Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 06 listopada 2020 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Wiktor Piber

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 06 listopada 2020 r. w Warszawie

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego z udziałem:



Zamawiającego Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania w (...) W.spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.



Przystępującego do postępowania po stronie zamawiającego: (...)



Odwołującego – wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W., (...) spółki akcyjnej w W.

na skutek skargi: Odwołującego od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej

z dnia 24 czerwca 2020r., sygn. akt KIO 662/20

postanawia:

1.  odrzucić skargę;

2.  zasądzić od wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W., (...)spółki akcyjnej w W. na rzecz Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania w (...) W.spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 12.500,00 zł (dwanaście tysięcy pięćset złotych) tytułem kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu skargowym.

SSO Wiktor Piber

Sygn. akt XXIII Ga 1307/20

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 24 czerwca 2020 r. Krajowa Izba Odwoławcza (dale skrótowo: KIO)

oddaliła odwołanie w zakresie oferty wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., (...) spółki akcyjnej z w W..

Ponadto, KIO kosztami postępowania odwoławczego obciążyło przedmiotowych wykonawców składających odwołanie. Na poczet tych kosztów postępowania odwoławczego, KIO zaliczyła kwotę 20 000,00 zł tytułem wpisu od odwołania, jednocześnie zasądzając od Odwołującego kwotę 3 600,00 zł tytułem kosztów poniesionych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika (pkt. 2.1) i 2) sentencji).

Na powyższe orzeczenie KIO, skargę wniosło odwołujące się Konsorcjum firm, zaskarżając je w całości oraz zarzucając mu naruszenie szeregu przepisów ustawy prawo zamówień publicznych (dalej skrótowo: Pzp), które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 190 ust. 7 Pzp, 192 Pzp, 89 ust. 1 pkt 7b w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp, art. 36 ust. 1 pkt 8 Pzp oraz przepisu kodeksu cywilnego, tj. art. 65 k.c.

Wobec powyższego Skarżący wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie odwołania;

2.  nakazanie zamawiającemu unieważnienia czynności odrzucenia oferty skarżącego oraz dokonania ponownej oceny ofert;

3.  zasądzenie kosztów postępowania, zgodnie z art. 198f ust. 5 Pzp z uwzględnieniem kosztów postępowania odwoławczego oraz zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę przeciwnik skargi Zamawiający wniósł o:

1.  oddalenie skargi w całości jako bezzasadnej;

2.  zasądzenie od Skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Skarżące konsorcjum firm nie uiściło opłaty od skargi ani nie wniosło o zwolnienie od obowiązku uiszczenia przedmiotowej opłaty.

Przewodniczący w Sądzie Okręgowym w Warszawie, zarządzeniem z 27 lipca 2020 r. wezwał Skarżącego – poprzez ustanowionego pełnomocnika – do usunięcia braku fiskalnego skargi poprzez uiszczenie opłaty w wysokości 100.000,00 zł w terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia skargi (k. 111). Przedmiotowe zarządzenie odebrane zostało skutecznie w dniu 28 sierpnia 2020 r. (EPO – k. 144), stąd termin na uzupełnienie wskazanego braku upływał w dniu 4 września 2020 r.

Do dnia przedmiotowego rozstrzygnięcia brak jest dowodu uiszczenia opłaty od skargi.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniesiona skarga podlegała odrzuceniu z uwagi na nieuzupełnienie w terminie braków fiskalnych skargi. Zgodnie z art. 198e ust. 1 Pzp, Sąd na posiedzeniu niejawnym odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu lub niedopuszczalną z innych przyczyn, jak również skargę, której braków strona nie uzupełniła w terminie.

W myśl zaś art. 34 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych pobiera się opłatę stałą w wysokości pięciokrotności wpisu wniesionego od odwołania w sprawie, której dotyczy skarga.

Wpis od odwołania został uiszczony w wysokości 20.000,00 zł. W konsekwencji należna i nie uiszczona opłata od skargi wyniosła 100.000,00 zł.

Mając powyższy stan faktyczny i prawny na uwadze, orzeczono jak w pkt. 1 sentencji.

Sąd Okręgowy nie rozpoznawał tym samym skargi merytorycznie, lecz odrzucił ją z przyczyn formalnych.

O kosztach postępowania w pkt. 2 postanowienia orzeczono na podstawie art. 198f ust. 5 Pzp. Za stronę przegrywającą sprawę należało niewątpliwie uznać Skarżące konsorcjum firm.

Na koszty te składały wyłącznie koszty postępowania skargowego. Koszty postępowania odwoławczego orzeczono w prawomocnym już wyroku Krajowej Izby Odwoławczej.

Kosztem po stronie wygrywającej, którą był Zamawiający (Wykonawca przystępujący po stronie Zamawiającego ma przymiot interwenienta ubocznego) było wynagrodzenie radcy prawnego, w wysokości określonej na kwotę 12.500,00 zł.

Sąd Okręgowy ustalił tę wysokość, mając na uwadze wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie, która została wskazana na kwotę 2.293.950.000 zł.

W Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22/10/2015 r., w sprawie opłat za czynności radców prawnych, brak jest bowiem regulacji dotyczących stawek wynagrodzenia w sprawach ze skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej, jak też w sprawach o zbliżonym charakterze.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy (nie tylko w tym składzie) od dawna prezentuje pogląd – i jest w tym konsekwentny – o braku postępowań o zbliżonym charakterze do skargi na orzeczenie KIO. Z całą pewnością nie jest takim postępowanie ze skargi na wyrok sądu polubownego.

Sąd Okręgowy jest drugą i merytoryczną instancją rozpoznającą skargi na orzeczenia Krajowej Izby Odwoławczej. Nie ma możliwości uchylenia wyroku KIO – wynika to jednoznacznie z art. 198f ust. 2 ustawy Pzp, za wyjątkiem gdy odwołanie podlegało odrzuceniu – art. 198f ust. 3 ww. ustawy.

Tymczasem rola Sądu Apelacyjnego jest stricte kasatoryjna, po zaistnieniu enumeratywnie wymienionych przesłanek. Świadczy o tym dobitnie treść art. 1206 k.p.c.

Mając powyższe na uwadze oraz wobec stopnia skomplikowania spraw dotyczących zamówień publicznych, ich wartości oraz stopnia zaangażowania stron i pełnomocników, zasadnym jest przyjęcie stawek odnoszących się do wartości przedmiotu sprawy. Dlatego też orzeczono zgodnie z § 2 pkt. 9 w zw. z § 10 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia MS 22 października 2015 r., w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sprawa została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym, w składzie jednego sędziego – podstawa prawna art. 367 § 3 k.p.c. w zw. z art. 198a ust. 2 Pzp.

SSO Wiktor Piber