Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

6 października 2020r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia Wojciech Grzebień

Protokolant Karolina Bujko - Rodzińska

po rozpoznaniu w dniach 11.09.2018r., 10.01.2019r., 21.02.2019r., 04.04.2019r., 06.06.2019r., 19.09.2019r., 05.11.2019r., 10.01.2020r., 24.01.2020r., 04.06.2020r., 29.09.2020r.

sprawy:

B. C. (1)

syna K. i M. zd. F.

urodzonego (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 13 kwietnia 2018 r. około godz. 11:20 w J. na ul. (...) II nr 11 na parkingu sklepu (...) ( poza drogą publiczną ) kierując pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności podczas manewru cofania z miejsca parkingowego w wyniku czego uderzył w pojazd marki H. (...) o nr rej. (...), czym zagroził bezpieczeństwu A. K. (1) i I. K.

to jest o czyn z art. 98 k.w.

I.  uznaje obwinionego B. C. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 98 k.w. i za to na podstawie art. 98 k.w. wymierza mu karę 350 (trzystu pięćdziesięciu) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpow w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w wysokości 35 zł.

Sygn. akt IIW 1186/18

UZASADNIENIE

W wyniku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny. W dniu 13.04.2018r obwiniony B. C. (1) wyjeżdżał swoim samochodem marki V. (...) nr rej. (...) z parkingu (...) w J. przy ul. (...) II nr 11 (poza drogą publiczną). Z parkingu tego wyjeżdżał też pokrzywdzony A. K. (1), kierujący samochodem marki H. (...) o nr rej. (...). W samochodzie znajdowała się żona A. I. K..

Dowód:

- wyjaśnienia obwinionego k. 29-30, 51

- zeznania świadka A. K. (1) k. 10-11, 51, I. K. k. 32-33,59.

W momencie gdy A. K. zatrzymał swoją H. aby umożliwić przejazd innemu pojazdowi (marki S.), cofający swoim V. obwiniony uderzył tył pojazdu A. K.. W wyniku tego uderzenia pojazd (...) A. K. przesunął się nieco do przodu.

Dowód:

- zeznania świadka A. K. k. 10-11, 51, I. K. k. 32-33, 59

- notatka urzędowa k. 8.

Moment uderzenia przez pojazd obwinionego w samochód A. K., w chwili gdy A. K. na parkingu zatrzymał się aby przepuścić inny pojazd (S.),usłyszał pracownik (...) P. A. (1) będący w towarzystwie (...).G.. P. A. znajdował się w odległości kilku metrów od miejsca zdarzenia. Obwiniony jedynie na moment zatrzymał swojego V., po czym oddalił się swoim pojazdem z miejsca zdarzenia, mimo znaków do zatrzymania kierowanych do niego przez A. K. a także P. A. i J. G..

Dowód:

- zeznania świadków A. K. k. 10-11, 51, I. K. 32-33, 59, P. A. k. 18-19, 62, J. G. k. 86

- notatka urzędowa k. 8.

Gdy obwiniony odjeżdżał z miejsca zdarzenia, świadek P. A. i J. G. zapisali nr rejestracyjny jego pojazdu, informując o tym A. K., który nie zdołał tego zrobić. P. A. przekazał też A. K. swój nr kontaktowy.

Dowód:

- zeznania świadków A. K. k. 10-11, 51, P. A. k. 18-19, 98, J. G. k. 86, 98

- policyjna notatka urzędowa k. 8.

Obwiniony B. C. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że krytycznego dnia w krytycznym miejscy rzeczywiście kierował swoim samochodem na parkingu (...) w J.. Jednakże co najwyżej spowodował zetknięcie, kontakt z pojazdem A. K..

Sąd stwierdził co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego nieprzyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Sprawstwo B. C. dowodzą bowiem inne w pełni przekonywujące dowody. W szczególności z zeznań w pełni bezstronnego świadka P. A. jak i małżeństwa A i I (...) wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że samochód kierowany przez obwinionego uderzył w pojazd pokrzywdzonego i to w momencie gdy znajdowali się w nim A i I (...). Ich pojazd stanął na chwilę aby przepuścić przejeżdżającą S.. Zeznania świadków A i I (...) oraz P. A. są w pełni wiarygodne, konsekwentne i przekonywujące. Częściowo korespondują z nimi zeznania świadka J. G., który potwierdził, że pojazd obwinionego wyraźnie uderzył w samochód A. K.. Wprawdzie według. G. w chwili zdarzenia w pojeździe A i I (...) nie było, jednakże tę część jego zeznań należy uznać za nieprzekonywującą.Wynika to z jego częściowej niepamięci (od zdarzenia minęło już sporo czasu). Dla Sądu o wiele bardziej w tym zakresie przekonujące są zeznania świadków A i I (...) oraz P. A., które od początku do końca korespondują ze sobą. Za sprawstwem B. C. w zakresie zarzucanego mu czynu przemawia też policyjna notatka urzędowa ze zgłoszenia zdarzenia. Wynika z niej wersja podawana przez A i I (...) oraz P. A. od samego początku, tj. że w pojazd pokrzywdzonych nastąpiło wyraźne uderzenie pojazdu obwinionego a nie „zetknięcie” a ponadto, że w chwili uderzenia obydwoje małżonkowie A i I (...) byli w środku swojej H.. W konsekwencji uzasadnia to przyjęcie kwalifikacji z art. 98 kw. W kontekście wszystkich w/w dowodów Sąd uznał podaną przez obwinionego wersję tylko jako przyjętą przez niego linię obrony, zmierzającą do uchylenia się od odpowiedzialności karno-wykroczeniowej.

Dokonując oceny wiarygodności występujących w sprawie świadków , Sąd stwierdził co następuje; świadkowie A i I (...) są pokrzywdzonymi w sprawie. Jednakże Sąd w pełni dał wiarę ich zeznaniom. Są one bowiem w pełni zbieżne z innymi dowodami w sprawie, a w tym przekonywującymi zeznaniami całkowicie bezstronnego świadka P. A. oraz częściowo z zeznaniami J. G.. Ich zeznania zbieżne są też z policyjną notatką urzędową. Za w pełni przekonywujące i wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka P. A.. Świadek bezstronny, niezainteresowany w określonym rozstrzygnięciu sprawy. Zeznania świadka J. G. są wiarygodne w zakresie w jakim pokrywają się z zeznaniami P. A. i A i I (...), tj. że doszło do zderzenia pojazdów. Natomiast świadek, zapewne z uwagi na upływ czasu rzeczywiście uznał jakoby w chwili zdarzenia w pojeździe pokrzywdzonych nikogo nie było.

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał występujące w sprawie dowody z dokumentów. Obwiniony działaniem swoim wyczerpał ustawowe znamiona wykroczenia z art. 98 kw. W dniu 13.04.2018r. bowiem około godz. 11.20 w J. na ul (...) II nr 11 na parkingu sklepu (...) (poza drogą publiczną) kierując pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności podczas manewru cofania z miejsca parkingowego w wyniku czego uderzył w pojazd marki H. (...) o nr rej. (...), czym zagroził bezpieczeństwu A. K. (1) i I. K..

Jako okoliczności obciążające dla obwinionego Sąd uwzględnił wysoki stopień szkodliwości społecznej zarzucanego mu czynu przejawiający się nagminnością tego rodzaju czynów tak na tutejszym terenie jak i w skali całego kraju.

Jako okoliczności łagodzące Sąd uznał dotychczasową niekaralność sądową tego obwinionego oraz jego niemłody już wiek.

Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał, że właściwą karą zasadniczą dla tergo obwinionego będzie kara grzywny w kwocie 350 zł. Kara w takiej wysokości dostosowana będzie do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz możliwości majątkowych obwinionego. Orzeczenie o kosztach Sąd wydał w oparciu o przepis art. 118 par. 1 kpow.