działał z winy umyślnej, z zamiarem bezpośrednim otrzymania w bezpodstawny sposób zwrotu podatku VAT.

Brak związku poniesionych wydatków na zakup tak dużej ilości oleju napędowego z czynnościami opodatkowanymi spowodowało, że oskarżonemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę 29 871, 51 złotych podatku naliczonego przy nabyciu części tego paliwa.

Wyliczenia skarżącego dotyczące:

- nabycia przez oskarżonego 27 000 litrów oleju napędowego ( obejmującego zużycie 25 000 litrów rocznie w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego i magazynowanie kolejnych 2000 litrów w dwóch zbiornikach mauser o pojemności 1000 litrów każdy ),

- zawyżenia ilości zakupionego paliwa w złożonych do Urzędu Skarbowego w R. deklaracjach VAT - 7 o 4 368, 09 litrów ( w stosunku do zadeklarowanego zakupu 31 368, 03 litrów ),

- ubiegania się o bezpodstawny zwrot podatku od towarów i usług w wysokości 4 562, 82 złotych, czyli poniżej ustawowego progu, który w 2013 roku wynosił 8 000złotych,

zmierzające do wykazania popełnienia przez oskarżonego wyłącznie wykroczenia skarbowego są nieuprawnione w świetle powyżej przedstawionych na łamach niniejszego opracowania rozważań. Brak tym samym podstaw do przyjęcia przedawnienia karalności czynu, a co za tym idzie umorzenia postępowania karnoskarbowego.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania, ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie kary łagodniejszego rodzaju

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wyrok jest słuszny, zarzut apelacyjny nie zasługuje na uwzględnienie

3.2.

naruszenie prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej przypisanego czynu - art. 76 & 3 k.k.s. w zw. z art. 53 & 3 i 6 k.k.s. poprzez ich błędne niezastosowanie i uznanie, że oskarżony popełnił przestępstwo skarbowe, gdy w chwili czynu wartość uszczuplonej należności publicznoprawnej była niższa niż 8 000 złotych,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wyliczenia skarżącego dotyczące:

- nabycia przez oskarżonego 27 000 litrów oleju napędowego ( obejmującego zużycie 25 000 litrów rocznie w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego i magazynowanie kolejnych 2000 litrów w dwóch zbiornikach mauser o pojemności 1000 litrów każdy ),

- zawyżenia ilości zakupionego paliwa w złożonych do Urzędu Skarbowego w R. deklaracjach VAT - 7 o 4 368, 09 litrów ( w stosunku do zadeklarowanego zakupu 31 368, 03 litrów ),

- ubiegania się o bezpodstawny zwrot podatku od towarów i usług w wysokości 4 562, 82 złotych, czyli poniżej ustawowego progu, który w 2013 roku wynosił 8 000złotych,

są nieuprawnione w świetle przedstawionych na łamach niniejszego opracowania w pkt. 3.1 rozważań.

Brak jest zatem podstaw do zakwalifikowania czynu jako wykroczenia z art. 76 & 3 k.k.s. w zw. z art. 53 & 3 i 6 k.k.s

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania, ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie kary łagodniejszego rodzaju

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wyrok jest słuszny, zarzut apelacyjny nie zasługuje na uwzględnienie

3.3.

naruszenie prawa materialnego w innym zakresie niż kwalifikacja prawna czynu przypisanego oskarżonemu art. 10 & 1 k.k.s. poprzez jego błędne niezastosowanie i uznanie że oskarżony popełnił czyn umyślnie, podczas gdy w chwili popełnienia prze niego zarzucanego mu czynu pozostawał w błędzie co do okoliczności stanowiących znamię czynu zabronionego , a to z uwagi na zaufanie pracownikom stacji paliwowych, że wystawione przez nich faktury były prawidłowe i rzetelne

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Skoro wystawione faktury stwierdzały czynności, które nie zostały dokonane przez oskarżonego R. J. (paliwo w postaci oleju napędowego było zakupione przez inne osoby, które otrzymały paragony, następnie przedłożone przez oskarżonego osobom uprawnionym do wystawienia faktur zbiorczych miesięcznych ) i nie stanowiły podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, a więc nie opisywały rzeczywiście wykonanych przez ww transakcji lecz transakcje podmiotowo fikcyjne, to oczywistym jest, że oskarżony działał z winy umyślnej, z zamiarem bezpośrednim otrzymania w bezpodstawny sposób zwrotu podatku VAT.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania, ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie kary łagodniejszego rodzaju

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wyrok jest słuszny, zarzut apelacyjny nie zasługuje na uwzględnienie

3.4.

rażąca niewspółmierność kary polegająca na wymierzeniu oskarżonemu kary 100 stawek dziennych grzywny przy określeniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 80 złotych i wymierzeniu opłaty w wysokości 800 złotych, pomimo tego, że R. J. miesięcznie osiąga dochód w wysokości 4 000,00 złotych oraz przed wydaniem orzeczenia spłacił uszczuploną należność publicznoprawną w całości, a także nie był karany za przestępstwa karnoskarbowe, a w momencie popełnienia czynu był karany dwukrotnie za inne przestępstwa

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zastosowana wobec oskarżonego reakcja karna w postaci kary grzywny 100 stawek dziennych po 80 złotych każda nie może być uznana za rażąco surową. Sąd pierwszej instancji w sposób należyty uwzględnił stopień zawinienia oskarżonego i stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, uprzednią wielokrotną - sześciokrotną karalność za inne przestępstwa, w tym dwukrotną przed popełnieniem przedmiotowego czynu, jak również uregulowanie uszczuplonych należności publicznoprawnych. Należy podkreślić, że w przypadku kar orzekanych za przestępstwa skarbowe związane z podatkiem VAT, szczególnie jego zwrotem, konieczne jest orzekanie kar obiektywnie surowych bowiem przy tego rodzaju przestępczości społeczne oddziaływanie musi trafić nie tylko do oskarżonego ale również do innych, aby zdali sobie sprawę zarówno z samej społecznej szkodliwości takich czynów, jak i nie tylko z nieuchronności samej konsekwencji w postaci odpowiedzialności karnej, ale także wysokiej kary. W innym przypadku olbrzymie często korzyści materialne, jakie niesie ze sobą tego typu działalność przestępcza, mogłyby sprawić, że dla ewentualnych sprawców niska kara byłaby niejako " wliczonym kosztem " ostatecznego osiągnięcia zysku. Orzeczona kara grzywny będzie przykładem, że zamach na należności Skarbu Państwa nie jest traktowany pobłażliwie i osoby parające się tym procederem, zamiast spodziewanych zysków, ponoszą jedynie nieuchronną stratę - także finansową. Mając powyższe na uwadze należało dojść do przekonania, że orzeczona kara grzywny zmusi oskarżonego do refleksji nad swoim postępowaniem i w sposób należyty wdroży go do przestrzegania porządku prawnego, zapobiegając powrotowi do przestępstwa. Wysokość stawki dziennej została ustalona z uwzględnieniem - stosownie do art. 23 & 3 k.k.s -dochodów oskarżonego, jego warunków osobistych, rodzinnych, stosunków majątkowych i możliwości zarobkowych, a także wymogu, że stawka dzienna nie może być niższa od jednej trzydziestej części minimalnego wynagrodzenia (proponowana przez skarżącego kwota 40 złotych dla ustalenia wysokości stawki dziennej byłaby poniżej ustawowego progu ).

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania, ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie kary łagodniejszego rodzaju

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wyrok jest słuszny, zarzut apelacyjny nie zasługuje na uwzględnienie

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wszystkie rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

wyrok jest słuszny, apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Podstawą prawną rozstrzygnięcia o kosztach były przepisy art. 636 & 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k w zw. z art. 113 & 1 k.k.k.s. i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( tekst jednolity Dz. U. Nr 49, poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami) oraz & 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym z dnia 18 czerwca 2003 roku ( Dz. U. Nr 108 poz. 1026 z późniejszymi zmianami).

Obciążenie oskarżonego opłatą za drugą instancję w kwocie 800 złotych i wydatkami postępowania odwoławczego w kwocie 20 złotych jest konsekwencją nieuwzględnienia skargi apelacyjnej wywiedzionej na jego korzyść i uznania, że uiszczenie tychże nie stanowi dla niego nadmiernej uciążliwości. Prowadzi on szeroko zakrojoną działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochód w kwocie 4 000 złotych (w sprawie II K 1229/18 Sądu Rejonowego w Radomsku dochód określił nawet na 7 000 złotych ), posiada środki trwałe, a jego sytuacja materialna, zarobkowa i rodzinna jest stabilna.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 20 stycznia 2020 roku w sprawie II K 486/19

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana