Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lipca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

Sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Ilona Będźkowska

po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2020 r. w Gdyni na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W.

przeciwko S. (...) S. z siedzibą w G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej S. (...) S. z siedzibą w G. na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. odsetki ustawowe za opóźnienie od kowty 564,27 zł za okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 4 lutego 2020 r.;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej S. (...) S. z siedzibą w G. na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 117,40 zł (sto siedemnaście złotych, czterdzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I 1 C 1418/20

UZASADNIENIE

Sporządzone na podstawie art. 505 (8) § 4 kpc

Sąd zważył, co następuje:

W sprawie niesporne było roszczenie główne co do kwoty 564,27 zł. Strony prezentowały odmienny pogląd prawny co do kwestii daty od której powodowi należały się odsetki. Powód wnosił o zasądzenie odsetek od dnia 27.11.2014 r. do dnia zapłaty. Termin ten został wyliczony na podstawie art. 52 ustawy o kredycie konsumenckim, który termin na rozliczenie kosztów kredytu w przypadku wcześniejszej spłaty określa na 14 dni od daty wcześniejszej spłaty. Jednakże powód nie uwzględnił kwestii przedawnienia – wszak odsetki także ulegają przedawnieniu - w okresie 3 lat od daty wymagalności, a koniec terminu przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego art. 118 kc. Z uwagi na powyższe powodowi należały się odsetki od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 4 lutego 2020 r., albowiem odsetki od 5.02.2020 r. pozwany uznał.

Co więcej pozwany sam w umowie kredytowej wskazuje termin, w którym dokona rozliczenia z pożyczkobiorcą a mianowicie w terminie 14 dni od daty wcześniejszej spłaty pożyczki. Zatem bezpodstawne jest twierdzenie pozwanego, iż termin do zapłaty odsetek powinien być liczony dopiero po upływie terminu określonego w wezwaniu do zapłaty. Nie ulega wątpliwości, iż pozwany był w zwłoce od 28.11.2014 r. Sąd zasądził odsetki w takim zakresie w jakim były one nie przedawnione.

W ocenie Sądu żądanie powoda by zasądzić kwotę 369 zł jako kwotę niezbędną dla dochodzenia roszczenia było bezpodstawne. Obliczenie należnych kosztów do zwrotu w przypadku wcześniejszej spłaty kredytu jest prostym równaniem matematycznym, z którym jest w stanie poradzić sobie uczeń szkoły podstawowej, wymaga jedynie umiejętności dzielenia i mnożenia, a zatem trudno uznać, iż powód w tym zakresie musiał posiłkować się opinią biegłego dla wyliczenia kwoty roszczenia. Szczególnie w niniejszej sprawie roszczenie to jawi się jako sposób na powiększenie dochodzonego roszczenia w sytuacji, której powód domaga się przy żądaniu głównym niespełna 600 zł zasądzenia prawie 400 zł jako kosztu ustalenia tego żądania.

W związku z powyższym Sąd orzekł zgodnie z roszczeniem pozwu i zasadził także kwotę kwestionowaną przez pozwanego, tj. 366,06 zł z odsetkami wyliczonymi w sposób prawidłowy przez powoda a mianowicie po upływie 14 dni od wcześniejszej spłaty kredytu.

Wobec cofnięcia powództwa przez powoda co do kwot spełnionego roszczenia Sąd w punkcie II umorzył powództwo.

W sprzeciwie pozwany zaskarżył także koszty postępowania podnosząc, iż kosztów tych nie powinien ponosić w oparciu o zasady słuszności. Sąd nie podzielił stanowiska pozwanego, albowiem sam swoim zachowaniem i nie przestrzeganiem przepisów prawa ani własnych postanowień umownych doprowadził do przegrania sprawy. Fakt, że powód nie jest pierwotnym wierzycielem nie jest argumentem przemawiąjącym za tym by odmówić mu przyznania kosztów w sytuacji gdy proces wygrał w części.

O kosztach procesu w pkt. III wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 108 k.p.c. w zw. z § 2 pkt. 4 w zw. z § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 265) i zasądził od pozwanego jako strony przegrywającej postępowanie w 60 % na rzecz powoda kwotę 174,40 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą składają się uiszczona opłata sądowa od pozwu w wysokości 100 zł, wynagrodzenie radcy prawnego w wysokości 270 zł i opłata skarbowa uiszczona od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. 60 procent tej należności to kwota 232,20 zł, ale ponieważ także pozwany w części wygrał więc Sąd należne mu koszty w kwocie 114,80 zł odliczył od kwoty należnej powodowi.