Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2020r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Tadeusz Kotuk

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 października 2020r. w G.

sprawy z powództwa T. G.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda T. G. kwotę 13.343,17 zł (trzynaście tysięcy trzysta czterdzieści trzy złote i siedemnaście groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 12.943,17 zł od dnia 12 czerwca 2017r. do dnia zapłaty,

- 400zł od dnia 11 maja 2019r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanej pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda T. G. kwotę 4.744 zł (cztery tysiące siedemset czterdzieści cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 41 zł (czterdzieści jeden złotych) tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu.

Sygn. akt I C 357/19

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 9 maja 2017 r. w wypadku komunikacyjnym został uszkodzony pojazd T. V. S80 nr rej. (...), z winy kierującego pojazdem ubezpieczonym w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. w S..

Okoliczność bezsporna

Po zgłoszeniu szkody i przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanemu tytułem kosztów przywrocenia stanu poprzedniego kwotę 14.126,39 zł.

Okoliczność bezsporna

Poszkodowany nie zgadzając się z decyzją ubezpieczyciela zlecił odpłatną usługę niezależnemu rzeczoznawcy samochodowemu celem sporządzenia poprawnej kalkulacji kosztów naprawy i zapłacił za tę usługę 400 zł.

Dowód: faktura, k. 29

dowód wpłaty, k. 30

Koszt przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu poszkodowanego wyniósłby 33.465,53 zł (brutto).

Dowód: opinia biegłego P. T., k. 83-106

OCENA DOWODÓW

Opinia biegłego jest zdaniem Sądu jasna, pełna i wewnętrznie niesprzeczna. Faktem jest, że została sporządzona wyłącznie w oparicu o materiał z akt sprawy (bez oględzin przez biegłego). Jednak nie miało to zdaniem Sądu w danej sprawie negatywnego wpływu na wartośc dowodową opinii: z czynności w postępowaniu likwidacyjnym nie wynika, aby pojazd przed przedmiotowym wypadkiem był uszkodzony w zakresie uszkodzeń pokrywających się z opisem szkody. Zakres szkody był bezsporny. Różnica w wycenie pomiędzy ubezpieczycielem a biegłym P. T. w praktyce dotyczy znacznego zaniżenia przez ubezpieczyciela cen robocizny i innych nieuzasadnionych „potrąceń” oraz „upustów”, które poszkodowanemu w rzeczywistości w ogóle nie przysługiwały. Wiek pojazdu (9 lat) nie jest czynnikiem uprawniającym w danym przypadku do obniżki odszkodowania, albowiem nie jest to wiek przekraczający nawet średnią wieku pojazdów w Polsce.

Zeznania powoda pominięto w trybie art. 302 § 1 k.p.c. z uwagi na jego nieusprawiedliwione niestawiennictwo.

Mimo, że powód zarówno zaniechał złożenia swoich zeznań i przedstawienia pojazdu do oględzin, to jednak nie spowodowało to niemożności prawidłowego wyliczenia szkody. Jego zeznania w znacznej części wniosku dowodowego pozwanego i tak nie zostałyby przeprowadzone, bo gdyby Sąd fromułował przed przystąpieniem do przesłuchania odpowiednią tezę dowodową, to z pewnością doszłoby do wykluczenia (pominięcia) zagadnienia dotyczącego tego, czy pojazd po wypadku był naprawiany, bo nie ma to wpływu na rozmia szkody.

Czymś zupełnie dowolnym w takiej sytuacji byłoby więc oddalenie powództwa lub zastosowanie jakiegoś współczynnika obniżającego odszkodowanie, bo nie ma przepisu prawa materialnego umożliwiającego dokonanie czegoś takiego w opisanej sytuacji procesowej. Taki zabieg mógłby zostać słusznie uznany za arbitralny i dowolny). Przepisy procesowe (w aktualnym brzmieniu) w danej sytuacji mogłyby tylko dotyczyć ewentualnie rozkładu kosztów (art. 103 § 3 k.p.c., o czym poniżej).

KWALIFIKACJA PRAWNA

Zasada odpowiedzialności była bezsporna.

Sporną wysokość odszkodowania w zakresie kosztów przywrócenia stanu poprzedniego ustalono na podstawie opinii biegłego powołanego przez sąd, w oparciu o parametry powszechnie akceptowane w orzecznictwie sądowym (ceny lokalne, wartość części zamiennych, nowych, oryginalnych, typu O). Pozwany nie wykazał okoliczności uzasadniających odstąpienie od takich medot wyliczania szkody.

Ponieważ potwierdzono znaczną rozbieżność pomiędzy kalkulacją ubezpieczyciela, a rzeczywistą szkodą uzasadnionym było skorzystanie przez poszkodowanego z odpłatnej usługi wyceny kosztów naprawy pojazdu, gdyż było to niezbędne do prawidłowej oceny sensu i celu występowania na drogę sądową oraz określenia wysokości roszczenia, biorąc pod uwagę negatywne konsekwencję (przede wszystkim w zakresie kosztów) powszechnie uwzględniane w razie przegranej procesowej. Sama wysokość usługi rzeczoznawcy, biorąc pod uwagę obserwacje wynikające z praktyki sądowej, mieści się niewątpliwie w zakresie cen rynkowych. Usługa ta ponadto została wykonana prawidłowo, skoro wynik kalkulacji rzeczoznawcy w dużej mierze potwierdził się w niniejszym procesie. Wydatek ten (400 zł) należy wieć uznać za skłądnik szkody naturalnie związanej z likwidacją skutków wypadku.

Różnica pomiędzy kosztami przywrócenia stanu poprzeedniego a odszkodowaniem wypłąconym dobrowolnie jest wyższa, niż dochodzona z tego tytułu kwota, a więc górną granicą wyrokowania jest suma dochodzona w pozwie (art. 321 § 1 k.p.c.).

Powództwo było niezasadne w zakresie żądania odsetek od kwoty 400 zł od dnia doręczenia odpisu pozwu pozwanemu; Sąd uznał, że wymagalność nastąpiła dnia następnego po tym doręczeniu, a więc od 11 maja 2020 r.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 321 § 1 k.p.c. w zw. z art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 415 k.c., art. 436 § 2 k.c., art. 14 ust. 1 ustaw o ubezpieczeniach obowiązkowych […], art. 481 § 1 i § 2 k.c.

W pozostałym zakresie powództwo oddalono na mocy art. 481 § 1 k.c. ( punkt II.).

KOSZTY

Powód uległ jedynie co do minimalnej części zgłoszonego żądania, a więc przyznano mu od przeciwnika całość poniesionych kosztów (art. 100 k.p.c., pkt III.), na które składa się: opłata sądowa od pozwu (627 zł), opłata za czynności adwokackie w stawce minimalnej (3.600 zł, § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), zaliczka na biegłego (500 zł). Z uwagi na datę wniesienia pozwu, nie miały zastosowania przepisy art. 103 §§ 3-4 k.p.c.

W punkcie IV. sentencji nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciążono pozwanego na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 k.p.c.