Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 sierpnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Świnoujściu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Trytek – Błaszak

Protokolant: Marta Korzeniewska

po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2016 roku w Świnoujściu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w P.

przeciwko K. S.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanej K. S. na rzecz powoda (...)Spółki Akcyjnej w P. kwotę 1.250,13 zł (jednego tysiąca dwustu pięćdziesięciu złotych trzynastu groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 maja 2016 roku do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 30 zł (trzydziestu złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

III.  Oddala wniosek o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.

SSR Agnieszka Trytek – Błaszak

Sygn. akt I C 782/16

UZASADNIENIE

w postępowaniu uproszczonym

Powód (...) Spółka Akcyjna w P. wniósł przeciwko K. S. powództwo o zapłatę kwoty 1.250,13 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Powód wnioskował również o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż zawarł z pozwaną w dniu 25 listopada 2014r. umowę pożyczki pieniężnej nr (...), której przedmiotem było udzielenie pożyczki oraz świadczenie usługi obsługi pożyczki w domu pozwanej w wysokości: 1281 zł tytułem całkowitej kwoty pożyczki, odsetki w kwocie 66,14 zł oraz opłata za usługę obsługi pożyczki w domu klienta w wysokości 743,26 zł. Pierwsza rata była wymagalna w terminie 7 dni od dnia wypłaty kwoty pożyczki, zaś kolejne raty płatne były tygodniowo zgodnie z historią spłat oraz umową. Terminem spłaty danej raty był dzień przekazania środków przedstawicielowi powódki przez pozwaną. Koszt za obsługę pożyczki w domu jest kwotą, która była opcjonalna z uwagi na brak obowiązku skorzystania z tejże usługi. Pozwana zawierając umowę o świadczenie usługi obsługi pożyczki w domu zgodziła się na ponoszenie dodatkowej opłaty z tego tytułu. Pozwana zobowiązana była do jej uiszczania niezależnie od tego, czy rzeczywiście dojdzie do fizycznego przekazania danej raty do rąk własnych doradcy klienta działającego w imieniu powódki, który każdorazowo odbywał wizyty zgodnie z ustalonymi terminami, zatem po stronie powódki nastąpiło wykonanie usługi. Łącznie zobowiązanie pozwanej wyniosło 2.090,40 zł. Pozwana zobowiązana była do spłaty zobowiązania w 52 tygodniowych ratach w wysokości po 40,20 zł. Termin wymagalności roszczenia upłynął dnia 24 listopada 2015 roku. Z powodu opóźnień w spłatach powód naliczył pozwanej odsetki za opóźnienie w wysokości łącznie 106,35 zł. Zgodnie z umową odsetki za opóźnienie do dnia 31 grudnia 2015r. naliczane są w wysokości odsetek maksymalnych, a od 01 stycznia 2016r. w wysokości nieprzekraczającej dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie, tj. równych sumie stopy referencyjnej NBP i 5,5 punktów procentowych. Odsetki za opóźnienie były wymagalne w terminie płatności raty pożyczki, a zatem są liczone od dnia następującego po dniu wymagalności danej raty pożyczki do ostatniego dnia tygodnia poprzedzającego datę sporządzenia pozwu. Powód podjął przewidziane w umowie czynności windykacyjne celem zwrotu pożyczki przez pozwaną, wzywając ją do spłaty pisemnie, co wygenerowało koszt w wysokości 15 zł. Do dnia wniesienia pozwu pozwana spłaciła kwotę 961,62 zł. Zgodnie z postanowieniami umownymi w przypadku wpłaty przez pożyczkobiorcę kwoty, która nie wystarcza na pokrycie całej wymagalnej raty oraz odsetek za opóźnienie, w pierwszej kolejności powód zarachowuje dokonane spłaty na odsetki za opóźnienie, a następnie na wymagalne zobowiązanie, począwszy od raty najwcześniej wymagalnej. Wpłacona przez pozwaną kwota została rozliczona następująco: kwota 952,56 zł została zaliczona na kwotę roszczenia głównego, natomiast kwota 9,06 zł na odsetki za opóźnienie. Pismem z dnia 04 marca 2016r. powód wypowiedział umowę, wzywając jednocześnie do spłaty pozostałej kwoty zadłużenia. Pozwana nie ustosunkowała się do pisma, ani też nie dokonała spłaty zadłużenia.

Na wartość roszczenia dochodzonego pozwem składa się: należność z tytułu wymagalnych, a niespłaconych rat w łącznej wysokości 1.137,84 zł, wartość skapitalizowanych odsetek maksymalnych za opóźnienie w wysokości łącznej 97,29 zł oraz koszt czynności windykacyjnej w kwocie 15 zł.

W piśmie procesowym z dnia 15 czerwca 2016 roku powód wyjaśnił, iż na mocy zawartej w dniu 29 lutego 2016 roku umowy między (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową, a (...) Spółką Akcyjną doszło do przeniesienia własności przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 ^{( 1)} kc na nabywcę - (...) Spółkę Akcyjną, w szczególności wierzytelności, w tym praw wynikających z umów zawartych przez (...) sp. z o.o. sp. k. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która w szczególności obejmuje udzielanie kredytów.

Na rozprawie pozwana K. S. zgodziła się z żądaniem pozwu i potwierdziła, że posiada zadłużenie w wysokości wynikającej z pozwu. Zgodziła się również z kwotami, które składają się na ostateczną wysokość zadłużenia. Wyjaśniła, iż brak spłaty zadłużenia wynikał z jej sytuacji finansowej oraz okoliczności, że wychowuje dwoje dzieci i dopiero od miesiąca maja podjęła pracę w wymiarze ¾ etatu, zarabiając kwotę 1.000 zł netto. Innych dochodów poza wynagrodzeniem, alimentami na dzieci oraz świadczeniem 500 plus nie posiada. Wskazała również, że posiada inne długi w wysokości łącznej około 6.000 zł. Zaproponowała spłatę zadłużenia w kwocie po 150 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 listopada 2014 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. zawarła - w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej - z K. S. umowę pożyczki pieniężnej nr (...), na podstawie której udzielono pozwanej pożyczki w kwocie 1.000 zł. Łączna kwota zobowiązania do spłaty opiewała na 2.090,40 zł, na którą składały się: wypłacona kwota 1.000 zł, koszt ubezpieczenia 220 zł, opłata przygotowawcza 61 zł, oprocentowanie 66,14 zł, opłata za obsługę pożyczki w domu 743,26 zł. Umowa zawarta została na 52 tygodnie, w czasie których miała następować spłata pożyczki w ratach tygodniowych po 40,20 zł.

Zgodnie z punktem (...)umowy każdorazowo w przypadku opóźnienia pożyczkobiorcy w spłacie danej raty, pożyczkodawca mógł naliczyć odsetki za opóźnienie w wysokości maksymalnej, tj. nieprzekraczającej czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym oraz podjąć działania mające na celu zwrot pożyczki przez pożyczkobiorcę. W szczególności pożyczkodawca mógł wezwać pożyczkobiorcę do zapłaty telefonicznie lub wysyłając wiadomość SMS lub pisemnym wezwaniem do zapłaty, a kosztem takiego wezwania mógł obciążyć pożyczkobiorcę w wysokości 15 zł za przesłanie wezwania do zapłaty pisemnie, 5 zł za wezwanie do zapłaty w formie SMS oraz 10 zł w przypadku wezwania do zapłaty telefonicznie.

( dowód: umowa pożyczki pieniężnej z 25.11.2014r. - k. 9-10 )

(...) Spółka Akcyjna w P. na podstawie umowy z dnia 29 lutego 2016 roku nabyła przedsiębiorstwo prowadzone przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową w P., w związku z czym na nabywcę przeszły wierzytelności, w tym prawa wynikające z umów zawartych przez zbywcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

( dowód: umowa o świadczenie w miejsce wykonania z 29.02.2016r. - k. 23-25,

odpisy z KRS-u – k. 13-14, 26-28,

porozumienie w przedmiocie zwolnienia z obowiązku świadczenia z

29.02.2016r. – k. 34-37 )

W związku z zaprzestaniem przez pozwaną spłaty pożyczki od dnia 11 sierpnia 2015r. i wcześniejszą nieterminową spłatą rat pożyczki, w tym również w niepełnej wysokości raty, pożyczkodawca wystosował w dniu 13 lipca 2015 roku pismo windykacyjne, a następnie pismem z dnia 04 marca 2016 roku powód wypowiedział umowę z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia liczonego od dnia doręczenia pisma, wzywając jednocześnie do dobrowolnej spłaty należności w wysokości 1.216,03 zł, na którą składały się: należność z tytułu umowy 1.137,84 zł, odsetki ustawowe 63,19 zł, koszty windykacji 15 zł.

( dowód: historia spłat - k. 5-7,

zestawienie wykonania czynności windykacyjnych - k. 8,

wypowiedzenie umowy z 04.03.2016r. - k. 11-12 )

Pozwana nie dokonała spłaty pożyczki.

( bezsporne )

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione.

Materialnoprawną podstawę dochodzonego roszczenia stanowił art. 720 kc, zgodnie z treścią którego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej ilości.

Z przedłożonych przez powoda dokumentów wynika, iż w dniu 25 listopada 2014 roku pozwana zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową w P. umowę pożyczki, na podstawie której zobowiązała się do zwrotu kwoty 2.090,40 zł w 52 tygodniowych ratach w wysokości 40,20 zł każda.

Pozwana K. S. nie kwestionowała źródła swojego zobowiązania oraz faktu braku spłaty zadłużenia na rzecz powoda, jak również wysokości należności dochodzonej pozwem.

W ocenie Sądu, żądanie (...) S.A. zasługiwało na uwzględnienie, bowiem z załączonych do pozwu dokumentów wynika zarówno wysokość dochodzonej należności głównej, poniesienie przez powoda kosztów związanych z wezwaniem pozwanej do zapłaty, jak i wyrażenie przez pozwaną zgody na poniesienie dodatkowych kosztów usługi polegającej na obsłudze pożyczki w domu.

Żądanie zapłaty odsetek ustawowych za czas opóźnienia w spełnieniu świadczenia pieniężnego znajduje uzasadnienie w treści art. 481 § 1 kc, który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności.

Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania art. 320 kpc, zgodnie z którym w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie (…). Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty jest możliwe jedynie „w szczególnie uzasadnionych wypadkach”. Brak jest ustawowej definicji tego zwrotu, jak i obiektywnych kryteriów czy mierników przemawiających za zastosowaniem dyspozycji tego przepisu, jednakże zgodnie ze stanowiskiem doktryny i orzecznictwa wypadki takie zachodzą, jeżeli ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy też zdrowotny spełnienie świadczenia przez pozwanego niezwłocznie lub jednorazowe spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione albo narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody.

Zdaniem Sądu, wobec niewykazania przez pozwaną takiego szczególnie uzasadnionego wypadku, jak również wobec okoliczności, iż przed wytoczeniem powództwa pozwana nie podejmowała żadnych czynności zmierzających do spłaty zadłużenia, wniosek o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty nie zasługiwał na uwzględnienie.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie niekwestionowanych przez pozwaną dokumentów oraz twierdzeń powoda, którym pozwana nie zaprzeczyła.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w punkcie I. sentencji wyroku zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.250,13 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu, tj. od dnia 23 maja 2016 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II. sentencji wyroku na podstawie art. 108 § 1 kpc. Pozwana przegrała proces, zatem zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik wynikającą z treści art. 98 § 1 i 2 kpc powinna zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty, które w niniejszej sprawie opiewają na kwotę 30 zł uiszczoną tytułem opłaty sądowej od pozwu.

Sąd oddalił w punkcie III. sentencji wniosek powoda o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności, bowiem nie zaistniały w sprawie przesłanki obligujące Sąd do nadania takiego rygoru, zaś powód nie uzasadnił swojego wniosku w tym zakresie i nie wskazał na występowanie przesłanek fakultatywnych. W szczególności nie określił, aby opóźnienie w spełnieniu świadczenia uniemożliwiało lub znacznie utrudniało wykonanie wyroku albo narażało powoda na szkodę. Pozwana, choć zgodziła się z żądaniem pozwu, to nie można przyjąć, aby uznała powództwo, skoro wniosła o rozłożenie dochodzonej pozwem kwoty na raty. O powyższym Sąd orzekł na podstawie art. 333 kpc.

SSR Agnieszka Trytek Błaszak

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)

(...)