Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 października 2019 r. J. Ł. wniósł przeciwko B. (...) w R. o zapłatę kwoty 763,09 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 12 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Powód jako nabywca wierzytelności przysługującej poszkodowanemu zdarzeniem drogowym dochodzi od pozwanego dalszego odszkodowania tytułem kosztów naprawy w kwocie 394,09 zł oraz parkowania pojazdu poszkodowanego po zdarzeniu w kwocie 369 zł.

Nakazem zapłaty z dnia 31 października 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, kwestionując roszczenie powoda co do wysokości, wobec złożonej oferty zorganizowania naprawy pojazdu poszkodowanego w sieci partnerskiej, jak również ponad uznany okres parkowania.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 7 maja 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki O. nr rej. (...) należący do J. K.. Sprawca zdarzenia posiadał ważne ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej zawarte z B. (...) w R..

Bezsporne .

Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne. J. K. mógł zaparkować auto koło swojego domu. Zdarzenie miało miejsce w okolicy domu poszkodowanego w P.. Poszkodowany znalazł warsztat powoda w internecie.

Dnia 8 maja 2018 r. poszkodowany przekazał uszkodzony pojazd do warsztatu powoda J. Ł. celem jego naprawy, gdzie wynajął również pojazd zastępczy.

Tego samego dnia poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności, na podstawie której zbył na rzecz powoda wierzytelność przysługującą mu w stosunku do B. (...) w R. z tytułu zdarzenia z dnia 7 maja 2018 r.

Dowód:
- harmonogram naprawy k. 13;

- protokół parkowania pojazdu k. 16;

- umowa cesji k. 19;

- zeznania świadka J. K. k. 183, 188-190;

- przesłuchanie powoda J. Ł. k. 93-96;

W dniach od 8 do 24 maja 2018 r. pojazd poszkodowanego znajdował się na parkingu powoda do dnia dostarczenia części i rozpoczęcia naprawy.

Dowód:
- protokół parkowania pojazdu k. 16;

- korespondencja e-mail k. 20-21;

- zeznania J. Ł. k. 93-96;

- zeznania świadka J. K. k. 183, 188-190;

Decyzją z dnia 28 maja 2018 r. pozwany przyznał poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 1094,55 zł tytułem kosztów naprawy. Dnia 29 maja 2018 r. zakończono naprawę pojazdu poszkodowanego i wydano pojazd.

Dowód:
- harmonogram naprawy k. 13;

- decyzja B. z dnia 28 maja 2018 r. k. 17, 49-50;

- kalkulacja naprawy k. 43-48;

- wiadomość e-mail z dnia 15 maja 2018 r. k. 56;

- zeznania J. Ł. k. 93-96;

Dnia 2 czerwca 2018 r. powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 467,40 zł tytułem parkowania pojazdu poszkodowanego przez okres 19 dni, przy dobowej stawce wynoszącej 20 zł netto.

Dowód:
- faktura VAT nr (...) k. 14;

Dnia 5 czerwca 2018 r. powód sporządził kalkulację naprawy pojazdu poszkodowanego, w której ustalił jej koszt na kwotę 4378,22 zł brutto.

Tego samego dnia powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 4378,22 zł tytułem kosztów naprawy po kolizyjnej.

Dowód:
- kalkulacja z dnia 5 czerwca 2018 r. k. 9-11, 58-63;

- faktura VAT nr (...) k. 12;

- przesłuchanie powoda J. Ł. k. 93-96;

Decyzją z dnia 11 czerwca 2018 r. pozwany przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 6298,78 zł, na wypłaconą kwotę składały się kwoty:

- 3984,13 zł tytułem kosztów naprawy wynikających z faktury VAT po weryfikacji;

- 49,20 zł tytułem kosztów parkowania pojazdu od dnia oględzin;

- 3360 zł tytułem kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Dowód:
- decyzja B. z dnia 11 czerwca 2018 r. k. 18, 51-52

- zaświadczenie o współpracy k. 53-55;

Dnia 18 października 2018 r. powód wystawił na rzecz poszkodowanego korektę faktury VAT nr (...) do faktury VAT nr (...) na kwotę 418,20 zł, korygując ilość dni parkowania z 19 do 17, przy stawce dobowej 20 zł netto.

Dowód:
- faktura korygująca nr (...) k. 15;

Hipotetyczny koszt naprawy samochodu marki O. (...), nr rej. (...) w zakresie uszkodzeń będących wynikiem zdarzenia z dnia 7 maja 2018 r., i przy użyciu do naprawy wyłącznie nowych, oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta pojazdu, wynosił 4454,94 zł brutto.

Hipotetyczny koszt naprawy omawianego pojazdu z zastosowaniem dostępnych ówcześnie alternatywnych części zamiennych o odpowiedniej i potwierdzonej jakości co najmniej porównywalnej do jakości części oryginalnych wynosił 2 898,93 zł brutto (2 356,85 zł netto).

Z uwagi na prawie 19-letni czas eksploatacji pojazdu można uznać go za w istotnym stopniu wyeksploatowanego. Tym samym technicznie możliwe i ekonomicznie uzasadnione było użycie do jego naprawy dostępnych części alternatywnych, ale wyłącznie części o jakości porównywalnej do jakości części oryginalnych, potwierdzonej przez niezależne instytuty badawcze, czyli części co najmniej jakości ”PC” i (...), gdyż tylko tej jakości części pozwalały na pełne przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody pod względem funkcjonalnym, technicznym i estetycznym. Przywrócenie pojazdu do stanu poprzedniego możliwe było tym bardziej przy użyciu oryginalnych części zamiennych sygnowanych znakiem producenta pojazdu, jak to w rzeczywistości zrealizowano.

Z uwagi na fakt, że dokonano wymiany jedynie poszczególnych, nielicznych części pojazdu, a nie całych jego podzespołów, ani wymiana tych części na części oryginalne z logo producenta pojazdu, nie spowoduje wzrostu wartości całego samochodu, ani też użycie do naprawy pojazdu alternatywnych części zamiennych odpowiedniej i potwierdzonej jakości nie skutkowało by spadkiem tej wartości.

Zasadny, łączny czas naprawy pojazdu trwał od dnia szkody czyli od poniedziałku dnia 7 maja 2018 r. do poniedziałku, dnia 28 maja 2018 r., kiedy to jego naprawa powinna się zakończyć.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego W. S. k. 195-217, 246-247, 284-285;

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w zakresie, w jakim nie był on bezsporny, został oparty o przedłożone dokumenty, których autentyczności strony nie kwestionowały, wyciągając jedynie odmienne wnioski. Sąd jako szczere i prawdziwe ocenił zeznania przesłuchanego w sprawie świadka oraz powoda. Dokonując oceny zasadnych kosztów naprawy pojazdu, Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego, zważywszy na to, że strony oszacowały wartość szkody na podstawie własnych kalkulacji, stanowiących dokumenty prywatne (art. 245 k.p.c.). Biegły sporządził opinię wariantową, ale zwrócił uwagę, że powód zrealizował naprawę z użyciem do niej oryginalnych części zamiennych, której koszt, zgodnie z wystawioną przez niego fakturą wynosił 4 378,3 zł brutto, zatem był nawet niższy od wskazanego koszty naprawy w pierwszym wariancie. Biegły podkreślił, że brak jest w chwili obecnej możliwości potwierdzenia dostępności poszczególnych części alternatywnych w maju 2018 roku i pozostaje w tym zakresie polegać na informacjach zawartych w module (...) systemu A.. Dostępność tych części ma zresztą małe znaczenie wobec faktycznej, realizacji naprawy z użyciem części oryginalnych z logo producenta pojazdu. Ustosunkowując się zaś do zarzutów powoda w sposób logiczny i przekonywający wyjaśnił na rozprawie, składając opinię ustną, że wobec faktycznej naprawy przy koszt faktycznej naprawy przy użyciu wyłącznie części w klasie O jest akceptowalny. Gdyby uznać, że powód miał prawo do wystawienia rachunku za parkowanie pojazdu, to biegły wskazała, że mogło to być ewentualnie zasadne tylko do momentu ustalenia zakresu i sposobu naprawy. Tym samym w takim przypadku odpłatne parkowanie pojazdu mogło by trwać od dnia 8 maja 2018 r. do dnia 17 maja 2018 r., czyli przez 10 dni. Biegły w oparciu o swoje doświadczenie zawodowe, wynikające z pełnionej funkcji, wskazał jednak, że zastosowana przez powoda odpłatność za parkowania pojazdu na terenie jego warsztatu nie była stosowana przez inne warsztaty, skoro powód faktycznie zrealizował naprawę. Metodologia przyjęta przez biegłego nie może budzić zastrzeżeń, dlatego sąd uznał opinię za w pełni wartościowy materiał dowodowy.

Dla porządku wskazać należy, że protokół skrócony rozprawy z dnia 27 listopada 2020 roku z uwagi na ograniczone ramy czasowe rozprawy może nie oddawać pełnej wypowiedzi biegłego, które zarejestrowane są w protokole elektronicznym.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się częściowo zasadne.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi art. 822 § 1 i 2 k.c.

Legitymacja powoda do dochodzenia roszczeń na własną rzecz, która nie została zakwestionowana przez pozwanego, wynika z przedłożonej umowy cesji oraz z art. 509 k.c. Sąd w niniejszej sprawie nie dopatrzył się nieważności umowy przelewu z uwagi na normę wynikającą z art. 510 § 2 k.c. Sąd odnośnie do legitymacji czynnej powoda wynikającej z umowy przelewu w pełni podziela argumentację prawną wyrażoną w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy z dnia 23 stycznia 2020 r., sygnatura akt VIII Ga 536/19, niepubl. Powód była więc czynnie legitymowany do dochodzenia niniejszym pozwem roszczenia z tytułu szkody w pojeździe należącym do J. K..

Przedmiotem sporu była wysokość odszkodowania – powód domagał się zwrotu pełnego kosztu naprawy z użyciem części oryginalnych. Wartość naprawy przeprowadzonej przez powoda wynosiła 4378,22 zł, inaczej niż przyjął to ubezpieczyciel poszkodowanego, który wypłacił powodowi z tego tytułu 3984,13 zł. Kierując się wnioskami biegłego, że wobec faktycznej naprawy pojazdu koszty naprawy przeprowadzonej przez powoda z użyciem części oryginalnych jest akceptowalny, a nawet niższy niż w pierwszym wariancie opinii, przyjęto iż uzasadniony koszt naprawy pojazdu poszkodowanego po szkodzie z użyciem takich części z odpowiada kosztom naprawy powoda w kwocie 4378,22 zł brutto. Wobec czego uwzględnieniu tytułem kosztu naprawy podlegała kwota stanowiąca różnicę, pomiędzy ww. zasadnym kosztem naprawy a wypłaconą dotychczas kwotą odszkodowania z tytułu naprawy pojazdu, tj. kwota 394,09 zł.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. W ocenie Sądu już na etapie wydawania decyzji pozwany dysponował odpowiednim materiałem dowodowym do przyznania należnego odszkodowania z tego tytułu.

Z tych względów orzeczono jak w pkt I sentencji.

Natomiast oddaleniu podlegało roszczenie powoda tytułem dopłaty do kosztów parkowania. Pozwany uznał stawkę powoda, jednak zakwestionował okres parkowania. Wypłacił powodowi kwotę 49,20 zł , to jest do oględzin pojazdu (2 dni). Zgodnie z poczynionymi ustaleniami, poszkodowany oddał pojazd do warsztatu powoda, który znalazł w internecie. Poszkodowany miał do tego czasu, gdzie zaparkować uszkodzony pojazd. Zdarzenie miało miejsce w okolicy miejsca zamieszkania poszkodowanego i do czasu oddania pojazdu powodowi do naprawy stało zaparkowane pod domem. Naprawa została uzgodniona z powodem. Powód po pierwszych oględzinach przystąpił do naprawy pojazdu – samochód został bowiem rozebrany. W takiej sytuacji obciążanie ubezpieczyciela opłatą za parkowanie po rozbrojeniu pojazdu, kiedy powód de facto przystąpił do czynności naprawczych i ostatecznie naprawę wykonał w swoim warsztacie, nie jest zasadne. Słusznie podkreślił biegły, że nie jest to praktyka spotykana w warsztatach na lokalnym rynku.

Z tych względów powództwo o zapłatę kwoty 369 zł z tytułu nieuznanych kosztów parkowania wraz z odsetkami od tej kwoty oddalono, o czym orzeczono jak w pkt I sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarte w pkt III wyroku, znajduje podstawę prawną w art. 100 k.p.c. Powód wygrał sprawę w 52 %, pozwany utrzymał się z obroną w 48%. Na koszty poniesione przez powoda składają się opłata od pozwu 39 złotych, trzy opłaty od pełnomocnictw po 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika 270 złotych, wydatek na wynagrodzenie biegłego 629,76 zł. Łącznie to kwota 989,76 zł , a 52 % to ok. 515 zł. Powód nie wskazał przy tym , wbrew zapowiedzi, spisu kosztów swojego stawiennictwa (k. 96). Koszty poniesione przez pozwanego to wynagrodzenie pełnomocnika 270 złotych, opłata od pełnomocnictwa 17 zł i wydatek na wynagrodzenie biegłego 629,76 zł – razem 916,76 zł, z czego 48% to ok. 440 zł. Po skompensowaniu tych kwot zasądzono od pozwanego na rzecz powoda 75 zł (515 zł – 440 zł).

W pkt IV sentencji sąd na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 1 i 2 u.k.s.c. zwrócił stronom niewykorzystaną część zaliczek, z których pokryto po połowie wydatki na wynagrodzenie biegłego (1259,52 zł).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...) adw. K. T. – S.;

4.  (...)