Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Polak - Kałużna

Protokolant Karolina Sienkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2018 roku w Dzierżoniowie

sprawy z powództwa L. B. (1) i L. B. (2)

przeciwko A. B.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego A. B. alimenty na rzecz powoda L. B. (1) urodzonego (...) w W. w kwocie po 1400 zł (jeden tysiąc czterysta złotych) miesięcznie, począwszy od dnia 14 lutego 2018 roku, płatne z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk M. S. jako przedstawicielki ustawowej powoda;

II.  zasądza od pozwanego A. B. alimenty na rzecz powódki L. B. (2) urodzonej (...) w Ś. w kwocie po 1200 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) miesięcznie, począwszy od dnia 14 lutego 2018 roku, płatne z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk M. S. jako przedstawicielki ustawowej powódki;

III.  nakazuje pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie) kwotę 900 zł tytułem opłaty sądowej, od ponoszenia której powodowie byli zwolnieni;

IV.  zasądza od pozwanego A. B. na rzecz przedstawicielki ustawowej powodów M. S. kwotę 3600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

V.  wyrokowi w pkt I. i II. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

M. S. jako przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów L. B. (1) i L. B. (2) w dniu 30 czerwca 2017 roku wniosła o zasądzenie od pozwanego A. B. na rzecz powoda kwoty 1400 zł miesięcznie oraz na rzecz powódki kwoty po 1200 zł płatnych do dnia 10 – każdego miesiąca, od dnia wniesienia pozwu, płatnych do rąk matki, z ustawowymi odsetkami liczonymi w przypadku opóźnienia płatności.

W uzasadnieniu podniosła, iż powodowie pochodzą z jej nieformalnego związku z pozwanym, który trwał od listopada 2006 roku do czerwca 2016 roku. Matka powodów wskazała, że przed rozstaniem byli partnerzy ustalili zgodnie, że dzieci pozostaną z matką a ojciec będzie łożył na ich utrzymanie alimenty w kwotach po 1500 zł miesięcznie na każde dzieci, łącznie 3000 zł, aby małoletni mogli żyć na dotychczasowym poziomie i nie odczuwali rozstania się rodziców, a pozwany wywiązywał się z powyższego zobowiązania do końca maja 2017 roku, a w następnym miesiącu przesłał już jedynie kwotę 1100 zł. Przedstawicielka ustawowa powodów wskazała, że usprawiedliwione potrzeby L. wynoszą około 2800 zł miesięcznie i składają się na nie wyszczególnione przez nią w pozwie koszty wyżywienia, zakupu środków higienicznych, zakupu odzieży, butów, obiadów szkolnych, wydatków związanych ze szkołą, z wycieczkami, kosztów utrzymania mieszkania, ubezpieczenia szkolnego, komitetu rodzicielskiego, basenu, wypoczynku, prezentów urodzinowych i innych, wyprawki szkolnej, rozrywek, materiałów szkolnych, opieki medycznej oraz udział w kosztach utrzymania samochodu, zaś od września 2017 roku wydatki te wzrosną o koszt zajęć z języka angielskiego o kwotę 180 zł miesięcznie. W stosunku do małoletniej powódki wg jej matki na jej usprawiedliwione potrzeby potrzebna jest kwota około 2400 zł miesięcznie, na którą składają się koszty takie jak u syna, jednak w niższych wysokościach, lecz dochodzi opłata za przedszkole, która od września 2017 roku odpadnie, gdyż córka rozpocznie naukę w szkole. Odnośnie sytuacji materialnej pozwanego matka powodów wskazała, że jest on osobą dobrze sytuowaną, że jest zatrudniony w firmie (...) na stanowisku dyrektora ds. spraw rozwoju, ponadto prowadzi własny oddział, który zajmuje się sprzedażą na terenie Niemiec produktów oferowanych przez spółkę (...), a także jest zatrudniony w niemieckim oddziale spółki (...) w D.. Przedstawicielka ustawowa wskazała że nie zna wysokości dochodów pozwanego ale wg jej oceny są one znaczne i przekraczają kwotę 10.000 zł miesięcznie, a za przyjęciem takiego stanowiska według niej przemawia to, że w czasie wspólnego zamieszkiwania strony żyły na wysokim poziomie, a i obecny styl życia pozwanego, który z właścicielem samochodu sportowego marki P. oraz motoru typu ścigacz, nosi drogie ubrania, często jada poza domem w restauracjach, wyjeżdża na weekendy do hoteli, płacił 3000 zł miesięcznie na oboje dzieci - pozwala na wnioskować, że jest on osobą zamożną. Matka powodów podkreśliła, że obniżenie alimentów nastąpiło po tym jak pozwany dowiedział się o nawiązaniu przez nią relacji z innym mężczyzną, a wg niej obniżenie alimentów jest formą szantażu wobec matki dzieci a nie wynikiem złej sytuacji majątkowej pozwanego. Podkreśliła, że pozwany co dwa tygodnie zabiera dzieci na weekend od piątku do niedzieli, pokrywa w całości ich koszty utrzymania, aktywnie organizuje im czas, zabiera je na wycieczki także poza D., kupuję im drogie prezenty. Przedstawiając swoją sytuację materialną M. S. podała, że jest zatrudniona w sklepie meblowym prowadzonym przez jej rodziców i utrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie 1459,48 zł miesięcznie oraz pobiera świadczenie 500 plus na obydwoje dzieci.

Pozwany w odpowiedzi na pozew uznał powództwo w części i wniósł o zasądzenie alimentów w kwocie 900 zł na syna i 800 zł na córkę oraz wskazał, że obniżenie przekazywanych matce powodów środków finansowych nie było wynikiem „szantażu” jej osoby związanym z pozostawaniem przez nią w nowym związku lecz wynikało z tego, że przekazywane przez niego pieniądze nie były przeznaczane na zaspokajanie potrzeb powodów. Pozwany podkreślił, że matka zawyżyła usprawiedliwione wydatki na dzieci w tym koszty przedszkola córki, zakwestionował wydatki na wyżywienie, na ubranie i buty, zarzucił powielanie poszczególnych wydatków, zaprzeczył wydatkowaniu przez matkę wskazanych w pozwie kosztów wypoczynku wakacyjnego, wysokości wydatków na prezenty. Pozwany zakwestionował dochodom matki powoda wskazanym w pozwie podnosząc, że jest zatrudniona w dobrze prosperującej firmie rodziców i nie sposób uznać że wypadku takim rodzice wypłacają jej jedynie najniższe wynagrodzenie, zwłaszcza że kupili jej dom i spłacają raty kredytu za dom. Odnośnie swojej sytuacji finansowej pozwany przyznał, że jest zatrudniony w Niemczech, jednakże przybywa tam jedynie przez kilka dni w miesiącu albowiem większość czynności zawodowych wykonuje online, a dzięki takiemu systemowi pracy ma dużo wolnego czasu, który może poświęcić na spotkania z małoletnimi. Stwierdził, że jego wynagrodzenie wynosi około 7000 zł miesięcznie. Ponadto podkreślił, że z małoletnimi powodami widuje się dwa - trzy razy w tygodniu i co drugi weekend miesiąca spędza z nimi, a podczas wspólnych weekendów zabiera dzieci na wycieczki, zdarza się że nocują również poza miejscem zamieszkania, a koszt takiego weekendowego wyjazdu to około 1000 zł, a składa się na niego konieczność zakupu wyżywienia, zabawek, ubrań, zapewnienia dzieciom rozrywek. Pozwany podkreślił ponadto, że partycypuje również w kosztach wakacyjnych wyjazdów dzieci: w czerwcu 2017 roku zapłacił za kolonie syna 1250 zł oraz przelał matce powodów kwotę 1100 zł oraz, że pozwany samodzielnie zabiera dzieci na wakacje które finansuje w całości.

Postanowieniem tymczasowym z dnia 07 lipca 2017 roku zabezpieczono powództwa kwotą 1200 zł na L. i 1000 zł na rzecz L. w pozostałym zakresie oddalając wnioski o zabezpieczenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powodowie L. B. (1) i L. B. (2) są dziećmi pochodzącymi z nieformalnego związku (...).

L. B. (2) urodziła się dniu (...) w Ś. a L. B. (1) urodził się w W. (...). Od urodzenia rodzice wychowywali małoletnich wspólnie.

Będąc w związku (...) mieszkali razem w B. w domu jednorodzinnym należącym do rodziców M., który został zakupiony na potrzeby rodziny córki, gdyż ona i jej partner nie mieli wówczas zdolności kredytowej na zakup domu. Dom formalnie jest własnością U. i R. S.. Przed rozstaniem to rodzice powodów, a nie formalni właściciele ponosili ratę kredytu oraz koszty utrzymania domu w całości.

Po rozstaniu, co miało miejsce w czerwcu 2016 roku – M. S. i A. B. porozumieli się w sprawach opieki nad dziećmi i ich utrzymania, ustalając, że dzieci zostają przy matce, pozwany będzie łożył na ich utrzymanie po 3000 zł miesięcznie oraz będzie się z nimi kontaktował w ustalone dni w tygodniu oraz w co drugi weekend. Pozwany wyprowadził się i zamieszkał w wynajętym mieszkaniu w D..

Kontakty ojca z dziećmi mimo wyprowadzenia się odbywają się regularnie i bez przeszkód. Początkowo, przez rok czasu, rodzice byli także zgodni w kwestii łożenia na utrzymanie dzieci, co miało miejsce do maja 2017 roku, wówczas pozwany regularnie przekazywał przedstawicielce ustawowej powodów po 3000 zł miesięcznie oraz dobrowolnie ponosił dodatkowe opłaty na dzieci, zaś w czerwcu 2017 roku po raz pierwszy przesłał 1100 zł i taką sumę przekazywał do czasu wydania postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia, do którego się zastosował.

W maju 2017 roku pozwany w korespondencji z matką deklarując płatność za obóz syna dodatkowo poza kwotą alimentów wskazał „miesięczne alimenty są na bieżące wydatki, wszystko co kosztuje więcej i dotyczy dzieci płacę ja” (karta 77), „obiecałem, że dzieci tej zmiany finansowej nie odczują” (karta 78),

Obniżenie wpłat przez pozwanego na utrzymanie dzieci zbiegło się w czasie z tym jak dowiedział się, że matka powodów związała się z innym mężczyzną.

Rodzice powodów poza nimi nie mają innych dzieci.

Dowód: - odpisy skrócone aktów urodzenia powodów – karta 7-8,

- dowody płatności – karta 9-13, 71,

- korespondencja rodziców powodów – karta 76- 88,

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powodów – karta 163-165,

- przesłuchanie pozwanego – karta 165-166,

W czasie pozostawania rodziców powodów w związku sytuacja materialna rodziny była bardzo dobra. Oboje rodzice pracowali, matka sklepie swoich rodziców otrzymywała najniższe wynagrodzenie, a pozwany w firmie (...) uzyskiwał dochód około 7000 zł netto. Rodzina na wakacje letnie wyjeżdżała za granicę, powód jeździł na nartach, było ich stać na rozrywki i rekreację.

Dowód: - przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powodów – karta 163-165,

- przesłuchanie pozwanego – karta 165-166,

Przedstawicielka ustawowa powodów mieszka wraz z dziećmi w domu jednorodzinnym położonym w B. ul. (...), będącym własnością jej rodziców. Matka powodów z zawodu jest ekonomistą, pracuje w sklepie meblowym należącym do jej rodziców, uzyskuje dochód w wysokości około 1500 zł netto miesięcznie. Zajmuje się sprzedażą bezpośrednią oraz organizuje pracę sklepu, zarządza nim, rozlicza faktury, przyjmuje dostawców, pracuje po 6 godzin dziennie, ma elastyczne godziny pracy. Poza matką powodów w firmie jej rodziców zatrudnione są jeszcze trzy osoby: pracownik biurowy, który zarabia 1900 zł netto oraz montażyści, których dochód wynosi około 2500 zł netto. Ze wszystkich tych osób M. S. ma najwyższe kwalifikacje. M. przed rozstaniem szukała innej, lepiej płatnej pracy, ale bezskutecznie, zaś po rozstaniu nie podejmuje takich działań, gdyż wówczas rodzice zaprzestaliby spłacać jej kredyt za dom, a ewentualne zarobki byłaby i tak niższe niż obecne wynagrodzenie i rata kredytu łącznie.

`Rata kredytu za dom kupiony przez rodziców M. S., w którym zamieszkuje wraz z dziećmi wynosi 1450 zł miesięcznie.

Przedstawicielka ustawowa powodów użytkuje samochód wzięty w leasing na firmę w której jest zatrudniona, a koszt leasingu ponoszą jej rodzice.

Dowód: - zaświadczenie o wysokości dochodów – karta 62,

- akt notarialny – karta 127-130, 134-136,

- umowa przedwstępna sprzedaży – karta 131-133,

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powodów – karta 163-165,

- przesłuchanie pozwanego – karta 165-166,

Pozwany A. B. z zawodu jest ekonomistą, pracuje jako kierownik działu eksportu w firmie (...), jest zwierzchnikiem dwóch pracowników, których dochody wynoszą około 2200 zł. Formalnie pozwany ma zawarte 2 umowy o pracę, jedną jako doradca sprzedaży internetowej z firmą (...), a drugą w niemieckim oddziale Domino jako specjalista sprzedaży internetowej. Pierwsza umowa jest umową zawartą w Polsce i jest to umowa na 1/5 etatu, druga w Niemczech na cały etat. Z polskiej umowy o pracę pozwany uzyskuje wynagrodzenie w kwocie 500 zł brutto miesięcznie, z niemieckiej około 1000 € netto a oprócz tego otrzymuje diety i inne świadczenia, łącznie uzyskuje kwotę 7000 zł netto miesięcznie. Wynagrodzenie pozwanego jest stałe, nie uzyskuje on prowizji od sprzedaży, nie otrzymuje nagród rocznych. W niemieckim oddziale firmy poza pozwanym nikt nie pracuje, a zatrudnienie niemieckie jest po to, aby pozwany miał w przyszłości niemieckie zabezpieczenie emerytalne i niemiecką opiekę medyczną. Pozwany posiada wiele różnych wizytówek ze swoim nazwiskiem wskazujących na różne jego funkcje, które były przygotowane na różne targi w celach marketingowych, miał np. wizytówkę z napisem „dyrektor rozwoju” mimo, że w firmie w której pracuje nie ma takiej funkcji.

Pozwany nie otrzymuje niemieckich świadczeń na dzieci, gdyż przedstawicielka ustawowa powodów otrzymuje świadczenie rodzicielskie w Polsce.

Pozwany jest właścicielem samochodu P. (...) z 2000 roku, który zakupił w celach inwestycyjnych, wartość w chwili zakupu wynosiła około 50 000 zł, a obecnie się co najmniej potroiła. Ponadto pozwany posiada ścigacz H. około 12 letni. A. B. na co dzień posługuje się autem służbowym, za którego używanie płaci podatek w wysokości 100 € miesięcznie.

Od listopada 2017 roku pozwany zrezygnował z wynajmu mieszkania i wynajął dom, gdyż powodowie prosili o ogród i swoje pokoje. Wynajem domu kosztuje pozwanego 1800 zł miesięcznie plus rachunki.

Pozwany spędza czas z dziećmi dwa razy w tygodniu i w co drugi weekend od piątku do niedzieli, był także z dziećmi na wakacjach w 2017 roku na Majorce przez dwa tygodnie, a kolejne dwa tygodnie małoletni powód spędził u dziadków ojczystych. Przed wynajęciem domu w B. pozwany częściej wyjeżdżał z dziećmi na weekendy poza miejsce zamieszkania, bywali w Kotlinie K., w P., we W., wówczas weekendowy pobyt powodów kosztował pozwanego około 1000 zł. W ferie zimowe 2018 roku powodowie byli u ojca na weekend, dłuższego wyjazdu nie było.

Pozwany w maju 2018 roku poniósł koszt uroczystości komunijnej syna w kwocie 1789 zł. A. B. zarówno przed jak i po obniżeniu kwot płaconych matce na dzieci kupował dla nich odzież, obuwie (np. w dniu 04 lutego 2017 roku za kwotę 869,88 zł), bywał z dziećmi w kinie, kupował drogie prezenty. W maju 2017 roku pozwany zakupił dla powodów zestaw lego za 1238 zł, a w listopadzie 2016 roku za 349 zł i 312 zł.

Dowód: - zaświadczenia o dochodach pozwanego – karta 106, 107,

- potwierdzenia zakupów pozwanego na rzecz powodów – karta 108-115,

- rezerwacja wakacji na Majorce – karta 116 - 117,

- rezerwacje pobytu w P., w K., w P., w J. – karta 118-121, 123,

- bilet samolotowy – karta 122,

- faktura za wakacje i potwierdzenie pobytu – karta 138-139,

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powodów – karta 163-165,

- przesłuchanie pozwanego – karta 165-166,

L. B. (1) i L. B. (2) w roku szkolnym 2017/2018 uczęszczają do szkoły podstawowej publicznej. Matka powodów ponosi opłaty związane z edukacją dzieci,

Ponoszone przez matkę usprawiedliwione koszty utrzymania L. wynoszą około 2100 zł miesięcznie, zaś L. 2000 zł miesięcznie.

Na miesięczny koszt utrzymania L. ponoszony przez matkę składają się: koszt wyżywienia około 500 zł miesięcznie, koszt obiadów w szkole 150 zł miesięcznie, koszt zakupu odzieży i obuwia około 250 zł miesięcznie, dodatkowe odpłatne zajęcia z języka angielskiego 100 zł miesięcznie, wydatki na artykuły higieniczne – 50 zł miesięcznie, koszty wyprawki szkolnej, opłat za radę rodziców i ubezpieczenie (około 300 zł rocznie) - 25 zł miesięcznie, koszt basenu – 65 zł miesięcznie, koszty opieki medycznej i leczenia w razie okazjonalnej choroby – około 80 zł miesięcznie, koszt zakupu zabawek, książeczek itp. – 100 zł miesięcznie, koszt rozrywek (kino, lody, rodzinne wyjścia) – 100 zł miesięcznie, udział w kosztach utrzymania domu, w tym zakupu środków czystości – 300 zł.

Na łączne wydatki mieszkaniowe matki powodów składają się koszt energii elektrycznej – około 140 zł miesięcznie, koszt gazu około 9000 zł na rok – około 750 zł miesięcznie, za wodę 100-150 zł miesięcznie, opłaty za wywóz nieczystości – 52 zł (gdyż zgłoszone są tylko 2 osoby), podatek od nieruchomości 173 zł rocznie – 14,50 zł miesięcznie, koszt telefonu około 60 zł miesięcznie - łącznie około 1120 zł.

Dodatkowymi kosztami ponoszonymi przez matkę powoda na jego utrzymanie są wydatki na wycieczki szkolne i inne wyjścia ze szkoły powoda w łącznej kwocie około 800 zł w całym roku szkolnym, w przeliczeniu około 66zł miesięcznie. W ramach tych wycieczek powód był na zielonej szkole, co kosztowało matkę w 2017 roku 600 zł, zaś na pozostałe 200 zł składa się łączny roczny koszt pozostałych odpłatnych rozrywek realizowanych w szkole, w tym wycieczek jednodniowych, wyjść do kina, teatru itp. Koszty wydatków matki w tym zakresie odnośnie L. – są tożsame.

Matka ponosi ponadto koszty letniego i zimowego wypoczynku powoda. W 2016 roku, gdy pozwany płacił matce ustalone alimenty w kwocie 3000 zł miesięcznie, wyjechała ona z dziećmi nad morze do D., co kosztowało około 2000 zł za dziecko. Zaś w 2017 roku, po zmniejszeniu wpłat od ojca dzieci zmuszona była ograniczyć wydatki w tym zakresie i wyjechała jedynie z córką na tydzień do S., a syn był w tym czasie na obozie, co kosztowało ją 300 zł, gdyż resztę dopłacił pozwany. W ferie zimowe 2018 roku powodowie przez tydzień byli na półkolonii z klubu pływackiego przez 5 dni, co kosztowało matkę 900 zł na dwoje, a w drugim tygodniu matka zapewniała im rozrywkę na lodowisku, na nartach, łącznie wydatki matki na ferie zimowe dzieci w 2018 roku wyniosły po 1000 zł na dziecko, co obejmuje koszt wypożyczenia sprzętu. Łącznie usprawiedliwione potrzeby powodów na wypoczynek letni i zimowy organizowany w czasie, gdy są z matką wynoszą 3000 zł rocznie – 250 zł miesięcznie.,

Wydatki ponoszone przez matkę związane z dowożeniem dzieci samochodem na zajęcia, w tym pozaszkolne, oraz udział w kosztach utrzymania samochodu, w tym w kosztach jego ubezpieczenia wynoszą około 120 zł miesięcznie na dwoje – 60 zł na każde z dzieci – co równa się kosztowi zakupu około 25 litrów benzyny, w związku z czym nie wydają się być zawyżone.

Na miesięczny koszt utrzymania L. ponoszony przez matkę składają się tożsame sumy jak na utrzymanie syna z tym, że niższy jest koszt wyżywania – 450 zł miesięcznie, a w miejsce kosztów zajęć z języka angielskiego dziewczynka chodzi na taniec – co kosztuje 50 zł miesięcznie. Wydatki szkolne na L. kształtują się podobnie jak na syna, odpadły zaś koszty przedszkola opisywane w pozwie – które wynosiły około 300- 350 zł miesięcznie.

Dowód: - potwierdzenia zakupu odzieży i obuwia – karta 13-19, 26-33, 145, 147-148, 155,

- przelew za przedszkole – karta 20-15,

- faktury i dowody płatności za prąd - karta 33-37

- faktury za gaz – karta 38-46,

- faktury za wodę - karta 47-58,

- naliczenie wysokości opłat za odpady – karta 59,

- faktury za telefon – karta 63-70,

- faktury zakupu – karta 142-144, 146, 149-154 akt

- dowody płatności za basen – karta 156-157,

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powodów – karta 163-165,

- przesłuchanie pozwanego – karta 165-166,

Sąd zważył ponadto, co następuje

Powództwo w zakresie świadczeń alimentacyjnych zasługuje na uwzględnienie. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala, zdaniem Sądu na uwzględnienie powództwa w całości.

Zgodnie z przepisem art. 133 § 1 k.r.i o. rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych na rzecz dziecka, które nie jest w stanie utrzymywać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Niewątpliwe jest, że powodowie L. i L. B. (2) będący na etapie edukacji w szkole podstawowej nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Ponadto nie posiadają oni żadnego majątku, który mógłby być wykorzystany na potrzeby ich utrzymania. Z uwagi na to cały koszt utrzymania powodów spoczywa na ich rodzicach. Zakres zobowiązań każdego z rodziców, na mocy przepisu art. 135 § 1 k.r.i o. zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Rozpatrując kwestię usprawiedliwionych potrzeb powodów Sąd uznał, że należą do nich środki pieniężne niezbędne do wyżywienia powodów, ich ubrania, leczenia, edukacji, zachowania czystości, lekarstw i zabawek, zajęć dodatkowych oraz rozrywek i wypoczynku letniego, Koszty te wynoszą odnośnie L. – 2100 zł miesięcznie, a odnośnie L. – 2000 zł miesięcznie.

Ustalając możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentacji pozwanego, Sąd oparł się na przesłuchaniu stron oraz na analizie struktury wydatków pozwanego, w tym na utrzymanie dzieci po rozstaniu z ich matką, które wykraczają poza przeciętne koszty utrzymania dzieci w tym wieku i przyjął, że pozwany jest osobą majętną, o stabilnej sytuacji finansowej, której bieżące dochody pozwalają na wysoki poziom życia, w tym wynajęcie domu jednorodzinnego za co najmniej 2000 zł miesięcznie (opłata za wynajem plus rachunki). Skoro pozwanego było stać na łożenie dobrowolnych alimentów po 3000 zł miesięcznie, a dodatkowo ponosił koszty komunii syna w wysoki 1789 zł, zakupu zabawki za ponad 1000 zł, czy licznych weekendowych wyjazdów rekreacyjnych, często połączonych z noclegiem, to jego możliwości finansowe są duże, tym bardziej, że stać go na lokowanie oszczędności, np. w postaci zakupu luksusowego samochodu marki P. (...)

Po określeniu, we wskazany sposób kondycji finansowej pozwanego Sąd ustalił również, jakie dochody osiąga przedstawicielka ustawowa powodów, na której również ciąży obowiązek alimentacyjny wobec L. i L.. Informacje o jej możliwościach zarobkowych, Sąd ocenił w oparciu jej przesłuchanie, uznając, że pracując w firmie swoich rodziców za niespełna 1500 zł netto nie w pełni wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe, szczególnie, że inni pracownicy tego sklepu, mający niższe kwalifikacje więcej zarabiają. W ocenie Sądu realne możliwości zarobowe przedstawicielki ustawowej powodów wynoszą 3000 zł miesięcznie i tyle faktycznie uzyskuje, gdyż pozostałą kwotę 1450 zł miesięcznie rodzice także jej przekazują, jednakże nie do rąk własnych ale spłacając zobowiązania kredytowe za dom, w którym M. S. wraz z dziećmi zamieszkuje.

Przy tak ustalonych możliwościach zarobkowych i majątkowych M. S. i A. B., kierując się normą prawną wyrażoną w przepisie art. 135 § 1 k.r.i o., zgodnie z którym zakres świadczeń alimentacyjnych powinien być adekwatny do usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji, Sąd rozważył jakie obecnie są koszty utrzymania i wychowania powodów L. i L.. Przedstawicielka ustawowa powodów wskazała w pozwie, że miesięczny koszt utrzymania syna to około 2800 zł miesięcznie i około 2400 zł odnośnie córki, żądając 1400 zł dla chłopca i 1200 zł dla dziewczynki. Jakkolwiek Sąd nie w pełni zgodził się z wskazanymi przez przedstawicielkę powodów poszczególnymi sumami wydatków wskazanych w pozwie to samo żądanie pozwu uznał za zasadne, z uwagi na różne możliwości zarobkowe obojga rodziców, o czym niżej.

Ustalając wysokość usprawiedliwionych potrzeb powodów Sąd miał na względzie, że sytuacja finansowa ich ojca jest znacznie lepsza od przeciętnej, a i dochody matki nie należą do najniższych, zatem w zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletnich L. i L., a w konsekwencji koszt ich utrzymania, może być wyższy niż przeciętne koszty utrzymania dzieci w ich wieku, mieszkających na tutejszym terenie.

Ustalając strukturę i wysokość poszczególnych wydatków na utrzymanie powodów Sąd zgodził się z twierdzeniami pozwanego, że wiele wydatków wskazanych w pozwie jest zawyżona, jak np. koszt zakupu prezentów 150 zł miesięcznie (1800 zł rocznie), czy wydatki związane ze szkołą – które matka wyszczególniła kilkakrotnie w różnych konfiguracjach co dało jej kwotę ponad 400 zł miesięcznie, w sytuacji, gdy dzieci uczęszczają do szkoły publicznej. Ustalając także wysokość usprawiedliwionych wydatków na odzież i obuwie dla powodów – Sąd przyjął, za pozwanym, że kwoty podane w pozwie: na syna 330 zł i na córkę 300 zł są to wydatki zbyt znaczne, których nie można uznać za usprawiedliwione i przyjął, że koszt ten wynosi 3000 zł rocznie na każde z dzieci – (250 zł miesięcznie) jak przyznał sam pozwany, co i tak uwzględnia wysoką stopę życiową ich rodziców, zaś wskazywanie przez matkę powodów, że L. potrzebuje 16 par spodni (dresowych i zwykłych), nie może być uznane za wydatek usprawiedliwiony, lecz zbytkowny. Podobnie odnośnie kosztów wyżywienia, zdaniem Sądu kwota 800 zł miesięcznie na L. z obiadami w szkole i 670 zł na L. nie jest wydatkiem usprawiedliwionym, skoro dzieci nie mają zaleconej żadnej szczególnej diety, nawet jeżeli matka kupuje im artykuły spożywcze zdrowsze „z wyższej półki”, dlatego Sąd urealniając te stawki przyjął kwoty po 500 zł na wyżywienie starszego dziecka i 450 zł na młodsze (bez obiadów w szkole) gdyż uznał, że 16 zł dziennie na L. i 15 zł dziennie na L., nie są to kwoty zbyt wysokie, jeżeli uwzględnić, że dzieci mają majętnych rodziców, którzy niejednokrotnie spożywają z nimi posiłki poza domem, co zwiększa koszty, podobnie jak zakup zdrowej żywności. Wydatki na zakup zabawek (w tym prezentów) dla pozwanych oraz ich rekreacji i rozrywek rodzinnych (kino, wycieczki, rodzinne wyjścia) sąd określił na kwoty po 100 zł miesięcznie na każdego z powodów, uznając, że przedstawicielka ustawowa nie udowodniła, że na prezenty wydaje 1800 zł rocznie na każde dziecko (150 zł miesięcznie jak wskazano w pozwie) oraz, że na rodzinną i szkolną rekreację dzieci potrzebuje 3360 zł (wg pozwu 280 zł miesięcznie) na dziecko – czyli niemal 7000 zł na same rozrywki bez kosztów wakacji.

Pozwany nie kwestionował wydatków na basen, język angielski syna, tańce córki oraz wydatków na leczenie dzieci i higienę, dlatego przyjęto je zgodnie ze wskazaniem pozwu.

Odnośnie kosztów wypoczynku letniego i zimowego to Sąd ustalił je w wysokości po 250 zł miesięcznie, tj. rocznie na dziecko po 1000 zł za wypoczynek zimowy – gdyż tyle matka wydała na ferie 2018 roku, czego pozwany nie kwestionował i po 2000 zł na wypoczynek letni, gdyż taką kwotę matka wydatkowała na dzieci w 2016 roku, gdy pozwany przekazywał na dzieci uzgodnione dobrowolnie alimenty w łącznej kwocie po 3000 zł miesięcznie. Oczywistym jest wprawdzie, że w 2017 roku wydatki M. S. na wakacje dzieci były niższe, ale było to kosztem dzieci, którym nie była w stanie zapewnić rodzinnych wakacji na poziomie jak poprzednio. Co istotne ojciec w tym czasie proponował małoletnim bardzo atrakcyjne i droższe formy wypoczynku, na co pozwalała mu sytuacja materialna.

Reasumując - wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego pozwalają, zdaniem Sądu przyjąć, że łączne usprawiedliwione koszty utrzymania L. wynoszą 2100 zł a L. – 2000 zł, zaś w ich skład wchodzą wydatki niezbędne do zakupu wyżywienia, ubrania, akcesoriów szkolnych, wydatki szkolne, na dodatkowe zajęcia na basenie, koszty przejazdów, leczenia, udział małoletnich w kosztach utrzymania mieszkania oraz koszty rozrywek i rekreacji adekwatnej do wieku powodów. Przedstawicielka ustawowa mieszka razem z dziećmi w domu jednorodzinnym, którego koszty utrzymania są znaczne (nawet bez pominiętych przez Sąd kosztów kredytu), co zostało wyżej szczegółowo wyliczone,

Jakkolwiek przyjęte wyżej za usprawiedliwione kwoty wydatków na poszczególne potrzeby dzieci zdają się być wyższe niż przeciętne, chociażby kwota 250 zł przyjęta jako średni miesięczny koszt zakupu ubrania i obuwia dla każdego z powodów, czy koszty wyżywienia, wakacji czy zakupu zabawek - to jednak w ocenie Sądu sytuacja materialna pozwanego na to pozwala.

Osoba zobowiązana do alimentacji powinna w pełni wykorzystywać swoje siły, kwalifikacje i uzdolnienia w celu uzyskiwania niezbędnych dochodów na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do alimentów. Zarówno ojciec jak i matka powinni dołożyć wszelkich starań i podjąć odpowiednie zatrudnienie, aby zapewnić odpowiedni poziom życia swoim dzieciom. Zobowiązany do alimentacji powinien uczynić zadość swojemu obowiązkowi, choćby wiązało się to z istotnym uszczerbkiem i powodowało obniżenie stopy życiowej.

Przedstawicielka ustawowa powoda dochodziła pozwem alimentów w wysokości połowy wyliczonych przez siebie kosztów utrzymania dzieci, jednakże zdaniem Sądu różne możliwości zarobkowe obydwojga rodziców uzasadniają inny niż po połowie podział rodziców w partycypowaniu w kosztach utrzymania dzieci, tym bardziej, że to matka w większym zakresie ponosi osobiste nakłady w codzienne wychowanie i opiekę nad małoletnimi, co także powinno znaleźć swój wyraz w odpowiednim rozdzieleniu pomiędzy rodziców kosztów utrzymania małoletnich.

Skoro zatem pozwany zarabia 2,3 razy więcej od przedstawicielki ustawowej powodów to jego udział w niezbędnych kosztach utrzymania powodów, powinien być w podobnej proporcji. Przy takim rozumowaniu zasądzona na rzecz L., żądana w pozwie kwota 1400 zł, nie mogła być uznana za zbyt wysoką, gdyż stanowi nawet mniej niż 2,3 udziału matki, który wynosi 700 zł (skoro łączny koszt utrzymania powoda to 2100 zł). Podobnie w stosunku do L., której koszt utrzymania to około 2000 zł, a zasądzony udział pozwanego w tych kosztach w wysokości 1200 zł miesięcznie, jest 2 razy wyższy od udziału matki, czyli mniej niż wyliczona wyżej wynikająca z różnicy dochodów rodziców proporcja.

Sąd przyjął, iż pozwany ma możliwości zarobkowe, które pozwalają na zaspokajanie potrzeb powodów świadczeniami alimentacyjnymi w wysokości ustalonej przez Sąd, znacznie większej niż matka.

W konsekwencji powyższego zasądzono od pozwanego na rzecz powodów kwoty po 1400 zł miesięcznie na rzecz L. i 1200 zł na rzecz L..

Uściślając obowiązek pozwanego wskazano termin, w którym mają być uiszczane miesięczne raty alimentacyjne, zaś orzeczenie o odsetkach znajduje oparcie w art. 481 § 1 k.c.

Orzeczenie o kosztach zostało oparte o przepis art. 13 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. po uwzględnieniu kwoty uiszczanej przez powoda do dnia wniesienia pozwu, to jest 1100 zł na dwoje dzieci zatem, opłatę sądową obliczono od wartości przedmiotu sporu liczonej jako 1500 zł (2600 zł – 1100 zł) x 12 miesięcy.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono, na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 ze zmianami) w zw. z art. 98 k.p.c. licząc koszty od kwoty 1500 zł miesięcznie, jak przy opłacie, uznając, że w niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania art. 101 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem pozwanemu należy się zwrot kosztów jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu. Wprawdzie pozwany przy pierwszej czynności procesowej uznał częściowo żądanie pozwu, jednak nie została spełniona druga przesłanka, skoro faktycznie przed wniesieniem powozu płacił kwoty niższe niż wynikające z uznania powództwa.

Natomiast rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w pkt. I. i II. został nadany na mocy przepisu art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.