Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 02 listopada 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Wiktor Piber

Sędziowie: SO Monika Skalska

SO Renata Puchalska

po rozpoznaniu w dniu 02 listopada 2020 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego

z udziałem Odwołującego (...) spółki akcyjnej w R.

z udziałem Zamawiającego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W.

na skutek skargi Odwołującego

na pkt. 3 postanowienia Krajowej Izby Odwoławczej w W. z dnia 18 czerwca 2020 r., sygn. akt KIO 874/20

postanawia:

I.  oddalić skargę;

II.  zasądzić od (...) spółki akcyjnej w R. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. kwotę 225,00 zł (dwieście dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu skargowym.

SSO Monika Skalska SSO Wiktor Piber SSO Renata Puchalska

Sygn. akt XXIII Ga 1263/20

UZASADNIENIE

Zaskarżonym punktem 3. postanowienia z dnia 18 czerwca 2020 r., Krajowa Izba Odwoławcza (dalej także określana jako KIO) zasądziła od Odwołującego – (...) spółki akcyjnej w R. kwotę 3.600,00 zł (trzy tysiące sześćset złotych) stanowiącej zwrot kosztów strony w związku z wynagrodzeniem pełnomocnika Zamawiającego.

Odwołujący nie zaakceptował w tej części orzeczenia KIO i w skardze zarzucił naruszenie § 5 ust. 4, § 5 ust. 1 pkt. 3 lit. b) oraz § 5 ust. 1 pkt 1 lit. b) Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania.

Uzasadnienie skargi stanowiło uszczegółowienie i rozwinięcie stawianych zarzutów.

W konsekwencji, Odwołujący wnosił o uwzględnienie skargi i zmianę wyroku (oczywista omyłka pisarska – powinno być postanowienia) poprzez wykreślenie punktu 3, ewentualnie o zmianę punktu 3 i zniesienie wzajemne pomiędzy stronami koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. Ponadto o zasądzenie na rzecz Skarżącego kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pisemną odpowiedź na skargę wniósł Zamawiający, reprezentowany przez radcę prawnego występującego w sprawie na etapie postępowania odwoławczego przed KIO. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie skargi i zasądzenie na rzecz Zamawiającego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Także odpowiedź na skargę zawierała merytoryczną i szczegółową argumentację faktyczną i prawną.

Rozważania Sądu Okręgowego:

Uzasadnienie nie będzie zawierać argumentacji w kwestii formalnej, tj. rozpoznania skargi na posiedzeniu niejawnym. Kwestia dotycząca skargi na orzeczenie (w tym wypadku postanowienie) KIO dotyczące kosztów postępowania została już jednoznacznie wyjaśniona i nie powinno budzić wątpliwości, iż jest to de facto materia zażaleniowa.

Szczegółowe wywody w tym zakresie znajdują się w uzasadnieniu popełnionym w sprawie prowadzonej pod sygn. akt XXIII Ga 6/20.

Odnosząc się zaś merytorycznie do skargi, należało uznać ją w całości za bezpodstawną i tym samym nie zasługującą w na uwzględnienie w jakimkolwiek zakresie.

Pierwszy z zarzutów skargi dotyczący naruszenia § 5 ust. 4 ww. Rozporządzenia był całkowicie chybiony. Nie zaistniały bowiem przesłanki do jego zastosowania. Ten przepis stosowany jest tylko wtedy gdy zaistnieje sytuacja faktyczna, która nie jest uregulowana w ust. 1 – 3 rzeczonego Rozporządzenia.

Tak w niniejszej sprawie nie było, zdawał sobie z tego sprawę doskonale Skarżący wskazując: „ jest świadomy brzmienia § 5 ust. 1 pkt 3 lit. b) Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. ….”.

Stan faktyczny w sprawie był pomiędzy stronami bezsporny:



odwołanie (...) zostało złożone 24 kwietnia 2020 r.



Zamawiający zmodyfikował IWZ 27 maja 2020 r., a następnie 09 czerwca 2020 r. sporządził odpowiedź na odwołanie i doręczył ją Odwołującemu 15 czerwca 2020 r.



Odpowiedź na odwołanie zawierała jednoznaczne wnioski o oddalenie odwołania i obciążenie Odwołującego kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego;



17 czerwca 2020 r., (...) poinformowało mailowo ZUS, iż w kolejnym dniu podczas posiedzenia (podkreślenie własne SO) zamierza wycofać odwołanie w sprawie KIO 874/20;



18 czerwca 2020 r., na posiedzeniu KIO złożone zostało do protokołu oświadczenie Odwołującego o cofnięciu odwołania KIO 874/20, a Zamawiający złożył rachunek na kwotę 3.600,00 zł z wnioskiem o zasądzenie kosztów (k. 60).

Znamienne w sprawie jest, iż (...) nie kwestionował w skardze punktu 2. orzeczenia, którym KIO dokonało zwrotu wpisu od odwołania w wysokości 90%. Podstawę prawną tego rozstrzygnięcia stanowił także ustęp pierwszy, punkt trzeci § 5. lecz litera a). Tym samym nie był prawnie skuteczny zarzut naruszenia ustępu 4.

Analogicznie należało ocenić zarzut naruszenia § 5 ust. 1 pkt. 1 lit. b) Rozporządzenia, który brzmi następująco: zasądza koszty od zamawiającego na rzecz odwołującego, jeżeli uwzględnienie w całości zarzutów odwołania nastąpiło po otwarciu rozprawy;

Po pierwsze nie doszło do uwzględnienia odwołania w jakimkolwiek zakresie, nie wspominając o całości odwołania. Sąd Okręgowy nie zgadza się ze stanowiskiem Skarżącego, iż modyfikacje stanowiły w rzeczywistości uznanie odwołania w całości. Zamawiający w odpowiedzi na skargę klarownie ten aspekt sprawy wyartykułował.

Po drugie cofnięcie odwołania przez (...) nastąpiło na posiedzeniu a zaskarżone postanowienie zapadło bezpośrednio po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym i przed rozprawą w sprawach odwołań KIO 770/20 i 793/20, o czym świadczy bez cienia wątpliwości protokół na k. 61 akt sprawy.

Odwołujący w sposób nieuprawniony próbował de facto przeforsować w skardze stanowisko, w którym w przypadku zwrotu wpisu należy stosować § 5 ust. 1 pkt. 3 (lit. a) Rozporządzenia – zwrot 90% wpisu. W przypadku zaś zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego należało zastosować § 5 ust. 1 pkt. 1 lit. b) Rozporządzenia.

Nie jest to możliwe gdyż każdy z tych punktów odnosi się do innego stanu faktycznego, natomiast normy prawne zawarte w lit. a) i b) są ze sobą w nierozerwalnym związku.

Sąd Okręgowy zgadza się także w całości ze stanowiskiem Zamawiającego zawartym w odpowiedzi na skargę i przyjmuje je za własne. W szczególności, iż stan faktyczny w przedmiotowej sprawie jest diametralnie odmienny od stanu sprawy rozpoznawanej pod sygn. akt XXIII Ga 152/19.

Przede wszystkim, ZUS zmodyfikował IWZ w dniu 27 maja 2020 r., a więc równo trzy tygodnie (21 dni) przed posiedzeniem KIO. Te czynności/modyfikacje były znane Odwołującemu dużo wcześniej niż posiedzenie KIO, a stanowisko Zamawiającego w odpowiedzi na odwołanie nie zmieniło się w żaden sposób od 27 maja 2020 r. i stanowiło jedynie procesowe jego potwierdzenie, a tym samym uznanie zarzutów naruszenia wskazanych w odwołaniu przepisów Pzp za bezpodstawne.

Ponadto, jeśli odwołanie można było wnieść elektronicznie to i cofnąć odwołanie także można było w ten sam sposób, bez konieczności oczekiwania na odpowiedź Zamawiającego. To Odwołujący wybrał świadomie termin i sposób złożenia oświadczenia. Negatywne konsekwencje finansowe ww. decyzji nie mogą obciążać jednak nikogo innego niż Odwołującego/Skarżącego.

Mając powyższy stan faktyczny i prawny na uwadze, orzeczono jak w punkcie I. postanowienia. Podstawa prawna – art. 198f ust. 2 ustawy Pzp,.

Punkt II. postanowienia SO znajduje podstawę prawną w art. 198f ust. 5 ustawy Pzp. Koszty postępowania skargowego ustalono w oparciu o wynik skargi. Koszty skargi stanowiło jedynie wynagrodzenie radcy prawnego Zamawiającego, które w przypadku wartości przedmiotu sporu w kwocie 3.600,00 zł wynosi 225,00 zł (¼ z 900 zł).

SSO Monika Skalska SSO Wiktor Piber SSO Renata Puchalska